ไดอารี่ความเศร้า

เนื้อเรื่อง

ไดอารี่…ความเศร้า..
                         ความรัก  ความรักได้จบลงแล้วสำหรับฉัน…
จบสิ้น..ตั้งแต่วันที่เธอเดินจากฉันไป จากฉันไปมีคนรักใหม่
หัวสมองตอนนี้ มันอื้ออึงวุ่นวายไปหมด
ไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น ที่มัน…กำลังจะผ่านเข้ามาในชีวิตฉันตอนนี้
ฉัน..อยากจะหลับไหล หลับไปอย่างไม่มีวันกลับมา
และแล้วน้ำตาก็เริ่มไหลริน ..ไหลรินออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ฉันปล่อยให้มันไหลอย่างนั้นไปเรื่อยๆ  และรอ....รอจนกว่ามันจะหยุด แต่..มันก็ไม่ยอมหยุด
มันยังคงไหลนองหน้าฉัน อยู่อย่างนั้น…
สีหน้าฉันตอนนี้ เหมือนหมดอะไรตายอยากไปหมด ผมเผ้าพันยุ่งเหยิง ร่างกายอ่อนเปลี้ยไปหมด  
ฉัน…รอคอยให้ใครซักคน มาปลุกฉันให้ตื่นจากวังวนนั้น
เขา เขาโกหกฉัน โกหกฉันทั้งเพ เขาทำให้ฉันรัก… แล้ว ก็จากฉันไป จากไปอย่างไม่มีเยื้อใย
ฉันตื่นขึ้นมา กลับความทุกข์แสนสาหัส บนเตียงนอนอันแสนนุ่มที่รองรับร่างกายฉันไว้
คงไม่มีใครจะช่วยฉันได้ ช่วยฉัน…ให้หลุดพ้นจากความทุกข์อันแสนเศร้านั้น
หวังว่าเช้านี้…ฉัน จะลืมเลือนเรื่องราวเหล่านั้นทั้งสิ้น
กิจวัตรประจำวัน ฉันยังคงทำไปตามปกติ…หวังว่ามันจะช่วยให้ลืมเรื่องราวต่างๆได้
ฉันเริ่มที่จะเก็บที่นอน เก็บ..เก็บไปเรื่อยๆ โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ตัวว่า ฉัน..ทำมันเสร็จแล้ว
จากนั้นฉันก็เดินไปล้างหน้า น้ำนั้นเต็มไปทั่วใบหน้าฉัน ฉันเอามือล้างหน้าเบาๆ
ก่อนที่จะแหงนมองดูกระจกตรงหน้า นั่นคือสิ่ง…ที่จะคอยปลุกความทรงจำฉัน
มันทำให้ฉันต้องรีบไปจากตรงจุดๆนั้นให้เร็ว ก่อนที่ฉันจะฟุ้งซ่านขึ้นมาอีกครั้ง
…และเริ่มที่จัดบ้าน จัดบ้าน ไปเรื่อยๆเอื่อยๆแสงแดดก็เริ่มที่จะส่องสะท้อนมายังหน้าต่างภายในบ้าน
กลิ่นอายของแดดวันนี้มันยังเศร้าสร้อยเหลือเกิน ฉันเริ่มที่จะอ่อนแออีกครั้ง นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันหลับไปอีกครั้ง
…หลับครั้งนี้หวังว่าจะหลับให้ยาวนานพอที่จะลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างได้
แต่ก็ต้องทำให้ฉันต้องผวา เมื่อฉันกลับไปฝันถึงเขา ฝันว่าเขาเดินมาโอบกอดฉันแล้ว..แล้ว จากฉันไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา มันช่างเหมือนกับในความเป็นจริงเสียเหลือเกิน
ฉันเริ่มที่จะเศร้าสร้อยอีกครั้ง ฉัน…ฉันพยายามแล้ว แต่..แต่ฉันไม่อาจจะลืมเลือนมันได้
ทำไมล่ะ…ทำไมๆถึงลืมเธอไม่ลงเสียที…ความพยายามนี้เกินที่จะพยายาม เพราะในใจฉันมันรักเธอหมดทั้งใจแล้ว รักเธอ..รักอย่างไม่อาจจะรักใครได้อีก……หวังว่าเธอคงจะเจอคนที่ดีกว่าฉัน…เจอคนที่คู่ควรกว่าฉัน…และฉันจะลืมเธอตลอดกาล….
ก่อนจะนอนยังมีน้ำตา มันยังคงไหลรินเอ่อมาด้วยความทุกข์ตรม ฉันจะรอคอยวันที่หัวใจมันลืมทุกอย่าง  และจะยิ้มรับกับความสุขใหม่ๆที่จะก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน คือวันที่ไม่มีเธอ…
….ชีวิตใหม่กำลังจะเริ่มต้นแล้ว….รอคอยแสงสว่างครั้งใหม่ที่มันกำลังจะก้าวเข้ามาชีวิต
ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยเพราะแต่งไม่ค่อยเก่ง สวัสดีค่ะ
ตาเบบูญ่า.