ก็ว่าจะไม่รัก - ก็ว่าจะไม่รัก นิยาย ก็ว่าจะไม่รัก : Dek-D.com - Writer

    ก็ว่าจะไม่รัก

    เฮ้อ ก็ว่าจะไม่รักแล้วนะเนี่ย

    ผู้เข้าชมรวม

    752

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    752

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    1
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  28 ธ.ค. 46 / 11:24 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      วันนี้ ชั้นเปิดเทอมแล้วนะ ปีที่4ในรั้วมัดทะยม ทำไห้ชั้นมีเพื่อนเยอะพอสมควร และคนที่ชั้นแอบปิ๊งอยู่ ก้อยังเปงคนคนเดิมที่เค้ายังไม่เหลียวแลชั้นเลย ชั้นพยายามจะไม่คิดถึงเค้า เลิกชอบเค้า ว้า แต่ทามม่ะได้ซักทีน่ะ ชั้นรู้ดีว่าเค้าเหงชั้นเปงเพื่อนเเค่เพื่อนสนิท สนิทมากๆ ของเค้า แต่ทำไมเค้าถึงไม่เปลี่ยนสถานนะไห้ชั้นซะทีล่ะ ในเมื่อชั้นอยากเปงมากกว่านั้น ตลอด3ปีที่ผ่านมา เค้าทำไห้ชั้นต้องแอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ทำไห้ชั้นทั้งหัวเราะ เเละเส้าไปได้ภายในนาทีเดียวกัน (อิอิ เลียนแบบเซกโฟน) แต่ยังงัยชั้นก้อยังไม่สามาดเลิกรักเค้าได้เลย ทั้งๆที่ ตั้งใจว่า ก็ว่าจะไม่รัก (เหมือนชื่อเรื่องอ่ะแหละ) แต่ก้อทามม่ะได้ซะที เอ้อ ลืมบอกไป พูม คือชื่อของเค้า และ เจน คือชื่อของฉัน เราอยู่ที่นนทบุรี ที่ร.ร.สหสึกสาแห่งหนึ่งประจำจังหวัด แถมเรายังอยู่หมู่บ้านเดียวกันอีก นั่นเปงสาเหดไห้เราไก้ชิดกันมากกก เฮ้ออ ชั้นยืนรอเค้าอยู่หน้าบ้าน สักพักหนึ่งเค้าก้อมา
      “เจน รอนานมั้ย โทดทีน่ะ”
      “ม่ะเปงไรหรอก ไปกันเถอะ”
      จากนั้นเราก้อไปร.ร.ด้วยกัน เปงเช่นนี้ทุกวัน มีน้อยครั้งมากที่เค้าจะมารอชั้น เพราะเค้าาเปงคนที่ตื่นสาย จะตื่นแต่ละที่ท่าเปงวันหยุดละก้อ ไม่เคยตื่นก่อนสิบโมงซักที
      ที่ห้องเรียนนนน
      “อ้าว เจนกะพูม เทอนั่งด้วยกันเลยนะ มาสายอีกแร้วนี่ เหลือที่ตรงนั้นแหละ สองที่พอดี” พลอย หัวน่าห้องสั่ง
      “ก้อพูมอ่ะดิ เราบอกแล้วไห้รีบๆ นายก้อตื่นสายอยู่ได้” ชั้นเลยบ่นไห้เขาซะทีนึง
      “แหะแหะ คร้าบบบ อขอโทดอ่ะค้าบบ เมื่อคืนคุยกะผึ้งดึกไปหน่อย” คำๆนี้ ทำไห้ชั้นเส้าไปเลย เอ้อ ชั้นลืมบอกไปว่าพูมมีแฟนแล้ว ชื่อผึ้ง เทอน่ารักและเรียนเก่งมาก อยู่คนละห้องกัน
      จากนั้น ชั้นก้อนิ่งเงียบ
      “เฮ้ย พูม มานี่หน่อยดิวะ” เสียงของโบ๊ต เพื่อนสนิทพูมเรียก
      “ เจน เด๋วพูมมานะ” เค้าบอกแล้วลุกออกไป
      “อืม” ชั้นตอบแล้วกลับมานั่งเส้าเหมือนเดิม
      ฝ่ายทางด้านพูม
      “ เฮ้ย พูมช่วยเราอย่างนึงได้มั้ย”
      “ไรล่ะ ได้สิ”
      “นายช่วยจีบเจนไห้เราหน่อยดิวะ เราชอบเจนอ่ะ และเหงว่านายน่ะ สนิทกะเจนที่สุดเเล้ว นะนะนะช่วยเราหน่อย เราชอบเค้ามาตั้งแต่ม.1เเล้วน่ะเนี่ยย”
      “อืม ได้ดิวะ เรื่องแค่เนี้ย เราก้ออยากไห้เจนมีคนที่ดีอย่างนายเหมือนกัน เพราะเจนก้อเปงเพื่อนรักของเรา (โอ๊ย เกลียดคำนี้จังเลย จะเปลี่ยนเปงที่รัก ไม่ได้รึงัยนะ ฮืออ)
      ที่ห้องเรียน พูมได้พูดเรื่องนี้ให้ชั้นฟัง นั่นทำไห้ ชั้นเส้ามากเลยทีเดียว นี่ชั้นอดไม่ไหวแล้วนะ
      “ทำไมล่ะพูม ทำไมพูมต้องผลักใสไห้เราไปกะคนอื่นด้วย เบื่อเราแล้วใช่มั้ย” ชั้นเริ่มจะน้ำตาคลอแล้ว
      “ป่าว พูมแค่เหงว่า ไอ้โบ๊ตมันก้อเปงคนดี สามาดดูแลเจนแทนพูมได้น่ะ เท่านั้นเอง”
      “อ๋อ ที่แท้พูมก้อแค่อยากเอาเวลาไปดูแลผึ้งไห้เตมที่เท่านั้นเองล่ะสิ ก็ได้ แต่แค่นั้นบอกกันดีๆก้อได้นะพูม อย่าเอาโบ๊ตมาอ้างเรย ถ้าพูมเบื่อเราแล้ว เราก้อไม่กวนพูมก้อได้” เฮ้อ น้ำตาบ้าไหลลงมาอยู่ได้นะ
      “เจน เปงไรรึเปล่า ทำไมต้องร้องไห้ด้วยล่ะ” ชั้นพูดพลางย้ายที่นั่งไปนั่งข้างโบ๊ต(พอดีขอสลับที่กะป่าน คนที่นั่งข้างโบ๊ตน่ะ)
      “อ้าวเจน ทำไมร้องไห้ล่ะเปงไรรึเปล่า”
      “ป่าวหรอก แค่ลองซ้อมบีบน้ำตาน่ะ เผื่อโตขึ้นจะเปงดาราได้นะ” ชั้นตอบพลางฝืนยิ้มไห้โบ๊ต แม้โบ๊ตจะรุว่าชั้นโกหก แต่เค้าก้อไม่ถามตอบ ขอบคุนโบ๊ตจริงๆลยที่ไม่กวน ชั้นมองกลับไปก้อเหงสายตาที่เปงคำถามของพูมมองมาที่ชั้น “ได้สิ อยากไห้ชั้นเปงแฟนกะโบ๊ตใช่มั้ย ก้อได้” ชั้นคิดอย่างขมขื่น แล้วหันไปพูดกะโบ๊ต
      “เอ่อ โบ๊ตที่โบ๊ตบอกกะพูมน่ะ เราตกลงนะ” ชั้นพูดแล้วยิ้มไห้เค้า แม้จะไม่กลบรอยน้ำตาก้อตาม โบ๊ตมีท่าทีดีใจมากกกก จากนั้นเวลาต่อน่าพูม ชั้นก้อจะทำท่าสวีทกะโบ๊ตเสมอ แต่เมื่อไม่มีพูม ชั้นก้อนั่งหงอเหงาเส้าซึม และรุสึกผิดที่ทำกะโบ๊ตอย่างนั้น พูมก้อดูห่างเหินไป วันหนึ่งขนะเดินกลับบ้าน เค้าก้อมาดึงแขนชั้นไว้ แล้วบอกว่า
      “เจน เปงไรน่ะ ทำไมต้องงห่างเหินกะเราอย่างนั้นด้วย เราขอโทดนะ ที่ทำไห้เทอเสียน้ำตา เทอเปงไรบออกเราไม่ได้หรอ ที่เทอเปงอย่างนี้เรารุสึกไม่ดีเลยนะ เราม่ายมีความสุข เมื่อเหงเทอเส้า เเละรุสึกผิดที่ต้องทำไห้เทอร้องไห้”
      “ไม่เปงไรหรอกพูม ชั้นก้อร้องไห้เพื่อเทอมาตั้งนานแล้ว จะร้องอีกสักหน่อยก็คงไม่หนักหนาอะไร เอาเวลาไปดูแลผึ้งเถอะนะ” ไห้ตายสิ น้ำตามันพานจะไหลอีกแล้วเชียว
      “ เรา..คือ เราเลิกกะผึ้งไปแล้วนะ” พูมบอก
      “อ้าว ทำไมล่ะ “ ชั้นทั้งดีใจและอยากจะร้องไห้ไปพรอมๆกัน
      “ ก้อ พูมดูออกว่าเจนไม่ค่อยชอบที่พูมไปกะผึ้ง แล้วหลายครั้งที่พูมนัดเจนไว้ก้อต้องเลื่อนนัดเจนไปเพื่อไปกะผึ้ง แล้วอีกอย่าง ดูเหมือน ผึ้งเค้าจะไปชอบรุ่นพี่คนนึงแล้วน่ะ พูมรุสึกไม่ดีที่ทำไห้เจนต้องเสียความรุสึกตลอดมา พูมเพิ่งจะมารุสึกความรุสึกของตัวเอง ตอนที่เจนห่างกะเรา ชีวิตเราดูไม่มีสีสันเลย พอเจนไป เราถึงรู้ว่า เรา…เราา..เราชอบเจน” ห๊าาาาาา ไรนะ
      “เอ่อ คือเราเปงแฟนโบ๊ตอยู่นะ นายลืมไปแล้วเหรอ” ชั้นเสียดายเปงอย่างมาก
      “เราคุยกะโบ๊ตเเล้วล่ะ โฐ๊ตเค้าบอกว่า เค้ารุดีว่าเจนไม่ได้รักเค้าเลย เค้าดูออกว่าเจนทำเพื่อประชดพูม แล้ว เค้าก้อมีแฟนไหม่เเล้วนะชื่อเบนซ์น่ะ เจนอย่าทรมานความรุสึกตัวเองอีกเลยนะ ที่ผ่านมา พูมขอโทด ที่พูมดูไม่ออกว่าเจนคิยังงัยกะพูม ต่อไปนี้ พูมจะเริ่มไหม่ เอาไห้ดีที่สุดเลย นะครับ” เค้าพูดพร้อมทำท่าตะเบ๊ะ ทำไห้ชั้นอดหัวเราะไม่ได้ เค้าก้อบอกว่า
      “แล้วเจนจะยกโทดไห้เรามั้ยล่ะ” เค้าถามแล้วทำน่าอ้อนเหมือนเดก3ขวบ”
      “ อืม ก้อ…แล้ว ทำมัย เราต้องโกดนายล่ะ ก้อ ในเมื่อ นายไม่ได้ทำไรผิดนี่” ชั้นพูดแล้วน่าแดง จากนั้น เราสองคนก้อจูงมือกันเดินกลับบ้าน เฮ้อ ทามมายถึงแฮปปี้เอนดิ้งอย่างงี้ ชั้นเองยังตั้งตัวไม่ทันเลยค่ะ แต่ก้อรุสึกดีนะที่ได้มีเค้าอยู่ไก้ๆ(เอ้อ ลืมบอกค่ะ เค้าตื่นเช้าแล้วด้วย 55)
      ยังงัยอ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์ด้วยนะคะ จะดีมากๆๆเรยอ่ะค่ะ ^__^

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×