จากวันที่จากกัน ถึงวันที่มีความสุขที่สุด

เนื้อเรื่อง

ในวันสอบวันสุดท้าย ผมอยากใช้เวลาที่เหลือในวันนั้น ได้เห็นเธอมากที่สุดเท่าที่ทำได้แต่ผมคุยกับเธอไม่ได้เลย เพราะเธอคุยกับเพื่อนอยู่(ไม่อยากขัดคอเธอ) แล้วAK ก็ให้ผมไปถ่ายรูปในวันเข้าค่ายลูกเสือ ผมก็ตอบตกลงไป (หน้าที่เสริมของผม) แล้วผมก็รีบกลับไปเพราะพ่อแม่ผมเป็นห่วง (แต่เสียดาย...น่าจะอยู่ต่ออีกหน่อย)
    ในช่วงปิดเทอม เป็นเวลาประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก็อดที่จะคิดถึงเธอไม่ได้เลย โดยเฉพาะเวลาก่อนนอน ผมก็บ่นรำพึงรำพันถึงเธอตลอดเวลา
    ในวันพุธก่อนที่จะประกาศผลสอบ ผมกลับจากร.ด. แล้วจะไปหาAB เพื่อขอฟังผลสอบ เมื่อผมเดินเข้าไปในร.ร. ผมก็ได้เจอเธออีกอย่างปาฎิหาริย์ เวลาผมเห็นหน้าเธอ ก็เห็นเธอสวยแล้วผมก็สุขใจเมื่อได้เห็นหน้า แต่ผมพลาดที่ไม่ได้พูดกับเธอเลย (ผมโง่เอง) แล้วพ่อของเธอก็ขับรถมารับเธอไปกลับบ้าน ผมก็กลับตาม แต่แล้วระหว่างที่ผมเดินออกจากร.ร. รถพ่อของเธอก็หยุดแล้วแล้วเปิดหน้าต่างแล้วพ่อเข้าก็ชวนให้ขึ้นรถ แต่ผมปฏิเสธไปเพราะผมไม่ได้กินข้าว ...หิวอะ แล้วพ่อของเธอก็ขับรถไปแต่ผมเห็นเธอมีปฏิกิริยาตอบโต้กับพ่อของเธอ (ผมไม่รู้ว่าพ่อเธอคุยแหย่เล่นหรือโกรธผม
    ในวันประกาศผลสอบ เป็นเวลาที่ผมรอมานานแล้ว เพราะผมจะได้เจอเธออย่างจริงๆจังๆ แต่ผมเล่นมาซะเช้าเลย มีผมอยู่คนเดียวในร.ร. (แถวบ้านเรียกว่า มาช่วยยามเปิดประตู) รอซัก 2 ชั่วโมง มีคนทยอยกันมาและพ่อแม่ น้องและเธอ ก็มาแต่เธอและน้องเห็นไปในห้องปกครอง แล้วAP ให้ผมต่อPrinter ใหม่ แล้วผมก็พบเธอ (อยู่เกือบชิด) แต่ผมคุยแล้วเธอไม่ยอมตอบกลับมา แล้วเธอก็ถูกAS เรียกไป เวลาประกาศผลสอบ ผมก็ขึ้นบนห้อง และเธอก็ขึ้นด้วย แล้วเพื่อนผมบังคับให้ผมคุยกับเธอ แต่เราคุยเรื่องเกรดของเธอ ผมก็พลอยเศร้าด้วยเพราะเกรดของเธอตกมากเลย (อยากร้องไห้แทน) แต่ในทางกลับกันผมเกรดขึ้นมากอย่างไม่น่าเชื่อ (ผมเลยเป็นดีใจจนเป็นบ้า) หลังจากประกาศผลสอบ ผมก็ติดต่อกับAP เกี่ยวกับช่วยงานลูกเสือ ในห้องComputer ผมก็เจอเธออีก แล้วได้ยินมาว่า เธอก็ไปดูน้องในวันเข้าค่ายลูกเสือด้วย (ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกแล้ว)แล้วผมก็กลับบ้านแล้วโทรศัพท์หาเธอ (วันนั้นเธอคุยได้ดีมากกว่าที่เคยคุยกันมา)แล้วพ่อผมบอกว่าเธอเคยชอบเราแต่ตอนนี้ชอบหรือเปล่าไม่รู้
    วันแรกของการเข้าค่ายลูกเสือ AP ก็วานให้ผมอัดVDO ผมก็ถ่ายไปเรื่อยๆก็เห็นเธออ่านหนังสืออยู่ (ขยันดีจัง) ผมเลยไม่กล้ารบกวนเธอ หลังจากลงจากรถไฟ ผมก็ไม่เห็นเธอเลยจนกระทั่งรับประทานอาหาร แต่อยู่คนละโต๊ะ (ไกลมาก) หลังจากรับประทานอาหารผมต้องไปถ่ายกิจกรรมของลูกเสือ เธอก็เดินเล่นไปเรื่อยๆกับเพื่อนของเธอ  แล้วผมกับเพื่อนก็จัดการกางเต็นท์ แล้วเพื่อนของเธอก็ให้ขนมกับเพื่อนเพื่อแจก( เวลานั้นหิวมากๆ) ผมกางเต็นท์เสร็จ ผมก็ไปกินข้าวแล้วไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จเธอก็ให้ผลไม้ไปแบ่งให้เพื่อนๆ(ผมดีใจมากที่เธอให้ผลไม้ผม) แล้วAP ก็จัดการเกี่ยวกับเตียง(เพราะเตียงผมไม่มี) แล้วพวกA ถามผมหลายๆเรื่องจนดักถามเรื่องแฟนผมก็บอกตามเป็นจริง(คนซื่อ(บื่อ)) จากนั้นผมก็โทรหาเธอแล้วไปหาเธอกับเพื่อนๆ ของเธอและผม จากนั้นก็เดินกลับห้องนอน ( ผมสุขใจมากที่เดินข้างๆเธอแล้วคุยไปด้วย) ตอนกลสงคนผมเล่นไพ่กับเพื่อนๆ(ไม่ใช่การพนันนะ แค่เล่นๆ) แล้วเธอกับเพื่อนเธอปาก้อนหินมา เพื่อนผมยุบอกว่าเธอเกลียดผม ผมเลยเศร้าไปทั้งคืนจนนอนไม่หลับทั้งคืน ต้องข่มตานอนเอา
    จนกระทั่งเช้า ผมก็ตื่นมาเดินเล่นแล้วมองหาเธอแต่ไม่เห็นเธอเลยจนกระทั่งอาหารเช้า ผมเลยเข้าไปถามเธอเรื่องเมื่อคืน เธอไม่ได้โกรธผมหรอกแค่ลูกเห็บตก(เธอล้อเล่น)ผมเลยสุขใจอีกครั้งหนึ่งแล้วผมลืมเรื่องเมื่อคืนนั้น ผมก็เล่นไพ่ต่อกับเพื่อนๆ จนกระทั่งหลังอาหารกลางวันเพื่อนๆ เธอ และผมก็เตรียมตัวไปสวนสนฯแล้วผมก็นั่งรถคันเดียวกับเธอ(สองแถวร.ร.)แต่ผมไม่ได้คุยกับเธอเลย แต่ผมก็มองหน้าเธออยู่ตลอด จนกระทั่งถึงที่หมายผมกับเพื่อนผมก็ทำงาน ส่วยเธอกับเพื่อนของเธอก็เดินเล่นไปเรื่อยๆ (วิถีชีวิตต่างกันเลย) จากนั้นก็กลับค่าย เพื่อนผมก็รอรับประทานอาหาร สวนผมกลับไปชาร์ดBat แล้วผมจะเดินกลับ AK ก็ให้ผมทำฉลากและพวงมาลัย (เป็นผู้ชายยังต้องทำอีก) แล้วผมก็พบเธอกับเพื่อนๆอีก แล้วเดินทางไปรับประทานอาหารแล้วผมก็รับประทานอาหารร่วมกันเป็นครั้งแรกกับเธอ (ดีใจมากๆ) แล้วผมก็กลับไปอาบน้ำแล้วเตรียมของ ผมอาบน้ำเสร็จ ผมกำลังแต่งตัว เธอกับเพื่อนๆยื่นหน้ามาดู (ทำไมมาเวลาโป๊อยู่ด้วย) ผมก็บอกเธอให้ไปก่อน จากนั้นผมก็ถามแล้วเธอก็ชวนนั่งรถไป (ดีใจอีกแล้วครับ) แล้วถึงลานกิจกรรมผมก็ถ่ายVDO แต่เธอก็นั่งคุยไปเรื่อยๆ (น่าอิจฉา) เวลาผมพัก ผมก็มองแต่เธอนั้นละ( ก็ผมชอบ+รักเธอ อะ ) แล้วก็กลับโรงนอนต่อ ผมก็เดินกลับกับAK และเธอ แต่ผมไม่ได้คุยเลย (กลัว อ.ด่า) แล้วผมก็เห็นเธอผ่านเป็นระยะๆ (แต่ไม่ได้คุยอะไรเลย)  แล้วผมก็นอน(ไม่ได้เล่นไพ่เลย...ฝนตก)
    วันรุ่งขึ้น ผมไม่ค่อยทำอะไรเพื่อเธอเลย แต่ตอนที่เธอจะขึ้นรถไฟผมก็แบกของให้และยกกระเป๋าให้แล้วก็โบกมือลารถไฟ (น่าเศร้า) แล้วผมก็คอยโทรหาเธอไปเรื่อยๆจนกระทั่งเมื่อเธออยู่กับครอบครัวของเธอเพราะผมเป็นห่วงเสมอว่าเป็นอะไรไปเปล่า ไปถึงไหน ประมาณนั้น
    ทุกครั้งที่เจอ ทุกครั้งที่ว่าง ผมก็คอยมองหน้าเธอทุกครั้ง แค่นี้ผมก็มีความสุขที่สุดโดยเกินคาดหมายไว้ แต่ผมยังไม่เคยแตะตัวเธอแม้แต่ปล่ายเล็บ ผมก็จิตนาการไปหลายๆอย่างเกี่ยวกับผมอยู่กับเธอรำพัง
    ตอนนี้ผมแน่นอนว่าผมรักเธอเป็นอย่างมาก เวลาผมว่างๆผมก็เห็นหน้าเธอทุกครั้งและคอยรักและคิดถึงเสมอ แต่ผมไม่รู้ว่าเธอยังคิดถึงผมหรือเปล่า ผมก็อยากถามกับเธอ แต่ไม่กล้าทุกครั้ง ผมไม่รู้จะทรมานจิตใจตัวเองไปแค่ไหนที่จะประสบรักครั้งนี้และครั้งสุดท้าย
ท่านผู้อ่านทุกท่าน ท่านคิดว่าอาการอย่างนี้เธอรักผมหรือเปล่า หรือว่าเป็นการรักเธอข้างเดียว