รักแรก..... - รักแรก..... นิยาย รักแรก..... : Dek-D.com - Writer

    รักแรก.....

    เป็นเรื่องเราที่อิงความเป็นจริง ผนวกกับความคิดเห็นของผู้เขียน

    ผู้เข้าชมรวม

    396

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    396

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  27 ธ.ค. 46 / 23:29 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      เมื่อปีแล้ว ผมผึ่งย้ายเข้ามาเรียนใน ร.ร.ใหม่  ในวันแรกๆของการเปิดเทอมผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตาอย่างไรก็ไม่รู้ แล้วเพื่อนผมชื่อK (ขอใช้อักษรย่อก็แล้วกัน) เดินเข้าไปทำความคุ้นเคยได้ซักระยะหนึ่ง แต่แห้วรับประทาน เพราะเธอไม่สนใจ K แล้วเหตุบรรจบกันพอดี ร.ร. ผมมีโครงการ อ.พ่อ อ.แม่ ผมและเธอมี อ.แม่คนเดียวกัน เธอจึงเห็นหน้าได้อย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง แต่ผมไม่เคยสนใจเลย ( เพราะช่วงนั้นบ้าเรียนมั่ง )
      แล้วผ่านไปหลายเดือนอย่างกับโกหก ผมนั่งคุยกับเพื่อนชื่อW มีพ่อของใครก็ไม่รู้ เดินเข้ามาถามผม แถมรู้จักผมด้วย ( คุณรู้สึกแปลกไหมว่า ผู้ปกครองคนหนึ่งจำนักเรียนได้โดยไม่ใช่นักเรียนร่วมห้องของลูกเขา ) เขาเข้ามาถามเรื่องการเลือกสายในการเรียนในระดับม.ปลายสำหรับลูกของเขา(เธอคนนั้นเอง ตอนแรกไม้รู้ พึ่งมารู้เมื่อตอนsummerนี่แหละ) ผมก็ตอบโดยใช้ประสบการณ์อันน้อยนิดของผม ( แต่ก็ได้ผลกับหลายๆคน ) แล้วเขาก็พาลูกกลับบ้าน( พอดีผมไม่ได้มอง กำลังหาเพื่อนอยู่ )
      แล้วก็ผ่านไปอีกหลายเดือนจนกระทั่งวันวิชาการของร.ร. ผมก็จองเวรจองกรรมอยู่ในหมวดคณิต ( พอดีเราสร้างผลงานไว้เยอะ )แล้วพ่อของเธอก็มาถามเกี่ยวกับผลงานของผม(อึ่งนิดๆ กะว่าโชว์ไปงั้นๆแหละ) และก็ไปดูของหมวดอื่นๆ จนกระทั่งวันเลี้ยงส่งม.6 และม.3 ตอนนั้นเขาให้ดอกมาดอกหนึ่ง( เขาไม่ต้องการอยู่แล้ว เราคงเปรียบเสมือนถังขยะมั่ง )ตอนนี้ผมก็ติดภารกิจในการถ่ายรูป เลยวานเพื่อนชื่อ A ไปให้ จากนั้นผมไม่รู้ดอกไม่ดอกนั้นถึงเธอเปล่า (ตอนนั้นผมให้เพราะอวยพรให้ประสบความสำเร็จนะ ไม่ใช่เพราะความรัก ) จากนั้นก็ปิดเทอม  มีวันหนึ่งในช่วงปิดเทอมครอบครัวผมก็ไปห้างชื่อดังชื่อหนึ่งในกทม. (ลืม) ขณะที่ผมจะไปดูComputer กับพี่ผม พ่อผมก็ลากผมไปหาครอบครัวของเธอ ( อะไรจะบังเอิญปานนั้น...ผมก็ไม่รู้ ) พ่อผมก็คุยกับพ่อเธอสักพักก็แยกไป
      จนกระทั่งวันนัดแนะที่จะไปค่ายรับปฐมนิเทศ ( ผมก็สะเหร่อไปด้วย ) แล้วมีการแยกสี แล้วถึงการแจกเสื้อประจำสี ผมก็แยกไปเรื่อยๆ จนถึงคนเกือบคนสุดท้าย ปาฏิหาริย์ ก็บังเกิดก็เจอเธออีกแล้ว ( ฟ้าลิขิตหรือเปล่าก็ไม่รู้ )ตอนแรกคิดว่าเธอย้าย ร.ร.ไปเรียนที่อื่นแล้วเนี้ย
      ถึงวันเข้าค่าย ( เศร้ามากๆไปแค่วันเดียว อีกวันต้องไปรับเกียรติบัตร ) พอถึงเวลาเข้าฐาน ผมอยู่ช่วยในฐาน 1  ผมก็สั่งแค่จัดแถวและแจ้งรหัสเท่านั้นเอง ก็ผ่านกลุ่มแล้ว....กลุ่มเล่า ก็เจอกลุ่มที่มีเธอ ผมสั่งเสร็จก็นั่งพักอยู่ แล้วเธอคนนั้น ก็เรียกชื่อเล่นของผม (ผมบอกชื่อเล่นเฉพาะเพื่อนเท่านั้นเอง ) เธอรู้ได้ไงก็ไม่รู้ แล้วเธอขอความช่วยเหลือจากผม และแล้วก็เสร็จสิ้น
      ผ่านไปจนกระทั่งเปิดเทอมได้สัปดาห์หนึ่ง มีข่าวลือหนาหูว่ามีคนชอบผม ตอนแรกก็ไม่รู้หรอก นึกว่าอำ (ก่อนถึงห้องเรียนผม ต้องผ่านห้องเด็กม.4 สายศิลป์ ) เมื่อผมผ่านห้องนั้นก็มีคนบอกว่ามีคนชอบผม แต่ผมไม่สนใจ
      และแล้วก็ผ่านไปประมาณ 1 สัปดาห์ระมั่ง ช่วงพักกลางวัน ผมว่างงานจัด นอนในห้องอยู่ อยู่ดีๆก็มีเพื่อนชื่อN มาปลุกและฉุดกระชาลากถูผม ไม่ยังห้องนั้น จากนั้น เธอคนนั้นก็หันมา แล้วถามผมว่า “ชื่อไรอะ” ผมตอนนั้นอายสุดๆ ( คิดเอาเข้ามาในห้องที่มีแต่ผู้หญิง ) ผมเลยโยนว่า “ถามเพื่อนผมเหรอ...ผมไปละ” ผมก็รีบเผ่นกลับห้อง ( ตอนนั้นเธอคงเสียใจมากนะ เพราะเพื่อนผมบอกว่าเธออยากคุยกับผมมาก แต่ก็ช่วยไม่ได้ผมเจอผู้หญิงที่ไม่เคยคุยกันมาคุยกันมันก็.....น่าจะรู้ )
      จากนั้นอีกไม่กี่วันผมกำลังคุยกับA อยู่ แล้วA ก็ดันเรียกเธอ เธอก็มา ผมไม่มีอะไรจะคุยนอกจากการเรียน (เรื่องผมถนัดสุด....แต่ไม่ควรทำตาม...แย่สุดๆ) แล้วก็จากไป
      ผ่านอีกไม่กี่วัน (วันไหว้ครูพอดี) ผมจัดพานธูปเทียนอยู่ แล้วเพื่อนของเธออยู่ดีๆก็ให้ดอกกุหลาบ และอีกสักพักก็ให้ ดอกกุหลาบปักโอเอซิสรูปหัวใจ ผมก็รับแล้วเฉยๆ คิดว่าเพื่อนแกล้ง
      แล้วผ่านอีกไม่กี่วัน เธอก็ขอเบอร์ผม(บ้าน)ผมก็ให้ทั้งนามบัตรเลย (ยังกะติดต่องานพันล้าน)
      วันที่ผมไปอบรมยาเสพติด ก็มีงานให้กลับไปทำ ผมเลยนัดเพื่อนๆบางคนมาทำงานที่บ้านผม (ถูกบังคับ) แล้วขณะที่ผมไปรับเพื่อนอยู่ เธอดันโทรมา พ่อผมเลยรับสาย แต่พ่อคิดว่าเพื่อนผมชื่อT แต่ W บอกพ่อผมว่า เธอโทรมา ก็พ่อผมเลยเล่นเกม20 คำถาม (สืบสวนหาผู้ที่โทรมา) และแล้วพ่อผมก็รู้แล้วไม่ว่าอะไร
      วันเสาร์ เธอก็โทรหาอีก แต่ผมเป็นคนรับสาย(โอเปอเรเตอร์ประจำบ้าน) แล้วเธอก็ทำความรู้จักอย่างลึกซึ้ง ( ลึกซึ้งมาก... ปานไปชั่วโมงครึ่ง...พ่อก็โวยละสิ )
      แล้วเธอโทรมาเป็นระยะ และผมก็โทรกลับไป จนกระทั่งวันสอบผมไม่ได้โทรไปเลย ( อยากให้เธอได้อ่านหนังสือเต็มที่ ) จนกระทั่งสอบเสร็จ ผมเลยฉลองโทรศัพท์ใหม่ และแล้วเธอก็ไม่โทรมาหาเลย ผมคิดว่าเลิกคบแล้วเพราะA ยุว่าเธอไม่สนใจผมแล้ว ตอนนี้หัวใจของผมร่วงไปถึงเท้า...คอตก เพราะเป็นอะไรก็ไม่รู้ (ถ้าเป็นคนอื่นก็เฉยๆ) เหมือนคนถูกอกหักอะไรปานนั้น ( คิดว่านะ เพราะผมไม่เคยรักใครมาก่อน )
      ในวันซ้อมรับเกียรติบัตรเรียนดี(ฟลุ๊กได้มา) N เพื่อนผมก็คุยกับเธอ ผมเกิดความอิจฉาเลยถามเรื่องโทรศัพท์เธอก็เล่าจนผมลบล้างเรื่องที่Aยุได้ จนชอบกันใหม่อีก
      และแล้วผมรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดเพื่อเห็นหน้าเธอตอนเช้าที่เธอมากับน้องของเธอ และเดินเข้าไปคุย วันละนิด วันละหน่อย (บางวันก็ไม่กล้า...ดันเพื่อนเธอมา...ผมเลยไม่ได้ทักทาย) จนกระทั่งถึงวันนี้
      ในขณะนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่า เธอคนนี้ คือคนที่ “ใช่” หรือเปล่า แต่ผมก็มีความรู้สึกดีๆต่อเธอเสมอ และอยากให้มีต่อไปและมากขึ้น (สงสัยผมรักเต็มปาวแล้ว) ผมคิดในใจว่า ผมจะมีเธอผู้เดียวและตลอดไป
      เรื่องความรักของผม ไม่เหมือนความรักในละครน้ำเน่า ทำให้ผมรู้จักคำว่า “รัก” ที่น่าจะเป็นแบบผม
      ถ้าใครได้อ่านเรื่องนี้ กรุณาบอกผมหน่วยว่า เธอคนนั้น รักผมเปล่า เพราะผมไม่รู้จิตใจเธอว่าคิดอะไรกับผมหรือเปล่า แต่ผมบอกกับทุกท่านที่ได้อ่านว่า “ผมรักเธอ”

      หมายเหตุ  ชื่ออักษรย่อดังกล่าว เป็นอักษรย่อชื่อเล่นจริงๆ แต่คำว่า “ผม” กับ “เธอ” จะไม่เปิดเผยว่าใคร
      และขอโทษที่ทำให้พวกท่านอ่านนาน เพราะเรื่องนี้ไม่อยากจะย่อ
      ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^  ^-^

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×