ความรัก..ตอบยาก

เนื้อเรื่อง

เ ท อ จ ะ เ ค ย รู้ มั้ ย ว่ า  ผู้ ห ญิ ง ค น นี้ รั ก เ ท อ แ ค่ ไ ห น

จ ะ เ ค ย รู้ มั้ ย ว่ า ทุ ก ค รั้ ง ที่ เ ท อ เ ศ ร้ า ใ จ มี คั ย เ ศ ร้ า ยิ่ ง ก ว่ า

เรื่องมันก้เริ่มขึ้นเมื่อปิดเทอมที่แล้ว วันแรกที่เรากะเพื่อนเจอนาย นายก้นั่งอยู่คนเดียว
นายใส่ชุดนักเรียนมาเรียน เราก้ใส่ชุดนักเรียนมาเรียน ต้องขอบคุนเพื่อนที่พยามลาก
เรามาร่วมกิจกรรมที่นี้ (ทั้งๆที่จิงๆแล้วก้ไม่ได้อยากจะมาหรอก)เรากะนายก้ไม่เคยจะ
ได้คุยกันเลยนะ ในห้องเรียน ทั้งๆที่วันแรกนั่งโต๊ะกลุ่มเดียวกัน เราเองมากะเพื่อนเลย
ไม่ได้สนใจคนอื่น แต่นายดูสะดุดมาเฉยๆ อาจจะเพราะว่า นายสูง แล้วก้หน้าตาดี(ที่สุด
ในนั้นได้แล้วละมั้ง) เห็นนายครั้งแรก ก้คิดแค่ว่าอืม นายน่ารักดี แต่ก้ไม่ได้คิดจะเข้าไป
คุยเลย.. นายนั่งอยู่คนเดียวในห้องไม่ยุ่งอะไรกะคัย ดูขรึมๆ เงียบๆ อาจจะเพราะเหตุผล
นั้นละมั้งที่ทำให้เราสนใจนาย ตอนนั้นก้ไม่ได้คิดหรอกว่าจะมีโอกาสจะได้รู้จักนายมากกว่านี้

เมื่อวันจบกิจกรรมมาถึง เพื่อนๆในห้องก้มาขอเบอร์ กับอีเมล์ติดต่อกันไว้ เราไม่ได้ไปขอ
เบอร์นาย เราไม่กล้า เพราะตอนนั้นก้ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย แค่ชอบเฉยๆ ไม่ได้รัก หลัง
จากนั้น 2-3 วันต่อมา เพื่อนเราโทรมาหาเรา แล้วบอกกะเราว่า เราจำเด็กผู้ชายตัวสูงๆที่อยู่
วชิราวุธได้มั้ย (อืมม ก้นายนั้นแหละ) จำได้สิ..ทำไมจะจำไม่ได้หล่ะ วันสุดท้าย เรากะนาย
ยังนั่งจ้องตากันอยู่เลย นายจ้องมาแล้วก้ไม่ยอมถอนสายตาออก เราก้มองกลับเพราะ นายจ้องเรา
จ้องกันไปจ้องกันมา เราก้ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ เพราะสู้ตานายไม่ได้จิงๆ เพื่อนเราโทรมา
บอกเราว่า รู้ป่ะว่า เด็กวชิคนนั้นชอบเรา (..อึ้งไปเลย) ไม่คิดว่าจะเปนแบบนี้ ตอนนั้นในใจก้
ตื้นเต้นนิดหน่อย ก้รู้ตัวดีว่าเราไม่ใช่คนน่ารักอะไรมากมาย เปนแค่คนธรรมดาคนนึง
เราถามเพื่อนเราว่าไปรู้จักกะนายได้ไง เพื่อนเราบอกว่าเพื่อนเราจำเมล์นายได้เลยลองเอาไปแอด
ใน icq ดู ปรากฏว่าเจอนาย แล้วนายบอกเพื่อนเราว่าชอบเรา

หลังจากนั้น เรากะนายก้ได้คุยกัน มันก้ทำให้เราชอบนายขึ้นเรื่อยๆ นายอบอุ่น อ่อนโยน
คุยด้วยแล้วก้สนุกดี อืม พอเริ่มรู้ตัวว่าชอบนาย.. ก้รู้นะว่าควรจะบอกไป แต่เราไม่กล้าบอก
ซึ่งมันก้ทำให้ตอนหลังเราเสียใจมากๆที่ไม่ได้บอกนายออกไป

วันนึงเพื่อนเราโทรมาหาเรา แล้วบอกเราว่า เรารู้มั้ยว่าคนที่นายเคยชอบฆ่าตัวตาย
นายเสียใจมาก ตอนนั้นเราตกใจมาก ก้รู้นะ ว่าคนที่เคยรัก มันก้ต้องมีติดค้างคาใจอยู่บ้าง
ถ้าเสียเค้าไป แต่เค้าของนาย จากไปแบบไม่มีวันกลับมา นายคงเสียใจมากจิงๆ หลังจาก
เหตุการณ์วันนั้น นายก้ไม่โทรหาเราอีกเลย เราเปนห่วงนายมาก เลยโทรหานายเอง
แต่เพื่อนนายรับสายแล้วบอกกับเราว่า วันๆนายเอาแต่อยู่ในห้อง ไม่กินข้าว ไม่พูดไม่คุย
เราขอคุยกะนาย เค้าก้ส่งให้นายคุย เสียงนายตอนนั้นมันแย่จิงๆ เรารู้เลย ว่าเรายังมีความสำคัญ
กะนายไม่มากเท่าเค้า อาจจะไม่ถึง 1 ใน 100 เลยก้ว่าได้มั้ง ก้คงได้แต่เป็นห่วงเราทำอะไรไม่ได้
อยู่เลย แม้แต่จะปลอบให้นายรู้สึกดีขึ้น นายคงไม่เคยรู้ว่า สิ่งที่นายได้ให้ไว้กะเรา หัวใจเราให้นาย
ไปหมดแล้ว แต่ก้นายเองนั้นแหละ ที่เป็นคนโยนมันทิ้งไป ไม่คิดจะขอคืนนะ แค่อยากให้นายรู้ว่า
คนๆนี้ คนที่นาย \"เคย\" มีความรู้สึกดีๆให้ ตอนนั้นอะไรที่เคยให้นายไป มันก้ยังอยู่ที่นายอย่างงั้น
ไม่ขอให้หันกลับมามองกันแบบคนรัก ได้แค่เป็นคนพิเศษของหัวใจก้พอ เวลามันผ่านมาก้นานแล้ว
แต่ความรู้สึกของเรามันก้ยังเหมือนเดิม แค่อยากให้นายรู้เท่านั้นเอง