อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก [ ฉบับ Zt!~Gat-teR~ ล - อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก [ ฉบับ Zt!~Gat-teR~ ล นิยาย อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก [ ฉบับ Zt!~Gat-teR~ ล : Dek-D.com - Writer

    อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก [ ฉบับ Zt!~Gat-teR~ ล

    เรื่อง อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก มันเป็นฉบับของผมเอง เพียงแต่ยืมคำพูดยืมมาจาก หนังแฟนฉัน มา ส่วนเนื้อเรื่องเป็นของผมเอง แต่มันคล้ายหนังเรื่องแฟนฉันมาก ผมก็เชื่อนะว่าต้องมีคนที่มีเรื่องแบบนี้คล้ายผม

    ผู้เข้าชมรวม

    1,055

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    1.05K

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  24 ธ.ค. 46 / 15:47 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      >>...อยากบอกเธอ...รักครั้งแรก  [ ฉบับ Zt!~Gat-teR~ ]
      >>
      >>>>
      >>
      >>มันเป็นเรื่องที่อยู่ในลิ้นชัดความส่งจำของผมนานแล้ว
      >>นานจนเริ่มมีความทรงจำใหม่
      >>เข้ามาทับเข้ามาซ้อน จนมันถูกดันเข้าไปอยู่ที่อยู่ลึกๆ จนแทบหาไม่เจอ แล้วจู่ๆ
      >>แม่ผมได้ชวนไปดู \'\' แฟนฉัน \'\' ภาพเก่าๆสมัยเด็ก ก็ค่อยๆลอยขึ้นมา เรื่อยๆ เรื่อยๆ
      >>กินเวลากว่า 2 เดือน ได้มั่งที่ผมพอจะ ปะติดปะต่อเรื่องได้
      >> [ ใครที่รู้จักผม จะรู้ว่าผมมันเป็นประเภทปลาทอง เป็นแบบตกใจหน่อยก็ลืมแล้ว ]
      >>และเมื่อได้ยินเพลง \" ความส่งจำสีจาง \"
      >>และยิ่งเป็นท่อน \"ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักไส หรืออะไรทั้งนั้น
      >>เก็บเอาไว้ในส่วยลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้นรู้ว่ามันไม่ไปไหน
      >>แม้กระทั้งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้ อยู่ในภาพส่งจำสีจางจาง
      >>เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง บางอย่างก็ยังไม่เปลียนไป \"
      >>ทีไหร่ ขนลุกทุกทีก็ ปาล์มมี่ เล่นร้องซะขนาดนั้น และความหมายยังดีอีกตั้งหาก
      >>ฟังทีก็นึกถึง แรกครั้งแรก... ทุกที
      >>
      >>>>
      >>
      >>ถ้าจำไม่ผิด
      >> เธอจะชื่อ...มด
      >>เด็กหญิงช่างพูด
      >>อายุประมาณ 6-7 ขวบๆ ผมยาว แก้มแดง ตาแป๋ว
      >>ตัวบางร่างเล็ก
      >>มดเป็นเด็กผู้หญิง ที่มีขนเยอะ
      >>เลยทำให้เธอ โดนเพื่อนผู้ชายแถวบ้าน ล้ออยู่บ่อยๆ
      >>เพียงแต่เวลาที่เธอโดนล้อมากๆ เธอจะร้องไห้กลับบ้าน
      >>ทำให้ผมไม่มีเพื่อนเล่น
      >>ผมจึงต้องไล่ตีไอ้คนที่มาล้อเธอทุกที
      >>[ ไอ้สิ่งที่ผมทำไปเนี่ย ถ้าผู้ใหญ่เค้าทำให้แก่กันเค้าเรียกว่า ปกป้อง ]
      >>เราสองคน บ้านอยู่ใน กรมชล [ ปากเกร็ด ]
      >>แถวบ้านผมเค้าเรียกว่า \" กองสำรวจ \" [ หรือหลังโรงพยาบาล ]
      >>ส่วนบ้านมดเรียกว่า \" ข้างโรงพยาบาล \" [ ตอนนี้เป็นสวนสุภาพไปแล้ว ]
      >>เธออายุมากกว่าผม 7 เดือน
      >>แล้วด้วยที่แถวละแวกบ้านเรามีเด็กผู้หญิงเยอะกว่าเด็กชาย เวลาเล่นกัน
      >>ถ้าไม่เล่น กระโดดยาง ก็เล่นขายของกันบ่อยๆ
      >>ผมก็ต้องยอม เพราะไม่งั้นก็ไม่มีเพื่อนเล่น
      >>ซ่อนแอบ เป็นเกมที่ผมชอบมากเป็นพิเศษ
      >>เวลาเล่นผมไม่ค่อยได้เป็นคนหากับเขาหลอก เพราะ เวลาที่ผมต้องเป็นคนหา ผมก็จะเลิก ไม่เล่น
      >>[ ในกรณีนี้ ถ้าเป็นผู้ใหญ่ทำกันเค้าเรียกว่า โกง ]
      >>แต่ผมก็ได้มดนี้เหละ ที่ช่วยเป็นแทนให้เพราะ เธอไม่อยากให้ผมเลิกเล่น
      >>ส่วนมดชอบเล่น ขายของมากที่สุด
      >>ผมต้องเล่นเป็นพ่อ มดเล่นเป็นแม่ น้องของผมเล่นเป็นลูก
      >>ที่เหลือเป็นคนซื้อ คนเป็นพ่อต้องไปทำงาน
      >>แม่ขายของอยู่บ้าน พอพ่อกลับบ้าน แม่ก็ทำอาหารให้กิน
      >>อาหารคือ ใบไม้ชิ้นเล็กๆ แช่น้ำกับทรายผสมกัน
      >>เราเล่นซนกันตามประสาเด็กๆ กันเกือบทุกวัน เช้า
      >>เธอตื่นเช้ากว่าผมก็จะขึ้นไปปลุกผมบนบ้าน
      >>โดยใช้วิธีมาตระโกนข้างหูผม ที่กำลังนอนหลับสบาย
      >>จนผมตกใจสะดุ้งตื่นต้องรีบลุก ไม่งั้นเธอจะตระโกนอีก
      >>ออกไปล้างหน้าแล้วลงไปเล่นกับเธอ เที่ยงก็กลับมากินข้าว
      >>เราจะพลัดกันไปกินข้าวของบ้านแต่ละคน
      >>จานใครจานมันแต่กินน้ำกระป๋องเดียวกัน ตกบ่ายก็ออกไป ขี่จักรยานกัน
      >>เราจะพลัดกันขี่พลัดกันนั่ง ตอนเย็น ก็จะมานั่งดูโทรทัศน์ด้วยกัน
      >>พอค่ำๆหน่อย ผมก็ไปส่งเธอที่บ้าน
      >>[ ไอ้สิ่งเหล่านี้ ถ้าผู้ใหญ่ทำกัน เค้าเรียกว่า ออกเดท ]
      >>เวลามีงานปีใหม่ ผู้ใหญ่เค้าก็มัก จะจับเราเต้นคู่กัน
      >>จนได้สตางค์เอามากินขนมกันหลายวัน
      >>[ ถ้าผู้ใหญ่ทำกัน เค้าเรียกว่า ช่วยกันทำมาหากิน ]
      >>ผมยังเอาเงินที่ได้ ไปเล่น ไข่หมุน ไอ้อันที่หยดเหรียง 5 บาทไป
      >>แล้วบิดตรงที่เข้าให้บิด และจะได้ ไข่ที่มีของเล่นอยู่ข้างใน [ สมัยก่อนนิยมมาก ]
      >>ผมหมุนได้แหวนมา
      >>มดบอกว่า \" แหวนสวยดี ขอได้ไหม \"  ผมก็ให้เธอไป
      >>[ ถ้าผู้ใหญ่ทำกัน เค้าเรียกว่า หมั่น ]
      >>เวลาผ่านไป ผมเริ่มมีเพื่อนผู้ชายมากขึ้น
      >>เหมือกับมดที่ก็มีเพื่อนผู้หญิงมากขึ้น
      >>โลกของผมกว้างใหญ่ขึ้น เริ่มมี ลูกแก้ว ลูกข่าง ฟุตบอล เข้ามาในชีวิต
      >>แต่ยังไงๆ
      >>ผมก็ยังมี กระโดดยาง เล่นขายของ ซ่อนแอบ และมด อยู่เหมือนเดิม
      >>เรายังคงเล่นด้วยกันอยู่บ่อย ๆ จนกระทั่ง
      >>.................... ผ ม เ ข้ า โ ร ง พ ย า บ า ล !......................
      >>หมอบอกว่าผมภูมิแพ้
      >>มดเสียใจที่เป็นต้นเหตุให้ผมต้องเข้าโรงพยาบาล
      >>[ เธอคิดว่าเธอเป็นต้นเหตุ เพราะผมเธอยาว ]
      >>เธอมาเยี่ยมผมทุกวัน แม่เลยให้มดบังคับให้ผมกินยา [ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบกินยา ]
      >> ผมบอกเธอว่า \" ถึงเป็นภูมิแพ้เพราะเธอ แต่เราก็หายเพราะเธอนะ \"
      >>[ ไอ้สิ่งเหล่านี้ ถ้าผู้ใหญ่ทำกัน เค้าเรียกว่า เกี้ยว ]
      >>ต่อมาไม่นาน มดก็ตัดผมสั้น โดยบอกเหตุผลว่าต้องเรียน เนตนารี
      >>แต่ผมว่าเธอต้องกลัวว่าจะทำให้ผมเข้าโรงพยาบาลอีกแน่
      >>เธอถึงยอมตัดผมของเธอทิ้ง
      >>[ ไอ้สิ่งที่เธอทำ ถ้าผู้ใหญ่ทำกัน เค้าเรียกว่า เสียสละเพื่อคนที่ตนรัก ]
      >>แต่เพื่อนๆ ก็ยังแซวเราเรื่อยๆ ว่าผมชอบเล่นกับผู้หญิง
      >>สงสัยมึงจะเป็นกระเทย จนผมทนไม่ได้
      >>ต้องพิสูจน์ให้เพื่อนๆ เห็นว่า ผมเป็นผู้ชาย การจะเป็นผู้ชายได้นั้น
      >>มันต้องเกเร
      >>แกล้งผู้หญิง และขี่จักรยานปล่อยมือ
      >>เย็นนั้นผมขี่จักรยานปล่อยมือข้างเดียวนำแก็งค์ของพวกผม
      >>ไปที่วง ขายของที่ที่มดเล่นกันอยู่ เธอพูดเหมือนทุกครั้ง \" มาช้าอีกแล้วนะ
      >>กำลังคอยอยู่เลย \"
      >>ผมเดินเข้าไปกลางวงตั้งแต่คำแรกที่เธอพูด
      >>ผมก็ทำการแสดงให้เพื่อนๆเห็นว่า ผมก็เป็นผู้ชาย
      >>โดยที่รื้นข้าวของ และเอาของเล่นไปซ่อน
      >>จนพัง เธอโมโหวิ่งมาตีผม ผมผลักเธอล้มจนร้องไห้
      >>แล้ววิ่งหนีขี่จักรยานจากไป
      >>[ สิ่งที่ผมทำกับเธอ ผู้ใหญ่ผู้หญิงเค้าเรียกว่า งี่เง่า ]
      >>คืนเย็นวันนั้น ผมกลับบ้านเจอแม่ของมด
      >>ถามว่า \" ทะเลาะอะไรกันรึเปล่า มดกลับถึงบ้านไม่พูดไม่จา ข้าวปลาไม่กิน
      >>ขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ ตั้งนาน ออกมาก็เข้านอนเลย ผิดวิสัยเธอที่ช่างพูด \"
      >>ผมโกหกไปว่า \" วันนี้ยังไม่เจอกันเลยสงสัยทะเละกับเพื่อนที่โรงเรียนมั้งครับ \"
      >>เช้าวันต่อมา มดหยุดเรียน เธอไม่สบาย เป็นไข้หวัด
      >> ต้องเข้าโรงพยาบาลหลายวัน ผมไม่กล้าไป
      >>เยี่ยมเธอ เพราะรู้สึกผิดนิดๆ
      >>ผมเลยเก็บสตางค์วันละเล็กละน้อย เพื่อที่จะนำไปซื้อของเล่นให้เธอ
      >>แทนอันเก่าที่ผมทำพัง
      >>พอเธอกลับมาจากโรงพยาบาล เธอก็ไม่พูดถึงเหตูการณ์วันนั้นเลย และเปลี่ยนไป
      >>ไม่ดื้อไม่ซน ไม่เล่นเหมือนผู้ชายอีกต่อไป และที่สำคัญไม่มาปลุกผมไปเล่นด้วยเลย
      >>ส่วนผมก็รู้ว่เธอโกรธ
      >>แต่ไม่กล้าง้อเธอ เดี๋ยวเพื่อนมันจะหาว่าเป็นกระเทยอีก
      >>ก็พลอยไม่กล้าไปเล่นบ้านเธอไปด้วย เอาแต่เล่น ลูกแก้ว ลูกข่าง ฟุตบอล
      >>ไปตามประสาเด็กผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง เราเริ่มห่างกันเรื่องๆ
      >>จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง
      >>แม่ผมบอกว่า \" เมื่อกี๋ มดมาหาแล้วเขาบอกว่ากำลังจะย้ายบ้านวันนี้ \"
      >>ผมเลยรีบออกจากบ้านที่ฝนกำลังตกหนัก
      >>และหยิบของเล่นอันใหม่แทนอันเก่าที่ผมทำพัง ไปให้
      >>ผมวิ่งตากฝนไป...............
      >>แต่เมื่อไปถึงบ้านมด กลับไม่มีใครอยู่บ้านเธอแล้ว
      >>ผมได้แต่ยืนร้องไห้ตากฝน หน้าบ้านเธอ
      >>จนทำให้ผมต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่มี มด มาเยี่ยมอีกแล้ว
      >>ไม่มีคนมาบังคับให้กินยา ผมน่าจะรู้สึกดีใจ แต่ไม่เป็นเช่นนั้น ผมกลับรู้ศึกอยากให้มีมากกว่า
      >>หลังจากนั้นผมไม่ได้เจอเธออีกเลย เลยทำให้เรื่องนี้เป็นเพียง ความส่งจำสีจางจาง
      >>
      >>>>.....................................................
      >>
      >>หลังจากที่เดินออกจากโรงหนังแล้ว ผมมาทบทวนเรื่องราวดู ก็พบว่า
      >>นั่นอาจเป็นแรกครั้งแรกของผมก็ได้ รักแรกที่จบ
      >>ลงเพราะความงี่เง่าไม่เข้าท่า กล้าผิดเรื่อง ไอ้เรื่องที่ควรกล้า ก็ไม่กล้า [ ทำไม่ไม่จำ ]
      >>ผมเคยได้ยินมาว่า สำหรับเรื่องของความรู้สึกนั้น
      >>เราใช่อวัยวะสำศัญสองอย่างนี้แค่อันเดียวก็พอ
      >>เพียงแต่เรื่องความรักครั้งนี้ ผมดันเลือก ปอด แทน หัวใจ...
      >>
      >>>>
      >>.....................................................................................Zt!~Gat-teR~

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×