มันสายไปแล้ว

เนื้อเรื่อง

ตัวละคร : พัท
              เจย์

    พัทและเจย์เจอกันที่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง ในชั้นม.1 ทั้งคู่ได้อยู่ห้องเดียวกัน พัทนั่งอยู่ข้างหลังเจย์
    \" ดีเราชื่อเจย์ แล้วนายหละ \" เจย์หันไปถาม
    \" พัท \" เค้าตอบห้วนๆ เจย์จึงไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จึงได้แต่หันกลับไปบ่นกับตัวเอง
    \' เฮ้อ ไม่น่าหนุกเลยห้องนี้ คนที่นั่งข้างหลังก็ดูไม่ค่อยจะมีมนุษย์สัมพันธ์เท่าไหร่ \'
    
    หลังจากมาเรียนได้สักอาทิตย์หนึ่งพัทและเจย์ก็เริ่มจะสนิทกัน ที่จริงแล้วพัทเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ดีมาก คุยสนุก
แต่ที่เค้าทำกับเจย์เมื่อวันเปิดเทอม เพราะว่าพัทนั้นมาจากโรงเรียนชายล้วนจึงไม่ค่อยคุ้นกับผู้หญิง
    หนึ่งเทอมผ่านไป (เร็วจางเลยน้อ)
    จากที่ทั้งสองสนิทกันนี่เอง เพื่อนๆในห้องจึงล้อว่าทั้งสองนั้นเป็นแฟนกัน
    \" เจย์คิดยังงัยกับที่เพื่อนๆเค้าล้อหลอ \"
    \" เราก็ไม่ได้คิดอะไรมันไม่จริงเราก็ไม่ต้องไปใส่ใจนี่นา \" เจย์พูดพลางกินข้าวไปด้วย (ลืมบอกไปอะว่าทั้งสองกินข้าวด้วยกันทุกวันแต่มีเพื่อนคนอื่นๆด้วยนะ T-T )
    เย็นนั้นพัทส่ง Message ไปหาเจย์ว่า
    \" เจย์ไม่คิดอะไรจริงๆหลอ เราอยากบอกเจย์ว่าเราชอบเจย์นะ \"
    
    เจย์ไม่รู้ว่าจะส่งตอบไปว่าอย่างไร เพราะเจย์ก็ไม่รู้ใจตั้วเอง ด้วยว่าเจย์มีคนที่เจย์คิดว่าชอบอยู่แล้วตั้งแต่โรงเรียนเก่า ความจริงแล้ว
เจย์ไม่ได้ชอบคนนั้นแล้วแต่เจย์ก็พยายามหลอกใจของตัวเอง เพราะตั้งแต่พัทเริ่มคุ้นเคยกับผู้หญิง เค้าก็สนิทกับผู้หญิงมาก สิ่งที่ปฏิบัติกับเจย์บางอย่าง
ตอนนี้พัทก็เริ่มปฏิบัติกับคนอื่นด้วยแล้วเมื่อก่อนเจย์รู้สึกดีใจที่มีคนคอยเอาใจใส่ คอยดูแลตน บางครั้งเจย์ก็คิดว่าตนเองนั้นหึงพัทหลอ แต่ว่าเจย์ก็พยายามปัดความคิดนั้นออกไปจากหัวเพราะเกรงว่า
ตนเองจะเจ็บปวดในความเป็นกันเองและอัธยาศัยดีชองพัทนั่นเอง

    ความสัมพันธ์ของเจย์กับพัทเป็นเช่นนี้ไปตลอดจนถึง ม.6 แม้จะมีบางครั้งที่โกรธกันงอนกันหรืว่าหึงกัน แต่ความสัมพันธ์ก็กลับมาดีดังเดิมได้
พัทจะต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษแต่ว่าเจย์เอ็นท์ติดที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในคณะแพทย์ศาสตร์
วันก่อนที่พัทจะเดินทางไปเรียนต่อ พัทและเจย์ก็ได้ไปเที่ยวกันที่ห้างแห่งหนึ่ง
    \" เจย์จากตอนม.1 จนถึงตอนนี้เราก็ยังรักเจย์อยู่ไม่มีเปลี่ยนแปลงนะ เจย์คิดยังงัยกับเราหลอ \"
    เจย์นิ่งเงียบไม่ตอบ ภายในใจกังวลถึงเรื่องต่างๆ
    \"เจย์ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรหรอกนะ เรารอคำตอบของเจย์มาตลอดแล้ว ทำไมเราจะรอต่อไปไม่ได้ ไปซื้อของกันต่อเถอะ \" พัทพูดพลางลุกขึ้น
    

    ตลอดเวลาที่พัทไปเรียนต่อเจย์และพัทก็ติดต่อกันตลอดเวลา ทาง Msn หรือว่าโทรศัพท์บ้างเป็นบางครั้ง
จนถึงวันที่พัทเรียนจบ
    เจย์และพัทนัดกันว่าจะไปเจอกันที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมที่เคยเรียนด้วยกัน เจย์ตั้งใจว่าวันนี้จะตอบรับรักพัท

ขณะที่นั่งนึกเพลินๆอยู่บนรถแท็กซี่ที่มุ่งหน้าไปที่โรงเรียนนั่นเอง
    \" โหรถชนซะเละเลยนะเนี่ยอย่างนี้คนขับตายชัวร์ ไม่รู้ว่าจะมีผู้โดยสารอยู่รึเปล่า \"
    เจยืจึงหันไปมองข้างทาง ที่ข้างทางมีรถแท็กซี่คนหนึ่งชนกับรถ10ล้อ มีคนมุงอยู่เต็ม สภาพรถเละมาก
ด้วยมีความรู้สึกบางอย่างแล่นเข้ามาในใจ เจย์จึงบอกให้แท็กซี่จอดรถ   เธอเดินลงไปดูรถที่ประสพอุบัติเหตุคันนั้น
เห็นมีผู้ประสพภัยช่วงลำตัวโผล่ออกมาจากรถ เจย์เพ่งมองที่ดวงหน้าของศพนั้น
    ศพนั้นเป็นผู้ชายและเค้าคือ พัท !!!!!!..???
เมื่อเจย์แน่ใจแล้วว่าเป็นใครก็รีบถลาเข้าไปกอดร่างไร้วิญญาณของพัทอย่างไม่กลัวอะไร
    \' ม่ายยยยย...ทำไม ทำไมจะต้องเป็นอย่างนี้ ทำไมจะต้องเป็นพัท ทั้งทั้งที่เรากำลังจะรับรักพัท กำลังจะมีความสุขอยู่แล้ว ทำไม \'
    เจย์รําไห้ภายใจใจพร้อมกับนำตาที่ไหลพรูออกมา อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
    
    เมื่อรถมูลนธิมาถึงเพื่อจัดการศพ เจย์จึงผละออกมา
    \' ลาก่อน พัท คนที่เรารักที่สุดรักมาก และรักมานานแล้ว เราขอโทษที่ทำให้พัทไม่ได้รับฟังคำที่เราอยากจะพูดคำที่พัทอยากจะฟัง ขอโทษนะ ขอโทษนะพัท \'



        จบแล้วจ้า ผู้เขียนก็อยากบอกว่า ถ้าเรารักใครสักคนนึงก็ควรจะบอกเค้าไปอย่าให้มันสายเกินไป