นกน้อยที่จากไป

เนื้อเรื่อง

เมื่อหลายปีก่อนตอนผมยังเรียนประถม...ผมได้รู้จักเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง....เธอเหมือนกับนกน้อยที่บินเข้ามาในชีวิตของผมซึ่งผมจะพาคุณย้อนอดีตไปดูกัน....

วันที่04/06/39
วันนี้ผมได้พบเพื่อนใหม่คนหนึ่ง เมื่อ6วันก่อนในขณะที่ผมเริ่มเข้าเรียนอยู่....เธอมาจากต่างประเทศ...แต่เธอก็พูดภาษาของเราได้ดี...เธอจะมาอยู่กับเราไปเทอมหนึ่ง..เธอมีชื่อว่า...มากิ...(มากี้มากะชื่อตลกๆคิดเองก็ได้)...ผมไม่เคยคิดที่จะพูดคุยกับเธอเลย...จนกระทั้งวันนี้ เธอได้ตกลงมาจากบนต้นไม้มาทับผมเข้า...ในตอนแรกผมก็ตกใจอยู่..แต่ผมก็ตั้งตัวได้จึงถามเธอว่า..\"ไปทำอะไรมาทำไมถึงตกลงมาหรอ\" เธอยิ้มแล้วก็ตอบว่า\"ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกว่าฉันอยากขึ้นไปจึงขึ้นแต่ก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไม่\"แต่ว่าเธอตอบอย่างไม่มีเหตุผลด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดแต่ผมก็ตกใจทีว่าทำไมผมยอมพูดกับเธอ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด...และไม่ค่อยแสดงความรู้สึกให้ใครเห็นแต่เพราะอะไรผมถึงยอมพูดกับยัยเด็กต่างชาติท่าทางแปลกๆได้...ช่วยตอบหน่อยได้ไหมว่าเพราะอะไรครับ...ผมคิดไม่ออกแล้วจริงๆ

วันที่10/06/39
ผมมีเพื่อนใหม่มากขึ้นแล้ว ผมคงจะปรับตัวได้เข้ากับการเรียนได้แล้ว มั่ง
...........................
เวลาผ่านไปนานแล้วในขณะที่ผมกำลังเรียนอยู่นั้น ผมได้นั่ง
เรียนอยู่ข้าง มากิ เธอเป็นคนดี พูดสนุก มีความคิดสร้างสรรค์ เธอก็เป็นคนดีคนหนึ่ง แต่ผมก็ไม่ค่อยพูดกับเธอมากนัก...จนตอนนี้เธอมีความสำคัญต่อผมมากกว่านี้แล้ว....ไม่ใช่แค่เพื่อนแต่ผมก็รู้สึกไม่ถูกว่าแบบไหน แต่ตอนนั้นผมยังไม่รู้สึกตัวว่านั้นใช่ความรัก รึเปล่า...แต่ก็มีเหตุการณ์หนึ่งที่เปลี่ยนชีวิตผมกับเธอไปตลอดชีวิต ถ้าคุณอยากรู้ผมจะพาไปดู
..............................................................................................
27/11/39
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่...แต่ทำไมดูขาดสีสันไป....แล้วผมก็นึกได้ว่าทำไมมากิไม่มาโรงเรียน...เวลาเธอไม่มาแล้วผมรู้สึกว่าผมเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง...แม้ว่าผมรู้จักเธอแค่เทอมเดียว แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเช่นนี้...มันบอกไม่ถูกเลย ผมไม่รู้ว่าผมรักเธอรึยังแต่ก็รู้แล้วว่าเธอมีความสำคัญต่อผม.......
วันที่05/12/39
วันนี่ผมรู้มาว่ามากิได้ไปจากชีวิตผมแล้ว...เธอกลับไปที่บ้านของเธอในประเทศของเธอ.....ไม่มีการติดต่อกันอีกต่อไป...ในตอนนั้นผมก็เพิ่งรู้สึกตัวเองว่าผมรักเธอเข้าแล้ว...คนเราจะไม่เห็นค่าของสิ่งนั้นจนกว่าจะต้องจากสิ่งนั้นจะจากไป...
..............................................................................
และต่อจากนั้นผมก็ไม่เคยรักใครอีกเลยจะกระทั้ง8ปีต่อ มา.............มีนกน้อยที่บินเข้ามาในหัวใจของผมซึ่งเธอเหมือนกับ มากิมาก.....เธอเป็นคนต่างชาติ...การพูดของเธอเหมือนมากิ...ทุกอย่างของเธอคือมากิ...แต่ผมก็ไม่เคยสนใจเธอเลยจนกระทั้งวันหนึ่ง...เธอได้โดนพวกเพื่อนๆในโรงเรียนทำร้ายเพราะเธอได้ช่วยปกป้องเพื่อนของเธอไว้...เธอชื่อว่า นารุ เธอโดนเหวี่ยงมาจากบันใด...ตัวของเธอ ไถมากับพื้นแขนของเธอเป็นรอยแผลบางๆตลอดแขนของเธอ...เธอได้รีบวิ่งหนีพวกนั้นมา...จนเธอวิ่งเข้ามาชนผมเข้า...ตัวเธอตกลงไปบนพื้นขณะที่เพื่อนๆไล่ตามเธอมา....แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ผมได้ยืดมือเข้าไปช่วยเธอต่อสู่ด้วยจนพวกนั้นหนีไปหมด...และตั้งแต่วันนั้นเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น.......................
แต่ตอนนี้ผมรู้จักตนเองมากขึ้น...ผมรู้แล้วว่าผมรักเธอเข้า...เธอมีดวงตาสีฟ้าออกเขียวๆที่ดูแล้วใจดี...การพูดที่ดูตลกและเข้าใจยากแต่ผมก็รู้เรื่องทุกคำที่เธอพูด...จนถึงวันที่จะทำให้ผมเลือกอีกครั้งหนึ่ง...
วันนั้นเป็นช่วงฤดูหนาว เธอได้เข้ามาพูดกับผมว่า\"เราต้องห่างไกลกันแล้วนะ\"ผมรู้สึกงงงงและไม่กี่วันผมก็ลืมเรื่องเธอไปเลย....ผมเป็นนักฟุตบอล และวันนี้เป็นวันที่ผมต้องแข่งนัดสำคัญ ซึ่งผมต้องเลือกว่าผมจะ ไปหาผู้หญิงที่ผมรักกับ การแข่งขันที่สร้างชื่อเสียงให้ผม...แต่ปัญหาก็คือผมไม่รู้ว่าเธอต้องไปวันนี้ ผมจำที่เธอพูดไม่ได้.........
นารุรอผมอยู่ที่สนามบินในขณะที่ผมกำลังแข่งขันอยู่ในสนามและเมื่อการแข่งขันจบลงผมก็ได้โทรไปหานารุว่าผมชนะแล้ว...แต่เธอไม่ดีใจเลยและเสียงเธอก็เหมือนจะร้องไห้...เธอก็เล่าเรื่องที่เธอกำลังจะไปในครึ่งชั่วโมงให้ผมฟัง...
ผมตกใจมากและรีบไปหาเธอ...ผมเสียคนที่ผมรักมากไปแล้วคนหนึ่งโดยไม่ได้ลาจากกันไปแล้ว และผมก็จะไม่ยอมเสียนารุไปอีกคน.....ในที่สุดผมก็เดินทางไปถึงสนามบินแล้ว...แต่ผมไม่เห็นนารุเลย...ผมเริ่มโทษตัวเองว่าผมผิดมากสมควรแล้วที่ต้องมาเจอแบบนี้....และผมคงจะเสียเธอไปแล้วผมนึกภาพนารุร้องไห้เพราะผมแล้วก็โกรธตัวเองมาก...ผมมองออกไป...และแล้วสิ่งที่ผมเห็นก็คือ...ภาพนารุกำลังเดินผ่านไปเพื่อจะขึ้นเครื่องบิน ซึ่งผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย...ภาพของเธอหายไป..โลกทั้งโลกหยุดนิ่งไปหมด...ผมเสียคนที่ผมรักไปแล้ว2คน แล้วผมก็ไม่เคยติดต่อกับเธออีกเลย...นานหลายปีมาแล้วผมก็ยังไม่ได้ข่าวเธอเลย...เพราะตอนนี้เธอก็คือ นกน้อยที่หลบหนาวไปอยู่ที่อื่นซึ่งจะไม่ได้พบกันมาอีกตลอดไป..........................