ความฝัน ความหวัง..รักฉันและเธอ

เนื้อเรื่อง

ถนนสีเทา ไฟสลัว มองไปทางไหนช่างว้าเหว่  ทุกคนล้วนได้สัมผัสมันมาแล้วทั้งนั้น…ยามใดที่ฉันท้อ
หมดหวัง เศร้า เสียใจ ภาพเหล่านี้จะมาปรากฎตรงหน้าฉันอยู่ทุกครั้ง…
    ไม่รู้สิ…ฉันจำไม่ได้เหมือนกันว่าเธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉันตั้งแต่เมื่อไหร่
ฉันรักเธอ ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร…มันหาคำตอบไม่ได้ …หลายครั้งฉันท้อใจ เธอจะมาปลอบใจ
เป็นกำลังใจ  ให้ความหวังฉันเสมอ  หลายครั้งเธอร้องให้ ฉันก็มักจะอยู่เคียงข้างเธอ เช็ดน้ำตา
ลบความเศร้า ยามใดที่เธอประสบความสำเร็จ ฉันก็จะยืนเป็นกำลังใจให้เธอเดินก้าวต่อไป….
อดีต…เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับเรา 2 คน เรามักจะพูดกันเวลาที่อยากจะนึกถึงมันอีกครั้ง
จำได้ไหม   นึกออกหรือเปล่า  อยากให้วันนั้นมีทุกวันจังเลยเนอะ  อดีต ฉันและเธอ มันสวยงามนะ
ลองมองย้อนกลับไปสิ นั่นแหละ ความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอทุกๆวัน
    ปัจจุบัน…เวลานี้ฉันอยากจะเขียนบทความให้จบเร็วๆจัง รู้มั้ยว่าทุกคำพูดที่ฉันบอกว่ารักกับเธอ
ไม่เคยเสแสร้งสักครั้งเดียว เธอจะเข้าใจฉันบ้างหรือเปล่าว่าตอนนี้ฉันร้องให้ เสียใจ
จากวันนี้เธอเหมือนกับจากฉันไป…ปล่อยให้ฉันยืนอยู่คนเดียว
ทุกๆวันเธอยิ่งห่าง…ฉันมองไม่เห็นทางข้างหน้าเลย ไม่มีเธอแล้วฉันก็เหมือนกับคนที่หาทางออกไม่เจอ…
กดดันนะที่โดนแบบนี้ ฉันไม่เคยเสียใจให้ใครเห็นแล้วก็จะไม่มีใครได้เห็นมัน
ตอนนี้ฉันขอร้องให้นะ….
    อนาคต…หนทางข้างหน้า ที่ฉันและเธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะเป็นยังไง ฉันจะเอนท์ติดไหม
มีหน้าที่การงานเป็นอย่างไร มีครอบครัวที่อบอุ่นไหม และความรักของฉันกับเธอ มันจะจบอย่างสวยงาม
หรือเปล่า  หรือว่าต้องจบกันแค่นี้ ความแน่นอนก็คือความไม่แน่นอน.. ฉันท้อนะ ทุกวันเธอยิ่งห่างกับฉัน
สักวันเธอก็คงจะจากฉันไปสินะ แต่อนาคตของฉันมีอยู่สิ่งเดียวที่ยังมั่นคง   ฉันรักเธอ…
ตลอดไป….
    ชีวิตมัธยมปลายของฉันไม่มีวันไหนที่เงียบเหงา มักจะมีผู้หญิงตัวเล็กๆแก้มป่องๆ…มาแกล้งฉัน
หรือไม่ฉันก็แกล้งเธอ  เธอน่ารักนะ ฉันว่าไม่มีใครจะดีกับฉันเท่าเธอคนนี้แล้วล่ะมั้ง  เราทั้ง 2 รักกันอย่างเรียบๆ
ไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกันหรอก พ่อแม่ของเธอหวงจะตาย แต่แค่วันๆหนึ่งได้เจอเธอ …กลับบ้านด้วยกัน
คุยโทรศัพท์กัน อาจจะเป็นเวลาเล็กน้อย แต่ช่วงนั้นเป็นเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุดเลย เธอคงเป็นคนเดียวที่เข้าใจ
นิสัยของฉันดีที่สุด ภายนอกของฉันเป็นคนร่าเริง ใครหลายคนบอกว่านี่เป็นเสน่ห์ของฉัน ใครอยู่ด้วย
ก็อดยิ้มอดหัวเราะไม่ได้…แต่ลึกๆแล้ว ฉันเป็นคนที่ออกจะเศร้านะ ไม่มีใครเคยเห็นน้ำตาของฉันหรอก
ฉันคนเดียวที่เห็นน้ำตาของตัวเอง ฉันไม่เสียใจให้ใครเห็นเพราะนั่นคือการแสดงความอ่อนแอของตัวฉัน
…ปัญหาครอบครัวฉันก็มีเยอะใช่เล่น พ่อเป็นตัวสร้างปัญหาตัวดีเลย ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะเกิดมามีฉันทำไม…
ทำไมไม่ทำให้ฉันตายตอนนั้นเลยล่ะ จะได้ไม่เกิดมาเป็นตัวสร้างปัญหา ไม่ต้องมารับภาระชีวิตฉัน
ทุกครั้งที่ฉันเป็นแบบนี้เธอจะเป็นผู้รับฟังที่ดีที่สุด เธอฟังทุกเรื่องที่ฉันระบาย….
และเธอก็จะพูดเป็นประโยคสั้นๆ……
“ถึงยังไงเราก็ยังมีกันและกันนะ”
คำพูดสั้นๆทำให้ฉันมีกำลังใจ ก็ไม่รู้นะถ้าหากคำนี้ไม่มีอีกฉันจะอยู่ได้มั้ย  จะใช้ชีวิตแบบนี้ได้หรือเปล่า
ถ้าฉันเผื่อใจไว้บ้างก็คงจะดี แต่ถ้าหากวันหนึ่งต้องขาดเธอไป ฉันคงจะแย่น่าดู…
แต่…หากเธอไปฉันก็ห้ามไว้ไม่ได้หรอก ชีวิตเธอ ฉันเข้าไปยุ่งไม่ได้อยู่แล้ว….แต่ความรู้สึกของฉันที่
มีให้เธอก็จะไม่เปลี่ยนแปลงไปแน่นอน…ฉันจะไม่รักใครอีกแล้ว ฉันรักใครไม่ได้อีกแล้ว
เพราะเธอขโมยใจของฉันไปหมดแล้ว….
    เวลานี้ นาทีนี้ฉันมีหน้าที่รับผิดชอบชีวิตของเธอ ปกป้องเธอ…เวลานี้ เราสองคนรักกัน
อนาคตอาจเป็นฉันคนเดียวที่รักเธอก็ได้ ปัจจุบันนี้ฉันอยากจะทำให้เวลาทุกๆวันดีที่สุด
อยู่ใกล้ชิดเธอ เวลาเพียงแค่ 5 นาทีก็เป็นช่วงที่วิเศษแล้ว…เรา 2 คนอาจจะมีเรื่องที่ทะเลาะกันบ้าง
ปากก็บอก ไม่ต้องมาคุยกันอีกเลยนะ แต่ยังไม่ถึงวัน ฉันก็ง้อเธอจนได้ เพราะเธอสำคัญล่ะมั้ง
ฉันไม่อยากให้เธอเสียใจนานๆหรอก เวลาเธอไม่ยิ้มฉันก็เฉาตามไปด้วย เฮ้อ…ฉันรักเธอมากไปไหมเนี่ย
    บางเวลาก็รู้สึกท้อ เธอเป็นคนขยัน เรียนเก่ง ครอบครัวอบอุ่น ทุกๆอย่างเธอดีพร้อม…
ส่วนฉันสิ ก็ขยันนะแต่ไม่ได้ครึ่งของเธอหรอก พ่อแม่ทะเลาะกัน แทบจะไม่มีอะไรดีเลย
ถ้าหากเรารักกันจะไปกันได้เหรอ…เธอบอกเรื่องแบบนี้ไม่ได้สำคัญ และฉันก็คิดว่าถ้าใจมันรักมันก็รัก
ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม   แต่ถ้าเรารักเขาที่เขาเป็นเขาไม่ได้รักที่หน้าตา เงินทอง
นี่แหละสิ่งที่ฉันคิดว่า เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด….
    กดดันนะ ที่ครอบครัวของเธอเข้มงวดเกินไป ฉันเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ยังไม่ห่วงไม่หวงเท่า
พ่อแม่เธอเลย..ลำพังแค่คุยโทรศัพท์กับไปส่งเธอก็กดดันพอแล้ว อยู่โรงเรียนก็ใช่ว่าจะได้คุยกัน…
แต่ตอนนี้ยิ่งหนักกว่าเก่าตั้งแต่วันนั้น ฉันไม่รู้ว่าพ่อเธอว่าเธอว่าอะไรบ้าง แต่เขาคงจะสั่งห้ามเด็ดขาดเลยล่ะมั้ง
เธอบอกฉันคงไม่ได้ไปส่งเธออีกแล้ว โทรศัพท์ก็คุยกันได้ไม่นาน ประมาณ 15 นาทีก็ต้องวาง
ก็อยากจะเข้าใจอยู่หรอกนะ…แต่ฉันอดทนไม่ไหวแล้ว ฉันมองในแง่ดี…อย่างน้อยเขาก็เปิดโอกาสให้ฉัน
15นาที  ฉันยังมีช่วงเวลาได้มีความสุขตั้ง15นาที แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งเขาสั่งฉันห้ามโทรอีก
ฉันคงจะเฉาตายแน่นอน แค่นี้ก็ทำให้ฉันเสียใจมากพอแล้ว…
    ในใจหนึ่งฉันก็คิดว่า..อย่าโทรไปเลยจะดีกว่ามันอาจจะเป็นการรบกวนก็ได้ เธอมีหน้าที่ต้องเรียน
ต้องทำนู่นทำนี่  ไม่รบกวนจะดีกว่า ฉันคิดว่า เราอาจจะไม่ได้คุยกันอีกเลยก็ได้…ฉันไม่รู้ ฉันไม่เข้าใจ
ฉันสับสน  คงจะดีกว่าถ้าจะขออยู่ห่างกับเธอไม่รู้ว่านานแค่ไหน อาจจะ 1 วัน 1เดือน 1ปีหรือมากกว่านี้
อาจจะตลอดไปเลยก็ได้…ฉันลองคิดย้อนกลับไปสมัยที่เราเพิ่งจะรู้จักกันใหม่ๆ..ทุกๆครั้งที่คิด
มันมักจะทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ ฉันซุ่มซ่าม เธอซุ่มซ่าม ฉันชอบเสียงเพลง เธอก็รักเสียงเพลง
เรามีอะไรที่คล้ายๆกัน แต่ก็มีบางอย่างที่แตกต่าง…แต่ปัจจุบันมันทำให้ฉันเศร้าใจยิ่งนัก ฉันอยากให้
ทุกๆอย่างดูดี ไม่อยากให้ต้องเป็นแบบนี้ แล้วยิ่งฉันคิดถึงอนาคตยิ่งทำให้ฉันท้อใจ เธอจะคิดกับฉัน
เหมือนเดิมหรือเปล่า ฉันจะทนเวลาเลวร้ายพวกนี้ไหวมั้ย ใครจะมาเข้าใจฉันบ้าง ฉันมองไม่เห็นทาง
ข้างหน้าเลย….ฉันควรจะทำไงดี
    ไม่สนุกเลย…เวลาที่ไม่มีเธออยู่ข้างๆ ฉันกำลังขาดสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตฉันไปแล้วใช่มั้ย
เธอเงียบหายไปเลย…แทบไม่ได้เจอกัน ทำไมนะ เรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับฉันด้วย คนที่มีความอดทนน้อยอย่าง
ฉัน  กลับต้องมาอดทนอดกลั้นแบบนี้…มันไม่แฟร์เลย  ทำไม ทำไม ทำไม!!
ฉันไม่โกรธเธอหรอก เธอไม่ผิด ฉันน้อยใจมากกว่า ฉันทำผิดอะไรไม่เข้าใจเลย  ทำไมต้องทำกันแบบนี้
ฉันกลัวมาก กลัวว่าถ้าเป็นแบบนี้นานๆ ความรักของเธอจะจางไปแล้วก็จะหายไป เธออาจจะไปรักใครก็ได้
คนดีกว่าฉันก็ยังมีอีกมาก ฉันคงจะคิดมากไป ทำใจให้เย็นเข้าไว้จะดีกว่า  ฉันเคยได้ยินคำๆหนึ่ง ที่บอกว่า
คนเราถ้ารักกันแล้ว ก็ต้องเชื่อใจกันและกัน ไม่เชื่อคำพูดของใครจนกว่าจะได้เจอเองกับตาหรือมีเหตุลที่แน่นอน
ทุกวันนี้ประโยคนี้เหมือนกับเครื่องเตือนใจของฉัน ฉันต้องเชื่อเธอสิ ใช่!! เธอรักฉัน เธอรักฉัน เธอรักฉัน
และฉันก็รักเธอ…ฉันรอได้
สิ่งเดียวที่ฉันเหลืออยู่ตอนนี้ ก็คงมีแต่ใจ… ใจที่ให้เธอ…ฉันฝากให้เธอไว้แล้ว แต่เธอจะเก็บรักษา
ไว้ได้นานหรือเปล่า แม้ว่าเธอจะอยู่หรือไม่อยู่กับฉัน ฉันก็ยังจะจดจำช่วงเวลาที่ดีที่มีให้กันเสมอ
เดินเคียงข้างกัน หยอกล้อกัน วันเวลาที่สนุกๆเหล่านี้มันจะยังอยู่ในความทรงจำ อยู่ในใจฉัน
เพราะมันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันมีความสุข ไม่ว่าเวลานั้นจะผ่านไปนานเท่าใด
และรักของฉันจะไม่มีวันจางหายไป เธอจะอยู่ในความทรงจำของฉัน เธอจะเป็นที่ 1 ของฉัน
รักของเราสองคนจะอยู่ในใจกันและกัน  
                ….ตลอดไป….