To be scared ร้านอาถรรพณ์

เนื้อเรื่อง

ชัญญาเดินกลับบ้านอย่างโซเซ  วันนี้เธอก็โดนพวกธิดาแกล้ง  ธิดาหรือดาเป็นสาวสวยมีเพื่อนเยอะเป็นสาวมั่นสาวเริ่ดประจำชั้นม.3ซึ่งแตกต่างกับชัญญาโดยสิ้นเชิง  ชัญญาไม่มีอะไรโดดเด่นสักอย่างเรียนก็ไม่เก่ง เล่นกีฬาก็ไม่ได้เรื่อง ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง และนี่เป็นเหตุผลที่ธิดาชอบแกล้งเธอ  และแกล้งอย่างรุนแรงด้วยเช่นเวลาต้องทำงานเป็นกลุ่มธิดาเที่ยวไปบอกใครต่อใครว่าไม่ต้องรับชัญญาเข้ากลุ่ม หรือไม่ก็เอากระเป๋าเธอไปซ่อนหรือไม่ก็เอาไปทิ้งถังขยะ  แน่นอนทุกเหตุการณ์ไม่ใครช่วยเธอเลย บางครั้งทุกคนในห้องก็ร่วมมีอกับธิดาแกล้งเธอด้วยซ้ำ  และแน่นอนพวกคุณครูไม่มีใครสนใจเลย  วันนี้ก็เช่นกันธิดาแกล้งผลัดเธอลงไปในแอ่งน้ำที่แปลงเกษตรทำให้เสื้อเธอเปรอะโคลนเต็มไปหมด  แม่ต้องว่าเธอแน่  แม่ที่ชอบชมธิดาอยู่เสมอแต่กลับชอบว่าลูกตัวเองแรงๆ ใช่!แม่ไม่เชื่อว่าธิดาแกล้งเธอ
    ชัญญาเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย เธอยังไม่อยากกลับบ้านแต่ก็ไม่รู้จะไปไหน  ชัญญารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เธอเดินเลี้ยวเข้ามาในซอย
วอยหนึ่งที่เธอไม่รู้จัก  ซอยนี้มืดครึมแปลกๆไม่มีหมาไม่มีแมวสักตัว  บ้านทุกบ้านเงียบกริบ  มีเด็กสองสามคนจับกลุ่มสุมหัวทำอะไรสักอย่างที่ริมถนนทางขวามือเธอ ถัดไปไม่ไกล มีคนแก่นั่งก้มหน้าอยู่ทีเก้าอี้ม้าหินหน้าบ้าน  ชัญญารู้สึกกลัวจับใจ ที่นี่แปลกๆที่นี่เงียบหรือเกิน  เธอได้ยินแต่เสียงกระซิบเบาๆจากกลุ่มเด็กแปลกๆเท่านั้นนอกจากนั้นเธอก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย  ขณะที่เธอคิดจะหันหลังกลับก็มีเสียงเล็กๆพูดขึ้นด้วยเสียงที่ดังกว่ากระซิบนิดนึงว่า
            \"พี่สาวมีปัญหาหนักอกใช่ไหม\"เด็กหนึ่งในสามคนพูดขึ้นมาพร้อมเดินเข้ามาหาเด็กอีกสองคนยังนั่งอยู่ที่เดิม
            \"มีปัญหาใช่ไหม  ต้องการคนช่วยใช่หรือเปล่า\"เด็กชายถามย้ำอีกที
            \"เปล่าจ๊ะ  พี่แค่เดินหลงมาที่นี้เท่านั้นเอง  พี่...พี่\"ชัญญาพูดพร้อมลูบรอยเปื้อนที่เสื้ออยู่สับสน ใช่!เธอการให้ใครสักคนมาช่วยเธอแต่ใครจะมาช่วยเธอ  เด็กผู้ชายแปลกๆที่ตัวซีดผอมๆจ้องเธอตาไม่กระพริบ แล้วเด็กอีกสองคนก็ลุกขึ้นเดินเข้ามาหา
            \"พี่ต้องการคนช่วยแน่ๆพวกเรารู้นะ\"เด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้นมา
            \"พี่...พี่...\"
            \"พวกหนูรู้จักพี่น้องคู่นึงพวกเขาใจดีนะค่ะ\"
            \"ใช่ๆพวกเขาช่วยพี่ได้แน่ มา!เดี๋ยวพวกผมจะพาไปหา\"
            \"แต่...แต่ว่า...\"
            \"นะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ\"เด็กผู้หญิงพูดพร้อมเข้ามาจับมือเธอ  ซึ่งชัญญาก็เบาใจขึ้นมานิดนึงตรงที่มือของเด็กหญิงอุ่นๆเหมือนมือเด็กทั่วไป  ก่อนที่ชัญญาจะพูดอะไรเด็กหญิงก็จูงมือเธอไปทันที  ทุกคนเดินไปจนสุดซอยแล้วหยุดอยู่ที่หน้าร้านร้านนึงซึ่งไม่มีป้ายชื่อร้านและเป็นบ้านสองชั้น  ดูจากลักษณะของร้านแล้วคล้ายกับร้านขายของเก่าๆไม่ก็เฟอร์นิเจอราคาถูกๆ หรือไม่ก็ร้านขายหรือให้เช่าหนังสือเก่าๆ  เด็กชายที่นิ่งเงียบมาตลอดก็ผลักประตูร้าน  ข้างในร้านมืดมากทั้งๆที่เพิ่งจะ4โมงครึ่งเองมีเพียงแสงไฟที่สลัวๆจากโคมไฟตั้งโต๊ะอันนึงเท่านั้น  ภายในร้านมีชุดรับแขกชุดนึง  มีตู้ใส่ของประดับที่ดูมีราคาตู้นึง  มีบันไดอยู่ในมุมมืด  และมีม่านกันสีแดงเลือดนกกันประตูบานนึงเอาไว้  
ชัญญานึกอยากออกจากที่นี่ขึ้นมาทันทีทันใด  เด็กชายที่เข้ามาหาเธอคนแรกหยิบกระดิ่งทองเหลืองที่วางไว้ที่โต๊ะรับแล้วสั่นมัน  เสียงกระดิ่งดังกังวานไปทั่วร้าน
            \"นี่เป็นร้านของ เจนกับเจตต์ ถ้าพูดให้ถูกคือเป็นร้านของพ่อพวกเขาแล้วพวกเขาก็รับช่วงต่อมา  รู้สึกว่าพ่อของเขาจะรับช่วงต่อมาจากปู่พวกเขาอีกทีเหมือนกัน\"เด็กชายที่หุบปากเงียบมาตลอดอธิบายให้ชัญญาฟัง ก่อนที่ชัญญาจะพูดโต้ตอบกับเด็กคนนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคนเดินลงบันไดมา  และคนที่ลงบันไดมาคือหญิงสาวอายุประมาณ16-17 หน้าตาสวยอย่างที่ชัญญาไม่เคยเห็นมาก่อนแม้แต่ธิดาก็เทียบไม่ติด  ผู้หญิงคนนั้นปล่อยผมยาวสลวยถึงกลางหลังผมของหญิงคนนั้นเงางามเหมือนนางแบบโฆษณาแชมพูสระผม  เธอสวมเสื้อยืดรัดรูปแขนกุดสีขาวสวมกระโปรงยาวสีดำ  ผู้หญิงคนนั้นยิ้มทันทีที่เห็นชัญญาและเด็กๆ
            \"ไงจ๊ะเด็กๆ  วันนี้พี่ทำคุ๊กกี้ชอกโกแลตมากินด้วยกันไหมเอ่ย\"
            \"ไม่ล่ะครับพี่เจน พวกผมแค่พาพี่คนนี้มาเฉยๆเดี๋ยวพวกผมจะไปเล่นกันต่อ  พี่คนนี้เขามีปัญหาบางอย่างคิดว่าพวกพี่น่าจะช่วยเขาได้ ไปล่ะครับ\"เด็กชายพูดพร้อมเดินออกไปจากร้านทันที  ทิ้งให้ชัญญาอยู่กับหญิงงามลึกลับตามลำพัง
            \"คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไปเด็กพวกนี้\"หญิงสาวพูดขึ้นมาลอยๆแล้วตะโกนขึ้นไปชั้นบนว่า
            \"เจตต์!มีลูกค้ามาลงมาได้แล้ว\"พอสิ้นเสียงตะโกนชัญญาก็เห็นคนๆนึงเดินลงบันไดมา ชัญญาตะลึงตาค้างเพราะคนที่ลงมาหน้าตาเหมือนหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆเธอไม่มีผิด  ไม่เหมือนก็ตรงที่คนที่ลงมาตัดผมสั้น และสวมเสื้อแขนยาวสีดำสวมกางเกงสีขาว
            \"นั่นเจตต์  น้องชายฝาแฝดของฉันเอง  หน้าตาเหมือนกันมากเลยใช่ไหมละ\"เจนพูดขึ้นมาเมื่อเห็นชัญญาทำหน้างงๆ แล้วจูงมือชัญญาไปนั่งที่เก้าอี้  แล้วสองพี่น้องก็นั่งลงตรงเก้าอี้ข้างหน้าเธอ  ยิ่งทั้งคู่มานั่งใกล้ๆกันยิ่งเหมือนกันมากขึ้นกว่าเดิม
            \"สวัสดี!ยินดีต้อนรับและยินดีที่ได้รู้จัก  พวกเรายินดีที่จะให้บริการเธอ  แต่เธอต้องแน่ใจว่าจะใช้บริการของเราจริงๆเพราะถ้าเกิดเธอมานึกเสียใจภายหลังทางเราจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น เอาหล่ะ!เล่าเรื่องของเธอมาสิ\"ชายหน้าสวยที่มีชื่อว่าเจตต์พูดขึ้นมาพร้อมจ้องเธอ  น้ำเสียงของเขาเย็นชาต่างจากพี่สาวของเขามาก  ตอนแรกชัญญาเล่าด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกะแต่พอเล่าไปนานๆเธอก็เริ่มใส่ความรู้สึกของเธอลงไป  ชัญญาต้องการให้ใครสักคนมารับรู้เรื่องราวคับอกของเธอมานานแล้วเธอจึงเล่าทุกอย่างที่เธอต้องเจอที่เธอได้รับให้สองพี่น้องฝาแฝดฟังอย่างเต็มที่พอเล่าจบชัญญาก็ร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย  เวลาพวกธิดาแกล้งเธอจะไม่ยอมร้องไห้เด็ดขาดแต่พอระบายเรื่องราวทุกอย่างออกมาเธอก็เกิดอาการกลั้นน้ำตาไม่อยู่  แฝดคนพี่รีบเข้ามาปลอบใจเธอส่วนแฝดคนน้องนั่งนิ่งเหมือนคิดอะไรบางอย่าง  แล้วสักพักก็ลุกขึ้นเดินตรงไปที่ผ้าม่านสีเลือดนกพอเขาแหวกออกชัญญาก็เห็นชั้นวางของที่มีของอยู่เต็มแต่เธอมองไม่เห็นว่ามีอะไรบางเพราะมันมืดมาก  ในขณะที่ชัญญากำลังเช็ดน้ำตาอยู่ชายหน้าสวยก็กลับมาพร้อมกลับกระดาษม้วนแผ่นนึง  เขาจ้องหน้าเธอเขม็งแล้วพูดว่า
            \"เธอต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้นมากกว่านี้\"ชัญญาพยักหน้า
            \"ต้องการให้เพื่อนเลิกแกล้งเธอ  ต้องการให้แม่เลิกว่าเธอแรงๆ\"ชัญญาพยักหน้าอีกครั้ง
            \"ต้องการให้เพื่อนๆแม่ อาจาร์ย และทุกคนรักเธอ\"ชัญญาพยักหน้าอีกที
            \"ต้องการที่จะสวย ต้องการที่จะฉลาด  ต้องการที่จะเก่งในทุกๆเรื่องและ...\"เขาเว้นช่วงพร้อมชะโงกหน้ามาใกล้ๆจนจมูกเกือบจะชนกันทำเอาชัญญาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ  แววตาสีดำสนิทของเขาทำให้นึกถึงอุโมงถ์ที่มืดมิดไร้แสงไฟ
            \"ต้องการให้เด็กสาวที่ชื่อว่าธิดาหายไปจากโลกนี้\"เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม  เป็นรอยยิ้มที่ชัญญาไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต  ชัญญาชะงักไปนิดนึงแล้วพยักหน้า  ใช่!ชัญญาเกลียดธิดา  เกลียดยัยปีศาจหน้าสวย  เกลียดอย่างที่ไม่เคยเกลียดใครมาก่อน  เกลียดที่สุด  ฝาแฝดหันมาสบตากันพร้อมยิ้มอย่างพอใจ  แล้วเจตต์ก็ยัดกระดาษม้วนใส่มือเธอพร้อมอธิบายว่า
             \"ในนี้มีบทสวดบทนึง  จงท่องบทสวดนี่ทุกวันเวลา4ทุ่มตรงในขณะที่ท่องบทสวดเธอจะต้องหันหน้าไปทางทิศใต้ตลอด  ท่องทุกวันห้ามเว้นแม้แต่วันเดียว  มันจะทำให้เธอสมความปราถนาและเมื่อเธอได้ทุกอย่างที่เธอต้องการแล้วจงทำลายบทสวดนี่ซะทำลายอย่างไงก็ได้แล้วเมื่อทำลายบทสวดแล้วห้ามท่องบทสวดอีกเด็ดขาด  เข้าใจดีใช่ไหม\"
             \"แต่ความจริงก็ไม่เห็นจะต้องกังวลนี่เจตต์เพราะเมื่อเธอทำลายบทสวดนั้นทิ้งความทรงจำเกี่ยวกับบทสวดนี้ก็จะถูกลบทิ้งโดยอัตโนมัตเองนี่หน่า\"พี่สาวฝาแฝดของเจตต์กล่าวขัดขึ้นมา  แล้วหันมายิ้มให้เธอ
             \" มีเงินติดตัวอยู่เท่าไรจ๊ะน้องชัญญา\" พอถูกถามชัญญาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาดู
             \"มีอยู่ เอ่อ...220ค่ะ\"
             \"อืม...งั้นทั้งหมดก็ 120 จ๊ะ\"ก็จัดว่าราคาถูก  วันนี้ชัญญาได้ระบายความเศร้าทั้งหมดออกมาทำให้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ  เธอรีบจ่ายเงินแล้วบอกลาสองพี่น้องฝาแฝดทันที่  ถึงแม้ว่าบทสวดนี่จะไม่เกิดอะไรก็ไม่เป็นไรแต่เธอจะทำตามที่พี่น้องคู่นี้บอกทุกอย่าง
         แล้วเวลาก็ผ่านไปประมาณ5เดือนตอนนี้  ชัญญากลายเป็นคนใหม่แล้ว  จากชัญญาที่ไม่มีอะไรเลยก็กลายเป็นสาวน้อยน่ารักเรียนดีเล่นกีฬาเก่งนิสัยดีน่ารักเป็นเพื่อนกับทุกคน  มีแต่คนชอบเธอไม่มีใครอิจฉาริษยาหรือหมั่นไส้เธอเลยสักคน  เป็นลูกสาวที่ภาคภูมิใจของแม่เป็นนักเรียนตัวอย่าง  และที่สำคัญคือไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดาน่าเบื่อแค่ไหนเธอก็รับเป็นเพื่อน  เธอไม่เคยรังแกใครที่ด้อยกว่าเธอเลยส่วนธิดาหรอเธอถูกจับได้ว่าทุจริตการสอบปลายภาคซึ่งธิดาขอลาออกทันที  และได้ข่าวว่ายุ่งกับยาเสพติดจนตายเพราะเสพยาเกินขนาด  มีแต่คนบอกว่าธิดาทำตัวตกต่ำเองแต่ชัญญารู้ดีว่ามันเป็นเพราะอะไร  ในที่สุดเรื่องของธิดาก็เลือนหายไปจากความทรงจำของทุกคน  ชัญญาทำตามที่สองพี่น้องบอกทุกอย่างและเมื่อได้ทุกอย่างสมใจแล้วเธอก็เผาบทสวดนั้นทิ้งอย่างไม่ลังเล  ชัญญารู้สึกเสียดายลึกๆแต่ในไม่ช้าเธอก็ลืมมัน  ชัญญาพยายามหาซอยแปลกๆนั้นเพื่อขอบคุณฝาแฝดคู่นั้นแต่เธอกลับหาไม่พบ  ทุกวันนี้เธอยังจำรอยยิ้มใจดีของเจนได้และยังไม่ลืมรอยยิ้มที่เหี้ยมเกรียมของเจตต์  เสียใจทีหลังหรอไม่มีวันสำหรับชัญญา
                                                 .................................................................
             \"เด็กคนนั้นทำตามที่เราบอกทุกอย่างเลยเนอะ  ดีใจจังที่เด็กคนนั้นมีความสุข  เด็กดีก็ต้องได้รับเรื่องดีๆจริงไหม\"เจนพูดอย่างร่าเริงซึ่งเจตต์ก็เห็นด้วยพี่สาว  ใช่!คนดีย่อมได้รับกรรมดีคนชั่วต้องรับกรรมชั่ว  สองพี่น้องคิดแบบนี้จริงๆ
             \"ในความสวยงามก็มีความน่าเกลีดย  ในอ่อนแอย่อมมีความแข็งแกร่ง  ในความใจดีและเรียบเฉยก็ยังมีความอำมหิตซ่อนอยู่\"
เจตต์พูดขึ้นอย่างลอยๆแต่เจนก็ได้ยินมัน  เธอพยักหน้าเห็นด้วย  แล้วทันใดนั้นคู่แฝดก็ได้ยินเสียงกระดิ่งดังขึ้น
             \"ลูกค้ามา\" เจนพูดอย่างร่าเริงอยู่ควงแขนน้องชายไปรับลูกค้า  คนที่ทั้งสองเห็นคือหญิงสาวที่มีน้ำตานองเต็มหน้า เจตต์ยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมยว่า
             \"สวัสดี!ยินดีต้อนรับและยินดีที่ได้รู้จัก  พวกเรายินดีที่จะให้บริการคุณ  แต่คุณจะต้องแน่ใจว่าจะใช้บริการเราจริงๆ  เพราะถ้าคุณมานึกเสียใจภายหลังทางเราจะไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น  เอาหล่ะ!เล่าเรื่องของคุณมาสิ\"
                                                .....................................................................