รัก...วันสุดท้าย

เนื้อเรื่อง

“เค้ก...เค้ก” ฝนตะโกนเรียกเค้ก
“อะไรเหรอฝน”
“เป็นอะไรล่ะ เมื่อกี้เห็นยัยอ้อมเดินไปกับไผ่น่ะ” น้ำเสียงของฝนของฝนโกรธแทนเค้ก
“อือ...เค้าเห็นแล้วล่ะ” เค้กพูดเรียบๆ
“ทะเลาะกันเหรอ?” ฝนซักต่อ
“เค้กก็ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกัน”
“แล้วไผ่เขาทำไม...” ฝนทำหน้าเศร้ามองเค้กด้วยความเห็นใจ
“เค้กก็ไม่รู้...เค้กบอกอะไรฝนไม่ได้” เค้กเน้นคำพูด
“ไผ่คงมีอะไรไม่เข้าใจกับเค้กแน่เลย...” ฝนบ่นพลอยไม่สบายใจไปด้วย

ที่ห้องเรียน...

“เค้ก...เค้กเห็นไอ้ไผ่มั้ย?” ต่อเพื่อนคู่หูของไผ่ถามขึ้น
“เมื่อกี้เห็นเดินไปกับอ้อมน่ะ”
พูดจบเค้กก็ทำหน้าเศร้า
“อ้าว! สงสัยจะโดดเรียนอีกล่ะสิ”
ต่อพูดพร้อมกับสบตาเค้ก
“ไม่รู้สิ...” น้ำเสียงเค้กสั่น
“เค้ก...แล้วทำไม? ไผ่มันไม่ไปกับเค้กล่ะ...”
ที่ต่อถามนั้นทำให้เค้กถึงกับปวดร้าวใจ
เค้กบังเอิญพบกับไผ่ตอนเย็น... แต่ไผ่ทำเป็นไม่สนใจ

“อ้าว...ไผ่ ทำไมวันนี้ไม่เข้าเรียนล่ะ” เค้กพยายามถามไผ่อย่างใจเย็น
“ถามทำไม?” ไผ่พูดเสียงห้วน
“เดี๋ยวนี้เค้กคงถามอะไรไผ่ไม่ได้แล้วสินะ!...”
เค้กน้อยใจ เข้าใจแล้วเพียงเท่านี้... ต่อไปในใจของไผ่คงไม่มีเค้กแล้วล่ะ แล้วสักวันนึงเถอะไผ่จะต้องรู้สึก...เค้กนึกในใจว่าตั้งแต่วันนี้ไปจะลืมไผ่ให้ได้
หลังเลิกเรียนไผ่ก็ต้องรอกลับบ้านพร้อมอ้อมทุกวัน และวันนี้ก็เช่นกัน
“อ้อม...”ไผ่ตะโกนเรียกยัยอ้อม
“เออ ไผ่ วันนี้ไผ่กลับก่อนนะ...อ้อมติดธุระ”อ้อมบอกไผ่

ตั้งแต่นั้นมาก็เป็นเหมือนเดิม...ไผ่ต้องรออ้อมเก้อทุกวัน พราะอ้อมมักจะติดธุระที่โน่นที่นี่เป็นประจำ...
“อ้อม...อ้อม” ไผ่เรียก
“ไผ่...อ้อมมีอะไรจะบอกนะ เราคงคบกันอีกไม่ได้หรอกนะไผ่” อ้อมพูดออกมาอย่างใจเย็น
ไผ่รู้สึกปวดแปลบหัวใจขึ้นมาทันที อ้อมไม่น่าทำอย่างนี้กับไผ่เลย ดูเอาเถอะ... ไผ่อุตส่าห็เลิกกับเค้กมารักอ้อม เพียงเท่านี้ที่ไผ่ได้ยินอ้อมพูด... ไผ่ก็เดินจากไป

ที่ห้องเรียน...

ไผ่นั่งซึมไม่พูดไม่จา ไม่ยิ้ม จนเค้กสังเกตเห็น...
“เฮ้ย! ไผ่ ยัยอ้อมไม่มาโรงเรียนพร้อมนายเหรอวะ” ต่อเอ่ยถาม
“นายรู้ไหม...อ้อมเขาเลิกกับข้าแล้วว่ะ”
ไผ่ทำหน้าหน้าเศร้า
เค้กเดินผ่านมาได้ยินไผ่พูด...จึงหันไปมองไผ่ด้วยความรู้สึกที่ดี ก่อนจะถามขึ้นว่า
“ทำไมล่ะไผ่?” เค้กถามไผ่ด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“เพราะอ้อมเขาคงมีแฟนใหม่แล้วมั้ง” ไผ่พูดพร้อมมองเค้กอย่างขอโทษ
“นี่ล่ะ...เพราะว่าไผ่ไม่รู้จักเข้าใจในรัก ผลมันก็เลย ออกมาเป็นอย่างงี้แหละ” เค้กพูดปลอบใจไผ่
“ไผ่ไม่คิดว่าจะออกมาแบบนี้” น้ำเสียงไผ่เศร้า
“ถามจริงๆเถอะ...ไผ่ยังมีเค้กอยู่ในใจหรือเปล่า?” พูดจบ เค้กก็ยิ้มน้อยๆให้ไผ่
“มีครับ...” ไผ่มองเค้กด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
เอาเถอะนะ... เค้กจะให้เวลากับไผ่ดูอีกครั้ง เผื่อว่าจะทำให้ไผ่เข้าใจในความรักที่เค้กมีให้ไผ่มากขึ้น ถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บอีกครั้งกับรักวันสุดท้าย... แต่เค้กจะไม่โกหกใจตัวเองหรอก