เมื่อก่อนชีวิตของเราสบายมากๆ ตอนเช้าไปโรงเรียนมีคนคอยรับส่ง งานบ้านไม่ต้องทำ มีหน้าที่เรียนอย่างเดียว อยากได้อะไรพ่อแม่หามาให้ อยากกินอะไรตามสั่งทุกอย่าง ทุกสุดสัปดาห์ต้องไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัด พ่อทำงานหาเงินได้อาทิตย์ละหลายแสน กำไรเดือนนึงป็นล้าน แต่พอมาวันนึงทุกอย่างเปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือ พ่อไม่มีงานทำ ส่วนแม่ต้องออกมาหางานทำเพื่อความอยู่รอด (จากเมื่อก่อนที่พ่อให้เงินละ 80,000 บาท) ส่วนเรากับน้องจากที่เคยเรียนโรงเรียนดีๆ น้องก็ต้องไปเรียนโรงเรียนวัด ส่วนเราก็ออกจากโรงเรียนมาทำงาน ตอนที่ออกจากโรงเรียนเราเป็นคนขอพ่อแม่ออกเอง เราบอกเค้าว่าเราเรียนไม่ไหว แต่จิงๆแล้วเรารู้ว่า ถึงเราเรียนไปพ่อแม่ก็ไม่มีเงินที่จะส่งเสียให้เราเรียน ค่าเทอมๆนึงเป็นหมื่น(เรียนระดับ ปวช.1 นะ) เราก็สงสารพ่อเรานะที่เค้าเป็นแบบนี้ พ่อเคยพูดว่า \"พ่อไม่อยากอยู่บ้าน เพราะพ่อไม่มีความสุขที่ไม่สามารถทำให้ลูกสบายหมือนเมื่อก่อนได้ \" พอเราทำงานเราก็ส่งเสียตัวเองทุกอย่าง เราไม่กล้าที่จะขอเงินพ่อแม่ใช้ ชีวิตของคนทำงานกับเรียนมันต่างกัน คนเรียนก็มีหน้าที่เรียน ตื่นเช้าก็มีเงินให้ใช้ ไปโรงเรียนก็เจอเพื่อน ส่วนคนทำงาน ตื่นเช้ามาก็ต้องเจอแต่เรื่องเครียสๆ ตอนนี้เราอยากเรียนมากๆ บางคนคิดว่าตอนนี้เราโตแล้ว แต่จิงๆมันไม่ใช่ ยังมีอะไรอีกเยอะที่เราไม่เคยเจอไม่เคยสัมผัส
***เราอยากบอกกับทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรานะว่า ตอนนี้พ่อแม่มีกำลังที่จะส่งเสียให้เรียนก็ตั้งใจเรียนเถอะ เชื่อเรา***
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น