นับตั้งแต่วัน...ที่ฉันรักเธอ

เนื้อเรื่อง

…\"เราไปกันไม่ได้…ขอโทษนะยิ้ม…เราเลิกกันเถอะ\" \"…เดี๋ยวก่อน…อาร์ต ยิ้มทำอะไรผิดเหรอ ทำไม…อาร์ตถึง…\" น้ำเสียงของอมยิ้มหายลงไปพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงไหลลงมา
\"3 เดือนแล้วเหรอเนี่ย\" อมยิ้มรำพึงออกมาขณะที่มองดูรูปตนกับอาร์ต…อดีตแฟนเก่า วันนี้เป็นวันครบรอบ 3 เดือนที่อมยิ้มถูกบอกเลิกจากแฟนคนที่…7…
\"สวัสดีครับ…ผมชื่อเอก…เอ่อ…คือ…ผม…ชอบคุณครับ...ช่วยคบกัยผมทีนะครับ\" เอกชายหนุ่มหน้าตาดีติดอันดับ 1 ใน 5ของร.ร.(แห่งหนึ่ง)พูดพร้อมสีหน้าเขินปนตื่นเต้นสุดๆ
\"อีกแล้วเหรอเนี่ยยัยอมยิ้ม ได้ยินข่าวว่าแฟน คนก่อนน่ะ อาร์ต…นักบาสหนุ่มดาวรุ่งที่หล๊อ หล่อ ร๊วย รวย วันนี้ก็พี่เอก…ประธานนักเรียนที่เพอร์เฟคสุดๆ น่าอิจฉาชะมัดเลยเนอะ\" เสียงซุบซิบที่ 1 ดังขึ้น
\"ช่ายยย น่าอิจฉาชะมัด กินอะไรเป็นอาหารเนี่ย เนื้อหอมจัง\" เสียงซุบซิบที่ 2
…ชั้นก็กินอย่างที่พวกเธอกินนั่นแหละ…อมยิ้มคิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมา \"เอ่อ…ขอคิดดูกิอนได้มั๊ยคะ\" \"ดะ…ได้ครับ แต่อย่านานนะครับ\" พูดจบเอกก็รีบวิ่งไปทันที ทิ้งให้อมยิ้มยืนเอ๋อถูกนินทาอยู่คนเดียว
…อมยิ้ม…สาวน้อยหน้าใส สวยน่ารัก(มาก) ตาโตกลมเป็นประกาย จมูกเล็ก ริมฝีปากบางอมชมพู แก้มเปล่งปลั่ง ใบหน้ารูปไข่ ผมสีน้ำตาลเข้มยาวเลยไหล่ลงไปเล็กน้อย หุ่นที่แสนจะดี(น่าอิจฉาอ่ะ) จัดได้ว่าสวยน่ารักมากเลยทีเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกหักอกมากที่สุดในรอบปี(เพราะอะไรเหตุใดไม่เข้าใจ) ไม่ใช่เพราะเธอไม่ดี แต่เพราะอะไรไม่มีใครทราบ(แต่คนเขียนทราบอ่ะ)
\"อมยิ้มลูก เราคงต้องย้ายลงกทม.แล้วหละลูก\" แม่อมยิ้มกล่าวอย่างช้าๆ
\" ห๊าา ทำไมคะแม่\"
\"ก็ แม่น่ะต้องไปออกแบบบ้าน เอ้อ คฤหาส ให้ท่านทูตน่ะสิลูก\"
\"แล้วจะย้ายไปเมื่อไหร่ล่ะคะ\" \"คงอีกซักประมาณเดือนหน้าหละลูก\" ว่าแล้วอมยิ้มก็เดินเข้าห้องไปอย่างหมดอะไรตายอยากง่ะ
         ตุ๊บ!!! เสียงอมยิ้มล้มลงนอนแผ่หลาอยู่บนที่นอนสีส้ม สีสุดโปรดของหล่อน …เฮ้อ…ถ้าย้ายไปคง…แต่…คงต้องมีเรื่องดีดีเกิดกับเราบ้างหละน่า…
  - - - 1 เดือนผ่านไป - - -
\"นี่ได้ยินข่าวว่าวันนี้มีน.ร.ใหม่ย้ายเข้ามาแหละ บอกว่าน่ารักมากเลยด้วย\"
\"เอาหละค่ะน.ร.เงียบค่ะ…วันนี่เรามีน.ร.ใหม่ย้ายมาจากเชียงใหม่นะจ๊ะ อืม…เข้ามาจ๊ะ มาแนะนำตัวให้เพื่อนๆทุกคนรู้จักหน่อยเร็ว เมศิรินทร์ \"อาจารย์ประจำชั้นกล่าวอย่างอารมณ์ดี
\"ค่ะ สวัสดีค่ะ เมศิรินทร์ โยวจินดา อมยิ้มค่ะ\"
\"น่ารักจังว่ะ\"(เธอคงเป็นนางฟ้าาาามาโปรด) \"เฮ่ยข้าจองแล้วนะโว๊ย\"
\"ได้ไงวะ\"
\"รึว่ามีเรื่องหล่ะ\"
\"เออๆช่างเถอะ\"
\"นางฟ้าของบิ๊ก\" บิ๊ก…ชายหนุ่มหน้าตาดี(มาก) คิ้วเข้ม ตาหยีน่ารัก ผิวขาว รูปร่างโปร่งแสง เอ๊ย สูงโปร่ง ดีกรีกัปตันทีมบาสชายของร.ร.(แห่งหนึ่ง) อุทานออกมา
\"เอ้า เมศิรินทร์นั่งข้างอภิเชษฐ์ ตรงนั้นน่ะ ตรงที่ว่างนั่นนะ อภิเชษฐ์ยกมือหน่อยซิ\"
\"คร๊าบบ\"
\"สวัสดีครับ ผม…บิ๊กครับ\"
\"อมยิ้มค่ะ\"
\"ยินดีที่ได้รู้จักครับ/ค่ะ\"
\"อุ๊ย\" ทั้งคู่อุทานออกมาพร้อมกันพร้อมกับเสียงหัวเราะ
\"เอ้า ตรงนั้นน่ะจะเรียนมั๊ย\"
- - - ตอนพักเที่ยง - - -
\"อมยิ้มครับ เอ่อ…ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ\"
\"เอ๊ อย่างนี้เค้าเรียกว่าจีบรึเปล่าคะ\"
\"ครับ เอ๊ย…\"
\"ล้อเล่นค่ะ\"
\"ยิ้ม…เอ้อ…\"
\"แทนตัวเองอย่างนั้นดีแล้วครับ น่ารักดี\"
\"ค่ะ \" อมยิ้มพูดพลางส่งยิ้มหวานให้ …โอ้พระเจ้า ประทานนางฟ้ามาโปรด…บิ๊กคิดในใจ
- - - ตอนเลิกเรียน - - -
ติ๊ง…ต่อง…ต๊อง…ติ่ง
\"เอาหละ น.ร.เลิกเรียนได้\"
\"อมยิ้มครับบ้านอยู่ไหน…เอ้อ…ผมจะไปส่งครับ เอ่อ อมยิ้มคงจะไม่ชำนาญทางใช่มั๊ย เดี๋ยวบิ๊ก เอ๊ย ผมจะไปส่งให้ครับ\"
\"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวยิ้มกลับเองได้\"
\"เถอะครับ มันไม่ปลอดภัยนะ\"
\"ก็ได้ค่ะบ้านยิ้มอยู่…(คิดเอาเอง) \"ใกล้บ้านบิ๊ก…เอ้อ…ผมเลย\"
\"บิ๊กแทนตัวเองอย่างนั้นแหละดีแล้ว น่ารักดี\"(คุ้นๆแฮะ)
\"ครับ\" บิ๊กเขินอ่ะ (น่ารักดี)
- - - ถึงแล้ว - - -
\"ถึงแล้วหละค่ะ\"
\"ครับ ฝันดีะครับ อย่าลืมฝันถึงบิ๊กล่ะ\"
\" ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ\"
\"ครับ\" ว่าแล้วบิ๊กก็เดินกลับบ้านไป
- - - เช้าวันต่อมา - - -
\"หวัดดีครับเจ้าหญิง\"
\"อุ๊ย บิ๊กอ่ะ ยิ้มตกใจหมดเลย\"
\"เข้าห้องเรียนกันเถอะครับ เจ้าหญิง\"
\"ค่ะ เจ้าชาย\"
- - - พักเที่ยง - - -
\" ยิ้มไปทานข้าวกันเถอะ\"
\" จ้ะ\"
\"บิ๊กดีกับยิ้มจังเลยอ่ะ\"
\" ก็บิ๊กชอบ…\"
\"ชอบอะไรอ่ะบิ๊ก\"
\" ปล่าวหรอกยิ้ม ไปกันเถอะ\"
\" อืม\"
- - - 1 เดือนผ่านไป - - -
\"บิ๊ก คิดยังไงกับยิ้มหรอ\"
\" เอ่อ…บิ๊ก\"
\" สวัสดีครับน้องอมยิ้ม\"
\"อ๊ะ ค่ะ\"
\"ผมชื่อ อ๋อง…อัครเดช แก้ววานิช\"
\"ค่ะ\"
\"เออจริงด้วย อมยิ้มวันนี้เราต้องไปทำรายงานที่ห้องสมุดกันไม่ใช้เหรอ\" บิ๊กพูดอย่างเคืองนิดๆ
\"ห๊ะ เหรอ อืม ใช่ๆ\" ว่าแล้วบิ๊กก็จูงมืออมยิ้มเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
\"เดี๋ยวครับ\"เหอะนายอ๋องท่าจะหมดสิทธิ์
- - - หน้าห้องสมุด - - -
\"บิ๊กเป็นไรอ่ะ\"
\"เปล่า\"
\"แล้วทำไมต้อง…\"
\"อ๋อ ยิ้มอยากคุยกะมันต่อใช่มั๊ย\"บิ๊กว่าอย่างหัวเสีย
\"เปล่านะบิ๊ก\" \"บิ๊กไปก่อนนะ\"
\"บิ๊กฟังยิ้มก่อนสิ\"
\"ไม่!! บิ๊กเข้าใจแล้ว\"
\"แต่บิ๊ก\"
\"ยิ้มไม่เข้าใจ…\"
\"บิ๊ก!!!\" บิ๊กเดินจากไปโดยไม่ฟังเสียงตะโกนของอมยิ้มซักนิด (…ก็คนมันขี้หึง นิดนึงก็คิดไกล…มันคิดระแวงไปอยู่เสมอ ทุกเรื่องที่ทำลงไป ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ รักเธอจะให้ไปหึงใคร ไม่รู้รึไงว่าคนมันรักเธอ…) บอ๊กร้องเพลงนี้ออกมาทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเมื่อกลางวัน \"ทำไม…\"
- - - วันต่อมา - - -
\"บิ๊ก…ยิ้มขอโทษ\"
\" เรื่องอะไรที่คุณต้องมาขอโทษผมล่ะ\"
\"บิ๊ก…ยิ้มขอโทษ\"
\"…\" บิ๊กเงียบ ทำเป็นไม่สนใจอมยิ้ม
\"บิ๊กโกรธยิ้มเรื่องอะไรอ่ะ\"
\"เปล่าหรอกครับ ผมไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธคุณได้หรอกครับ\"
\"บิ๊ก…ยิ้ม\"
\"…\"
\"ตั้งแต่วันที่ยิ้มย้ายมาที่นี่ ยิ้มได้เจอผู้ชายคนนึงที่ให้ความรู้สึกห่วงใย ความรู้สึกดีดีที่ยิ้มต้องการมาตลอด เค้าคอยเป็นเพื่อนเวลาที่ยิ้มเหงา เวลาที่ยิ้มดีใจ ยิ้มจะเห็นเค้าอยู่ข้างๆเสมอ…ยิ้มไม่คิดว่าจะมีวันนี้ วันที่ยิ้มกล้าที่จะบอกความรู้สึกออกมา…บิ๊กเป็นคนแรก คนเดียว ที่ยิ้มจะบอกว่า…ยิ้ม…รัก…บิ๊ก…\"
\"ยิ้ม บิ๊กขอโทษ…ที่บิ๊กไม่มีเหตุผล แต่เหตุผลที่บิ๊กมีตอนนี้คือ…บิ๊ก…ก็…รัก…ยิ้ม…\"
…หลับตาลงช้าๆ ยื่นมือมาสัมผัสกัน
ปล่อยให้ใจของฉัน พูดทุกคำข้างใน
ส่งผ่านความลึกซึ้ง ด้วยใจนึงถึงอีกใจ
…เธอได้ยินไหม…
*โลกจะดูเวิ้งว้าง ท่ามกลางคนนับหมื่นพัน
แต่คนเดียวเท่านั้น ทำให้ใจเต้นแรง
สบตาเธอครั้งนั้น โลกทุกวันก็เปลี่ยนแปลง
…เป็นความสดใส…
**มีแต่ใจที่รู้ ว่าดูไม่ผิด
จากวันนี้ชีวิตจะวางไว้
คนที่รักตัวเอง อย่างไม่เหลือให้ใคร
แต่นี้ไปจะรักเธอกว่านั้น
***ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ ตั้งแต่วันที่ฉันรักเธอ
ตั้งแต่นั้นหัวใจได้อบอุ่นเสมอ
เมื่อมีเธอทุกอย่างมีความหมาย
ตั้งแต่วันที่เธอเข้ามา เปลี่ยนท้องฟ้าให้คนอ่อนไหว
ก็ได้รู้ว่าฉันต้องรักใคร
อยู่เพื่อใครนับจากวันนั้น
(*,**,***) (***)
อยู่เพื่อใครนับจากวันนี้