ยายเฉิ่มสุดเซ่อปิ้งรักนายเข้าแล้ว - เธขเธฒเธขเนเธเธดเนเธกเธชเธธเธ”เนเธ‹เนเธญเธเธดเนเธเธฃเธฑเธเธเธฒเธขเนเธเนเธฒเนเธฅเนเธง นิยาย ยายเฉิ่มสุดเซ่อปิ้งรักนายเข้าแล้ว : Dek-D.com - Writer

    ยายเฉิ่มสุดเซ่อปิ้งรักนายเข้าแล้ว

    เมื่อคนเฉิ่มๆอย่างฉัน ไปปิ้งรักหนุ่มหล่อระดับสายชั้น แถมยังมีสาวๆมากหน้าหลายตามารุมล้อมอีก แล้วคราวนี้ยายเฉิ่มอย่างฉันจะมี โอกาศสารภาพรักมั้ยเนี่ย!!!

    ผู้เข้าชมรวม

    493

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    493

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  11 มิ.ย. 48 / 17:10 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ยายเฉิมสุดเซ่อปิ้งรักนายเข้าแล้ว

      สวัสดิ์ดีค่ะฉัน นาคาชิม่า โยมิ ฉันเป็นคนน่ารักนะ ผมยาวถักเปียใส่แว่นด้วย พ่อกันแม่บอกว่าฉันน่ารักดีแต่ทำไม
      ตอนบอกว่าน่ารักเนี่ยต้องหันไปทางอื่นแล้วหัวเราะด้วยก็ไม่รู้ส่งสัยปลื่มที่ลูกตัวเองน่ารักมั้ง ฮิ ฮิ
      แต่.............ทำไมที่ ร.ร. ถึงมีแต่คนไม่พูดกับฉันนะ เออ.....มีอยู่คนนึงเพื่อนฉันเองชื่อ มิโนริ นิสัยเหมื่อนฉันเลย
      ( ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ )
      “โยมิเสร็จยังลูกเดีวยก็ไปสายหรอก”แม่ของฉันที่แสนจะสวยเรียกฉันแล้ว ( แหมโยมิอย่าพูดอย่างนี้สิแม่เขินนะ)
      “ค่ะแม่ กำลังลงไป….ว๊าย” โครม !!!  “โอ้ยเจ็บชะมัดเลยแฮะ แต่ก็ดีเหมื่อนกันไม่ต้องเดินกลิ้งลงมาเลย ฮิ ฮิ”
      แล้วฉันก็ลุกขึ้นหยิบแซนวิชของโปรดที่แม่เตรียมไว้ให้บนโตะอาหาร
      “ ไปก่อนนะค่ะพ่อแม่” งัม งัม งัม  ฉันวิ่งกินแซนวิชไประหว่างทางไปร.ร.
      “ฮ้า ... ถึงซะที” “มาเช้าเหมื่อนกันนะเนี่ย” พอฉันหันไปใบหน้าอันแสนน่ารักของมิโนริก็ปรากฏขึ้น เออ...ฉัน
      ว่าฉันน่ารักกว่านะ ฮิ ฮิ “ แหงอยู่แล้วหละก็ ร.ร. เข้าตอน 8.00 น. นี่หน่า” “แต่ เธอมาซะ 7.58 น. นะ”
      “โถ่..........อย่าคิดมากซิ” “อืมก็ได้” ฮะ ฮะ ไม่ต้องงงกันนะค่ะนี่แหละเช้าที่สุดของฉัน ฉันมา ร.ร. เวลานี่ทุกวัน
      แหละ เออ ใช่ๆ ลืมบอกไปฉันหนะ แอบชอบโทคิคาว่า ซาฮาระคุงอยู่นะ ซาฮาระคุงหนะเค้าเป็นคนเก่งเกือบทุก
      อย่างเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนเรื่องกีฬาและก็หน้าตาที่หลอเหล่าของเขาทำให้ผู้หญิงทุกคนมาลุมล้อมยกเว้นฉัน
      ที่เอาแต่มองเขาจากที่ใกลๆ และอีกอย่างเรื่องนี้หนะเป็นความลับระหว่างฉันกับมิโนริ 2 คนนะแต่ยายมิโนริสิดัน
      เผลอปากไปบอกยายซาโนรุที่เป็นวิทยุของ ร.ร ( มีเรื่องอะไรจะไปเที่ยวบอกเค้าไปทั่ว ) จนเค้าลือกันใหญ่เลยว่า
      “ ยายเฉิ่มหนะชอบซาฮาระคุง แต่ไม่ต้องไปสนใจหรอกเพราะยังไงๆซาฮาระคุงคงไม่ตาต่ำไปชอบยายนี้หรอก”
      และก็ไม่แปลกเลยที่พวกนักเรียนคนอื่นเรียกฉันว่ายายเฉิ่มก็เพราะพวกนั้นคงอิจฉาฉันละมั้งฉันไม่ได้เข้าข้าง
      ตัวเองนะแค่ชมตัวเองตามประสาผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง  /////////////////////////////////// และเวลาก็ผ่านไป
      “ เออ ซา..ฮาระคุง...ฉัน..ฉัน” “ มีอะไรหรอโยมิ ” “ฉัน..ฉัน..ฉันรักเธอมานานแล้ว”
      “จริงหรอฉันก็รักเธอเหมือนกัน” “จริงหรอ” อ้าฟันฉันเป็นจริงแล้ว “ เออ ที่รักค่ะ เออ ไม่ใช่ๆ ซาฮาระคุง
      เอานี่ฉันให้แซนวิชนะ” “หรอขอบใจ” “ แซน.............วิช ......แซน........วิช........แซน”
      “ นาคาชิม่า นาคาชิม่า.......” เปี้ย “ โอ้ย.........ใครตีหัวฉันหนะเจ็บนะ” “ครูเองจะทำไมหรอ เธอหลับใน
      ห้องเรียนตั้งแต่ชั่วโมงแรกเลยนะออกไปยืนขาเดียวหน้าห้องแล้วเอาไม้บรรทัดไปด้วย”
      “เอาไปทำไมค่ะ”   ฉันพูดอย่างงง “ก็เอาไปคาบไว้หนะซิแล้วคาบไว้จนกว่าจะหมด ชม. ด้วย”
      “ เออ ค่ะ ค่ะ” ฉันรีบรับคำเพราะหน้าของครูฮันซากิหนะจะมีเขี้วยงอกออกมาแล้วซิ “ ฮะ ฮะ ฮะ ยายโยมิ
      จอมเฉิ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงของพวกนักเรียนในห้องโห่ว่าฉันกันใหญ่เลยยกเว้นอยู่ 2 คนที่แค่อมยิ้มอยู่
      คือ มิโนริเพื่อน love  กับซาฮาระคุง เอ๊อ ทำไมซาฮาระคุงไม่หัวเราะนะคงเป็นเพราะไม่อยากให้ฉันอายมั้งเป็น
      สุภาพบรุษจริงๆเลย *-* แต่ฉันก็อายอยู่ดีนั้นแหละอายจนจะเอาหน้าไปแช่ขี้หมูแล้ว (  ขี้หมูมันเกียวกันมั้ยเนี่ย )
      กริ๊ง..........................เสียงระฆังดังบอกหมดชั่วโมงแล้ว “เฮ้ย......เมื่อยจะตายอยู่แล้ว  วันนี้ต้องทำเวรแทนพวก
      เนโมกิอีกฮ้า............ชีวิตหนอชีวิต” กิ๊ก กอก กิ๊ก  กอก  “ เฮ้ย ต้องทำเวรแล้วหรอเนี่ย” “นี่โยมิ ฉันช่วยมั้ย”
      “อ๊ะ  ไม่เป็นไรหรอกมิโนริกลับไปก่อนเถอะ”  “ เอาอย่างนั้นหรอ” “ อืมขอบคุณนะที่จะช่วย”
      เอ้ย อยู่คนเดียวอีกตามเคยสิเรา “ อ๊ะ อ่าว ซาฮาระมาทำอะไรหรอ” “ อํอ ลืมของไว้หนะ “ อืม หรอ”
      โอ้ย..........เขินจังเลยอยู่กันสองต่อสองในห้องที่แสนจะโรแมนติก มีถังน้ำ มีไม่กวาด มีโตะเก้าอี้เต็ม
      ไปหมด  ยามเย็นท้องฟ้าก็เริ่มมืดแสงแดดสาดส่องมากระทบผิวกายฉันกับซาฮาระทั้งสองหันมาจ่องหน้ากันแล้วค่อยเอนตัวลงบนโต๊ะแล้วก็............นี่ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย  ใช่สินี่แหละโอกาศสารภาพรักซาฮาระคุง
      “เออ...เดียวก่อนซาฮาระคุงอย่าเพิ่งไปฉันมีอะไรจะสารภาพ.......กับเธอหนะ” “ สารภาพหรอ..........
      อ๋อ สารภาพรักใช่มั้ย “ เออ...เออ” ทำไมไม่พูดออกไปหละพูดออกไปสิ “ เออ ฉัน  ฉันเกลียดเธอที่สุดเลย
      เออ ไม่ใช่สิชอบ ชอบมากเลยอ๊ะไม่ใช่ๆ โอ้ยไม่ไหวแล้ว” “ นี่โยมิอย่าเพิ่งหนีซิ  ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าฉัน
      ชอบเธอ” “อะไรนะ” ไม่ไหวแล้วน้ำตามันไหลออกมาได้ไงอะหยุดนะอย่าร้องสิหยุด แอ๊อ ซาฮาระเข้ามาลูบหัว
      เราหรอ “ นี่โยมิ จะใส่แว่นทำไมทั้งๆที่โยมิตาดี” “เออ ก็” อ๊ะ ซาฮาระถอดแว้นฉัน “ตอนโยมิไม่ใส่แว่นหนะ
      น่ารักกว่าเยอะเลยนะ “อืม  หรอ” อ้ะ ใบหน้าอันหลอเหลาของซาฮาระเข้ามาใกล้ฉันพร้อมกับริมฝีปากอันอบอุ่น
      และนุ่มนวนเข้ามาประกบที่ริมฝีปากของฉันใบหน้าเค้าช่างหลอเหลาเหลือเกิน  วันนี้ช่างมีความสุขจังเลย....................ฮะ ฮะ

      ...................................................................................................................................................................................

      เป็นไงค่ะเพิ่งเคยแต่งเรื่องสั้นครั้งแรกถ้าไม่ค่อยดีก็แนะนำกันหน่อยนะค่ะ   จะพยายามต่อไปค่ะ  สู้  สู้    

      MY  MEENA       *-*

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×