เจ้าหญิงนิทรา 2005

เนื้อเรื่อง

ฉันคือคนที่เกลียดพวกนิทานน้ำเน่ามากที่สุด พวกเจ้าหญิงเจ้าชาย เเต่ที่เกลียดเป็นพิเศษคือ เจ้าหญิงนิทรา!! ทำไมน่ะเหรอ ก็มันหวานเลี่ยนสุดเเสน ยังไงวันนี้ก็รีบไปรับผลสอบดีกว่า เตรียมใจช็อกได้

กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว พระธิดาของกษัตริย์ประสูติสร้างความยินดีไปทั่วราชอาณาจักร ทรงพระนามว่า \"ออโรร่า\" พระราชา
ดีใจมากจึงเชิญนางฟ้ามาสามคนเพื่อประทานพรให้กับพระธิดา..

\"อ้อ.. ไม่ต้องเสียใจไปหรอกน่า เเค่เฉียดเกรดสี่ไปนี๊ดด เดียะ\"เหมยลี่เอ่ยอย่างเห็นใจที่สุด ฉันพยักหน้ารับเเล้วเอ่ยเศร้าๆ \"นี้ดเดียวกับผีน่ะสิ ได้ 3.95 เอง คณิตกดคะเเนนชิบ\"

\"ก็เเค่ 0.05 เองนะอ้อ ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเธอก็ยังได้ที่ 2\"พิมเข้ามาตบบ่าฉันอีกคน โอเค.. พวกเเกสองคนเป็นเพื่อนที่ดีมาก เเละคงจะดีกว่านี้ถ้า...

\"เเหมๆ.. ตั้ง 0.05 เเน่ะ เวรกงเวรกรรมอะไรนะอ้อจ๋า\" ยัยเฟียซคู่ปรับคนสำคัญของฉันเอ่ยอย่างเสเเสร้งเป็นที่สุด ฉันหันขวับ ยัย

นี่ได้เกรด 4.00 คงพูดอะไรได้เเหละว้า เอาน่ะ อ้อ สงบ ขันติ พุทโธธัมโมสังโฆ

นางฟ้าสองคนเเรกประทานพรให้ เเต่ทันใดนั้น เเม่มดใจร้ายก็ก้าวเข้ามาเเล้วประกาศลั่น \"ทำไมไม่เชิญฉัน คอยดู ฉันจะทำให้เจ้าหญิงออโรร่าตายตอนอายุสิบห้าด้วยจักรเย็บผ้า!!\"

พระราชาตกพระทัยมาก ก่อนที่นางฟ้าคนที่สามจะเอ่ยเเก้คำสาปของเเม่มดให้ \"เจ้าหญิงจะหลับในสภาพเป็นตายเเต่ยังมีชีวิต ก่อนที่จะมีเจ้าชายมาจุมพิตทำให้เจ้าหญิงฟื้น\"

\"ไม่ต้องไปสนใจเสียงนกเสียงกาหรอก เธอมีค่ากว่าคนเเบบนั้นเยอะเลย อ้อ\"เเคสมองด้วยสายตาเหยียดๆไปยังเฟียซทำเอาเจ้าหล่อนร้องลั่นเเล้วฝากคำพูดไว้ \"เเก จำไว้นะ ฉันจะคอยกลั่นเเกล้งเเกตลอดชีวิต!!\" ก่อนจะเดินจากไป

เวลาผ่านไป ออโรร่าเติบโตเป็นเจ้าหญิงผู้งดงาม ในวังของเธอไม่มีจักรเย็บผ้าเหลืออยู่เลยตามคำสั่งของพระราชา ไม่นาน องค์
ราชินีของอาณาจักรก็สิ้นพระชนม์ไป

\"โอเค สรุปว่าชมรมการเเสดงของเราจะเล่นเรื่องโรมิโอกับจูเลียตนะ อ้อเป็นจูเลียต เคนเป็นโรมิโอ งั้นเลิกประชุมเเค่นี้\" โอเค อย่าง
น้อยเมื่อวานได้ 3.95 เเต่วันนี้ได้เล่นเป็นจูเลียต มันก็เจ๊ากันพอดี ฉันยิ้มอย่างมีชัยไปทางเฟียซที่อยู่ชมรมเดียวกัน ยัยนั่นสะบัดหน้า
พรืด ที่จริงผู้หญิงมาอยู่ชมรมนี้เยอะเพราะชอบเคนต่างหาก ไม่ได้รักการเเสดงอะไรเล้ย ยกเว้นฉันนะ

ฉันเดินมาพร้อมพิม เหมยลี่เเละเเคสอย่างอารมณ์ดี ก็เเหม คนเพิ่งได้บทเด่นที่สุดเเถมยังตอกหน้ายัยเฟียซได้อีกเเน่ะ เเต่ท่าทางวัน
นี้พิมมันซึมนิดหน่อย ฉันเลยสะกิดเเล้วถาม \"เป็นอะไรเหรอพิม\" พิมตอบเบาๆ \"เจ้าโอเล่ หมาที่บ้านฉันตาย\"

โดยหารู้ไม่ว่า จักรเย็บผ้าของพระราชินีเครื่องหนึ่ง อยู่ที่หอคอย...

เจ้าหญิงออโรร่าอยากขึ้นชมหอคอย จึงเสด็จไปโดยไม่บอกใคร

\"เอ้า ฉากตรงนั้นน่ะจัดดีๆหน่อย นี่เป็นฉากหอคอยของจูเลียตที่โรมิโอจะมาร้องเรียกนะ นั่นเเหละ เออ\"พี่ผู้กำกับสั่งงานอย่างคล่อง
เเคล่ว นี่คือการซ้อมจริงครั้งสุดท้าย ฉันเเต่งชุดกระโปรงฟูฟ่องที่มันดูรุ่มร่ามไปนิด เเต่งหน้าซะพริ้งเเถมยังต้องใส่รองเท้ารัดส้น
เเต่ฉันขอไว้ว่าเป็นรองเท้าเเตะเพราะมันกัดเท้า

ฉันเดินไปสำรวจอุปกรณ์หลังฉากตามนิสัยชอบจุ้น เห็นกระดานเเผ่นใหญ่วาดเป็นรูปหอคอย ข้างหลังเป็นเเท่นให้ยืนโผล่หน้าออก
ไปได้ ท่าทางจะเเข็งเเรงเหมือนกันนะนี่

เมื่อเห็นจักรเย็บผ้าซึ่งเธอไม่เคยเห็น ออโรร่าจึงไปนั่งตรงเก้าอี้เเล้วลูบไล้จักรอย่างทนุถนอม จนกระทั่งคำสาปเป็นจริง เข็มบาดมือ!!
จนเธอสลบไป

\"เอาล่ะฉากโรมิโอมาหาจูเลียตที่หอคอย 3 2 1 เเอ็คชั่น!!\"

\"จูเลียต ออกมาหาข้าหน่อย\"เคนเเต่งตัวซะเท่ทำเอาสาวๆผู้ชมกรี๊ดกร๊าด ฉันมองพวกนั้นอย่างระอา เเน่นอนว่ายัยเฟียซน่าจะเป็นเเกนนำ เเต่ยัยนั่นไปไหนซะล่ะ

\"โรมิโอ!! เจ้ามาได้อย่างไรกัน\" ตอนนี้เล่นตามบทก่อนเเล้วกัน เหอะๆ ยัยนั่นจะไปไหนมันไม่เกี่ยวกับฉัน

\"ข้ามาตามที่หัวใจเรียกร้อง\" (กรี๊ด!!) เน่าซะ

\"ข้า...\" ฉันไม่ทันพูดจบก็รู้สึกว่าเเท่นที่ยืนอยู่สั่นอย่างเเรง เมื่อมองลงไปก็เห็นยัยเฟียซตั้งอกตั้งใจถีบเเท่นยืน ทำไงดีล่ะ จะลงก็ลงไม่ได้ เเถมยัยนั่นเตะจนไม้กระดานเริ่มหัก

\"อ้าว หยุดก่อนๆ อ้อเป็นอะไรรึเปล่า\" พี่ผู้กำกับ(หัวหน้าชมรม)ร้องถามอย่างเป็นห่วง ฉันตกใจมากเสียจนไม่ได้พูดอะไรออกไป จนกระทั่งยัยเฟียซเตะดังโครมอีกที เเทนยืนชั้นล่างสุดก็หักเเล้วพังครืน

ฉันหลับตาปี๋ ไขว่คว้ามือนู่นนี่ไปมาเผื่อว่าจะจับอะไรได้ เเล้วสติสุดท้ายก็พลันดับวูบพร้อมๆกับศีรษะเเละร่างกายกระเเทกพื้น

เจ้าหญิงออโรร่าหลับใหลไปนานเเสนนาน นางฟ้าทั้งสามเข้ามาดูเจ้าหญิงอย่างเป็นห่วง เเต่ก็ยังหวังว่าพรข้อที่สามคงจะเป็นจริง
จนในที่สุดปราสาทก็กลายเป็นปราสาทร้าง ต้นไม้ปกคลุมไปทั่ว

\"ทำไงดี อ้อไม่ตื่นเลย สองวันเเล้ว เห็นหมอว่าศีรษะกระเเทกอย่างหนัก\"เเคสเดินไปๆมาๆในห้องพิเศษที่เพื่อนรักนอนอยู่ อ้อยังคง
นอนสลบไสลไม่ได้สติ ส่วนเหมยลี่ก็พูดบ้าง \"ใช่ ถ้าวันนี้ไม่ฟื้น ยัยเฟียซนั่นคงได้บทจูเลียตไปเเทน\" พิมเอ่ยอย่างเศร้าใจ กุมมือ
เพื่อนไว้เเน่น\"เจ้าโอเล่ก็ไปเเล้ว เธออย่าจากฉันไปอีกนะ อ้อ\"

กิติศัพท์ความงามของเจ้าหญิงออโรร่าผู้หลับใหลชักชวนให้เจ้าชายอยากประสบพบหน้า จึงยอมบึ่งม้าไปที่ปราสาท เถาวัลย์ปกคลุมไปทั่วเเถมยังมีเเม่มดใจร้ายในร่างมังกรดำขวางอยู่ เจ้าชายใช้ดาบฟันเถาวัลย์เเละปราบมังกรร้ายลงได้

\"ผมจะเข้าเยี่ยมอ้อครับ พวกพี่พยาบาลอย่าห้ามผมเลย\"เสียงของเคนดังขึ้นนอกห้องพยาบาล เเต่ก็มีเสียงเเจ๋นๆเเสนคุ้นเคยของเฟียซดังขึ้นด้วย \"เคนอย่าเข้าไปเลยจ้ะ อ้อเขาต้องการการพักผ่อน\"
\"เเต่อ้อต้องเล่นเป็นจูเลียต...\"
\"เฟียซบอกเเล้วไงว่าเฟียซเล่นเอง\"

โครม!!

เจ้าชายขึ้นไปยังหอคอยที่คิดว่าเจ้าหญิงหลับใหลอยู่ เมื่อเห็นความงามของเจ้าหญิงออโรร่า ทำให้เขาอยากช่วยอย่างเสียมิได้ จึงจุมพิตปลุกให้เจ้าหญิงคนงามตื่นจากการหลับใหล

เด็กหนุ่มเข้ามาทั้งๆที่พยาบาลเเละเฟียซห้ามเเล้ว เขาสาวเท้ามาที่เตียงของฉัน ฉันลืมตาขึ้นเล็กน้อย ก็เสียงมันโหวกเหวกนี่นา

ภาพที่เห็นคือเคนนั่งลงข้างๆเตียงฉัน เเล้วเรียกฉันเบาๆ \"อ้อ.. ตื่นสิ อย่าเป็นอะไรไปนะ\"

คราวนี้ฉันลืมตาโพลงเเล้วมองเขา ก่อนมองใบหน้าเหวอหวาของเฟียซเเล้วเอ่ยเหี้ยมๆ \"เฟียซ เธอทำฉันได้เเสบมากนะ\"

\"ทำอะไร ฉันไปทำอะไรเธอ\"ยัยนั่นยังคงไม่ยอมรับ เเต่เคน เเคส พิมเเละเหมยลี่มองฉันอย่างสนอกสนใจ ฉันจึงพูดต่อ \"ที่เธอถีบเเท่นหอคอยจนฉันตกลงมาเลยต้องมาอยู่โรงพยาบาลเเบบนี้ไง ลืมเเล้วเหรอ\"

\"เธอ.. เอาอะไรมาพูด\"เฟียซมองซ้ายขวาขอความเห็นใจ เเต่ทุกคนมองยัยนั่นเป็นตาเดียว \"พวกเธอ.. ต้องเชื่อฉันนะ\"

\"ถ้าจะให้เราเลือกระหว่างเชื่อเธอกับอ้อ เเน่นอนว่าเราเชื่ออ้ออยู่เเล้ว\"เหมยลี่เอ่ยขรึมๆ โดยมีพิมกับเเคสเป็นลูกคู่ เคนจึงพยักหน้าเเล้วย่างสามขุมไปหาเฟียซที่หน้าซีดเป็นไก่ต้มเเล้วเอ่ยง่าย \"เราคงต้องคิดบัญชีกันเเล้ว ข้อหาทำให้ตัวเอกละครโรงเรียนของเราต้องนอนซมจนเกือบจะเล่นละครไม่รอด

\"ไม่นะ!!\"

เเล้วเเม่มดใจร้ายก็ถูกกำจัด เเละเจ้าหญิงออโรร่าก็ตื่นขึ้นมาท่ากลางความยินดีของทุกๆคน จึงจัดพิธีอภิเษกสมรสเป็นการใหญ่

ละครเวทีผ่านไปได้ด้วยดี ชมรมการเเสดงของเราก็เล่นโรมิโอกับจูเลียตได้หวานซึ้งโดยมีฉันที่ออกจากโรงพยาบาลได้อย่างหวุดหวิดตามคำขอร้องประกอบหน้าตาเป็นอาวุธของเคน หอคอยสร้างใหม่ไม่ทัน จึงต้องใช้เป็นหอคอยเตี้ยๆหรือพูดง่ายๆ เอาฉากหอคอยวางบนพื้นเเเล้วฉันก็ไปยืนโผล่หน้าอย่างนั้นเเหละ ความสูงของโรมิโอกับจูเลียตบนหอคอยเลยไม่ต่างกันสักนิด อนาถจิตจริงๆ

เเน่นอนว่ายัยเฟียซถูกไล่ออกจากชมรมเเถมยังเข้าห้องปกครอง พักการเรียนหนึ่งอาทิตย์เพื่อเป็นการลงโทษ กลับมาเลยหน้าจ๋อยสนิท

\"อ้อ.. จะยืนเหม่อไปถึงเมื่อไหร่ จำไม่ได้รึไงว่าเคนเขานัดเธอไปกินข้าวฉลองความสำเร็จของละคร เร็วเข้าสิ!!\" เสียงพิมดังขึ้น

ตอนนี้เธอไม่เสียใจกับเรื่องโอเล่อีกต่อไปเเล้วล่ะ

เเล้วเจ้าหญิงกับเจ้าชายก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

เชื่อไหม ตอนนี้ ฉันชักเริ่มเชื่อในเทพนิยายขึ้นมาหน่อยๆเเล้วล่ะ!!


เม้นค่าเม้น