สายเกินไปที่จะ...

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันหยุดของ ก้า ซึ่งเป็นนักเรียนที่เรียนมาอย่างหนักและนี้เป็นวันสุดท้ายของการปิดเทอม และเป็นวันเดียวที่เค้าสามารถได้พักผ่อนก่อนที่พรุ่งนี้จะไปเรียนและในการพักผ่อนครั้งนี้เค้าได้นั้งพักผ่อนอยู่หน้าบ้าน และได้เห็นหญิงสาวที่ดูสวยเดินออกจากบ้านตรงข้ามมา ก้าก็เกิดสงสัยขึ้นมาว่าเธอคือใคร จึงลองถามแม่ดู
ก้า-\"แม่ครับ เค้าคือใครเหรอครับ\"  พร้อมทั้งชี้มือไปที่หญิงสาวคนนั้น
แม่-\"อ๋อ เธอชื่อ ภัทรพึ่งย้ายมาตอนที่ก้าไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะ\" แม่ยิ้มอย่างอ่านใจลูกออกและพูดต่อไปว่า\"กะจะจีบเค้าล่ะสิ\"
  ก้าหน้าแดงและก็เงียบไป และกลับไปนักริมระเบียงต่อ พร้อมทั้งนึกในใจว่า\"สักวันเราต้องจีบเค้าให้ได้\"
  พอภัทรกลับมาจากบ้านก้าก็คงได้แต่มองภัทรและภัทรเองก็เห็นก้ามองก็ยิ้มให้(ตามประสาคนไทยใจดี)และเดินเค้าบ้านไป
  เข้าไปถามแม่ว่า\"นั้นใครหรือคะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยค่ะ\"พลางชี้มือไปที่ก้าซึ่งยังนั้งริมระเบียงอยู่
  แม่ก็ตอบว่า\"นั้นเป็นลูกชายของบ้านนั้นชื่อก้าพึ่งกลับจากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมา อายุก็คงพอๆกับลูกมั้ง\"
วันต่อมาถึงเวลาไปโรงเรียน เมื่อก้าเดินออกจากบ้านมาก็พบกับภัทรซึ่งแต่งชุดนักเรียนของโรงเรียนเดียวกับโรงเรียนที่ก้าเรียนอยู่และต่างฝ่ายก็ได้ทำความรุจักกัน
ภัทร-\"อรุณสวัสดิ์ค่ะ\" พลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี
ก้า-\"อะ อรุณสวัสดิ์ครับ\"ตอบอย่างตะกุกตะกักพลางชวนคุยต่อ
ก้า-\"เรียนที่เดียวกันเลยนะครับ\"
ภัทร\"ใช่ค่ะดีนะคะจะได้ไปโรงเรียนพร้อมกันและจะได้กลับบ้านพร้อมกันด้วย\"
  ก้าดีใจมาแต่ยังเก็บอาการไว้ได้และยังถามต่อไปว่า
ก้า-\"เธอชื่อ ภัทรใช่มั้ย คือเมื่อวานเห็นเธอแล้วก็แปลกใจเพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเลยลองถามแม่ดูอ่ะ\"
ภัทร-\"ใช่ค่ะว่าแต่คุณชื่อ ก้าใช่มั้ยคะ\"
ก้า-\"ใช่ครับ ผมชื่อก้าว่าแต่ภัทรเรียนห้องไหนเหรอครับ\"
ภัทร-\"คือ ภัทรเรียนห้อง7น่ะค่ะ\"
ก้า-\"บังเอิญจังนะคราบเรียนห้องเดียวกันด้วย\"
  ขณะนั้นทั้งคู่เดินมาถึงโรงเรียนพอดีและก้าก็ได้พาภัทรเดินเข้าไปในห้องและแนะนำให้เพื่อนๆในห้องรู้จักและพาไปหาที่นั้งใหม่ซึ่งเมื่อเปิดเทอมแล้วที่นั้งของทุกคนจะเปี่ยนไปหมด และก้าก็นั้งลงพร้อมกับภัทรนั้งข้างๆก้าเพื่อจะได้ถามอะไรที่ไม่เข้าใจเพราะ ก้าได้เป็นถึงนักเรียนแลกเปลี่ยน
  พอหลังเลิกเรียนก้าก็ได้เดินกลับบ้านพร้อมภัทรและให้ภัทรถามอะไรที่ไม่เข้าใจในเวลาเรียน
  ก้าทำอย่างนี้เป็นประจำคือตอนเช้ารีบตื่นแต่เช้าและออกมารอภัทรหน้าระเบียงเพื่อที่จะคอยดูว่าภัทรจะออกจากบ้านเมื่อไหร่และจะออกตามเพื่อที่จะได้เดินไปโรงเรียนพร้อมกันและตอนเย็นก็เดินมาส่งที่หน้าบ้านและตัวเองก็เดินเข้าบ้านไปโดยก้ายังไม่ได้บอกความในใจให้ภัทรได้ฟังทั้งๆที่ก้ามีโอกาสมากมายเป็นเวลานาน
  ภัทรเองก็มีผู้ชายมาจีบเยอะเหมือนกันเพราะเธอเป็นคนสวย แต่ภัทรเองก็ไม่สนเพราะ ภัทรเองก็ชอบก้าอยู่เหมือนกันรอเพียงให้ก้ามาบอก
  แต่อยูมาวันนึงก้ามีงานที่จะต้องทำคือต้องอยู่ทำงานที่โรงเรียนกว่าจะกลับก็เย็นจึงได้ให้ภัทรกลับมาก่อน ระหว่างที่ก้ากำลังจะเดินทางกลับบ้านนั้นได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เห้นเป็นเบอร์มือถือของแม่เลยรับสาย
ก้า-\"ฮัลโล\"
แม่-\"ก้าใช่มั้ย คือแม่มีเรื่องอยากจะบอกน่ะ\" แม่มีเสียงแบบไม่สบายใจและเศร้า
ก้า-\"แม่ แม่เป็นอะไรไปครับ\"
แม่-\"คือภัทรน่ะ ประสบอุบัติเหตุตอนขากลับจากโรงเรียนวันนี้น่ะลูก ตอนนี้นอนอยู่ห้อง I.C.U.\"
  ก้าหน้าซีดลงไปถนัดตาและตอนนี้ก้าไม่สนอะไรทั้งนั้นรีบไปที่โรงพยาบาลทันทีพร้อมทั้งนึกในใจ\"ถ้าวันนี้เรากลับบ้านพร้อมภัทรเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น\"
  พอถึงโรงพยาบาลก้าก็รีบไปหาแม่ทันทีและก็ขอเข้าเยี่ยมภัทรทันที
  เมื่อก้าได้เข้าห้องI.C.U.ก็ได้เห็นภัทรนอนอยู่ ก้ได้เข้าไปดูใกล้ๆพร้อมทั้งจับมือขึ้นมาและพูดขึ้นมาว่า\"ภัทร นี้เราก้านะ\" \"ภัทรได้ยินเรามั้ยภัทร\" \"ภัทรนี้อาจจะสายเกินไปนะแต่เราชอบภัทรนะ\" \"ชอบตั้งแต่แรกเห็นเลย\" \"ภัทรตื่นขึ้นมาเถอะ\"
  และเหมือนกับว่าภัทรจะได้ยินคำพูดที่ก้าพูดออกมา ภัทรได้ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับพูดว่า\"ก้าเราก็ชอบก้าเหมือนกันนะแต่นนี้อาจจะสายเกินไปแล้ว\" ก้าทำหน้าตกใจและถามว่า\"ทำไมล่ะ ทำไมถึงสายเกินไป\" ภัทรได้ตอบกลับมาว่า\"คือภัทรเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว\" เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทุกคนในบ้านรู้กันหมด และเนื่องจากภัทรประสบอุบัติเหตุทำให้ตอนนี้ภูมิคุ้มกันแย่ลงทำให้อาการมันกำเริบขึ้น และอากรยังทรุดหนักลงไปอีกทำให้ก้าต้องตามแม่ภัทรมาเพื่อที่จะดูใจภัทรเป็นครั้งสุดท้าย และภัทรก็ได้จากก้าไปอย่างที่ไม่มีทางที่จะกลับมาอีกเลย
  และตอนนี้ท่านที่กำลังอ่านเรื่องนี้อยู่ อาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคนที่คนแอบชอบอยู่ แล้วคุณเคยบอกรักกับคนที่คุณชอบรึยัง
                                                                       THE END
ขอบคุณที่อุตส่าห์อ่านเรื่องที่กระผมแต่งขึ้นนะครับ   ถ้ามีตรงไหนบกพร่องช่วยบอกด้วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า