ช้อนกะบ๋อย

เนื้อเรื่อง

ชายหนุ่มคนหนึ่งเข้าไปนั่งทานอาหารในภัตตาคารหรู หลังจากนั่งได้ซักครู่เขาชำเลืองมองไปเห็นบ๋อยที่เสริฟท์อาหารมีช้อนพกอยู่ในกระเป๋าเสื้อ อีกซักพักหนึ่งบ่อยอีกคนเดินผ่านมาก้อยังคงมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อเช่นกัน พอพนักงานเสริฟอาหารเริ่มนำอาหารมาเสริฟที่โต๊ะ เขาก็ยังสังเกตเห็นอีกว่า หมอนี่ก็มีช้อนพกอยู่ที่กระเป๋าเหมือนกันอีกนั่นแหละ.......

อดรนทนต่อไปไม่ไหวเขาเลยกระซิบถาม \"น้อง ๆ ทำไมพนักงานที่นี่ต้องพกช้อนติดตัวกันทุก ๆ คนเลยล่ะ\"

บ่อยหนุ่มยิ้มแล้วตอบอย่าภาคภูมิใจ \"คืองี้ครับ เมื่อหลายเดือนก่อนผู้จัดการเราได้จ้างบริษัทที่ปรึกษามาวิจัยการทำงานและบริการของเรา แล้วพบว่าลูกค้าของเราจะทำช้อนตกมากกว่า 75% ซึ่งนั่นหมายถึงการทำช้อนตกประมาณ 3 ครั้งต่อชั่วโมง เพราะเหตุนั้นเราจึงให้พนักงานทุกคนพกช้อนติดตัวไว้ตลอดเวลา จะลดเวลาในการที่จะต้องเดินกลับเข้าไปในครัวเอาช้อนใหม่ได้ ซึ่งจะช่วยลดแรงงานได้ 2 คน / เวรครับ\"

พอขาดคำบ๋อยก็มีเสียงช้อนตกกับพื้นในโต๊ะถัดไป บ๋อยผู้นั้นก็รีบปราดเข้าไปยื่นช้อนให้กับแขกทันทีแล้วหันมายิ้มกับชายหนุ่มแล้วอธิบายต่อว่า

\"พอผมเข้าไปในครัวก้อจะเปลี่ยนช้อนอันใหม่ออกมาเตรียมไว้ แทนที่จะต้องย้อนกลับเอาเหมือนตอนนี้ เห็นไหมครับ\"

\"อืมฮ์... เข้าท่าแฮะ\" ชายหนุ่มพยักหน้า \"แล้ว เอ่อ..ด้ายเส้นเล็ก ๆ นี้ล่ะที่พันไว้รอบเอวกางเกงมีไว้ทำไม เห็นทุกคนก้อต้องมีนี่\"

คราวนี้บ๋อยหนุ่มค่อย ๆ ก้มตัวลงใกล้ ๆ แล้วกระซิบเบา ๆ \"แหม อันนี้มันไม่คอยมีใครสังเกตเห็นหรอกครับ ท่านเห็นได้งัยเนี่ย อันนี้เราผูกไว้กับเจ้าหนูของเราครับ เวลาเข้าห้องน้ำเราสามารถดึงเชือกเส้นนี้ออกมาฉี่ได้อย่างรวดเร็วและไม่ต้องเสียเวลาล้างมือครับ\"

\"โอเค มีเหตุผลดีนะ ว่าแต่ตอนดึงออกมานี่ไม่ต้องใช้มือจับได้ละ แล้วตอนเก็บเจ้าหนูล่ะ ทำไง\" พระเอกเราซักต่อ

บ๋อยหนุ่มยิ้ม ๆ และก้อกระซิบว่า \"คนอื่นไม่รู้เค้าทำกันยังไง แต่สำหรับผม----ใช้ช้อนนี่แหละตักเข้าไปเก็บครับ\".........