ฮ้า....ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงซะทีนะ จะเป็นหรือจะตายก็ได้รู้กันแหละวันนี้”
นริศราพูดขึ้นมาในวันประกาศผลสอบ 
“ใครจะเป็นจะตายหนะหรอ ก็เธอตายฉันเป็นยังไงหล่า...”
วราวัณย์พูดขึ้น
“นี่ยัยวัณย์แช่งฉันแต่เช้าเลยนะ  ถ้าคะแนนฉันออกมาไม่ดีนะฉันจะฆ่าเธอคนแรกเลย”
“อ๊ะอ๊ะอ๊ะ โธ่ ถอนคำพูดก็ได้”
“นี่พวกเธอจะคุยกันไปถึงไหนรู้ป่าวชาวบ้านเค้าขึ้นห้องไปฟังคะแนนสอบกันแล้ว”
อรศา ตะโกนจากชั้น4 ลงมาหา นริศรา กะ วราวัณย์ ข้างล่าง
“จ้าเดี่ยวพวกเราจะขึ้นไปเดี่ยวนี้เลย”
ในห้องเรียน....ฟิ้วววว
“เฮ้ยโยนมาดีดีดิ”  “...ได้4.00”  “ ...ได้4.00”  “ใครได้นะพูดดังๆหน่อยจิ”
“เฮ้ยเอาสมุดพกมาให้ดูมั่งดิ”  “เออเดี่ยวโยนไปให้  ......ฟิ้ววววววว”
“นี่ๆๆได้คะแนนกันเท่าไหร่อะ”  “2.98จ๊า....เสียดายอีก2คะแนนจัง”
ฟิ้ววววว...ปึก!  “เฮ้ยใครโยนมาวะโยนดีดีสิโดนหัวชาวบ้านเค้าหนะ”
“นี่รุ่งนภาได้4.00 จริงหงะ  จริงหรอ หลอกกันป่าว”  “จริงจริง”
“คนหรือตัวอะไรอะทำไมได้เยอะจัง”  “ช่ายๆๆคนรึป่าว”
“ก็คนหนะสิยะ ถ้าไม่ใช่คนจะเป็นตัวอะไรหละ” รุ่งนภาพูดขึ้น
“อ่าว...คนหรือนี่นึกว่า พะยูนที่ไหนมายืนอยู่ตรงนี้” ณัฐฐาตอบกวนๆ
“พูดดีดีนะนายณัฐฐา เดี่ยวจะกลายเป็นณัฐฐาขาหัก”
“นี่ๆๆยืมสมุดพกดูหน่อยจิ”  “เอาสมุดพกตัวเองมาให้เค้าดูก่อนสิ”  “อะ ฟิ้ววววว”
“ใครเอาสมุดพกเค้าไปเอามาคืนด้วย”  “อะเอาไปคืน ฟิ้ววววว” 
เฟี้ยยยยยยยยยยยยยว ป๊าบ!! 
“วี่..หว่อวี่..หว่อระเบิดลงแล้ว” เสียงแซวเบาๆของณัฐฐา แต่ก็ทำให้เพื่อนๆเกือบครึ่งห้องหัวเราะกัน
“นี่เมื่อไรจะเงียบกันฮะ พวกเธอเห็นสมุดพกเป็นอะไรกันโยนไปโยนมาอยู่ได้”
ขณะนี้ทั้งห้องอยู่ในความเงียบสงบชั่วครู่.....แต่ก็ยังมีคนบางกลุ่มคุยกันอยู่
“เร็วจังเลยเนอะผ่านมา 2 ปีแล้วนะที่พวกเรารู้จักกันหนะ”  วราวัณย์พูด
“เร็วจริงๆด้วยแหละ นี่ถ้าวัณย์ ไม่พูดฉันก็ลืมไปเลย ว่า 2 ปีแล้วที่....ฉัน
”
“2 ปีอะไรจ๊ะยัย อร”  นริศราพูดตัดหน้าอรศา
“อืม...ก็ 2 ปีที่เรารู้จักกันไง”
“ไม่ใช่ 2 ปีที่มีใจให้ณัฐฐาหรอจ๊ะ”นริศราแซว
“จะบ้าหรอไอ้ณัฐฐามันมีอะไรดีฉันถึงจะต้องไปชอบมัน”
“ก็มีดีตรงที่ผมเป็นดวงตะวันในดวงใจคุณ” ณัฐฐารีบตอบอย่างรวดเร็ว
แต่อรศากลับไม่สนใจ และนึกย้อนไปเมื่อ 2 ปีก่อน
วันที่เธอพบกับณาธรอนครั้งแรก...
“ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าคุณอยู่ชั้นไหนครับ”  ชายแปลกหน้าถามอรศา
“ชั้น 5 ห้องริมบันไดฝั่งซ้าย อาคารมารีอูสค่ะ”
“เออ..ผมหมายถึงคุณอยู่ม.ไหนอะครับ”
“อ่อ....ม.1 ค่ะ พี่หละ”
“เออ ม.1 เหมือนกันครับ”
“อ่าวชั้นเดียวกันหรอนี่ นึกว่าม.3ซะอีก”
“เอ่อ...คนละชั้นครับผมอยู่ชั้น 6 ห้องริมหน้าต่างห้องสอง อาคารมารีอูสครับ”
“กวนเก่งดีจังเลยนะคุณนี่”
“นี่ๆๆๆคุณมาว่าผมได้ไงก็คุณกวนผมก่อนหนิ”
“ใครว่าชั้นกวนคุณชั้นแค่....”
“อร อร มานี่เร็วมารู้จักกับ นริศราเร็ว” วราวัณย์เรียก
“จ้าเดี่ยวไป” อรศาตอบ
“ชื่อ อร หรอ อืม..ความหมายดีหนิแปลว่าผู้หญิงใช่ปะ เนอะ”  ชายแปลกหน้าพูดเบาๆ
“แล้วค่อยเคลียร์กันวันหลังนะไปก่อนหละ”
หลังจากนั้นอรศาก็นั่งคิดเขาคือใครน๊า......ว่าว่าไปยัยวัณย์ไม่น่ามาขัดจังหวะเลย
>....ถ้าอยากรู้คำตอบของใจตัวเอง ก็ต้องตามรักไป เพราะเขาคือคำตอบของหัวใจ....<
อยู่ดีดีความคิดนี้ก็เข้ามาในหัวของอรศา  แต่เวลาที่ผ่านเลยก็ทำให้อรศาลืมเรื่องนี้และคนคนนี้ไป
จนวันหนึ่ง....
“สวัสดีครับ อร เจอกันอีกแล้วนะ”
“เออ...สวัสดีค่ะ ไม่ทราบพี่เป็นใครหรอค่ะแล้วรู้จักชื่ออรได้ไง”
“ก็เราเคยเจอกันครั้งนึงแล้วหนิอรลืมแล้วหรอ???”
“ลืมแล้วค่ะพี่ชื่ออะไรค่ะเผื่ออรจะนึกออก”
“อือ...ชื่อ ณาธรอนครับ แต่จำได้ว่าผมไม่เคยบอกชื่อแก่อรน๊า...แต่ทำไมอรเรียกผมว่าพี่อีกแล้วหละเราอยู่ชั้นเดียวกันไม่ใช่หรอ”
ทันใดนั้นอรศาก็จำชายคนนี้ได้
“อ่อนึกออกแล้ว.....ค..ค่ะ”
“ไม่ต้องพูดเพราะก็ได้มันไม่เหมือนเป็นเพื่อนกันนะ ละก้อเรียกผมว่าแมทก็ละกัน”
“จ๊า...แมท”
“คนนี้เป็นใครกันน๊า..ทำไมวันที่หนาวหยั่งงี้มันถึงอบอุ่นจังยังกะ อุ่นไอรักในลมหนาวเลยแฮะ”
แต่ในเวลานี้ อรศาไม่รู้ตัวเลยว่าณัฐฐาได้แอบชอบตนอยู่ แต่เพื่อนๆกลับรู้กันหมดห้อง อีกยังที่อรศาได้เริ่มรักณาธรอนเข้าไปด้วย  ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าอรศาก็มีใจให้กะณัฐฐาเช่นกัน
จนวันหนึ่งซึ่งทำให้อรศาประทับใจจนถึงปัจจุบัน
“โว๊ยวันวาเลนไทน์แล้วโว๊ยรอมานานแล้ว”
“นี่เธอจะให้ดอกไม้ใครหนะ”  “เฮ้ยไอ้กล่องใหญ่ๆอันนั้นของใคร”
“ช่อนี้ให้ใครอะสวยจัง”  “วันนี้ใครจะได้รับดอกไม้มากที่สุดในห้องเอ่ย”
“เอ่อ...อรศาครับ...ผม...ให้คุณครับ”  ญัฐฐาพูดกับอรศาพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้ 
“ขอบคุณน๊า...ณัฐ โหเรียกเราซะเต็มยศเลย”
“นริศรา...อยู่ไหน....มีคนเอาช่อดอกไม้มาให้”
“อยู่นี่จ๊า......นี่ยัยอร ยัยวัณย์ มีคนมาหลงรักฉันแล้ว”
“อร... อรว่าใครตาถั่วไปหลงรักยัยริศหรอ”
“อืม..ไม่รู้ดิรอดูก่อนแล้วกัน”
“ริ......ศ เอาดอกไม้มาดูมั่งจิ”  วราวัณย์เรียกนริศรา
“ดอกไม้your father home อะดิ ใครวะส่งflower moonมาให้ฉัน”
ก๊ากกกกกก  เอิ๊กกกกกก  ฮ่าๆๆๆๆๆ  แหะๆๆๆๆ  อิอิอิอิ  ใครหว่า  ใครน๊า....  เอิ๊กกกกกก
เสียงเพื่อนๆในห้องซุบซิบกัน  โดย นริศราไม่รู้เลยว่าคนที่ส่งดอกไม้มาแกล้งเธอก็คือณัฐฐานั่นเอง
เย็นวันนั้น......อรศาได้เอาดอกไม้ที่มีเพื่อนๆ และณัฐฐาให้ไปไหว้แม่พระประจำโรงเรียน
โดยที่ณาธรอนแอบตามมา  พออรศากลับลงมาณาธรอนได้เรียก..
“อร อร จะกลับแล้วหรอ”
“อือ มีอะไรหรอแมท”
“ป่าวแค่เอามาให้เฉยๆ ไปละนะบาย ขอให้มีความสุขหล่า..”
“จ๊า...ขอบคุณนะขอให้แมทโชคดีเช่นกานน๊า...”
สิ่งที่ณาธรอนเอามาให้อรศาคือสมุดบันทึกรักของเพื่อน ข้างในได้เขียนไว้ว่า.....
      “แม้สมุดนี้อาจจะเขียนว่าบันทึกรักของเพื่อน  แต่ผมขอให้เราไม่เป็นแค่เพื่อนกันได้ไหม อรรู้ป่าวว่าอรคือคนพิเศษของหัวใจผม  แม้ว่าผมอาจจะเป็นเพียงคนหนึ่งของหัวใจที่อรไม่มีใจให้  ผมขอเพียงรักอรแค่นี้นะไม่ขออะไรมากละก้ออย่าเพิ่งเปิดหน้าต่อไปหละรอให้ผ่านไป1สัปดาห์ก่อนค่อยเปิด  ผมเชื่อใจอรนะ”
ผ่านไปอีก 1 สัปดาห์ที่อรศาได้รู้จักกับณาธรอน 
“แต่ทำไมน๊า...สัปดาห์นี้ไม่เห็นหน้าแมทเลยหละ”
และอรศาก็เปิดหน้าสมุดที่ณาธรอนได้ให้มาอีกหน้าซึ่งมีใจความว่า....
      “เมื่อได้บอกรักเธอไปแล้ว  ก็ไม่สามารถอยู่ดูหน้าเธอได้
ก็จะขอไปให้ไกล  แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะคนดี 
จะอีกนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้  ก็รอดูไปก่อนละกัน
แต่สัญญาว่าจะกลับมาทัน  ก่อนวันที่เธอจะจากไป”
อรศาได้เปิดหน้าต่อๆๆๆๆไปแต่พบเพียงกลีบกุหลาบที่ทับไว้จนหน้าสุดท้าย...มีข้อความเล็กๆเขียนไว้ริมกระดาษ matt_y@hotmail.comทำไงได้หละก็มันคือสายใยที่ตัดไม่ขาดนี่หน่า
หลังจากนั้นอรศาก็ได้เล่นICQเพื่อที่จะได้เจอกับณาธรอนอีกครั้งและก็พบกันจริงๆจนวันนี้อรศาก็ยังพบกับณาธรอนอยู่ทุกวันในโลกออนไลน์แม้นว่าเขาจะยังไม่มาให้เธอเห็นหน้าเลย
“อร...อร...เป็นไรอะ”  นริศราปลุกอรศา
“สงสัยซึ้งในคำพูดของไอ้ณัฐฐาแน่เลย”  วราวัณย์ตอบ
“มีอะไรหรอริศ วัณย์” 
“ป่าวแค่เห็นนั่งเหม่อไปนานหน่อยละก้อมีคนมาหาอะ”  นริศราพูด
“ใครหรอ”  อรศาถาม
“ไม่รู้อยู่นั่นไง”  นริศราตอบ
“แฟนใหม่หรอจ๊ะยัยอร”  วราวัณย์แซว
“บ้าหรอ”
อรศาได้เดินไปหาชายคนนั้น
“เออ...ไม่ทราบมีอะไรหรอค่ะ”
“ป่าวครับอร แค่ผมมาหาตามสัญญา”
“แมท  แมท จริงๆด้วย ดีใจจังที่แมทมาหาอร”
“ผมว่าเราลงไปนั่งคุยกันตรงสะพานลูกไม้ดีกว่านะ”
(นริศราและวราวัณย์ที่นั่งอยู่อยากรู้ว่าอรศาจะพูดอะไรกับชายแปลกหน้าจึงตามลงไปที่สะพานด้วย)
“อรได้เกรดเทอมนี้เท่าไหร่หรอ”
“ไม่รู้ ไม่ชี้ ไม่บอก ไม่สน ไม่..”
“ไม่อยากให้ผมรู้หรอ”
“ช่า...........ย”
“อรได้เกรด 3.7 จ๊า..”  นริศราพูดขึ้น
“ยัยริศไปบอกเค้าทำไม”
“ช่างเค้าเหอะน่า...ยังไงอรก็เป็นคนเก่งของผมเสมอไปนะ”
“อืม...จริงหรอว่าแต่...ทำไมแมทถึงเลือกมาหาอรวันนี้หละ”
“พอดีผมจะมาบอกอรว่าผมจะมาอยู่กับอรตลอดไปยังไงหล่า...ดีมั้ย”
“นี่ๆๆอรแฟนหรอ”  วราวัณย์ถาม
“อืม...ใช่มั้ง”
“จริงหงะ”  นริศรามาถามอีกคน
“อืม...เนอะแมทว่าไงหละ”
“ก็ไม่ใช่แฟนหลอกครับ”
“อ้าาาาาวแมทหมายความว่าไงอะ”
“ก็เป็นเพียงแค่คนในหัวใจ ที่มีใจให้กัน และรักกันแค่นั้น ไม่ดีรึไงจ๊ะอร”
“จ๊า...เพียงแค่นั้นก็ดีพอแล้ว”
“ขอบคุณนะแมทสำหรับทุกสิ่งในเวลา 2 ปีที่ผ่านไป และเราจะอยู่ด้วยกันน๊าาาาาา”
.......และลมรักฤดูร้อนก็ได้พัดนำความรักของทั้งสองเข้ามาหากัน.......
โดยที่ นริศราและวราวัณย์ก็ยังนั่งฟังอยู่ทำให้.....
วันรุ่งขึ้น....
“ฮะอะไรนะอรมีแฟนใหม่หรอ”  “เฮ้ยแล้วเอาไอ้ณัฐฐาไปไว้ไหนหละ”
“แล้วแฟนคนใหม่ชื่ออะไรอะ”    “หล่อป่าวหล่อป่าว”
“แฟนจริงจริงหรออร”    “เฮ้ยโม้รึป่าว”  “อรมีแฟนหรอ”
“อิจฉาจัง”  “แฟนคนใหม่นิสัยดีป่าว”  “เรื่องจริงหรอ”
เฟี้ยยยยยยยยยยยยยว ป๊าบ!! 
“วี่หว่อ...วี่หว่อ...เตรียมหลบภัยได้ ฟ้าจะผ่าแล้ว เสียงนางยักษ์จะระเบิดแล้ว”
ณัฐฐาก็แซวครูตามเดิม  แต่คราวนี้...
“นายณัฐฐาว่าชั้นเป็นตัวอะไรนะ!! แล้วพวกเธออยู่เงียบๆกันได้มั้ย วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาร่วมชั้นเรียนกับเรานะขอให้นักเรียนทุกคนต้อนรับเขาด้วย”  “อะณาธรอนไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆสิ”
“สวัสดีครับทุกๆคน ผมชื่อณาธรอนนะครับเรียกผมง่ายๆว่าแมทก็ได้ครับละก้อฝากตัวด้วยนะครับ”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น