ถึงผมขี้อายก็รักเปนนะครับ

เนื้อเรื่อง

วี ชายร่างสูงใหญ่ รูปร่างหน้าตานั้นถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีที่เดียวซึ่งตอนนี้เค้ามีอายุ 21 ปีแล้วแต่ด้วยความที่วีนั้นเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อย อ่อนน้อมถ่อมตน ไม่ค่อยพูดจึงทำให้ใครหลายๆคนคิดว่าวีนั้นเป็นกะเทย แต่ไม่ใช่หรอกนะฮะท่านผู้อ่านทั้งหลายวีนั้นเค้าเป็นคนขี้อายต่างหาก ส่วนฐานะของวีนั้นก็ถือว่าปานกลาง
ฝ้าย หญิงสาวแสนสวยที่เป็นที่หมายตาของหนุ่มๆทั้งหลาย ฝ้ายเป็นสาวมั่นมีนิสัยร่าเริง รักสนุก ช่างพูดช่างคุย ใจร้อนนิดๆต่างจากวีอย่างสิ้นเชิง
วันหนึ่งฝ้ายได้ชวนเพื่อนๆไปเที่ยวกันที่สวนสนุกแห่งหนึ่งฝ้ายกับเพื่อนๆก็เล่นเครื่องเล่นกันอย่างสนุกสนาน จนฝ้ายต้องขอตัวไปซื้อน้ำเพราะขอแห้งเนื่องจากกรี๊ด...สลบกับการเล่นของเทอ หลังจากที่ฝ้ายซื้อน้ำเสร็จและกำลังจะเอาน้ำไปให้เพื่อนๆนั้น วีก็เดินเข้ามาชนอย่างจังโดยไม่ทันมองว่ามีหญิงสาวที่ชื่อฝ้ายยื่นอยู่ด้านหน้า วีจึงรีบควักผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเสื้อที่เปียกชุ้มไปด้วยน้ำให้ฝ้ายอยากไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามอง แถมปากก็ได้พูดแต่ว่า \" ขอโทดคับ ขอโทดคับ ผมไม่ได้...... \" ยังพูดไม่ทันจบฝ้ายก็รีบสวนขึ้นมาทันที \" ไม่เป๋นไรเอาผ้ามานี้ฉันเช็ดเองแต่วันหลังอะนะเวลาเดินนะ ก็หัดเงยหน้าเงยตาขึ้นมาบ้าง ไม่ใช่ก้มหน้าก้มตาคิดจะเดินก็เดิน เข้าใจไหม \" \"ครับ\" สิ้นเสียงคำตอบรับของชายหนุ่ม ฝ้ายก็เดินจากไปทิ้งให้วีต้องยืนอมยิ้มอยู่เพียงลำพัง (ลืมบอกไปว่าวีก็มาเที่ยวกับเพื่อนๆเหมือนกันแต่วีจะเดิมมาซื้อขนมนะ) มันจึงเป็นรักแรกพบของชายหนุ่มผู้ซึ่งไม่เคยกล้าบอกรักใคร เค้าจึงคิดขึ้นมาในใจว่าเมื่อพระเจ้าส่งคู่รักของเค้ามาให้แล้ว เค้าจะอยู่เฉยต่อไปเพื่ออะไร เค้าจึงเดินตามหาหญิงคนนั้นซึ่งวีไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเทอแต่ในหัวใจของวีตอนนี้กำลังเต้นตึก ตัก ตึก ตัก เหมือนจะดังออกมาข้างนอกยังไงยังงั้นเลย
จนในที่สุดวีก็เจอกับหญิงเสื้อเปียกคนนั้น กลับกลายเป็นว่าจากชายขี้อายสุดๆคนนั้นเด็นก้มหน้าก้มตาเข้าไปหาหญิงสาวที่ชื่อฝ้ายนั้น แล้วรวบรวมกำลังที่มีอยู่ เรียงร้อยถ้อยคำในใจ จนในที่สุดวีก็เอยออกมาว่า \" คุณชื่ออะไรครับ \" ทำให้หญิงสาวถึงกลับหน้าแดงก่ำก่อนตอบออกไปว่า \" ชื่อฝ้านค่ะ \" เมื่อสิ้นสุดคำพูดของฝ้าย วีก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและแผ่วเบาว่า \" คุณฝ้ายครับ คือว่า....เออ... คือผม...\" เหมือนเช่นเคยก่อนที่วีจะพูดจบฝ้ายก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเขินๆเพราะฝ้ายเองหลังจากที่เดินผละออกมาจากวีนั้น ฝ้ายก็เดินอมยิ้มมาเหมือนกันก่อนเอยปากว่า \" มีอะไรจะบอกก็รีบบอกมาเถอะ เออ ออ อยู่ได้ \" พอพูดจบฝ้ายก็มองไปที่วี ส่วนวีก็มองมาที่ฝ้าย สายตาทั้ง 2 คู่จับจ้องกันอยู่สักพักก่อนที่วีจะพูดว่า \" คือ...ผมมาเอาผ้าเช็ดหน้าคืนนะครับ ขอโทดนะครับ \" พูดเสร็จฝ้ายก็รีบโยนผ้าเช็ดหน้าที่ถืออยู่ในมือให้กับผู้ชายคนที่เทอคิดว่าชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย ก่อนที่ฝ้ายจะวิ่งไปเพื่อไปหาเพื่อนๆของเทอ :)
คงพอจะรู้กันนะฮะว่าสิ่งที่วีนั้นคืออะไร อิอิ
ป.ล. ต้องขออภัยด้วยที่เลือกหมวดรักเศร้าๆนั้นมันเศร้าตรงไหนคำตอบก็คือ ฝ้ายเศร้าที่ไม่ได้ยินคำบอกรักของคนที่เค้ารักไงฮะ