ฟ้า...

เนื้อเรื่อง

ฟ้าเป็นผู้หญิง..
อายุเพิ่งสิบแปดปีได้ไม่กี่เดือน
ฟ้าเรียนอยู่ปีสอง..ในมหาฯลัยราคาแพง
จริง ๆ แล้วฟ้าไม่อยากเรียนที่นี่..ฟ้าอยากเรียนมหาฯลัยราคาถูกมากกว่า..
แต่แม่ฟ้าไม่ยอม..ท่านบอกว่าลูกแม่ต้องได้ดี
แต่พ่อฟ้าไม่ยอม..ท่านบอกว่าลูกพ่อจะไปเรียนที่นั่นได้ยังไง
ฟ้าก็เลยต้องยอม..ยอมที่จะเรียนที่นี่
แล้วแอบไปลงทะเบียนเรียนที่โน่น..รามคำแหง..
มหาฯลัยแห่งบทเพลงที่ซาบซึ้งตรึงจิต
\"ฝากพ่อขุนราม..ข้ามาตามหาแฟนเก่า..\"
หรือไม่ก็
\"ขับรถสองแถวส่งแอ๋วเรียนราม...ปีนี้คนงาม เรียนอยู่ปีสาม..นิติศาสตร์..\"
ฟ้าอยากเป็นแอ๋ว..อยากเป็นคนงามของใคร ๆ
ก็คนมันไม่สวยนี่นะ..
..........................................................................

ฟ้ามีดีแค่ผิวขาว..ขาวจนไม่รู้จะขาวอย่างไง..
ต้องโทษพ่อที่เป็นจีนแท้..แม้แม่จะเป็นคนไทยก็ยังเป็นคนขาว..
บางครั้งก่อนนอนเธอไม่ยอมทาครีม..ปล่อยให้ผิวมันแห้งอยู่อย่างนั้น..
บางครั้งเธอไม่ยอมสระผม..ปล่อยให้มันเหนียวเหนอะอยู่ยังงั้น
บางครั้งเธอไม่ยอมส่องกระจก...เบื่อที่จะดูหน้าพื้น ๆ ของตัวเอง..
จะแต่งไปทำไมให้เหนื่อย..ก็คนมันไม่สวย..ทำอย่างไรมันก็ไม่สวย
ถ้าสวยฉันคงมีแฟนไปนานแล้ว..
..........................................................................

ฟ้ามาบ่นเรื่องนี้กับผม..ผมก็จนด้วยเกล้า
เธอถามว่าทำไม..คนไม่สวยถึงไม่มีคนมาจีบ
ผมตอบเธอว่าก็เพราะเธอไม่สวย
เธอถามต่อว่า..แล้วทำไมคนไม่สวยที่เห็นอยู่เยอะแยะ..ถึงมีลูกหลานยั้วเยี้ย
ผมไม่รู้จะตอบอะไร..ก็เลยตอบส่งเดชว่าก็คนไม่หล่อก็มีอยู่เยอะแยะเหมือนกัน..
เธอทำหน้านิ่ว..แล้วบอกว่า \"อ้าว..คนไม่สวยกับคนไม่หล่อมาอยู่ด้วยกัน..ลูกหลานออกมามิขี้เหร่หนักขึ้นไปเรอะ?\"
ผมตอบเธอว่า..ก็ด้วยเหตุผลนี้แหละ..คนที่สวยที่หล่อถึงหาได้ยากนักเวลานี้
ก็ไอ้คนสวยมันก็มัวแต่หาคนหล่อ
ไอ้คนหล่อก็รอจะล่อแต่คนสวย..
พันธุกรรมคนไม่หล่อไม่สวยเลยมีอยู่ดาษดื่น
เธอทำหน้าย่น..ขบคิดชั่วครู่
\"งั้นชั้นจะหาคนหล่อ..หากไม่มีคนหล่อมาเป็นแฟน..ชาตินี้ชั้นจะขึ้นคานไปจนตาย..\"
ผมทำหน้าปูเลี่ยน แล้วเธอก็มองผมด้วยสายตาจริงจัง
\"พี่รัน..ทำไมพี่ต้องเป็นพี่ชายฟ้าด้วย??\"
เอิ๊กซ์!!
..........................................................................

ฟ้าเป็นคนเรียนหนังสือเก่ง..เก่งมาตั้งแต่ชั้นอนุบาล
พอประถมฟ้าก็ได้ที่หนึ่งมาตลอด
ตอนมัธยม..ฟ้ายอมให้คนอื่นได้ที่หนึ่งบ้าง..ตัวเองยอมมาอยู่ที่สิบหก
แต่พอมัธยมปลาย..ฟ้าโตขึ้น..ใจก็เลยกว้างขึ้น..คะแนนเลยมาอยู่ที่ลำดับรองบ๊วย
\"สงสารไอ้นุ้ยมันน่ะ..มันคงเหงาแย่ถ้าไม่มีฟ้า..\"
นุ้ยคือคนที่ได้คะแนนอันดับบ๊วย
\"ไอ้นุ้ยมันขอฟ้าเอง..ให้ฟ้าอยู่บ๊วย ๆ กับมัน..มันบอกกินบ๊วยคนเดียวแล้วเสียวฟัน..\"
ผมบ้องหัวน้องสาวคนนี้ไปทีหนึ่ง
เธอตะโกนลั่นบ้าน
\"แม่........พี่รันตบหัวฟ้า...\"
ผมหลับตาปี๋
\"ไอ้รัน..นั่นน้องเอ็งนะ...น้องเป็นสาวเป็นแส้ไปตบหัวตบหูได้ยังไง..\"
ผมเลยเงื้อเท้า..
\"แม่...พี่รันจะเตะฟ้า..\"
ผมวิ่งจู๊ดออกจากบ้าน..
แว่วเสียงแม่ดังข้างหู
\"ไอ้ลูกคนนี้..สอนไม่รู้จักจำ..มีน้องสาวอยู่ทั้งคน..ออกจะสวยบอบบางน่าทะนุถนอมขนาดนี้..ไม่รู้หัวใจทำด้วยอะไร!!\"
พอพ้นเขตบ้าน..ผมตั้งใจเปล่งเสียงเต็มที่
อ้วก...
..........................................................................

ฟ้าเป็นน้องสาวของผม..
เกิดหลังผมสี่ปี..เป็นลูกแหง่ประจำบ้าน
จริง ๆ แล้วฟ้าเป็นคนไม่ขี้เหร่อะไรนัก..เพียงแต่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดูแล้วสวยในครั้งแรกที่ได้ดู
ผิวขาวเหมือนพ่อ..ขาวกว่าผมเสียอีก
หน้าก็เหมือนพ่อ..ตาชั้นเดียว..คิ้วเฉียง ๆ
จมูกเล็ก..ปากใหญ่..
มีเหมือนแม่อย่างเดียวก็คือผม..ผมของเธอหยิกสลวยและดกหนา..
\"พี่รัน..ฟ้าจะทำผมให้ตรงดีไหม?\"
\"เท่าไร?\"
\"เจ็ดร้อย..ยืดผมถาวรต้องเสียเจ็ดร้อย..\"
\"ไร?..ตั้งเจ็ดร้อย..\"
\"ถูกจะตาย\"
ผมคว้าเตารีด..
\"นี่ดีกว่า..บริการฟรีรับประกันหกเดือน\"
ฟ้าตะโกนเรียกแม่..
\"ไอ้รัน..แกล้งน้องอีกแล้ว!!\"
..........................................................................

ผมกับฟ้าสนิทกันมาก..อาจจะด้วยเหตุนี้เลยทำให้กริยาท่าทางและการพูดจาของเธอดูจะเหมือนผู้ชาย..
ตอนเธอมีประจำเดือนครั้งแรก..
ฟ้าไม่ตกใจ..ใช้นิ้วสะกิดยิก ๆ
\"พี่รัน..\"
\"ไร?\"
\"เลือดไหล?\"
\"เป็นไร?\"
\"ไม่รู้...\"
\"ตรงไหน?\"
เธอชี้
\"ตรงนี้..\"
ผมกลืนน้ำลาย
\"ไปบอกแม่ดิ..\"
\"แม่ทำให้เลือดหยุดไหลได้เหรอ?\"
ผมพยักหน้า
\"แม่จะใช้สากกะเบืออุดไว้\"
เธอทำตาโต
\"เล็กไปมั้งพี่..\"
\"ในครัวแม่มีมะละกอ..พอจะใช้ได้ละมั้ง\"
\"ฟ้าว่าเอาครกเลยดีกว่า..ใหญ่ดี..\"
ผมเขกกะโหลกเธอ
ฟ้ายิ้มแหย..
\"เป็นผู้หญิงไม่ดีเลยเนอะ..ปวดท้องจะตาย\"
\"เป็นผู้ชายก็ไม่ดี..ทุกเดือนก็ต้องปวดท้องเหมือนกัน..\"
\"ปวดไร?\"
\"ท้องจั๊กกะจี้ดู๋..\"
เธอขมวดคิ้ว..แล้วปล่อยหัวร่อเสียงอหาย..
\"จริงเหรอพี่..มันจั๊กกะจี้ท้องจริงเหรอ?\"
ผมพยักหน้า..หัวเราะไปกับน้องด้วย
เรื่องลามกกับน้องนี่ผมถนัดนัก..
..........................................................................

อย่างที่บอก ฟ้าไม่ใช่เด็กสาวที่เห็นครั้งแรกแล้วติดใจ
มีรอยยิ้มเท่านั้นที่ดูจริงใจ..เวลาเธอยิ้มโลกทั้งโลกพร้อมจะสว่างไปกับเธอด้วย..
ผมเฝ้ามองน้องคนนี้โตขึ้นมาด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น
\"มันจะขายออกไหมนี่?\"
ก็ผอมออกอย่างนั้น..หน้าอกหน้าใจไม่สังเกตแทบไม่เห็น
\"พี่..พี่เคยเจ็บนมมั่งไหม?\"
ผมลูบอก..
\"ไมต้องเจ็บ?\"
\"ฟ้าเจ็บจะแย่..เป็นก้อนแข็ง ๆ คล้ายมะเร็ง\"
\"ยังงี้ต้องดีดวันละสามครั้งทุกเวลาหลังอาหาร\"
\"ดีดทำไม?\"
\"ไม่งั้นไม่หายเจ็บ\"
\"จริงดิ?\"
\"จริงสิ..ไม่เชื่อลองดู..\"
แล้ววันหนึ่งเธอก็ยกนิ้วโป้งให้ผม
\"โกรธพี่รันแล้ว..โกหกน้อง\"
\"ไร?\"
\"ดีดแล้วไม่เห็นหายเจ็บ..แม่บอกต้องใช้น้ำอุ่นประคบ..พี่รันหลอกฟ้า...ดีดจนเขียวเลย..\"
ผมอยากจะหัวเราะ..แต่สงสารน้องมากกว่า..
\"อ้าว..แล้วทำไง?\"
\"ฟ้าเลยจับเล่น..เพลินดี..\"
งึ่ย..
..........................................................................

ฟ้าเป็นคนชอบตีแบด
แบดมินตั้นไม่ใช่แบตเตอรี่
แม่ให้ฟ้าไปเรียนกับคอร์ตแถวบ้าน เขาเปิดสอนเด็กตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ จนตัวโต ๆ
แล้วฟ้าก็ติดใจครูที่สอน...เป็นผู้ชายหล่อมาก
วันหนึ่งกลับถึงบ้าน..เธอก็มาสะกิดยิก ๆ
อาการสะกิดยิก ๆ เป็นบุคลิกประจำตัวของฟ้า
ยกมือนิด ๆ ศอกและแขนแนบลำตัว..
กระซิบกระซาบ
\"ฟ้าบอกรักเขาเลยดีไหม?\"
ผมทำตาเหรอ
\"ใคร?\"
\"ครูสอนแบด\"
\"ดี..\"
\"บอกยังไง?..\"
\"เอาไม้แบดฟาดหัว..แล้วบอกว่าที่ฟาดก็เพราะรัก\"
\"บ้า..ฟ้าตบลูกขนไก่เข้าหน้าเขาดีไหม?..แล้วรีบวิ่งไปขอโทษ ยกมือไหว้แนบอก..ให้เขาลูบหัวเบา ๆ\"
\"กระโดดจูบเลยดีกว่า..\"
เธอนิ่งคิด..
\"เขาจูบเป็นไหม?\"
\"ผู้ชายทุกคนจูบเป็นหมด\"
\"จริงอ้ะ?\"
\"จริงดิ..ไม่เชื่อลองดู\"
\"แต่ปากเขามีหนวดนะ..หยะแหยงจะตาย\"
\"เขาเรียกเซ็กซี่..\"
\"เหรอ..ไม่น่าเชื่อ..\"
\"ต้องลอง ๆ\"
จากนั้นอีกสองสามวัน
\"พี่..ฟ้าเห็นเศษทิชชู..ติดตรงหนวดเขาอ้ะ..ดูแล้วจะอ้วก..\"
\"เขากินอะไรมาล่ะ?\"
\"เขายกแกงจืดขึ้นซด..ดังโฮก..เลียแผล่บ ๆ..แล้วใช้กระดาษเช็ด\"
\"แล้วบอกเขาหรือเปล่าว่ามีไรติดอยู่ที่หนวด\"
\"เปล่า..ทิ้งไว้งั้นก็น่ารักดี..\"
\"น่ารักตรงไหน?\"
\"เหมือนโถส้วมดี..\"
..........................................................................

ฟ้าเป็นเด็กหญิงที่ร่าเริง
วัน ๆ ไม่เคยจะเห็นนั่งหงอยเหงากับใครเขา
มีอยู่ครั้งหนึ่ง อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนไป
กลับบ้านเร็วกว่าปกติ..ไม่ทักทายใคร..ยกมือสวัสดีแม่แล้วเดินขึ้นห้อง
แม้ผมจะชวนกินขนม..เธอก็ไม่สนใจ
อดรนทนไม่ได้ผมเลยขึ้นไปเคาะประตูห้องเธอ..
\"เป็นไรหรือเปล่า?\"
\"เปล่าค่ะ..\" เธอตะโกนตอบมา
\"ไม่คุยกันหน่อยเหรอ?\"
\"ไม่ดีกว่า\"
\"ไม?\"
\"อยากคิดคนเดียวเงียบ ๆ\"
\"พี่ช่วยได้นา..\"
\"ไม่ได้หรอก..มันเป็นเรื่องของผู้หญิง\"
ผมขมวดคิ้ว..ไม่เข้าใจเท่าไร
\"ทะเลาะกับเพื่อน?\"
\"เปล่า..\"
\"อุวะ..มีไรทำไมไม่บอก\" ผมชักโมโห
เธอเปิดประตู..เห็นสีหน้าก็รู้ได้เลยว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่พอสมควร
\"แม่ให้มาถามเหรอ?\"
\"เปล่า..พี่เห็นผิดสังเกต ลิงกลายเป็นปลิงอย่างงี้ใครก็ต้องสงสัย..\"
เธอทำหน้าย่น
\"เปรียบน้องให้ดีหน่อย..\"
ผมเดินเข้าไปทรุดนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเขียนหนังสือ ฟ้านั่งลงบนเตียง
ผมมองไปทั่วห้อง..นานมาแล้วที่ผมไม่ได้เข้ามา
สมกับเป็นห้องของผู้หญิงจริง ๆ
ผู้หญิงอย่างฟ้า
รกจนห้องผู้ชายอย่างผมยังอาย
\"ไมไม่รู้จักเก็บจัดซะมั่ง?\"
\"ทิ้งไว้งี้ดีแล้ว..หาอะไรจะได้เจอ\"
ผมกลับเข้าเรื่อง
\"มีปัญหาอะไร..บอกพี่ไม่ได้เหรอ?\"
ฟ้านิ่ง..แกว่งขาไปมา
เธอยังอยู่ในชุดนักศึกษา..ผมหยิกสลวยถูกรวบไว้ที่ต้นคอ
\"พี่ว่า..ฟ้าเหมือนดี้ไหม?\"
\"อะไรนะ?\"
\"พี่ว่าฟ้าเหมือนดี้ไหม?\" เธอย้ำ หน้าแดง
ผมหัวเราะก๊าก..
\"ทอมอย่างเธอน่ะหรือจะเป็นดี้?\"
\"นั่นสิ..ฟ้ายังไม่เชื่อตัวเอง\"
\"ไม..มีทอมมาชอบเหรอ?\"
เธอพยักหน้า
\"ฟ้าเพิ่งรู้ไม่กี่วันมานี่เอง..\"
\"แล้วไง..\"
\"เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของยัยนุ้ย\"
นุ้ยเป็นเพื่อนสนิทของฟ้า
\"แล้วเราไปรู้จักเขาได้ยังไง?\"
\"ฟ้าไปอ่านหนังสือที่บ้านนุ้ย..พอดีวันนั้นเขามาเยี่ยมพ่อแม่นุ้ย\"
\"แล้วไง?\"
\"แรก ๆ ก็ไม่ยังไง..แต่ตอนหลังชักจะไปกันใหญ่..\"
\"อะไรใหญ่?\"
เธอจุ๊ปากจิ๊กจั๊ก
\"ฝากจดหมายมากับนุ้ยมั่งล่ะ..มาดักรอที่มหาฯลัยมั่งล่ะ..\"
\"จีบเธอหรือ?\"
\"ใช่..ฟ้าอ่านแล้วยังจั๊กกะจี้\"
ผมพยายามนึกท่าจั๊กกะจี้ของฟ้า..
นึกไม่ออก
\"ฟ้าก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน..คงไม่เท่าไร..ก็เลยตอบจดหมายไปเล่น ๆ\"
\"หาเรื่องล่ะสินั่น..\"
เธอพยักหน้ายอมรับ..
\"ไม่น่าเลย..\"
\"ไม่เห็นยาก..ทำไมไม่บอกเขาไปล่ะว่าเราไม่ชอบ\"
\"ก็เพราะบอกไปแล้วนี่ล่ะ..ถึงเป็นเรื่อง\"
\"ไม?..เขาไม่ยอม\"
\"เปล่า..เขายอม..แต่..\"
\"แต่ไร?\"
เธอมองหน้าผม..ทำหน้าดำหน้าแดง
\"พี่อยากรู้จริง ๆ อ้ะ?\"
ผมฉวยปากกาด้ามหนึ่งเงื้อจะขว้างน้อง
ฟ้ายกมือปิดป้อง
\"ก็ได้..เรื่องนี้พี่ห้ามบอกแม่นะ..\"
\"เล่ามาก่อน..\"
..........................................................................

ฟ้าถูกดักพบหลังเลิกเรียน..
ทอมคนนี้..ฟ้าบอกว่าหน้าตาพอใช้ได้
ไว้ผมสั้น..ใส่เสื้อหลวม ๆ ยกไหล่หน่อย ๆ
พูดจาลงท้ายด้วยฮะทุกคำ
ฟ้าบอกตัวเองว่าดีเหมือนกันที่ได้เจอ จะได้บอกความจริงกับเขา
ว่าฟ้าไม่เล่นด้วย..ถึงฟ้าจะขี้เหร่อย่างไง..ฟ้าก็ยังอยากจะได้ผู้ชายเป็นแฟน
เขานิ่งฟังอย่างสงบ..
แล้วก็เอ่ยออกมา..
\"เรารู้..ว่าสุดท้ายก็ต้องเป็นอย่างนี้..\"
\"ฟ้าขอโทษ..\"
เขาส่ายหน้า..
\"เราทำใจไว้แล้ว..แต่เราห้ามใจตัวเองไม่ได้..\"
\"เรายังเป็นเพื่อนกันได้นี่นา..\"
เขาซึมเศร้า..เงียบกริบไปพักใหญ่
แล้วเขาก็ตัดใจ
\"ตกลง..แต่ขออย่างหนึ่งได้ไหม?\"
ฟ้าโล่งอก..พยักหน้าอย่างไม่ทันคิด
\"ได้สิ..\"
\"เรามีของจะให้..แต่ไม่รู้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเรา..เลยไม่ได้เอามา..ฟ้าไปเอากับเราได้ไหม?\"
\"วันหลังค่อยให้ก็ได้..\"
เขาส่ายหน้า..
\"เราอยากให้ฟ้าวันนี้..ฟ้าไปเอากับเรานะฮะ\"
บ้านของเขาอยู่ไม่ไกลมากนัก..ช่วงนั้นก็เพิ่งบ่ายสาม ฟ้าเลยตอบตกลง
..........................................................................

บ้านของทอมคนนั้นเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งแถวฝั่งธน
ขณะที่ฟ้าไปถึง ไม่มีใครอยู่บ้านสักคน
เขาชวนฟ้าไปที่ห้องของเขา..เขาบอกอยากจะให้ฟ้าดูอะไรบางอย่าง
บางอย่างที่ว่า..คือรูปของฟ้า..ที่เขาถ่ายมาด้วยโทรศัพท์มือถือ..
บางรูปฟ้ารู้ตัว..บางรูปฟ้าไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกถ่ายรูป
มันถูกอัดขยาย สอดไว้ใต้กระจกบนโต๊ะเขียนหนังสือจนเต็มไปหมด..
บางภาพอยู่ในกรอบที่ทำขึ้นเอง แขวนไว้ที่ผนัง
ฟ้าถึงกับยิ้มแหย ๆ ไม่นึกว่าเขาจะหลงไหลเธอถึงขนาดนี้
\"เห็นไหม..ว่าเรารักฟ้ามากแค่ไหน\"
\"จริง ๆ แล้วฟ้าก็ชอบปอนด์นะ..แต่..\"
\"เราเข้าใจ..เราเข้าใจดี..\"
ขณะพูดเขาจับมือของฟ้าขึ้นมอง ฟ้าอยากจะดึงมือกลับแต่เกรงใจ และเห็นใจเขา
\"เรารู้ดีว่า..ความรักที่ผิดธรรมชาติเช่นนี้..ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางสมหวัง..\"
เสียงของเขาเศร้ามาก..
\"แต่เราผิดหรือฟ้า..ผิดหรือที่เกิดมาเป็นอย่างนี้..\"
ฟ้ามองหน้าเขา..ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี
เขาค่อย ๆ ดึงฟ้าเข้ามากอด..
ฟ้าพยายามขืนตัว
\"ขอนะ..เป็นการขอครั้งสุดท้าย..\"
แค่กอดคงไม่เป็นไร..ฟ้าคิด
แต่ผิดคาด
เขาทำมากกว่านั้น!!
..........................................................................

\"หมายความว่า...\" ผมอ้าปากค้าง
ฟ้าคว้าหมอนเขวี้ยงใส่ผม..
\"อย่ามามองหน้าฟ้าอย่างนั้นนะ..เขาแค่จูบฟ้าแค่นั้น..\"
ผมกลืนน้ำลาย..
\"นึกว่าเธอเสร็จเขาไปแล้ว..\"
\"ก็เกือบอยู่เหมือนกัน..ดีนะที่ฟ้าใจแข็ง..\"
\"แข็งอย่างไง?\"
เธอค้อนผม
\"เรื่องยังงี้ทำเป็นหูผึ่งเชียวนะ..\"
แล้วฟ้าก็เล่าต่อ
..........................................................................

เมื่อฟ้ายอมให้เขากอด..สัมผัสนั้นฟ้าไม่เคยได้รับมาก่อน
มันอบอุ่น..ร้อนวาบถึงขั้วหัวใจ..
เขากอดแน่น..นิ่ง..และนาน..
แล้วเขาก็ประคองหน้าของฟ้า..มองตาฟ้า..
เธอเหมือนถูกสะกด..โน้มศีรษะเข้าหาเขาอย่างไม่รู้ตัว
เขาจูบฟ้า..รสสัมผัสนั้นราวกระแสไฟวิ่งไปทั่วร่างของเธอ
มันชา..วูบวาบ..
เธอหลับตาพริ้ม..จนเขาถอนริมฝีปากไปเนิ่นนานแล้วถึงรู้ตัว..
\"ฟ้าอย่าลืมเรานะ..\"
เขายื่นของบางอย่างให้เธอ
เป็นนาฬิกาตั้งโต๊ะ..ประดิษฐ์ด้วยรูปถ่ายของเขาและเธอที่ถ่ายคู่กัน..
\"เก็บมันไว้เป็นที่ระลึก..\"
..........................................................................

\"ไม่เห็นเธอจะใจแข็งที่ตรงไหน?\" ผมถามเมื่อเธอหยุดเล่า..
\"ก็ใจแข็งไม่ขอให้เขาจูบอีกไงล่ะ..\"
\"เฮ่ย..\"
เธอทำสีหน้าจริงจัง..
\"จริงพี่..เพราะจูบนั้น..ทำให้ฟ้ารักเขา..\"
\"เฮ่ย..\" ผมอุทานเป็นครั้งที่สอง
\"ฟ้าจะทำอย่างไรดีคะ..ฟ้ารักเขา..ไม่อยากให้เขาไปจากฟ้า..\"
\"หมายความว่าที่เธอกลุ้มใจอยู่ตอนนี้..ก็เรื่องนี้น่ะสิ..\"
\"ใช่..ฟ้าอยากโทรฯ หาเขา..อยากให้เขากลับมาเหมือนเก่า..แต่ฟ้าไม่กล้า..\"
\"ฟ้ากลุ้มใจจะบ้าอยู่แล้ว..\"
ผมตบหน้าผากตัวเองดังเพี๊ยะ
\"กูจะบ้าตาย..\"
..........................................................................

ฟ้าเป็นจริงเป็นจังมาก..
เธอหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ
ฟ้าเป็นคนไม่ซับซ้อน..ไม่เคยมีอะไรปิดบัง..กับพี่ชายคนนี้เธอไว้ใจเสมอ..
ไม่ว่าผมจะแนะนำอย่างไร..เธอจะรับฟัง..และปฏิบัติตามเท่าที่จะทำได้
แล้วผมจะตอบน้องว่าอย่างไร??
ได้แต่มองหน้าเธอนิ่ง..พิศมองอย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก
ผิวที่ขาวเนียน..อมชมพูซะด้วยซ้ำ..ขับเน้นความเข้มของคิ้ว..แววตา..ริมฝีปาก..ให้โดดเด่นขึ้น
คอยาวระหง..ไหล่ตั้งฉาก..ในชุดนักศึกษาที่ค่อนข้างคับตามสมัยนิยมนั้น..บอกได้ว่าหุ่นของเธอก็พอใช้ได้..
หน้าอกหน้าใจพอมี..เอวเล็ก..สะโพกกลม..
\"มองไร?\"
\"ไอ้ทอมคนนั้นมันคงเมายา..\"
เธอร้องแว๊ก..
\"ไม่ก็หน้ามืด..\"
\"พี่รัน!!\"
\"อ้าว..จริง ๆ นะ..ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมองเธอเป็นดี้ไปได้..ถามจริง..ที่เล่านี่เรื่องจริงรึเปล่า?\"
\"พี่จะไปไหนก็ไปเลย..ไป๊!!\"
ผมทำหน้าตาจริงจัง
\"ฟ้า..\"
\"คะ?\"
\"ฟังพี่ให้ดีนะ..\"
\"ค่ะ\"
\"ความรักที่เธอบอกออกมา..พี่ยังไม่เชื่อว่ามันเป็นความรัก..\"
เธอพยายามอ้าปากจะเถียง ผมโบกมือห้าม
\"ฟังให้จบสิ..แต่ถ้าฟ้ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ จะเป็นอะไรไปถ้าฟ้าจะโทรฯ หาเขา..\"
เธอเปลี่ยนสีหน้า..ตะแคงหู
\"หมายความว่าพี่รันเห็นด้วยว่าฟ้าควรจะคบทอม..\"
ผมพยักหน้า..
\"ความรัก..ไม่ว่าจะเกิดในภาวะไหน..เป็นเรื่องที่น่ายินดีและควรสนับสนุน..\"
\"แม้ว่ามันจะผิดธรรมชาติอย่างนี้น่ะหรือ?\"
\"ใช่..\"
\"พี่รันล้อเล่นเปล่า?\"
\"จะล้อเล่นอะไรในเรื่องอย่างนี้..พี่เห็นว่าฟ้ายังเด็ก..ยังต้องการประสบการณ์ชีวิตอีกมากมาย..นี่ก็แค่เป็นหนึ่งในประสบการณ์อีกนับร้อยนับพันที่ฟ้าจะต้องผ่านมันไป..และอีกอย่าง..\"
เธอเอียงคอฟัง
\"ฟ้าเองก็เคยบอกกับตัวเองมาแล้วว่าควรจะเลิกกับเขา..นั่นเป็นหนทางที่ฟ้าค้นพบด้วยตัวเองโดยไม่มีใครต้องบอกต้องกล่าว..แล้วจะผิดอะไรถ้าฟ้าเปลี่ยนใจด้วยตัวของฟ้าเอง..\"
\"หมายความว่าฟ้าคิดถูกแล้วเหรอ?\"
\"ใครจะบอกได้..นอกจากตัวฟ้าเอง..\"
เธอนิ่งคิด..
\"ถ้ารักเขามากคิดถึงเขามากจนต้องทำหน้ายังกะคนท้องเสียตลอดเวลาอย่างนี้..ก็เข้าส้วมซะเลยดีกว่า..โทรฯ หาเขา บอกเขาให้เข้าใจว่าเราคิดอย่างไร..\"
ผมลุกขึ้น..คิดว่าตัวเองได้พูดมามากพอแล้ว
\"และก็จงยอมรับกับการตัดสินใจของเราว่าจะทำให้อะไรเกิดขึ้น..สำคัญตรงที่ว่า..ฟ้าต้องยอมรับมัน..\"
เธอก้มหน้านิ่ง..แล้วเงยหน้าตาแป๊ว
\"ค่ะ..\"
..........................................................................

ผมอาจจะให้คำแนะนำกับน้องไม่ถูกต้อง..เรื่องนี้ผมเก็บมาไม่สบายใจอยู่หลายวัน..
จริง ๆ แล้วผมควรห้ามเธอ..อย่างที่ใครอื่นเขาก็ต้องทำกัน
แต่ไม่รู้สิ..ผมกลับคิดว่าเรื่องนี้..หากยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ..ยุให้ทำอะไรให้เหลวไหลไปกันใหญ่
น้ำเชี่ยวเรือขวาง กระโดดข้ามรางรถไฟฟ้าโบราณห้าม
ปล่อยเธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ..แล้วเฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ จะดีกว่า
..........................................................................

วันหนึ่งฟ้าก็เข้ามาคุยกับผมที่ห้องของผม..
ผมนอนดูทีวี..ทีวีฉายซีวีดี..ซีวีดีแอบถ่าย
ปิดแทบไม่ทัน
\"พี่รัน..นอนยัง?\"
\"นอนแล้ว..\"
\"งั้นดี..ฟ้าขอคุยด้วยหน่อย..\"
\"งั้นยังไม่นอน\"
\"ยิ่งดี..ฟ้าจะได้ไม่ต้องเกรงใจ\"
\"นี่เกรงใจแล้วรึ?\"
\"ไม่เคยเกรงใจใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะนี่..\"
\"งั้นเหรอ..\"
\"เออสิ..\"
\"ว่ามา..\"
\"ฟ้าอยากขอบคุณพี่..ที่ให้คำแนะนำดี ๆ\"
\"เรื่อง?\"
\"เรื่องปอนด์..เอ่อ..ทอมคนนั้น..\"
\"จริงสิ..พี่ไม่รู้เลยว่าตกลงเธอเอายังไง\"
\"ฟ้าคิดแล้ว..ตีฉิ่งแม้จะมีเสียง..แต่ไม่มันเท่าเป่าขลุ่ย..\"
ผมได้ยินไม่ถนัดหู
ฟ้าแลบลิ้น
\"ไอ้ฟ้า..เอ็งทำไมลามกยังงี้?\"
\"ก็ติดมาจากพี่ไงล่ะ..\"
เธอฉวยรีโมตจากมือผม..กดเพลย์
\"มีอะไรดี ๆ ไม่แบ่งกันมั่งเลย..\"
เธอทรุดนั่งลงใกล้ผม
\"ฟ้าไม่ได้โทรฯ หาเขาหรอกพี่..ฟ้าคิดดูแล้ว..ถึงยังไงฟ้าก็คิดว่าจูบของผู้ชายต้องดีกว่า..\"
\"รู้ได้ไง?\"
\"ก็ดูนั่น..\"
ในทีวีหญิงชายกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม..
แล้วฟ้าก็ลุกขึ้น..
\"แม่ยังไม่นอน..อย่าเปิดเสียงดังอย่างงี้สิ..\"
\"แล้วอีกอย่าง..\" เธอหันมาก่อนออกนอกประตู
\"ฟ้าคิดว่า..ความรักที่จะเกิดขึ้นทั้งที..มันควรจะมีเหตุผลที่ดีมารองรับ..\"
ฟ้าโตมากกว่าที่ผมคิดซะแล้ว
\"ฟ้าจะรักใครทั้งที..จะไม่รักเพราะแค่จูบของเขาอย่างเดียว..\"
ผมยิ้ม
\"เขาต้องรักฟ้าจริง ๆ ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะมีอะไรกับฟ้าเท่านั้น..\"
ผมยิ่งยิ้มหนักขึ้น
\"แม้ฟ้าจะไม่สวย..แต่ฟ้าเชื่อว่าสักวันหนึ่ง..จะมีผู้ชายดี ๆ ที่เห็นความสวยของฟ้ามาเกิด..\"
ผมอ้าปากหัวเราะแบบไม่มีเสียง
\"ถึงตอนนั้น..พี่รันต้องช่วยฟ้านะ\"
ผมยกนิ้วโป้งให้เธอ..เธอขยิบตาข้างเดียว
\"ฟ้าไปนอนแล้ว..\"
\"ฝันดี..น้องรัก..\"
\"พี่ก็เหมือนกัน..\"
เธอเดินออกจากห้อง ทิ้งไว้แต่รอยยิ้มของผมที่เปื้อนหน้า..
..........................................................................

ที่เล่ามานั้นเป็นแค่บางส่วนในความรักของฟ้า
ฟ้าเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนไหว..แม้ปากจะร้ายแต่หัวใจใสแหนว
ไม่มีพิษไม่ภัยต่อใคร..ดูละครถึงตอนเศร้าที่ไรก็น้ำตาไหลออกตา
ยิ่งเรื่องปู่เย็นในคนค้นคน..ติดตามดูทุกตอนทุกฉาก..ประทับใจมากมายกับความรักที่ปู่เย็นมีต่อเมียของแก
นั่งตาแดงอยู่พักใหญ่กว่าจะพูดออกมาได้
\"พี่..ความรักอย่างนี้หายากไหม?\"
\"อย่างไง?\"
\"อย่างปู่เย็น..ปู่เป็นมุสลิม แต่เมียปู่เป็นไทยพุทธ ทั้งสองครองรักกันยืนยาว ทั้งที่นับถือคนละศาสนาอย่างนั้น..พี่เชื่อไหม..ย่าตายจากปู่ตอนอายุ 92 ปู่ร้องไห้ให้ย่าตั้งสามเดือนเต็ม ๆ\"
ผมนิ่งฟัง..ประทับใจไปกับน้องด้วย
\"งั้นเชียวหรือ?\"
\"งั้นเชียวล่ะพี่..พี่ว่าผู้ชายที่มีหัวใจหนักแน่นอย่างปู่..ทุกวันนี้พอจะหาได้ไหม?\"
ผมพยักหน้า..ชี้ตัวเอง
ฟ้าทำปากเบ้..
\"ถ้าพี่ดีจริง..ผู้หญิงเขาคงไม่ทิ้งพี่ไปหมดหรอก..เห็นจีบกี่คนๆ ก็แห้ว..\"
\"พวกนั้นวาสนาไม่ถึงต่างหาก..\"
ฟ้าหัวเราะ..เราหยอกล้อกันเล่นอย่างนี้เสมอ
\"ฟ้านะ..ขอให้มีผู้ชายดี ๆ อย่างนี้แค่คนเดียวก็พอในชีวิต ไม่ต้องหล่อไม่ต้องรวย..ขอให้รักเราคนเดียวและอยู่กับเราไปจนตาย..\"
ถึงคราวผมเบ้ปากบ้าง
\"ผู้หญิงทุกคนก็คิดอย่างนี้กันทั้งนั้น แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เห็นจะทำได้สักคน..\"
\"ไม?\"
\"เห็นแต่ละคนก็ชอบคนหล่อคนรวย..พอหาไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละถึงจะมามองคนไม่หล่อไม่รวย..\"
\"พี่นี่ดูถูกผู้หญิงชะมัด\"
\"ก็ผู้หญิงชอบทำให้ดูถูก..\"
ฟ้าลุกขึ้น..
\"ไม่คุยกับพี่ดีกว่า..\"
\"จะไปไหน?\"
\"ออกไปหาผู้ชายดี ๆ มาทำยาสักคน..\"
ผมโบกมือ อวยพรให้โชคดี
\"แต่พี่ว่า.สำหรับเธอแล้ว ถูกหวยจะง่ายกว่ามั้ง..\"
ฟ้าทำปากขมุบขมิบ
..........................................................................

และแล้ว..จากนั้นไม่นาน
สมุนไพรที่ฟ้าบอกจะเอามาทำยา..ก็ปรากฏกายขึ้นบนโลก
เป็นปาฏิหาริย์ที่ร้อยปีจะมีสักหน..
\"เขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?\" ผมรีบถามเป็นคำแรก
ฟ้าค้อนตาคว่ำตาหงาย
\"ผู้ชายย่ะ..\"
\"ใคร?\"
\"เพื่อนรุ่นพี่..ที่รามฯ\"
ฟ้าจะไปฟังบรรยายที่มหาฯลัยรามคำแหงทุกวันเสาร์..
\"แก่กว่ากี่ปี?\"
เธอยกมือ ผมตาโต
\"เก้าปี?..ไม่หง่อมเลยรึนั่น?\"
\"ใครบอก..เขาหน้ายังเด็กอยู่เลย..แต่ไม่หล่อหรอกนะ..ฟ้าบอกแล้วว่าฟ้าไม่ชอบคนหล่อ\"
\"หาคนหล่อไม่ได้น่ะสิ..ว่าแต่เริ่มคบกันนานหรือยังนี่?\"
\"สามอาทิตย์แล้ว..\"
\"นานจัง..\"
\"ไม่ต้องมาประชด..อิจฉาฟ้าล่ะสิ\"
\"ไมต้องอิจฉา?\"
\"ก็พี่ยังไม่มีแฟนซะที..\"
\"โอย..จะเอาสักกี่คน..เอามาถมที่ก็ยังได้..\"
\"เชอะ..\" แล้วฟ้าก็เงียบไป
เรานั่งคุยกันบนโซฟาหน้าจอทีวี
แม่ไปงานเลี้ยงข้างนอก
โอกาสอย่างนี้ฟ้ามักจะมีเรื่องอย่างนี้มาคุยกับผมเสมอ
\"ฟ้าว่าเขาเป็นคนดีนะ..\"
\"รู้ได้ไง คบเขาแค่สามอาทิตย์เองเนี่ยนะ\"
\"ไม่รู้สิ..แต่ฟ้าชอบเขานะ..เขาสุภาพ..และเทคแคร์ฟ้าดีจัง..วันนี้ก็ไปหาที่มหาฯ ลัย..ทานข้าวเที่ยงด้วยกัน\"
เธอหมายถึงมหาฯลัยเอกชนที่ค่าหน่วยกิตแพงกว่าซื้อรถมอเตอร์ไซค์ทั้งคัน เธอเรียนอยู่ที่นั่นด้วยอีกแห่ง
\"เขาไม่ทำงานทำการ?\"
\"ทำสิพี่..แต่เขาแว่บออกมากินข้าวกับฟ้า\"
\"โหย..ความพยายามสูงดีมาก..\"
\"เขาบอกเขาคิดถึง..\"
\"แสดงว่าเขาบอกว่ารักเธอแล้วล่ะสิ?\"
\"ช่าย..\"
\"รวดเร็วดีแท้..\" ผมอุทาน \"แล้วเธอว่าไง?\"
\"ต้องไว้เชิงนิดหน่อย..ฟ้าบอกเขาไปว่ายังเร็วเกินไปที่จะพูดคำนี้..\"
ผมชื่นชม
\"ดีมาก..ต้องยังงี้สิน้องรัก\"
เธอมองผม..พูดอ่อย ๆ ว่า
\"แต่ฟ้าบอกรักเขาไปแล้วเมื่อเย็นนี้เอง..\"
\"เฮ่ย..\"
\"จริงพี่\"
ผมถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่กลอกหน้า
..........................................................................

การคุยกันในวันนั้นผมทำได้แค่แต่เตือนให้ระมัดระวังไว้มาก ๆ
ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นคนดีก็จริง แต่ผู้ชายส่วนที่ใหญ่กว่าเป็นคนเลวยิ่งจริงกว่า
เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์
ผมห้ามน้องเด็ดขาดว่าไม่ให้ไปไหนมาไหนยามค่ำคืนสองต่อสอง
ไม่ให้ขึ้นรถของเขาและเขาแกล้งทำรถเสีย
ไม่ให้ดื่มน้ำส้มและน้ำส้มนั้นมียาเลิฟ
ไม่ให้ไปที่บ้านของเขาและขึ้นไปถึงห้องนอน
ไม่ให้มาที่บ้านนี้ตอนผมหรือแม่ไม่อยู่
ไม่...
ฟ้าโบกมือว่อน
\"พอเถิดพี่..ฟ้าว่าพี่ห้ามไม่ให้ฟ้าเจอเขาเลยจะง่ายกว่า..ข้อเดียวเท่านั้น..\"
\"พี่ห้ามเพราะเป็นห่วง\"
\"ฟ้าโตแล้ว..\"
\"ไอ้คำนี้แหละที่ตายมานักต่อนัก..\"
\"น่า..พี่รันเชื่อฟ้าสิ..ฟ้าดูแลตัวเองได้..และถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลฟ้าจะบอกพี่ทันที..โอเค๋?\"
ผมถอนใจ..เรื่องนี้ใครก็ห้ามไม่ได้จริง ๆ
\"สัญญานะ..\"
ฟ้าพยักหน้า..
\"สัญญาค่ะ\"
..........................................................................

การมีน้องที่กำลังโตเป็นสาว..นับเป็นทุกขลาภอย่างแท้จริง
ถ้าคำว่าทุกขลาภ แปลว่าความไม่สบายใจ
ผมเฝ้ามองน้องสาว..ซึ่งบัดนี้โตเป็นสาวแรกรุ่น..พิถีพิถันการแต่งหน้าแต่งตัวเป็นพิเศษกว่าแต่ก่อน
เธอมักจะถามผมเพื่อเรียกความมั่นใจ ผมก็ได้แต่พยักหน้าไปตามแกน..
\"ไม่สวยเหรอ?\"
\"สวยแทบตาย..\"
เธอยิ้ม..พนมมือไหว้พร้อมย่อขา
\"ขอบคุณค่ะ..\" แล้ววิ่งตึง ๆ ออกจากบ้านไป
แต่ผมยังเรียกไว้ทัน..
\"ทำไมวันนี้ไปแต่เช้า?\" วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมหยุดอยู่กับบ้าน..ฟ้าซึ่งปกติจะต้องออกไปมหาฯลัยรามฯ ตอนบ่าย กลับแต่งตัวออกจากบ้านตั้งแต่เก้าโมง
\"จะไปดูหนังกันค่ะพี่..\"
ผมขมวดคิ้ว..ชี้ไปที่กระโปรง
\"ซิบรูดไม่หมด..\"
..........................................................................

เพราะผมว่างพอดี..ผมเลยหาอะไรทำเล่น ๆ
อยากจะดูหน้าแฟนของฟ้าเล่น ๆ ว่าจะหล่อลากดินหรือขุดดินไปถึงเจอรากหล่อแค่ไหน
โรงหนังที่ฟ้าไปดู..อยู่ใกล้กับรามคำแหงนั่นแหละ
ซึ่งไม่ไกลจากบ้านสักเท่าไร
ผมขับรถไปเรื่อย ๆ เธอบอกจะดูหนังรอบสิบเอ็ดโมง..
ผมไปถึงก่อนสิบโมงครึ่ง..พยายามมองหาฟ้าที่แถวโรงหนัง
หากเจอจะแกล้งเข้าไปทัก..จะลองพูดคุยกับไอ้หมอนั่นสักหน่อยว่าการพูดจาเป็นหลักเป็นฐานแค่ไหน
แต่คนเยอะมาก..มองจนตาลายก็หาไม่เจอ
ผมเลยไปนั่งที่ร้านสะดวกกิน..หาอะไรลองท้องไปพลาง ๆ
แล้วผมก็เห็นในสิ่งที่ผมต้องการ..
ฟ้าเดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง..
สูง..ขาว..ใส่แว่น..
ผมขยี้ตา..เพ่งมองอีกครั้ง..
แล้วอุทานกับตัวเอง
\"เฮ่ย!!\"
..........................................................................

ผมขยับตัวหลบเข้ากำบัง..ล้วงโทรศัพท์มากดเบอร์ที่คุ้นเคย
เสียงแจ้ว ๆ ดังมาตามสาย
\"ไง..นึกว่าตายไปแล้วนะแก..\"
เป็นเสียงของพร..เพื่อนหญิงที่ผมสนิทมากอีกคนหนึ่ง..เรากอดคอดวลเบียร์มาด้วยกันตั้งแต่เรียนมหาฯ ลัย
\"ตอนนี้แกอยู่ไหน?...\" ผมถาม สรรพนามที่เรียกไม่เคยเปลี่ยนสำหรับเพื่อนคนนี้
เคยพูดกับหล่อนว่าคุณผม..มันร้องอ้วกมาแล้ว
\"อย่ามาทำดัดจริตกับฉัน..ไอ้รัน\"
เสียงนั้นตอบมา
\"อยู่บ้านดิ..บ้านเขามีไว้อยู่..ไม่ได้มีไว้กลับ\"
\"คนเดียว?\"
\"สองสิ..แม่ฉันยังไม่ตาย\"
\"ฉันหมายถึงแฟนของแก..ชื่อไรนะ?\"
\"อ๋อ..พี่เพชรน่ะหรือ..ทำไม?..หรือแกเริ่มสับสนทางเพศเข้าให้แล้ว?\"
ผมจุ๊ปากจิ๊กจั๊ก
\"วันนี้ไม่ได้เจอกันเหรอ..\"
\"เปล่า..เขาไปต่างจังหวัด..เอ๊ะ..มีไรเหรอ?\"
ผมชั่งใจ..จะบอกพรได้แค่ไหน..แล้วก็ตัดสินใจบอกแค่ว่า
\"แค่เห็นคนหน้าตาคล้ายเขามาก..ก็เลยโทรฯ มาถามดู นึกว่าแกก็อยู่แถว ๆ นี้ด้วย..\"
\"แถวไหน?\"
ผมบอกชื่อโรงหนัง..
พรหัวเราะ..
\"ไม่หรอก..เมื่อเช้าเขาก็เพิ่งแวะมา..เพิ่งจะออกไปเมื่อเก้าโมงกว่านี่เอง ป่านนี้ถึงชลบุรีแล้วมั๊ง..\"
ผมคิดอะไรได้บางอย่าง..การพิสูจน์ว่าผมจำผิดหรือไม่ ง่ายนิดเดียว
\"แกโทรฯ หาเขาหน่อยดิ..\"
\"ไมต้องโทรฯ..?\"
\"ก็ถ้าฉันไม่เห็นเขารับโทรศัพท์ คนที่ฉันเห็นอยู่นี่ก็ไม่ใช่แฟนแกไงล่ะ..\"
\"เอางั้นรึ?\"
\"ลองดูก็ไม่เสียหายนี่\"
\"ก็ได้..แล้วแกโทรฯ มาบอกด้วยนะ..แต่เชื่อฉันเหอะ..หน้าตาอย่างพี่เพชรแกจะเห็นได้ทั่วไป แม้แต่ในท่อน้ำเสีย..\"
แล้วพรก็วางหู หลังจากหัวเราะมุกฝืด ๆ ของตัวเอง
ผมแง้มสายตามองไปทางฟ้ากับแฟนของเธอ
เวลาผ่านไปแป๊บเดียว..ตัวผมก็เย็นวาบ..
ผู้ชายคนนั้น..ล้วงโทรศัพท์ออกมา..ขอตัวกับฟ้าที่นั่งตรงข้าม..ลุกขึ้น..พูดโทรศัพท์ขณะเดินออกจากร้าน..
แจ๊กพอร์ตแตกซะแล้ว!!
..........................................................................

พรกับแฟนคนนี้ คบกันมาตั้งแต่ยังเรียนไม่จบมหาฯลัย
ทั้งสองรักกันมาก..เป็นที่อิจฉาและนิยมนินทาจากเพื่อน ๆ
เพชรเทียวรับเทียวส่งพร..เขาปรับตัวเข้าหาพวกเราได้เป็นอย่างดี..
หลังพรเรียนจบ..เราคิดว่าจะได้ข่าวดีจากหล่อนเร็ว ๆ แต่หล่อนกลับบอกว่า..พี่เพชรยังไม่พร้อม..ขอเรียนให้จบปริญญาโทเสียก่อน
ผมก็เพิ่งรู้ ว่าเขาเรียนโทที่ราม
แล้วนี่จะทำยังไง..แฟนของน้องสาวกับแฟนของเพื่อนดันมาเป็นคน ๆ เดียวกัน
ผู้ชายคนนี้ ไม่เป็นคนดีอย่างที่น้องฟ้าคิดซะแล้ว
เขาคบผู้หญิงทีเดียวสองคน..จับความเลวได้ต่อหน้าต่อตา
จะเดินเข้าไปชกหน้าเสียเดียวนี้เลยดีไหม?..
ถ้าทำอย่างนั้น..ฟ้าจะรู้สึกอย่างไร?
จะโทรฯ บอกพรให้มาเห็นกับตาเดี๋ยวนี้เลยดีไหม?
ถ้าอย่างนั้นพรจะรู้สึกอย่างไง?
ให้ตาย..ผมทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ นะนี่..
..........................................................................

และแล้ว..ผมก็ตัดสินใจได้
แม้จะต้องฝืนคำโบราณ ก็จำเป็นจะต้องยอมให้น้ำขุ่นบัวช้ำ
และแม้ว่าบัวนั้นจะเป็นน้องสาวผม..และน้ำนั้นเป็นเพื่อนสนิทของผมก็ตาม
ใครจะช้ำน้อยขุ่นน้อยก็แล้วแต่วาสนาของแต่ละคน
ในฐานะพี่ชาย..ผมต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด
ป้องกันน้องให้หลุดพ้นจากน้ำมือผู้ชายเลว ๆ คนนั้นให้ได้
อะไรจะเกิดขึ้นค่อยว่ากัน
..........................................................................

ผมยังไม่โทรฯ กลับหาพรเพื่อบอกความจริงกับหล่อน
เพราะคิดว่าจะอย่างไรเสีย..หากมีใครคนหนึ่งที่ไม่ควรจะได้รับผลกระทบในเหตุการณ์ครั้งได้สักคน..ผมก็ควรจะเว้นไว้
ผมหวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้..น่าจะทำให้ไอ้แว่นนั้นกลับตัวกลับใจ..รักและใจเดียวกับพรต่อไป
ผมเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ทันที..
..........................................................................

พรเบิกตา..แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผม
ส่วนมัน..ไอ้พี่เพชร..หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด
\"พี่รัน..มาไงคะนี่?\"
ผมไม่ตอบน้อง..มองหน้ามันนิ่ง..
มันหลบตาผม..ฝืนทัก
\"คุณรัน..\"
ผมยิ้ม..คงเป็นยิ้มที่เหี้ยมเกรียมพอใช้..ฟ้าหันมองผมและแฟนของเธอ ทำหน้างุนงง
\"พี่รู้จักกันด้วยเหรอ?\"
ผมบอกฟ้าเสียงเรียบ
\"ฟ้า..ขอให้พี่กับเขาคุยกันสักครู่ได้ไหม?\"
\"เอ๊ะ..\" เธออุทาน \"มีอะไรกันเหรอคะ?\"
\"เดี๋ยวก็รู้..เธอออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อน..\"
\"พี่..\"
\"เดี๋ยวนี้!!\"
ฟ้าหน้าเสีย..หันมองหน้าแฟนหนุ่ม..มันไม่กล้าสบตาเธอ..ฟ้าฉวยกระเป๋า..ขณะเดินออกจากร้านยังหันกลับมามอง..
ผมทรุดตัวลงนั่งตรงข้าม
\"ผมว่าเราต้องคุยกัน..\"
ผู้ชายหลายใจคนนั้นยิ้มฝืด..ขยับแว่นตาขึ้นแล้วเช็ดเหงื่อ
\"ผมไม่รู้ว่าฟ้าเป็นน้องคุณรัน..\"
\"อันนั้นไม่ใช่เป็นความผิดของคุณ..\" ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าผมจะเข้มได้ถึงขนาดนี้
\"แต่ผมจะถามคุณอย่างหนึ่ง..ตอนนี้พรอยู่ไหน?\"
\"เอ่อ..\" เขาตะกุกตะกัก \"เราเลิกกันแล้ว\"
ผมกำหมัด..มันเกือบจะปลิวหวือออกไปแล้ว..ดีที่ยั้งไว้ทัน
\"คุณยังกล้าโกหกผมอีกหรือ..ผมเพิ่งโทรฯ หาพรเมื่อกี้นี้..\"
เขาหน้าเสียหนักขึ้น
\"พรรู้?..\"
ผมหัวเราะรอดไรฟัน
\"เขาจะรู้มากกว่านี้..หากคุณไม่พูดกับผมตรง ๆ..\"
เขาก้มหน้า..ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนี้..จะเป็นที่รักของผู้หญิงดี ๆ ถึงสองคนได้
\"เรื่องของคุณกับฟ้า..ถึงไหนแล้ว?\"
\"เราเพิ่งคบกัน..\"
\"จริง?\"
เขาพยักหน้ายืนยัน
\"งั้นผมขอให้จบกันวันนี้...\"
\"เอ่อ..\"
อาการนั้นทำให้ผมเหลืออด..ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ได้คนนี้กำลังจะถูกผมชกในอีกไม่กี่วินาทีนี้แน่
\"ผมสงสารฟ้า..\"
\"ไม่จำเป็น..น้องผมผมดูแลได้..ขอให้คุณออกไปให้ไกลจากชีวิตเธอก็แล้วกัน..\"
\"งั้นก็ได้..\"
\"กลับไปหาพรซะ..เธอยังไม่รู้เรื่องนี้..และถ้าหากคุณไม่รักเธอจริงก็รีบบอกให้เธอรู้..อย่าทำร้ายจิตใจคนที่รักคุณมากไปกว่านี้..\"
เขาก้มหน้านิ่ง..
ผมลุกขึ้น..
\"ผมจะให้เวลาคุณกับฟ้าคุยกันเป็นวันสุดท้าย..วันนี้ฟ้าต้องถึงบ้านไม่เกินห้าโมง..ไม่งั้น ผมบุกถึงบ้านคุณแน่..\"
ไม่รอให้มันพูดว่าอะไร..ผมเดินออกไปหาฟ้าที่ยืนกระวนกระวายอยู่หน้าร้าน
\"ฟ้า..\"
\"คะ?\"
ผมมองหน้าของฟ้าด้วยความสงสารสุดใจ
ผู้หญิงบอบบางทำไมต้องพบกับความเจ็บปวดเสมอ
\"พี่จะไปรออยู่ที่บ้าน..\"
เธอพยักหน้า \"ค่ะ..แล้ว..\"
\"คุยกับเขาให้รู้เรื่อง..แล้วกลับไปคุยกับพี่..\"
\"ค่ะ..\"
..........................................................................

สิ่งที่ผมทำ..คงไม่ผิดใช่ไหม?
ใครเป็นผมก็คงต้องทำอย่างนี้ใช่ไหม?
ผมไม่แน่ใจตัวเอง..ผมถามตัวเองไปมา
ผมหวังดีต่อน้องสาวของผม..หวังดีต่อเพื่อนของผม
ผมทำอย่างนี้..น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว..
ใช่ไหม?..
..........................................................................

ฟ้ากลับถึงบ้าน..หลังผมไม่ถึงชั่วโมง
เธอหน้าซีด..ตาบวมช้ำ..วางกระเป๋าโครม..เดินตรงเข้ามาประจันหน้ากับผม..
\"พี่รัน..ทำไมพี่ทำอย่างนี้?\"
ผมมองน้องด้วยความสงสัย ผมไม่เข้าใจคำถามนั้น..
\"ทำไมถึงถามพี่อย่างนี้..\"
\"พี่ไม่มีสิทธิอะไรที่จะทำอย่างนี้..ถึงฟ้าจะรักใคร จะเลือกใคร..มันก็เรื่องของฟ้า..มันไม่ใช่เรื่องของพี่..\"
ผมตัวชา..นี่มันหมายความว่าอะไร?
\"จะบอกอะไรให้นะ..ฟ้าจะไม่ยอมเลิกกับพี่เพชร..พี่เพชรสัญญาว่าจะเลิกกับเพื่อนของพี่คนนั้น..เขาโทรฯ บอกเลิกกับเขาต่อหน้าฟ้าไปแล้ว..\"
ผมอ้าปากค้าง
\"ฉะนั้น..ต่อไปนี้พี่ห้ามมายุ่งกับเรื่องของฟ้าอีก..เว้นเสียแต่ว่า..พี่จะเห็นว่าเพื่อนของพี่ดีกว่าน้องสาวของพี่..ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น..เราก็ไม่ต้องมาเป็นพี่น้องกันอีกต่อไป!!\"
แล้วเธอก็สะบัดหน้า..หันกายเดินจากไป
ผมเข่าอ่อนอย่างสิ้นเรี่ยวแรง..
..........................................................................

พอตั้งสติได้..ผมโทรฯ หาพร
หล่อนมีเสียงที่ขึ้งเครียด
\"เขาอยู่กับฉันตอนนี้..\"
ผมใจหายวาบ..
\"เกิดอะไรขึ้น?\"
\"นั่นสิ..ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน..\"
\"เขามาขอเลิกกับแก?\"
\"ใช่..\"
\"แล้ว?\"
\"ฉันเรียกให้เขามาคุยให้รู้เรื่อง..ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่\"
\"แล้ว?\"
\"เอางี้..แล้วฉันจะโทรฯ กลับ\"
เสียงถูกตัดหายไปทันที..
ผมรีบโทรฯกลับ จะถามว่าตอนนี้เธอและเขาอยู่กันที่ไหน?
ผมจะรีบไปคุยด้วยให้รู้เรื่อง
แต่เธอปิดโทรศัพท์ไปแล้ว
..........................................................................

ผมเคาะประตูห้องของฟ้า
\"พี่ไม่ต้องมายุ่งกับฉันได้ไหม?\"
นั่นคือผลที่ได้รับ
..........................................................................

ผมจะทำอะไรได้..
เรื่องใหญ่กว่าที่คิดซะแล้ว
ที่คิดไว้แค่เพียงว่า..ฟ้ากับเขาจะคุยกัน และจบเรื่องราวของเขาและเธอไว้เพียงนั้น
แม้จะเคยคิดว่าฟ้ารักเขามาก..แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะมากขนาดนี้
ฟ้ายอมทำทุกอย่าง..แม้จะแต่งแย่งแฟนใคร..เพื่อความรักของเธอเชียวหรือ?
หมอนั่นมีดีอะไร?
..........................................................................
ความรัก..ทำไมมีอนุภาพมากเช่นนี้?
ฟ้าคบกับเขาได้ไม่นาน..หากจะนับตั้งแต่วันแรกที่เธอเล่าให้ผมฟังถึงเรื่องเขา..ไม่ถึงเดือนดีเสียด้วยซ้ำ
ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงเท่านั้น..ฟ้าจะลุ่มหลงงมงายเขาไปได้ถึงขนาดนี้
ตอนนี้ฟ้าโกรธผมไปแล้ว..ตั้งแต่เล็กจนโต..ผมกับฟ้าจะทะเลาะกันน้อยมาก..
ส่วนใหญ่ผมจะยอมน้อง..น้องที่เป็นเด็กกว่าผม..มีเหตุผลน้อยกว่าผม
แต่เรื่องนี้..ผมจะยอมน้องได้หรือ?
ชีวิตทั้งชีวิตของเธอ..กำลังจะหลุดไปสู่กำมือของผู้ชายคนหนึ่ง..ที่มีพฤติกรรมนอกใจแฟนของตัวเองที่คบกันมาเกือบห้าปี
ทำไมผมจะไม่รู้ สันดานผู้ชาย..อะไรใหม่มักดีกว่าเก่าเสมอ
ทำไมผมจะไม่รู้..ว่าในที่สุด..ฟ้าก็จะถูกขอเลิกอย่างไม่ใยดีอย่างที่พรเพื่อนของผมโดน
ผมยอมไม่ได้เด็ดขาด!!
..........................................................................
ผมเดินเหมือนเสือติดจั่นอยู่ในบ้านโดยไม่รู้จะทำอะไรให้ดีกว่านั้น..
จนกระทั่งพรโทรฯ มา
ผมรีบออกจากบ้านไปทันที
\"แกต้องมาหาฉันเดี๋ยวนี้..ที่บ้าน\"
..........................................................................

พรยังคงเข้มแข็งเหมือนเดิม
เธอไม่มีวี่แววของการร้องไห้..หรือเสียใจ
ตั้งแต่เราเรียนด้วยกันมา..พรเกือบจะเป็นเหมือนเพื่อนผู้ชายของผมคนหนึ่ง
เธอเพิ่งจะมาเปลี่ยนเมื่อได้คบกับคนที่เธอรัก..เป็นผู้หญิงมากขึ้น..รู้จักแต่งตัวมากขึ้น
แต่ตอนนี้..เกงกางขาสั้นและเสื้อยืดสีขาว..กับใบหน้าที่เรียบเฉย..ไม่มีการแต่งแต้มใด ๆ
หล่อนใช้สายตาที่นิ่งสนิทมองผม..ชวนผมไปคุยที่นอกบ้าน..หลังจากที่ผมทำความเคารพแม่ของหล่อนแล้ว
เรานั่งอยู่ที่ม้านั่งหินอ่อน..แล้วเธอก็ยิ้มให้ผม
\"แกอย่าทำหน้าอย่างนั้น..รับรองว่า..ถึงยังไงแกก็ยังเป็นเพื่อนฉันอยู่วันยังค่ำ\"
ประโยคนี้ทำให้ผมพูดไม่ออก แสดงว่าพรรู้เรื่องหมดแล้ว..เหตุที่คนรักขอเลิกกับหล่อน..ก็เพราะน้องสาวของผม
\"ฉันเองก็เพิ่งรู้\" ผมพูดได้แค่นั้น
หล่อนพยักหน้า..ผมสั้นแค่คอ..ผิวค่อนข้างคล้ำ..คิ้วเข้มราวกับแขก..
\"ฉันเข้าใจ..\"
\"มันไปไหนแล้ว?\" ผมหมายถึงไอ้เพชร
\"กลับไปแล้ว..เราจบกันแล้ว\"
\"เฮ่ย..\"
\"จริง..\"
ผมอึ้ง..ทำไมพรถึงยอมง่ายขนาดนี้
\"คนที่ไม่รักฉัน..ฉันจะไม่ยอมให้เขาทนอยู่กับฉัน\"
\"แต่..\"
\"ที่เรียกแกมานี่..ฉันแค่อยากรู้ว่า..เรื่องมันเป็นมายังไงเท่านั้น..แกโทรฯหาฉันบอกว่าเธอพบคนที่คล้ายกับพี่เพชร แกให้ฉันลองโทรฯหาเขา..แล้วแกก็ไม่โทรฯกลับมาอีกเลย..\"
ผมยังพูดไม่ออก
\"แล้วอยู่ ๆ เขาก็โทรฯมา..บอกว่าเรื่องของเราขอจบลงแค่นี้..\"
เธอมองหน้าผมนิ่ง
\"ฉันอยากรู้ว่า..แกไปพูดอะไรกับเขา?\"
\"แล้วเขาเล่าว่ายังไง?\"
หล่อนยิ้ม..เป็นยิ้มที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
\"แกขอให้เขาเลิกกับฉันให้ได้เสียก่อนที่จะมารักกับน้องสาวของแก\"
ผมผงะหงายกระแทกพนักพิง
\"เขายังบอกด้วยว่า..แกบอกเขาว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง..ฉันจะทนได้มากกว่าน้องของแก..\"
.....................................................................

แล้วผมก็หัวเราะ
เสียงดังกว่าทุกครั้งตั้งแต่เกิดมา
\"แกก็เชื่อ?\"
พรไม่ตอบรับและปฏิเสธ
\"ฉันรอว่าแกจะบอกฉันว่ายังไง?\"
\"ถ้าฉันบอกออกไปแกจะเชื่อฉันหรือ?\"
\"ฉันเชื่อเพื่อนฉันเสมอ..\"
ผมลุกขึ้น..ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่ามันเหลือที่จะทนแล้ว
\"เอางี้ดีกว่า..ไม่จำเป็นที่ฉันจะแก้ตัวอะไร..ตอนนี้สรุปก็คือว่าแกเลิกกับเขาแล้ว?\"
\"ใช่..\"
ผมชี้หน้าเพื่อนรักของผม
\"ไอ้โง่..\"
แล้วก็เดินจากมา
..........................................................................
ริมแม่น้ำเจ้าพระยายามนั้น..ลมโชยพัดไอร้อนจากแผ่นดินสู่แม่น้ำ
ผมนั่งหลบแดดอยู่ใต้ต้นตะขบ..มันเป็นที่ที่ผมมักจะมานั่งเล่นเสมอ เมื่อผมมีปัญหาและอยากอยู่คนเดียว
ก้อนหินเล็ก ๆ ในมือ ถูกขว้างลงแม่น้ำครั้งแล้วครั้งเล่า..
พร้อมกับคำถามที่ถามตัวเอง
นี่มันอะไรกัน?
อะไรทำให้ผมต้องมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้?
เพราะผมรักน้องสาวของผม..เพราะผมรักเพื่อนของผม..
อย่างนั้นใช่หรือไม่
ผมไม่อยากให้น้องสาวของผมไปคบกับผู้ชายที่เลว..ผมอยากจะให้ไอ้คนที่เลวกลับใจเป็นคนดีกับเพื่อนของผมไม่ใช่หรือ?
แล้วนี่อะไร?
น้องสาวกลับหาว่าผมไปยุ่งเรื่องของเธอ..สั่งห้ามเธอไม่ให้คบกับเขา เพราะว่าเขาเป็นคนรักของเพื่อนของผม
เพื่อนของผมกลับหาว่าผมไปขอให้คนที่เธอรักเลิกกับเธอ..เพื่อเห็นแก่น้องสาวของผม
ผมเป็นอย่างนั้นจริงหรือ??
..........................................................................
ผมกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ว
แม่บอกว่าฟ้าไม่ยอมลงมากินข้าว..ให้ผมขึ้นไปตาม
\"เป็นอะไรก็ไม่รู้..หมู่นี้ชักจะมีอะไรแปลก ๆ อยู่บ่อย ๆ\"
\"แม่ทำไมไม่เรียกเอง?\"
\"เรียกไม่รู้จะกี่รอบ..บอกแต่ว่าไม่หิว ๆ ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่บอก\"
ผมทรุดตัวลงนั่ง ตรงหน้าเป็นอาหารหลายอย่างที่ไม่มีร่องรอยคนแตะต้อง
\"พ่อยังไม่กลับหรือครับ?\"
\"ยัง..ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอก..เห็นโทรฯ มาบอกว่าต้องตามเจ้านายไปต่างจังหวัด\"
\"แล้วแม่กินรึยัง?\"
\"แม่ไม่หิว..\"
ผมมองหน้าแม่..หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่ผมรักที่สุดในชีวิต
\"แม่เป็นอะไร?\"
ท่านนิ่ง..เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมพูดออกมา..
\"มีอะไรหรือครับ?\"
ผมต้องถามย้ำ..
\"แม่ไม่สบายใจ\"
\"เรื่องไรครับ?\"
\"น้องสาวของแกนั่นแหละ..แม่เป็นห่วง\"
\"ทำไมต้องห่วงครับ?\"
\"แกคิดว่าแม่ไม่รู้หรือ..ที่แกทะเลาะกันแม่ก็ได้ยินอยู่เต็มทั้งสองหู..\"
ผมยกมือขยี้จมูก..จะบอกแม่ดีไหมว่าเรื่องมันเป็นอย่างไง
\"ไม่จำเป็นต้องบอกแม่หรอก..แม่เชื่อว่ารันโตพอที่จะสั่งสอนน้องได้..\"
\"แม่คิดอย่างนั้นจริงหรือ?\"
แม่พยักหน้า..มองผมด้วยสายตาของความมั่นใจ
\"แม่แค่อยากจะบอกว่า..ผู้หญิงกับผู้ชายความรู้สึกนึกคิดมันต่างกัน..ผู้ชายอาจจะเข้มแข็ง กล้าเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างง่าย ๆ แต่ผู้หญิง..บางครั้ง..เหตุผลมักจะมาทีหลัง..ขอแค่ได้ทำในสิ่งที่หัวใจต้องการเท่านั้น..\"
ผมมองหน้าแม่..นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านพูดกับผมอย่างจริงจังเช่นนี้
\"บางทีนะลูก..ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอกว่ารักทำไม เพื่ออะไร รักก็คือรัก บางคนถึงกับยอมตายเพราะความรัก..\"
ผมนิ่งงัน..เขี่ยข้าวไปมา
\"ในฐานะที่เราโตกว่า..เราต้องประคับประคองน้องให้รู้ในสิ่งที่ถูกที่ควร...ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเราจะต้องคุยกับน้อง..ฟ้าเป็นคนอ่อนไหวง่าย..แต่แม่เชื่อว่าถึงอย่างไรฟ้าก็ยังรักพี่ชายคนนี้อยู่..\"
\"เขาจะฟังผมเหรอ?\"
\"ฟังไม่ฟังไม่จำเป็นต้องรู้..สิ่งที่ควรทำตอนนี้ก็คือ..\" ท่านชี้ขึ้นข้างบน
\"ไปคุยกับเขา..ให้เขาเห็นผิดเห็นถูกให้ได้..\"
\"ทำไมแม่ไม่คุยเอง..\"
\"ไม่เคยมีใครที่ฟ้าเชื่อฟัง..นอกจากแก\"
..........................................................................
ผมเคาะประตูห้องน้อง
เงียบ..ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ
หมุนลูกบิด..มันไม่เคยถูกล๊อคมาก่อนเลย
แต่วันนี้มันหมุนไม่ไป
ราวกับว่า..ต่อจากนี้ไป..ฟ้าจะล๊อคทุกอย่างในชีวิตของตัวเอง..ไม่ยอมให้ใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีกแล้ว..
\"พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?\"
ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ
\"ฟ้า..\"
ศีรษะของผมชนอยู่กับประตูห้อง..มันหนักเกินกว่าจะคอนไหว
\"พี่เสียใจ..พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้..\"
ผมหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ
\"พี่ให้ความสำคัญกับคำว่ารักน้อยเกินไป..พี่ควรจะค่อย ๆ บอกฟ้า..พี่ควรต้องให้คำแนะนำกับฟ้าอย่างที่พี่เคยสัญญาไว้..พี่ไม่ควรจะทำอย่างนั้นเลย..\"
การหุนหันพลันแล่นของผม..ทำลายทั้ง \"บัว\" ทั้ง \"น้ำ\" ให้บอบช้ำจนยากจะเยียวยา
\"พี่ขอโทษ...\"
..........................................................................
ลูกบิดถูกคลายล๊อค
บานประตูเผยอออก..ฟ้ายืนอยู่ด้วยเสื้อผ้าชุดเดิม
วงหน้าร่วงโรย..ดวงตาช้ำหมอง..ผมเผ้าเป็นกระเซิง
เธอยืนมองผม..หยาดน้ำตาร่วงริน..
\"พี่รัน..\"
ผมกับน้องผวากอดกันแนบแน่น..
\"ฟ้ารักเขา..ฟ้าไม่เคยรักใครมากอย่างนี้มาก่อนเลย..พี่รัน..ฟ้าจะทำอย่างไรดี?\"
เป็นเสียงระทมสั่นจากหัวใจที่รวดร้าว
ผมลูบผมน้อง..
\"พี่เข้าใจดี..พี่เข้าใจ..\"
\"ฟ้าขอโทษ..ฟ้าไม่ควรจะพูดกับพี่อย่างนั้น..\"
ทำได้แค่เพียงฝืนหัวเราะ
ดันเธอออกห่าง ประคองหน้าเธอไว้
ปาดน้ำตาที่พรั่งพรู
\"พี่รันอยู่นี่แล้ว..ทุกอย่างต้องแก้ไขได้แน่นอน..\"
เธอสะอื้นจนตัวโยน..
\"พี่รันคะ..ฟ้ารักเขา...\"
ผมกอดน้องอีกครั้ง..ความตื้นตันกระตุ้นให้ต่อมน้ำตาทำงาน
ปวดหน่วงที่เบ้าตาจนต้องยกมือขึ้นขยี้
\"เราค่อย ๆ คุยกันดีไหม?\"
..........................................................................
พี่กับน้องนั่งคุยกัน..
เด็กสาวตรงหน้า..ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฟ้าคนเดิม
เด็กที่ร่าเริงแจ่มใส...กระโดดโลดเต้นได้กับทุกเหตุการณ์ บัดนี้นั่งน้ำตาไหลจากดวงตาแดงกร่ำ
ใบหน้าที่มักเปื้อนยิ้มอยู่เสมอ แม้บางครั้งจะมีการทำหน้านิ่วคิ้วขมวด..เก๊กสวยหน้าทะเล้น..บัดนี้เปียกชุ่มด้วยน้ำตา
อะไรทำให้เธอเป็นอย่างนี้?
ความรักรึ?
ตกลงความรักมันดีหรือร้ายกันแน่
จะมีใครสักกี่คนที่มีสุขเพราะความรัก..ที่ที่ผมเห็นอยู่รอบตัวของผมนี่..มีแต่คนต้องเสียน้ำตาเพราะมันทั้งนั้น
แม้แต่ผมเองก็ไม่ยกเว้น
..........................................................................

จริง ๆ แล้วฟ้าคบกับเขามาเกือบครึ่งปี
ที่ฟ้าไม่ได้เล่าให้พี่ฟัง ก็เพราะฟ้ายังไม่แน่ใจว่าคน ๆ นี้จะใช่จริงหรือเปล่า
เขาดีกับฟ้ามาก..เราเจอกันแทบทุกวัน
ทั้งที่รามและที่มหาฯลัย
บางครั้งเขาก็พาฟ้าไปเที่ยว..ส่วนใหญ่จะเป็นบางแสน เขามีธุรกิจอยู่ที่นั่น
เขาไม่ได้ปิดบังฟ้า..ว่าเขาเคยมีแฟนแล้ว..เขาบอกว่ามีปัญหากัน..ตกลงกันได้แล้วว่าจะเลิกกัน
แต่ผู้หญิงไม่ยอมเลิก..เขาไม่รู้จะทำอย่างไร..แต่เขาบอกว่าเขารักฟ้ามาก..
ฟ้าขอให้เขาจัดการเรื่องนี้ให้จบก่อน..ก่อนจะมาขอความรักจากฟ้า
นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟ้าไม่กล้าเล่าให้พี่ฟัง
พี่คงไม่ยอมให้ฟ้าไปคบกับเขาแน่ ๆ
แต่พี่คะ..ฟ้าห้ามใจตัวเองไม่ได้..ฟ้ารักเขา..ฟ้ารักเขามาก
รักมากจนทำอะไรโง่ ๆ ออกไป ฟ้าบังคับให้เขาโทรฯ ไปบอกเลิกกับแฟนของเขา..เพื่อนสนิทของพี่..ซึ่งฟ้าเพิ่งรู้ก็วันนั้น
ตอนนั้นฟ้ารู้แต่เพียงว่า ฟ้าขาดเขาไม่ได้ อย่างไงก็ยอมที่จะไม่มีเขาไม่ได้..
พี่รันคะ..ฟ้าเสียใจ

แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมา
..........................................................................
ผมนิ่งฟังเรื่องราวของน้องด้วยหัวใจที่ถ่วงหนัก..
ฤทธิ์รักได้ทำงานของมันอย่างเต็มที่และได้ผลทันตาเห็น
ร่างบอบบอบนั้นสะอื้นจนตัวโยน..ผมสงสารน้องจับใจ
แต่การสงสารน้อง..จะทำให้ผมเห็นด้วยกับเธอที่จะไปแย่งแฟนใครนั้น..ไม่มีทาง
มันน่าละอายเกินไป
ถึงอย่างไรฟ้าก็ต้องยอมรับความจริง..
ยอมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น
ผู้ชายคนนั้นเลวเกินกว่าที่จะมาเป็นคู่ครองของเธอได้

\"ฟ้า...\"
เธอยังร่ำไห้
\"พี่คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมาย..ฟ้าเองก็คงจะรู้อยู่แล้วว่าควรจะทำอย่างไร..\"
เธอพยักหน้า..
\"ฟ้าจะเลิกกับเขา..\"เธอบอกเสียพร่า
\"พี่รู้ว่ามันยาก..แต่เวลาจะช่วยเธอเอง..\"
\"มันคงนานมาก..\"
\"ไม่หรอก..ฟ้ายังเด็ก..อายุเพิ่งสิบแปดปีเองไม่ใช่หรือ?..เธอจะมีโอกาสได้พบกับใครอีกมากมาย..ทั้งดีและไม่ดี..นี่เป็นประสบการณ์แรก ๆ เท่านั้น..\"
\"ฟ้าจะไม่รักใครอีกแล้ว..\"
ผมฝืนหัวเราะ \"ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนั้น..จะรักใครก็รักเถิด..แต่อย่ารักเพื่อหวังครอบครอง เพราะถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้น ฟ้าก็ต้องมานั่งร้องไห้เหมือนอย่างนี้..\"
\"ความรักอย่างนั้นมีด้วยเหรอ?\"
\"อยู่ที่ตัวเรา..ถ้าเราทำใจได้..ความรักนั้นก็จะมีขึ้นเอง\"
ผมกุมมือน้อง
\"เริ่มตอนนี้เลย..ฟ้าเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อพี่เพชรของฟ้า..เปลี่ยนความรักที่มีต่อเขา ให้เป็นรักเพื่อรัก..รักเพื่อให้ตัวเองมีความสุข ให้คนที่เธอรักมีความสุข..\"
เธอมองหน้าผม..ขนตายังฉ่ำน้ำ
\"ฟ้าคงไม่รู้..ว่าเขากับพรรักกันแค่ไหน..ทั้งสองร่วมกันแผ้วถางอุปสรรคมามากมาย..จนใกล้จะสมหวังกันอีกไม่นาน นี่ถ้าเขาไม่บังเอิญเจอฟ้า พี่ว่าเขาคงจะกำหนดงานแต่งงานกันแล้ว..\"
\"จริงเหรอคะ?\"
\"จริง..เป็นเพราะสันดานผู้ชายที่ทำให้เขาเป็นอย่างนั้น..เขาไม่ควบคุมตัวเอง..ความหลงใหลที่เกิดขึ้นชั่ววูบทำให้เขาลืมความดีของพรไปได้..หากฟ้ารักเขาจริง..ฟ้าต้องเตือนเขาให้ทำในสิ่งที่ถูกที่ควร ให้เขากลับไปหาคนที่รักเขามากมาย ซึ่งเป็นคน ๆ เดียวกับที่เขาเคยรัก..เคยทุ่มเทชีวิตให้มาแล้ว..\"
น้ำาตาของฟ้าเริ่มเหือดแห้ง
\"ถ้าฟ้าทำอย่างนั้นได้..ฟ้าจะมีความสุขทางใจ..ที่ฟ้าได้ทำให้คนที่ฟ้ารักได้มีความสุขอย่างแท้จริง..ฟ้าทำได้ไหม?\"
เธอนิ่งคิด..มือที่อยู่ในอุ้งมือของผมชื้นเย็น
\"ฟ้าจะพยายามค่ะ..\"
ผมโอบไหล่น้อง..ลูบผมนุ่มนิ่มหยิกสลวยนั้นอย่างถนอม
\"พี่เชื่อว่าฟ้าต้องทำได้..ฟ้าเป็นลูกแม่..แม่ที่ให้อภัยพ่อมาทั้งชีวิต..ไม่ว่าพ่อจะไปมีเมียน้อยสักกี่คน..ไม่ว่าพ่อจะกลับมาหาแม่หรือไม่..แม่ก็ยังรักพ่อตลอดเวลา..แม่เป็นคนเข้มแข็งเหลือเกิน\"
ผมใช้มือขยี้ตาตัวเอง..
\"แม่ฝากความหวังไว้กับเราทั้งสองคน..เราต้องไม่ทำให้แม่เสียใจ..รู้ไหม..แม่เป็นห่วงฟ้ามากแค่ไหน?..\"
ฟ้าร้องไห้อีกครั้ง รำพันเสียงแผ่ว
\"แม่...\"
\"ท่านรอกินข้าวอยู่ข้างล่าง..\"
ฟ้าใช้หลังมือปาดน้ำตาเหมือนเด็ก ๆ
และแล้วเราก็ได้ยินเสียงอะไรอย่างหนึ่งพร้อม ๆ กัน
เป็นเสียงสะอื้นจากผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่เป็นแม่ของเราทั้งสองคน
ท่านยืนฟังเราอยู่ที่หน้าประตู น้ำตาของท่านหยาดริน
ผมและน้องผวาหาท่าน..เราสามคนกอดกันกลม..
..........................................................................
จากนั้นไม่นาน..ฟ้าก็ค่อย ๆ ดีขึ้น
เธอและเขาตัดขาดจากกันโดยสิ้นเชิง
ฟ้าเก่งมาก..ฟ้าทำได้..
แม้บางครั้งฟ้าจะแอบร้องไห้..ผมต้องเฝ้าปลอบโยนทุกครั้งที่เห็น
ความสดใสในวัยสาว ค่อย ๆ คืนมาอย่างช้า ๆ
ไม่น่าเชื่อ..ลูกเป็ดขี้เหร่คนนี้..นับวันจะสวยขึ้น ๆ ได้กะเขาเหมือนกัน
เธออยู่ติดบ้านมากกว่าเดิม..บางครั้งแอบมาอ่านงานเขียนของผมบนหน้าคอมพ์ฯ แล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
\"ไม่น่าเชื่อเลย..ว่าพี่รันจะขี้โม้ขนาดนี้\"
งึ่ย..
..........................................................................

สำหรับพร..ในที่สุดหล่อนก็ติดต่อกลับมา
\"ไอ้รัน..เรามาเจอกันหน่อยได้ไหม?\"
ผมเงียบ..ยังโมโหไม่หายที่มันดูถูกจิตใจเพื่อนของมันคนนี้ได้ถึงขนาดนั้น
\"ได้ ๆ ฉันยอมให้แก่โกรธฉันก็ได้..แต่ให้อีกสิบนาทีเท่านั้น..ฉันจะรอแกอยู่ที่เดิม\"
..........................................................................

ที่เดิมของเราสองคน คือที่ริมแม่น้ำ ใต้ต้นตะขบ..ใกล้กับมหาฯลัยที่เราทั้งสองร่ำเรียนมาด้วยกัน
พรดูสดใส..ออกจะดูเปรี้ยวกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ
พอเห็นหน้า..หล่อนก็ทักทายด้วยการกำหมัด
ผมลังเลชั่วครู่..ก่อนจะกำหมดชนกับหมัดของหล่อน
แล้วส่ายหัวแม่โป้งไปมาสองครั้ง วนมือหนึ่งรอบ..แล้วค่อยเช็คแฮนด์
นี่คือสัญลักษณ์การทักทายของเพื่อนในกลุ่มของผม
..........................................................................

เราสองคนนั่งมองแม่น้ำ ปล่อยให้ลมยามเย็นพัดผ่านร่างกาย
พรสูดหายใจเข้าเต็มปอด..หันมามองหน้าผม..
\"ขอบใจแกมาก..\"
ผมยังไม่พูดอะไร..มองเรือลำน้อยกำลังฝ่าคลื่นของเรือลำใหญ่โคลงเคลงอยู่กลางน้ำ
\"ถ้าไม่ได้แก..เขาก็คงไม่สำนึก\"
ผมนิ่งฟัง
\"เขากลับมาขอโทษฉัน ขอคืนดีกับฉัน เขาบอกเขาผิดไปแล้ว..ขอเริ่มต้นใหม่ได้ไหม?\"
\"ยินดีด้วย..\" ผมพูดจากใจจริง
แต่พรกลับหัวเราะเต็มเสียง
\"นี่แกนึกหรือว่าเพื่อนของแกคนนี้จะยอมให้มันกลับมา?\"
ผมตกใจ
\"ผู้ชายเลว ๆ อย่างนั้น..ฉันอยู่อย่างไม่มีผัวจะดีกว่า\"
\"แกเลิกกับเขา?..\"
พรพยักหน้า..
\"เอาแหวนที่มันให้ปาใส่หน้ามัน..แล้วบอกมันว่า..ไปตายซะ\"
\"เฮ่ย..\"
\"ฉันไม่ได้พูดเล่น..แต่ฉันอยากรู้ว่าแกไปทำอีท่าไหน มันถึงกลับมาหาฉัน\"
\"ก็ไม่ได้พูดอะไร\"
\"เล่าให้ฟังหน่อยไม่ได้เหรอ..\"
ผมยกมือขวาขึ้นมา..ข้อมือยังรู้สึกเคล็ดไม่หาย
\"ชกมันไปแค่ทีเดียว..ล้มทั้งยืน\"
พรทำตาโต..
ผมทำท่าให้ดู
แล้วเราทั้งสองก็หัวเราะด้วยกันเสียงดังลั่นท้องน้ำ
เหมือนจะประกาศให้โลกรู้ว่า มิตรภาพยิ่งใหญ่เสมอ
เหนือกว่าความรักชนิดใดในโลก
ยกเว้นรักของแม่...เพียงเท่านั้น
................จบ......................................................