<< รักเขาเท่านั้นเอง >>

เนื้อเรื่อง

.
.  คืนนั้นคงประมาณตีหนึ่งกว่า    โทรทัศน์ฉายรายการรอบดึกทิ้งไว้โดยปราศจากผู้ชม   ชายหนุ่มนอนแน่นิ่งบนโซฟาบุนวมหนานุ่มดิ่งลงห้วงนิทราอันล้ำลึก    สีหน้าแลดูสุขสบายอย่างน่าอิจฉา     การลืมปิดโทรทัศน์นั้นพออภัยกันได้   ส่วนเรื่องที่ไม่น่าลดโทษคือการลืมปิดโทรศัพท์มือถือสัญญาณเรียกเข้าด้วยเสียงโพลีโฟนิคเลียนเสียงเครื่องดนตรีสามสิบสองชิ้น   เพลงประกอบละครเกาหลีเรื่อง autumn  in my heart   แสนไพเราะนั้นฟังแล้วอยากร้องไห้เหลือเกิน  โดยเฉพาะค่อนคืนของฤดูหนาว  ในขณะกลิ้งเกลือกถูไถหมอนเนื้อนุ่มแน่นบนเตียงนอน   โหยหาความอบอุ่นราวกับว่าจะไม่ได้พบพานอีกตลอดช่วงชีวิตแสนสั้น

เพื่อนของชายหนุ่มโทรมา  ซึ่งเขาทราบดีว่าเพื่อนคนนี้ของเขาเปี่ยมด้วยมารยาท  หากประกอบกิจกรรมรบกวนชาวบ้านอย่างนี้  ย่อมแสดงว่าจนตรอกอย่างไม่มีทางเลี่ยงหลีก    พอรับสายอีกฝั่งหนึ่งเริ่มประโคมเสียงร่ำไห้ไม่ขาดตอน   จนต้องยินยอมฟังเสียงสะอึกสะอื้นกว่าสิบนาที    ถึงเริ่มพูดคุยกันเข้าเรื่องราวและสรุปว่าชายหนุ่มต้องล้างหน้าล้างตาจนเกลี้ยง  ปลดชุดนอนกองทิ้งไว้  เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกจากบ้าน   และต้องรีบจ้ำอ้าวไปลานเบียร์หน้าห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านก่อนตีสอง    

ลมหนาวพัดวูบพลิ้วเข้าผ่านประตูบ้าน  ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกเสียดายค่ำคืนอากาศน่านอน  จนเก็บรองเท้าหนังเข้าชั้นตามเดิมหลังหยิบลงมาสวมไปข้างหนึ่ง   แต่พอนึกถึงหัวอกอีกฝ่ายกับคุณค่าของน้ำตาที่เสียออกไปอย่างน้อยก็สิบกว่านาทีที่เขารับรู้   เลยต้องหยิบรองเท้าสวมใหม่อีกหนจนได้  

ท้องถนนข้างทางเท้ารถราบางเบา  เหล่าชีวิตผู้ดื่มกินรัตติกาลต่างหลบกันอยู่ในแหล่งชุมนุมส่วนตัว  แล้วแต่จะเลือกหา   เสียงดนตรีสดจากลานเบียร์ลอยให้ได้ยินแต่ไกล   ชายหนุ่มทอดสายตามองเตรียมหาที่นั่งว่างๆ   และมองหาหญิงสาวผมยาวรูปร่างผอมเพรียว    ในลานเบียร์มีหลายแห่งตรงตามความคาดหวังทั้งสอง ที่ว่างพอมีเหลือ   หญิงสาวมีเยอะ    แต่ดูท่าไม่มีสักคนที่ดวงตาแดงก่ำเพราะช้ำน้ำตา  ทั้งหมดแดงก่ำเพราะช้ำน้ำเมา    คู่ชายหนุ่มหญิงสาวบางคู่คลอเคลียแบ่งปันไออุ่นกันและกันผ่านผิวเนื้อนุ่ม   ส่วนบางโต๊ะดูท่าจะร้อนแรงเป็นพิเศษ   เอาเถอะ  …. ก็ค่ำคืนนี้อุณหภูมิลดต่ำ

ชายหนุ่มเลือกนั่งแถวมุมติดถนนข้างรั้วกั้นแบบเคลื่อนย้ายได้สะดวก    สั่งเบียร์สดเหยือกหนึ่งมานั่งดื่มฆ่าเวลารอ    เขาเอนหลังพิงเก้าอี้เหล็กพับสีเขียว   เอาสองมือซุกกระเป๋ากางเกงยีนส์สีดำมิดแถมถูนิ้วเรียกไอร้อนแก้หนาว      


รสเบียร์ขมไม่แพ้ครั้งสุดท้ายที่ดื่ม   แม้จะช่วยให้ร่างกายอบอุ่นแต่อึกแรกมักทำให้หนาวสะท้านตั้งแต่หัวจรดเท้า    กลิ่นบาบีคิวบนเตาลอยมาให้ได้กลิ่นทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหิว     จนสั่งบาบีคิวซีฟู้ดส์มาแกล้มเบียร์จานหนึ่ง  ปลาหมึกย่างเนื้อขาวแถมรอยไหม้ประปรายจิ้มน้ำจิ้มสีส้มออกรสเปรี้ยวเข้ากัน  

\" อร่อยไหม ? \"
คำถามเศร้าสร้อยฉุดความสนใจของชายหนุ่มออกจากจานปลาหมึกย่าง   นัยน์ตาของเธอสวยซึ้งดังเก่าก่อน  นัยน์ตาฉ่ำเยิ้มน้ำตาที่ชายหนุ่มค้นหาเมื่อสักครู่  บัดนี้เขาได้ค้นพบแล้ว   เธอสวมเสื้อแขนยาวเข้ารูปสีดำสนิท  เส้นผมสีดำขลับยาวปรกหน้าไปเกือบครึ่ง  มองเผินๆค่อนข้างน่าหวาดผวา  แต่พอมองให้ใกล้เข้าไปกลับดูเงียบเหงาอ้างว้าง  คล้ายไม่เคยได้สัมผัสส่วนที่งดงามความรักมานานนัก   เธอยืนกอดออกแน่นเรียกหาไออุ่นใส่ตน  ผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ค่อยนั่งลง   ดวงตาปราศจากหยาดน้ำตาแต่ยังสังเกตเห็นรอยเยิ้มยุ่ยช้ำๆ  และแสงไฟเหลืองบางจากสปอตไลท์รอบๆสะท้อนแววระยิบแถวคราบน้ำตาบนใบหน้า
\" ดื่มอะไรดี ..? \"
ชายหนุ่มถามเธอเบาๆ  เสียงของเขาสั่นแผ่ว  อาจเพราะอากาศหนาวเหน็บคืนนี้ หรือบางทีอาจเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอได้ดีกว่านั้น  เพียงหวังว่าเครื่องดื่มรสดีสักแก้วจะช่วยให้หัวใจของเธอชุ่มชื่นขึ้น
\" ไม่ต้องหรอก  เราสั่งไปแล้ว   …เออ   เดี๋ยวมื้อนี้เราเลี้ยงเธอเองนะ  รบกวนเธอออกมาเสียดึกดื่น   \"
เธอปฏิเสธ  และรีบออกตัวขอเป็นเจ้ามือ  ชายหนุ่มคิดว่านิสัยของเธอยังคงเดิม โดยเฉพาะนิสัยไม่ชอบติดค้างใคร
ชายหนุ่มยกเหยือกเบียร์เติมเองโดยไม่รอเด็กเชียร์เบียร์   เขาไม่ต้องการให้ใครรบกวนเวลาอันเป็นส่วนตัวของเขาและเธอ   เขานิ่งเงียบมองเธอ    ส่วนเธอนั่งเฉยมองรถราวิ่งผ่านไปมา    ผู้คนรอบข้างส่งเสียงเฮฮาคละเคล้าเข้ากับเสียงดนตรีที่ตอนนี้เริ่มเร่งจังหวะเป็นเพลงคันทรี่    ต่างฝ่ายย้ายตนเองเข้าสู่ความเงียบสงบ  จนกระทั่งน้ำส้มคั้นของเธอยกมาเสิร์ฟบนโต๊ะ
\" เธอ ..โอเคอยู่รึเปล่า  ?  \"
ชายหนุ่มเป็นฝ่ายทำลายความเงียบก่อน   เขาต้องเป็นฝ่ายเริ่ม  ไม่เช่นนั้นคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เขาทราบดีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเป็นฝ่ายร้องขอความช่วยเหลือใครก่อน    แม้กระทั่งการนัดหมายครั้งนี้เขาก็ต้องชวนเธอออกมา
\" ดี …..ไม่สิ …..เกือบจะดี …มั้ง  \"
เธอตอบด้วยอาการอ้ำอึ้ง  คงสับสนไม่รู้จะตอบอย่างไรดี  ถึงจะรักษาความเข้มแข็งให้เหลืออยู่ในสายตาของชายหนุ่ม  
\" ทะเลาะกับแฟนคราวนี้หนักมากขนาดหรือไง  ..?  เราเพิ่งเคยได้ยินเธอร้องไห้ทางโทรศัพท์ครั้งแรก \"
เธอก้มหน้ายิ้ม  ชายหนุ่มมองสีหน้าไม่เห็น  เส้นผมที่ปรกหน้ากว่าครึ่งกลายเป็นกำแพงขวางทางความรู้สึกชั้นดี  
\"  แฟนเธอลงไม้ลงมือกับเธอหรือเปล่า ?  \"
แขนเสื้อสีดำยาวถูกพับขึ้นเหนือข้อศอก   ข้อมือของเธอบางเล็กส่วนผิวขาวคล้ายปลาหมึกย่างในจาน  ไม่มีรอยแผลฟกช้ำ หรือรอยไหม้แม้สักนิด   เธอยื่นให้ชายหนุ่มดูแทนคำตอบ  ค่อยรูดแขนเสื้อกลับตามเดิม  
\"   ไม่ต้องห่วงเราหรอก  เราเพียงแค่ไม่เข้าใจเท่านั้น .. \"
ชายหนุ่มไม่ซักถามอะไรอีก  เพียงก้มหน้าจิบเบียร์ทีละนิดหน่อยพอคลายหนาว  รอคอยเธอเล่าเรื่องหรือถามสิ่งที่ไม่เข้าใจออกมา  เขารอได้ และการรอคือสิ่งเดียวที่เขาทำให้กับเธอได้  ในเวลานี้
\"   เราเคยคิดว่าความรักที่เรามีให้เขา จะช่วยให้เราไปกันได้ตลอดรอดฝั่ง  ไปกันได้อย่างสวยหรู เหมือนอย่างที่ใครหลายคนมองว่ามันควรจะเป็น  …\"
\"   แน่นอน  ก็ตอนนั้นเธอเป็นดาวคณะ   ส่วนแฟนเธอก็ฐานะดีหน้าตาใช้ได้  นิสัยค่อนข้างใช้ได้นี่  ตอนเธอตัดสินใจคบกับมัน  หนุ่มในคณะอกหักไปหลายราย ..\"
ชายหนุ่มให้รายละเอียด  รายละเอียดที่เธอรู้และเขารับรู้เท่ากับคนอื่นตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
\"   ที่สำคัญ แฟนเธอคือเพื่อนเรา ..\"  
น้ำตาเริ่มปริ่มแก้มเธออีกรอบ  แต่ละหยดค่อยๆร่วงลงบนโต๊ะ  เธอเอานิ้วปาดออก  แต่ท่าทางคงไม่หยุดง่ายๆ
\"  อะไรหลายอย่าง เปลี่ยนไปนะ  เขาเคยเป็นผู้ชายแบบที่เราคิดไว้  แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่อย่างนั้น  ผู้ชายน่ะไม่เคยพึงพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่เลยจริงๆ   เขาคงแอบมีใครอีกสองสามคนโดยที่เราไม่รับรู้   กลับบ้านไม่ตรงเวลา  ผิดนัดประจำ  หรือมาก็มาสายเป็นชั่วโมง   บางครั้งก็ปิดมือถือ  ทำอะไรอยู่ที่ไหนก็ไม่บอกกล่าว    เราเหนื่อยกับการคอยระแวงไล่ตามจับผิดจริง  \"
เธอเว้นช่วงสะอื้นนิดนึง ค่อยรำพันต่อ
\" …พอเราเงียบ  เขาก็ยิ่งได้ใจไม่ติดต่อเลย แต่พอถามเขากลับหาว่าคิดมาก แล้วก็ทะเลาะกัน  อะไรหลายอย่างมันซ้ำซากวนเวียนในวงจรแบบนี้   เหมือนไม่มีทางหลุดพ้น … \"
เธอสะอื้นจนไม่อาจพร่ำคำพูดใดๆให้พอฟังเป็นคำ  ชายหนุ่มเพียงยื่นผ้าเช็ดหน้าสีน้ำตาลส่งให้  และจิบเบียร์ต่อ  
\" …แล้วสุดท้ายเราต้องมาระบายกับเธอทุกที .. \"
\"   ไม่เป็นไรหรอก  ก็เธอเพื่อนเรานี่นา \"
\"  เธอนี่ดีนะ  เวลาเรามีปัญหาอะไร เธอก็ออกมารับฟังทุกครั้ง  แถมมาก่อนเวลาจนเราเกรงใจแทบแย่  พอได้เล่าให้เธอฟัง ได้ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอเช็ดน้ำตาเรารู้สึกดีขึ้นจริงๆ   …นี่….แล้วคราวนี้ต้องให้เราจ่ายจริงๆนะ  เพราะเธอแอบจ่ายก่อนประจำ  ..\"
ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มชั่วกระพริบ  ก่อนยกแก้วเบียร์บดบัง
แก้วเบียร์กระแทกลงบนโต๊ะก่อนคำถามบางอย่างของชายหนุ่ม
\" เธอชอบคนแบบไหน เอาแบบที่เรียกว่าใช่เลย  บอกมาเป็นรายข้อเลยนะ \"
\" อืม ข้อหนึ่งคิดถึงเราก่อนเสมอ   ข้อสองเข้าใจเราทุกเรื่อง  และข้อสามรักเราคนเดียว ……แค่ข้อเดียวเขาก็ทำไม่ได้แล้ว ..\"
\" ..แล้วถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งทำได้ครบทั้งสามข้อเธอจะรักเขาไหม ? ..\"
ชายหนุ่มถามต่อเพียงเท่านั้น แล้วเงียบ   ปลาหมึกย่างในจานไม่ถูกแตะต้องสักชิ้น  อากาศหนาวเหน็บแผ่วผ่านผิวจนไอร้อนลอยหายไปจนหมด   รอยไม้เท่านั้นยังคงเหลืออยู่   มีคนเคยบอกเขาว่าบริเวณที่เนื้อปลามหมึกย่างอร่อยที่สุดคือตรงรอยไหม้เกรียม  
ส่วนเธอนั่งนิ่งและไตร่ตรองเพื่อตอบคำถามของชายหนุ่ม   นิ่ง…เสียจนเบียร์หมดเหยือก
\" นั่นไง  ถ้าตอบไม่ได้เราว่าเธอเลิกกับเขาไปดีกว่า ..\"
\"  ไม่ได้หรอก ..เราไม่อยากเลิกกับเขา …เราแค่อยากให้เขาเป็นอย่างเธอบ้างก็เท่านั้น ..\"
เธอปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ   สั่นเบาแต่เพียงพอกระแทกจิตใจใครบางคนให้ไหวหวั่น    
ผ้าเช็ดหน้าชื้นยื่นคืนให้ชายหนุ่ม  หน้าที่ของผ้าเช็ดหน้าจบลงแล้ว
\" เธอรักเขาเข้าแล้ว  \"
ชายหนุ่มสรุปสั้นๆ  
ส่วนเธอพยักหน้ารับ  แล้วหยิบปลาหมึกย่างฉีกใส่ปากเคี้ยว  

   ……………………..

    รถแท็กซี่จอดเทียบขอบถนนเชื่องช้า  ดูท่าคนขับไว้ใจได้  แต่ชายหนุ่มตัดสินใจนั่งไปส่งเธอถึงบ้าน   เบียร์เหยือกที่สองหลังจากนั้น  กว่าสามในสี่หลับในกระแสเลือดขอเธอ  พอขึ้นนั่งเจอเบาะนุ่มๆแอร์เย็นๆเลยผลอยหลับกับไหล่ผมทันที    รถแท็กซี่แล่นตัดผ่านท้องถนนอย่างเชี่ยวชาญ    กลิ่นเบียร์จากตัวเธอหอมและอบอุ่น  ใบหน้าของเธอยามหลับดูสวยซึ้งไม่แตกต่างจากสมัยในรั้วมหาวิทยาลัย   ทั้งหมดสั่นตัวเขาจนอ่อนไหว
    \" ช่วยขับช้าลงหน่อยได้ไหมครับ \"
    ชายหนุ่มบอกคนขับแท็กซี่  แต่น่าเสียดายสุ้มเสียงนั้นกล้ำกลืนในลำคอ  เขาพูดประโยคนั้นได้หนเดียว
    \" …เราแค่อยากให้เขาเป็นอย่างเธอบ้างก็เท่านั้น…\"
    ชายหนุ่มยิ้มเมื่อได้ยินเธอละเมอประโยคเดิม  ประโยคที่เขาเคยฟังทุกๆครั้งที่ได้พบเธอ
    แต่น่าเสียดาย
    เมื่อเธอเอ่ยประโยคนี้  ชายหนุ่มกลับไม่เคยเห็นรอยยิ้มของเธอเลยสักหน  แม้กระทั่งเวลาล่วงเลยจนป่านนี้ คราบน้ำตายังคงหลงรอยบนขอบตาของเธอแจ่มชัด