... Friends ... ภาคพิเศษ ... แฟนฉัน

เนื้อเรื่อง

…. กลับมาแล้วค่ะ กับ นิชิซากิ ริร่า… ตอนนี้ก็เป็นภาคพิเศษนั่นแหละค่ะ …(แต่งขึ้นหมดค่ะ)
…โรงเรียน ซามุเซ็นสึ ….
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฟ้าสดใส มีแสงแดดแผดจ้าาาาาาาา พวกเราห้าสหายผจญภัยกำลังนั่งเมาท์แตกอยู่ที่สระน้ำหน้าโรงเรียนกันอย่างเมามันส์… ขณะนั้นเอง
“ มาโยะๆๆๆๆๆๆ ” เสียงที่ดังสนั่นอย่างนั้น ทำให้พวกเราหันไปมอง … โมโมะกะ นี่นา
“ อะไรเหรอ โมโมะกะจัง เสียงดังลั่นเลย ” มาโยริตอบกลับอย่างหงุดหงิดเพราะแม่คุณไม่ค่อยจะชอบเสียงดังเท่าไร…
“ ป๊ะป๋าเรียก … ” โมโมะกะยิ้มแฉ่ง เราห้อง 3- K รู้ดีกันทุกคนว่า “ ป๊ะป๋า ” ก็คือ อาจารย์ที่ปรึกษา …อ. จิโทเซะ คาสึโตะ … แต่เรียกไปทำไมล่ะ …
“ อืม งั้นฉันไปก่อนนะ ไลย์ไปกันเถอะ ” มาโยะรีบวิ่งไปหา ป๊ะป๋า กับไลย์ทันที
เมื่อสองคนนี้เดินไป โมโมะกะจังก็นั่งอยู่กับพวกเรา อันประกอบไปด้วย ซาเอะ ไอย์ ฉันเอง(ริน) และโมโมะกะจัง เราก็นั่งคุยกันต่อไป หัวข้อของพวกเราคือ … แฟนฉัน … ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมกันในวัยรุ่น จากภาพยนตร์ชื่อดังจากเมืองไทย (ที่นี่ …ประเทศญี่ปุ่นง่ะ) นำทีมโดย น้องแน็คซัง…โฟกัสซัง… ฯลฯ อีกมากมายซัง ..ต่อเหอะ
“ นี่ๆ รู้มะ ฉันมีแฟนล่ะนะ ” ซาเอะจังพูดขึ้นคนแรก แต่ไม่ค่อยจะได้รับความตื่นเต้นหรอกเพราะ คุณเธอนี่น่ะ มีแฟนไม่รู้กี่คนแล้ว แต่ละคนก้อเป็นผู้หญิงด้วย ที่พูดถึงบ่อยที่สุดน่ะ … ฮิคาริ โทโกะ ซัง ห้อง 3-C …
“ อืม คนที่เท่าไรแล้วล่ะ ซาเอะ ” ไอย์จังถามกลับกวนๆ ไอย์จังก็เป็นอีกคนที่ไม่ค่อยจะมีแฟนโผล่มานักหรอก
“ อึ้ย คนนี่จริงๆนะ จริงๆนะริน ” ซาเอะหันหาพวกทันที พร้อมยืนยันอีกครั้ง
“ จ้ะๆ เออนี่ แฟนฉันของพวกเธอ เป็นยังไงล่ะเล่าหน่อยสิ ” ฉันเองนึกสนุกก็เลยร่วมวงด้วย
“ ฉันก่อนๆ คือว่า …” ยังไม่ทันที่ไอย์จังจะเล่า พวกเราก็เห็น รูอิ จัง ( อุจิมุระ อูรูมิ งัย ) เดินทะเลาะมากับ โอโนะ โกโบริ คุง เพื่อนร่วมชั้น … มันทำให้พวกเราเริ่มคิดแผนอันชั่วร้ายทันที เพราะ รูอิจังกับโกโบริคุงน่ะสนิทกันมากๆ โกโบริคุงชอบมาคุยกับรูอิเสมอๆเลยล่ะ … อืม มันจะยังงัยๆล่ะนะ 555 แผนอันชั่วร้าย …
“ รูอิๆๆๆๆๆ วันนี้มาเดทกับแฟนเหรอจ๊ะะะะะะะะะะ ” พวกเราร้องเรียกเสียงดังสนั่นเลย ประมาณว่าอยู่ 20 กม.ยังได้ยิน ซึ่งมันได้ผลเกินคาด เพราะ รูอิจังเขินมากๆ รีบก้มหน้าก้มตาเดินมาต่อว่าพวกเราทันที …
“ นี่ๆ พวกเธอ ฉันไม่ได้ชอบอีตา โกโบริเลยนะ ดำก็ดำ ถึกก็ถึก หน้าก็เหมือน หมีควาย (คือดำโครตๆ) ฮึ ไปดีกว่า …” รูอิจังเข้ามาต่อว่าพวกเราและก็เดินไป แน่นอน เมื่อรูอิจังเดินไป โกโบริคุงก็มาต่อว่าพวกเราด้วย …
“ นี่ๆ ใครเป็นต้นความคิดน่ะ เรื่องแฟนอะไรเนี่ย …ฉันน่ะนะ ไม่ชอบยัย รูอิ นั่นหรอก ดำก็ดำ เฮอะ รู้ไว้นะ ฉันน่ะชอบ ซึงุมิจังคนเดียว ” ซึงุมิจังที่ว่าก็คือ … โจโนะ ซึงุมิ ห้อง 3- A น่ะซิ พวกเราน่ะรู้อยู่แล้วว่า โกโบริคุงน่ะ ชอบ ซึงุมิซัง แต่เพื่อความมันส์ … เมื่อทั้งสองเดินไป พวกเราก็เลยเลิกคุยกันเพราะหมดเวลาพัก … (ว้าเลยอดรู้เรื่องของไอย์จังเลย …)
วันรุ่งขึ้น… ณ ห้องเรียน 3-K
“ รินๆ วันนี้ห้องเราขาดใครบ้าง ” เสียงของมาโยริตะโกนผ่าน ไอย์จัง กับซาเอะจังมา (คือนั่งห่างกัน) ตามมาด้วย..
“ ริน เดี๋ยวบอกฉันด้วยนะ จะได้เอาสมุดเซ็นไปส่ง ” เสียงของ คาทาเซะ โทโอโกะ จัง ดังขึ้นพร้อมๆกัน อ้อ โทโอโกะจังน่ะ เป็นเพื่อนซี้ของ รูอิจังเค้า …
“ อืม 1…2…3…4 เอ๊ะ วันนี้รูอิยังไม่เข้าเรียนอีกเหรอ เมื่อเช้าก็มานี่นา ” ฉันนับเเบบงงๆ เพราะรูอิจังไม่เคยโดดเรียนนะ เอ … 5…6……25……… 42…43 เอ๊ะ !!!
“ เฮ้ย มาโยริ โทโอโกะจัง อีตาโกโบริก็ไม่อยู่อ้ะ ” ฉันร้องเสียงหลงอย่างตกใจ แต่เอ๊ะ สองคนนี้ยังไม่เข้าห้อง 555
“ นี่ๆ มันยังงัยๆและนะ สองคนนี้น่ะ ” ฉันเริ่มพูดจาแบบมีเลศนัย คนอื่นผสมโรงทันที… 55555555
“ เออๆๆๆๆ ฉันเห็นสองคนนั้นนั่งอยู่ที่สวนน่ะ ” โมโมะโกะจังที่มาจากไหนก็ไม่รู้ พูดขึ้น(คือไม่ได้หาว่าเสือกหรอกแต่ว่า ไม่รู้ไปไหนมา อยู่ๆก็พูดขึ้น )
“ เอ มันยังงัยๆจริงๆนะ ” มาโยริเริ่มเอามั่ง … ชักสนุกล่ะสิ ตู (รินคิดน่ะ)
“ สองคนนั้นเป็นแฟนกันแน่ๆเลย จริงป้ะ อัน ” โทโอโกะจังหันไปพยักเพยิดกับ โชโอเนะ อันนะ เพื่อนอีกคนหนึ่งที่กำลัง ตีลังกาหลับอย่างเหนื่อยอ่อน คือ แม่เจ้าประคุณน่ะ เป็นนักกีฬา ยิมนาสติกแบดมินตัน (คือ งง มั้ย … ยิมนาสติกแบดมินตัน เป็นการเล่นแบดมินตันในท่ายิมนาสติกลีลา ) ที่โด่งดังในห้องเรา อิอิ  …
“ อืม…หืม… อะไรนะ ฟังไม่ทัน ” อันจังเพิ่งตื่นก็เลยสุดงงกับคำพูดของพวกเรา…
“ ก็ ฉันถามว่า ว่ามั้ย ว่า รูอิกับโกโบริน่ะ สนิทกัน เป็นแฟนกันรึเปล่า ” โทโอโกะทวนอีกรอบ ซึ่งเหมือน อันจะไม่ได้ฟัง แต่ก็พยายามตอบ เยี่ยมจริงๆ
“ ก็อ่ะนะ คงจะเป็นเเหละ … ครอก ! ” และคุณเธอก็หลับต่อ โฮ่ๆๆๆๆ
“ เราไปดูกันมั้ยว่า สองคนนั้นไปอยู่ที่ไหน ” มาโยริเสนอความคิดเห็น (ในเมื่อพึ่ง อัน ไม่ได้)
“ เอ้ย ชม.ต่อไปของ Aunt Lucy นะ เดี๋ยวก็โดนด่าหรอก ” โมโมะจังขัดแต่ไม่มีใครฟัง เพราะวิชาของ ป้าลูซี่เนี่ยแสนจะน่าเบื่อ Sheแกบ่นตลอดชมที่สอน อาทิ “ พวกเธอน่ะ ทำข้อสอบฉันไม่ได้หรอก ” และ ฯลฯ อีกมากมาย ทำให้พวกเราเบื่อที่จะเรียนกับ Sheแก … (แต่ก็ต้องอดทนเรียนต่อไป)
“ งั้นเธอจะไม่ไปก็ได้นะ อยู่กับอันนี่แหละ ” โทโอโกะยื่นข้อเสนอ
“ ไม่เอ๊า ฉันไปด้วยนะ ฉันไม่อยากเรียนกับ ลูซี่อ้ะ อันๆๆๆๆๆ ตื่นเร็ว ไปด้วยกันนะ ” โมโมะจังรีบปลุกอันซึ่งก็แน่นอน … ไม่ตื่นหรอก แต่โมโมะจังก็เก่งมาก สามารถลากยัยอันไปด้วยได้ เอ๊า Let Go !!!!!!!!
… ณ สวน … ( พฤษชาติ Garden )
“ ไหนอ้ะ สวนนี่มันเล็กเมื่อไหร่ล่ะ ” โทโอโกะจังเริ่มจะบ่นๆๆๆๆๆๆ (ใจกำลังนึกถึง พี่บิ๊ก D2B )
“ อืม ก็ฉันเห็นอยู่ที่นี่ นี่นา ” โมโมะจังแก้ตัวทันที
“ เห็นเมื่อไรล่ะ ” ฉันลองถามดูบ้าง หลังจากเงียบไปพัก
“ ก็เมื่อเช้าน่ะ ตอนเข้าแถว ” โมโมะจังตอบอย่างร่าเริง …เออ…เวร นี่จะเที่ยงแล้ว มันคงอยู่หรอก ..
“ เฮ้ย นั่นๆๆๆๆ อยู่นั่นงัย แต่เอ๊ะ อย่าเพิ่งเข้าไปเลย ดูจะซีเรียสอยู่นะ ” มาโยริร้องออกมาอย่างดีใจ
พวกเราทุกคนที่ไป อันประกอบไปด้วย 1) ฉันเอง รินที่แปลงร่างเป็นผีเสื้อ(สมุทร) ไปเกาะ (แก้วพิศดาร) ยังใบไม้ 2) มาโยริ ที่ไปซ่อนตัวอยู่หลัง ก้อนหิน ( กลายเป็นตุ๊กแกแต่งหน้าหนาเตอะ ) 3) โทโอโกะ ที่กลายร่างเป็น แมงปอ ( ปีกหัก ) ที่ไปเกาะที่หลัง ( พี่บิ๊ก D2B ที่กำลังนอนป่วยที่โรงพยาบาลวิชัยยุทธ ในเมืองไทย…เออ  แล้วมันจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย ) 4) โมโมะจัง ที่กลายร่างเป็น ยุง ( ลายแก้มป่อง ) ที่เกาะที่เสื้อที่เผอิญแขวนอยู่แถวนั้น ไม่รู้ว่าคัยมันเล่นบ้าอาราย ( อิอิ เสื้อนั่นน่ะของ พี่ จอห์น สุดหล่อของรร. เรา ) ส่วน 5) อัน น่ะเหรอ มันก็ยัง ตีลังกาหลับที่หลังเสา ( ตกน้ำมัน ) ที่เดิมนั่นแหละ  แล้วพวกเราทุกคนก็ได้ยิน …
“ อย่าเสียใจไปเลยนะ ฉันว่า เธอกับเขาคงไม่ได้เป็นเนื้อคู่กันหรอก ” เสียงของรูอิจังกำลังปลอบ โกโบริคุงอยู่
“ แต่ฉันรักเค้ามานิ่ ให้ลืมง่ายๆคงไม่ได้หรอก ” เสียงของโกโบริคุงบอกให้รู้ว่ากำลังเสียใจ
“ แล้วเธอจะให้ฉันทำยังงัยล่ะ ให้เป็นแฟนเธอรึงัย ” รูอิเริ่มจะหมดฟามอดทน เพราะ ไอ้บ้าเนี่ย มันคร่ำครวญซ้ำๆกันมา ตั้งแต่ กี่หมื่นวินาทีที่แล้วก็ไม่รู้ เฮ้อ
“ งั้นก็ได้ เธอมาเป็นแฟนฉันละกัน ตกลงนะ ไม่งั้นฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอกลับห้องแน่ๆ ” เสียงโกโบริคุงพูดแบบมัดมือชก …. พวกเราที่ซุ่มดูอยู่ร้องวี้ดว้ายในใจกันแล้ว …แม้แต่ อันที่กำลังหลับสนิทก็สะดุ้งตื่น ตีลังกาตกลงมาเลย คิดเอาละกัน …
“ ฮะ อะไรนะ ให้ฉันเป็นแฟนนาย พูดเล่นรึเปล่า เพราะฉันพูดเล่นเองนะ 555 บ้านะ” รูอิจังพูดไปหน้าแดงไป ฮิฮิ เขินล่ะสิ รู้นะว่า คิดไรอยู่
“ หึ ไม่เล่นอ้ะ ฉันพูดจริงๆนะ ตั้งแต่รู้จักกับเธอมา เธอก้อดีกับฉันมาตลอด ไม่เหมือนไอ้ริน มันด่าฉันด้วย ” อ้าวไอ้บ้านี่ บังอาจด่าลับหลัง คอยดูเถอะมึง เดี๋ยวแม่ปั๊ด ฆ่าซะหรอก
“ เออ แต่ว่า จะดีเหรอ คือ ไม่ใช่ฉันรังเกียจเธอหรอกนะ แต่ว่า … มันเร็วไปมั้ยอ้ะ เพิ่งเลิกกับ ซึงุมิจังมา จะมาคบกับฉันซะแล้ว ” รูอิ ยังคงเล่นตัว (เฮ้ย แกก็รีบๆเข้า เมื่อยนะเฟ้ยเวลาเเปลงเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้เนี่ย )
“ ดีน่า (นมไขมันต่ำ ยี่ห้อดัชมิลล์) แต่ว่า เธอจะต้องไม่บอก ไอ้พวกนั้นนะ .. พวก ไอ้ริน โทโอโกะ อัน และก็โมโมะน่ะ อ้อ พวกยัยมาโยริก็ไม่ต้องนะ เดี๋ยวมันไปป่าวประกาศ เราสองคนจะถูกพวกมันล้อ ” อีตาโกโบริมันกำชับ โดยไม่รู้ว่า ไอ้ที่กล่าวถึงน่ะ มาฟังอยู่ด้วยเลย …
“ อืม …………. (ท่าทางมันจะคิดหนัก) ……. ก็ได้ ” ไชโย ในที่สุด รูอิก็ตกลง เย้ๆๆๆๆๆๆ โย่ๆๆๆๆๆ ดีใจด้วย 555
“ งั้นเราสองคนไปกันเถอะ อืม อย่าลืมนะ … เธอเป็นแฟนฉันแล้ว …. ” โกโบริกำชับอีกรอบ …. ทำเอา พวกเราที่ซ่อนอยู่ อ้วกแตกเป็นทิวแถว ยกเว้น โทโอโกะ ที่ไม่กล้าอ้วกใส่ พี่บิ๊กของมัน
“ อืม … จ้ะ สัญญา นะ ” รูอิจังตอบด้วยหน้าตาที่อิ่มเอิบมากๆ (รู้หรอกว่าแอบรักเขาน่ะ)
เมื่อมันสองคนเดินไป พวกเราที่แปลงร่างอยู่ก็กลายร่าง เฮ้อ สบายตัวแล้ว เย้ๆๆๆๆ
“ ไม่คิดเลยนะ ว่าคนหยั่ง โกโบริน่ะ จะโรแมนซ์ ขนาดนั้นน่ะ ” โมโมะจังออกความเห็น
“ เออ แต่ยังรับไม่ได้ที่มันว่าเราง่ะ แงๆๆๆๆ ไม่ยอมๆๆๆ ” ฉันแหกปากร้องทันที ไอ้บ้าๆๆๆ มันว่าเราอ้ะ
“ งั้นพวกเรารีบกลับห้องกันเถอะ ” โทโอโกะจังรีบเตือน
เมื่อพวกเราวิ่งไปถึงห้อง ก็ถูก ป้าลูซี่ แกเทศนาซะหมดชม. โทษฐานโดดเรียน แม้ว่าพวกเราจะแก้ตัวยังงัยก็ตาม ก็ยังโดนด่าอยู่ดี แต่ว่า เราก็ได้รู้อ้ะนะ ว่า แฟนฉันของยัยรูอิเป็นยังงัย และพวกเราก็ตกลงกันแล้วว่า จะไม่บอกรูอิว่าพวกเรารู้แล้ว ไว้วันหนึ่ง รูอิคงจะบอกพวกเราแน่ๆ …. และพวกคุณคนไหนที่มี แฟนแล้ว คุณยังจำได้มั้ยว่า คำบอกรักของคุณน่ะ คือคำว่าอะไร  ขอให้ทุกๆคนสมหวังในความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งประเสริฐ นะคะ


……………………………..สวัสดีค่ะ……………………………….