นี้ก็เกือบปีแล้วที่ฉันไม่ได้มองขึ้นฟ้าในยามกลางคืน เมื่อก่อนฉันเคยมองฝูงดาวในยามที่ฉันเศร้า ดีใจ และเวลาที่ตกหลุมรักใครบางคน ฉันถามดวงดาวในทุกๆอย่าง แต่แล้ววันนึงก็มาถึงวันที่ฉันจะต้องกลับประเทศไทยและจะไม่ได้กลับมาอยู่ในชนบทที่นิวซีแลน์อีกแล้ว ฉันลืมดวงดาว ฉันรักมันแต่จิตใจฉันสับสน ฉันอยากกลับบ้าน ฉันอยากเจอพ่อแม่ อยากเจอเพื่อนๆ แต่ฉันลืมเธอ ดวงดาวอันเป็นที่รัก จะมีฉันที่เป็นคนๆนี้ไหมถ้าไม่มีดวงดาว ฉันจากดวงดาวอันเป็นที่รักไปโดยไม่กล่าวลา และวันนี้วันที่ฉันทุกข์ คนรักของฉันจากฉันไป ฉันมองหาดวงดาว แต่ถึงแม้ว่าฉันจะยังคงอยู่ในนิวซิแลน์ฉันก็อยู่ในตัวเมือง เมืองที่ฉันไม่สามารถเห็นดวงดาวมากมายเท่าแต่ก่อน ฉันอยากกลับไปหาดวงดาว แต่ทำไม่ได้แล้ว วันนี้วันที่ฉันท้อแท้ ฉันนอนไม่หลับ ฉันออกไปมองหาเธอแต่เห็นแต่เธอที่ไม่เหมือนเดิม เธอจะไปไหนหรอ? อย่าไปไกลจากฉัน กลับมา
กลับมา...
      ฉันขอโทษ ขอโทษที่ทิ้งเธอไป ได้โปรดกลับมานะ ฉันขอร้องละ
ในที่สุดก็มีเสียงแว่วเขาหูมา เหมือนกับเป็นเสียงจากดวงดาว เธอบอกกับฉันบอกให้เข้มแข็ง ให้ฉันต่อสู้ อุปสักที่ฉันเจออยู่มันไม่มากมายเลย เพียงแค่ฉันหลับตาและปล่อยมันผ่านไป ฉันไม่จำเป็นต้องวิ่งหนีมัน ฉันควรจะเจอกับมัน และปล่อยให้มันหนีฉันไปเอง...
ในวินาทีนั้น ฉัน...
      ฉันรู้แล้วว่าเสียงนั้นคือเสียงใคร เสียงคุณแม่นี้เองคุณแม่ที่กำลังใจกับฉันที่เเมืองไทย เพียงแค่แฟนฉันจากไปไม่กี่วันมันไม่มีอะไรจะน่าเศร้าไปมากกว่าที่พ่อแม่ของฉันต้องจากฉันมาทั้งปี ฉันอยากขอคุณดวงดาวทั้งหลายที่คอยแนะนำฉัน ถ้าฉันมีโอกาศฉันจะกลับไปที่ๆฉันเคยมองเธอ ไม่ว่าเธอจะยังอยู่เหมือนเดิมหรือไม่ ฉันจะสัญญาว่าฉันจะกลับไป ฉันรักเธอ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น