... Friends ...

เนื้อเรื่อง

… สวัสดีทุกคน ฉันเป็นเด็กมัธยมคนหนึ่ง ที่มีชีวิตวัยรุ่นเหมือนกับคนอื่นๆเขา ฉันเองก็มีความรัก ความผิดหวัง ความรู้สึกเหมือนเด็กวัยรุ่นที่เขาควรจะมีกันน่ะ แต่เรื่องราวของฉันน่ะ มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะ น้ำเน่า แนวโศกนาฎกรรมไปนิด ปนความสนุกสนานไปหน่อย  และ มันก็อาจจะไม่เหมือนคนอื่นในบางอย่าง เพราะฉันเคยเจ็บปวดกับความรัก มาแล้ว 1ครั้ง มันเป็นความรู้สึกที่แสนจะผิดหวัง เพราะฉันให้ความสำคัญกับคนๆนั้นมากจนเกินไป แต่ในหลายๆคนมันอาจไม่เป็นเหมือนกับฉัน  มันเป็นความรักที่ฉันจะถ่ายทอดให้ทุกคนฟัง มันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อ  2-3 ปีที่แล้วนี้เอง …
… ฤดูร้อน ปี 2001  ณ โรงเรียน ซามุเซ็นสึ
“ เอ้า พวกเธอ เร็วเข้าสิ มาทางนี้ไวๆ พวกปี 1 ” เสียงของอาจารย์ท่านหนึ่งที่พยายามอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อที่จะให้นักเรียนทุกคนหันมาฟัง “ โอ๊ะ ” เสียงของฉันดังขึ้น เมื่อฉันเดินไปชนกับ หญิงสาวคนหนึ่ง “ ไม่เป็นไร หรอก เธอชื่ออะไรเหรอ เราชื่อ ชิโยะ …คาอิ ชิโยะ ” เธอคนนั้นบอก “ ฉันชื่อ นิชิซากิ รีร่า เรียกรินก็ได้ ” ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง เมื่อเธอได้เพื่อนแล้ว… ชิโยะจัง อ้อ ฉันลืมบอกสินะ ว่า ฉันชื่อ นิชิซากิ รีร่า เรียกกันว่า ริน และแล้วพวกเราก็ถูกต้อนไปรวมกันที่สนามของโรงเรียน และแล้วพิธีการก็เริ่มต้นขึ้น อาจารย์ให้พวกเรา จับฉลากทั้งหมด เพื่อหาตัวแทนของระดับชั้นออกไป ทำพิธีการ และแล้ว “ คนไหนจับได้เบอร์ 37 กับ 17 ออกมาเลยนะ ” เสียงอาจารย์คนนั้นเรียก และแล้วคนที่ได้เลข 37 ก็คือ ฉันนั่นเองและ คนที่ได้เลข 17 ก็คือ …  “ เธอชื่ออะไร เธอด้วย ” เสียงอาจารย์ถามจึงทำให้ฉัน ตื่นจากภวังค์ เพราะผู้ชาคนที่ได้นั้น หน้าตา หล่อมากๆ  ถูกสเปคของฉันเข้าอย่างจังเลยทีเดียว ซึ่งฉันก็แอบพอใจเขาเงียบๆ “ เอ้า เธอก่อน ตอบมาสิ ” เสียงอาจารย์ถามอีกครั้ง “ เอ่อ หนูชื่อ นิชิซากิ รีร่า ค่ะ ” ฉันตอบอย่างมั่นใจ “ เธอล่ะ ”อาจารย์ ผู้ชายคนนั้น “ ผมชื่อ ทาคาฮาร่า เคนซากุ ครับ” ชายหนุ่มคนนั้นตอบ ฉันเห็นเขาจ้องหน้าฉันเขม็ง ฉันจึงจ้องเขาตอบ และฉันก็เหมือนผู้ชนะ เพราะ เขาหลบสายตาของฉันทันทีที่สบตากัน และเมื่อผ่านพิธีการไป ก็จะเริ่มสู่การ เรียนเสริมก่อนเรียนตอนเปิดภาคเรียน ซึ่งต้องมีการสอบก่อน และ ฉันก็ได้อยู่ห้อง A ส่วนเขาคนนั้น อยู่ห้อง F ซึ่งเป็นห้องสุดท้าย และในระหว่างนั้นเอง ฉันก็ได้เพื่อนใหม่อีกหลายคน ซึ่งทื่สำคัญๆก็คือ โยชิมิ ไลอิ  ฉันมักจะเรียกเธอสั้นๆว่า ไลย์จัง เป็นชื่อเล่น เธอเป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนเข้าแถว เธอเป็นคนเงียบๆ ใส่แว่นและก็หน้าตาเด็กเรียนมากๆ คนต่อมาก็คือ คามิอุจิ เคย์โกะ หรือ เคย์  เคย์ค่อนข้างจะ ดูห้าวๆ พูดจาโผงผาง ตรงไปตรงมา จึงไม่ค่อยมีใครเรียกเคย์ว่า เคย์จัง เลยซักคนเดียว คนที่สามก็คือ อุจิมุระ อูรูมิ ฉันจะเรียกเค้าว่า รูอิจัง เพราะมันดูน่ารักดี รูอิเป็นคนค่อนข้างเรียบง่าย และก็ค่อนข้างน่ารัก ฉันออกจะสนิทกับ รูอิ มากเพราะเรียนเสริมห้องเดียวกัน คนสุดท้ายที่ฉันค่อนข้างสนิทคือ ฟุคุยะ เมริน หรือ เมย์
เมย์น่ะ เป็นคนตัวเล็กน่ารัก และก็พูดเสียงห้าวๆ เหมือนผู้ชาย แต่นิสัยดี รักเพื่อน ทั้งหมด 4คนนี้คือคนที่ฉันสนิทที่สุดในตอนนี้เลยล่ะ ในระหว่างที่เรียนน่ะ ฉันก็รู้สึกว่ามีใครมองตาม และก็เดินตามในบางจุด แต่เพื่อนๆของฉันก็ไม่มีใครใส่ใจซักคน กว่าฉันจะรู้ความจริงมันก็ …
… วันที่ 4 ของการเรียนเสริม …  ห้องที่ฉันเรียน
วันนั้นฉันกำลังยืนรอ ไลย์จัง กับ เคย์ อยู่เมื่อทั้งสองคนมา ฉันก็เดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อจะกลับบ้าน แต่แล้วก็มีเสียงๆหนึ่งเรียกฉันจากบนอาคาร มันทำให้ฉันอับอายพอสมควรอยู่ แต่ ไลย์จัง กับ เคย์ เดินไปถามให้ จึงได้รู้ว่า ทาคาฮาร่า เคนซากุน่ะ เค้าชอบฉัน ความรู้สึกในตอนนั้นมันพูดไม่ออก เพราะกำลังเขินมากอยู่ แต่ฉันก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกตินะ ถึงมันจะดูยากเต็มที  เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันก็รู้สึกว่า ฤดูใบไม้ผลิของฉัน มันมาเร็วมาก ทั้งๆที่ยังฤดูร้อนอยู่เลยล่ะ ถ้าเป็นตอนนี้ ก็คงอยากร้องดังๆ เหมือนปาล์มมี่ละมั้ง …
ช่วงปิดเทอมมันเป็นเวลาที่แสนจะดีสำหรับฉัน เพราะ เคนซากุน่ะ เค้าโทรมาหาฉันทุกวันเลย มันทำให้ฉันมีความสุขมาก และในวันก่อนวันเปิดเทอม เคนเค้าก็บอกรักฉันด้วย มันทำให้ฉันมีความสุขที่สุด และฉันตั้งใจว่า เขานี่แหละ …ใช่เลย แต่ …มันก็เป็นความสุขชั่วคราวจริงๆ เพราะฉันไม่รู้ตัวซักนิดว่า ฤดูใบไม้ผลิของฉันน่ะ มันกำลังจะผ่านไปอย่างไม่มีวันกลับ …
… เปิดเทอม …
มันเป็นความรู้สึกของฉันคนเดียวรึเปล่าก็ไม่รู้นะ เพราะเมื่อเปิดเทอม ฉันกับเคน ก็คบกันอย่างเปิดเผย เรามีช่วงเวลาที่ดีเเค่ไม่นาน … ไม่นานจริงๆ เพราะเมื่อ ความหวานมันจืดจาง นิสัยที่แท้จริงของเราสองคนเริ่มเปิดเผยมาให้เห็น เขาเป็นคนที่ จะบอกว่า คนละชนิดกับฉันก็ได้ เราไม่มีความสุขเลยซักนิดที่จะคบกันต่อไป เคนหลบหน้าฉันตลอด เส้นทางของเราเริ่มจะกลายเป็นเส้นขนาน ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวกับท่าทางของเขา เขาเป็นอะไรของเขานะ แต่เมื่อฉันได้ฟังความจริงจากเพื่อนของเขา ฉันถึงได้รับรู้ความจริงที่แสนจะปวดร้าว เพราะ เขาไม่เคยจริงใจกับฉันเลย เขาหลอกฉันมาตลอด จากวินาทีนั้น โลกที่เคยเป็นสีชมพูของฉัน มันเปลี่ยนพลันเป็นสีดำทันที จากฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม มันก็กลับกลายเป็นฤดูหนาวที่แสนจะโหดร้าย คุณคนไหนที่ไม่เคยมีความรัก ไม่เคยได้สัมผัสกับมัน คุณก็คงไม่มีวันรู้หรอกว่า การที่เรา รักและไว้ใจคนๆหนึ่งมากๆ แต่แล้ววันหนึ่งเขากลับหลอกเรามาตลอดมันเจ็บขนาดไหน มันเหมือนฉันกำลังปีนขึ้นไปบนฟ้า หวังไว้ว่า จะพบกับดวงดาว แต่แล้วเมื่อขึ้นไปถึงกลับไม่พบอะไรเลยนอกจากความเงียบเหงา ความเดียวดาย และแล้วฉันก็ตกลงมาสู่พื้นดิน โดยไม่ได้อะไรกลับมา มันรู้สึกเจ็บจนบอกไม่ถูก ในหัวมีแต่คำว่า ทำไมๆๆๆๆๆ และฉันก็ค่อนข้างทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก ฉันทำตัวร่าเริงได้เฉพาะเวลาที่อยู่โรงเรียนพบเจอคนมากมายได้เท่านั้น แต่เมื่อฉันอยู่คนเดียว อยู่กับความเดียวดายเมื่อใด ฉันจะร้องไห้ ให้น้ำตามันทำให้ใจฉันเข้มแข็งมากขึ้น ฉันเริ่มทำใจได้เมื่อเวลามันผ่านไป 4เดือน มันเหมือนผ่านไปนาน 4 ปี เพราะฉันเจ็บปวดกับเรื่องนี้เหลือเกิน มันบอกไม่ถูกว่าเป็นยังไง ฉันก็ใช่ชีวิตมาได้จนขึ้นปี 2…
… ฤดูร้อน ปี 2002 …
ปีนี้ฉันได้อยู่ห้อง E ฉันได้อยู่ร่วมห้อง กับ ไลย์จัง เพื่อนที่กล่าวถึงในตอนแรก เมื่อตอนปี 1 ฉันเคยทะเลาะกับไลย์จังค่อนข้างรุนแรง แต่มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระที่สุด เพราะเราทะเลาะกันด้วยเรื่อง รับประทานอาหารกลางวัน เห็นมั้ยว่ามันไร้สาระขนาดไหน คุณลองคิดดู แต่ฉันก็ต้องขอโทษไลย์จัง อยู่ดี เพราะความโมโหหิวของฉันทำให้ไลย์จังโกรธเอา และเราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม สิ้นเคราะห์กันไปซะที เฮ้อ ! อ้อ ฉันก็ได้อยู่ห้องเดียวกับ เคย์ด้วยนะ เคย์น่ะ ซาดิสถ์ โหด ห้าว ยังงัยก็ยังเหมือนเดิมเลยล่ะ และในปีนี้ฉันก็มีเพื่อนเพิ่มขึ้นด้วยนะ คนแรก แต๊น… โออิคาว่า มาโยริ ยัยคนนี้น่ะ เป็นคนน่ารัก ที่ฉันค่อนข้างจะอิจฉาเลยล่ะ ทั้งน่ารัก มีแต่คนจีบ แถมแม่นี่ก็บ้ายอด้วยนะ แสบสุดๆเลย ฉันจะเรียกแม่นี่ว่า มาโยะจัง คนต่อมาก็คือ …คิซากิ ฟุยูมิ หรือ ยูจัง คนนี้น่ะ ฉันเพิ่งพบในปีนี้เองความสนิทยังมีไม่มากหรอก แต่บอกคร่าวๆว่า บ้าการ์ตูนญี่ปุ่นที่หนึ่งเลยล่ะ เล่นเอาพวกเราที่เหลือบ้ากันตามด้วย 555 และคนต่อมาที่จะพูดถึงเลยนะ … โมริคาว่า รูมิ หรือ รูจัง บางคนฟังอาจจะดูน่าเกลียดแต่มันก็ดูน่ารักสำหรับสาวน้อยคนนี้ เพราะ รูจัง เป็นสาวหวานซ่อนเปรี้ยวจริงๆ ดูเด็กเรียนนะ แต่ก็เรียนเก่งมากๆ สรุปจบข่าว คนสุดท้ายในค่ำคืนนี้ ก็คือ … คาโต้ ชิโฮะ  ไม่รู้จะตั้งชื่อเล่นอาราย นอกจาก Miss Kammerroon เพราะคุณเธอมีผิวคล้ำสนิทที่สุดในกลุ่มเรา แต่จิตใจของเธอนั้น สุดยอดจริงๆ เธอมีหัวใจที่เป็นเพชรแท้เลยล่ะ … หมดเรื่องเพื่อนสนิทในกลุ่มแล้ว เรามาพูดเรื่องในห้องบ้างดีกว่า เริ่มจากเรื่อง … ฉันนี่ค่อนข้างจะชอบคนแปลกๆนะ เพราะเคนน่ะ เป็นผู้ชายที่ใช้ไม่ได้เลยจริงๆๆๆๆ แต่ฉันก็ชอบ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ มันชอบนี่นา คนที่กล่าวถึง ณ ที่นี้คนแรกก็คือ …อิวาคิ นาโอยะ คุง ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบนาโอยะคุงเหมือนกัน จำไม่ได้ว่ามีอะไรดี แต่ชอบแค่ไม่เกิน 2 เดือนเผลอๆไม่ถึงด้วย … คนต่อมา ก็คือ ไซออนจิ เอย์จิคุง นี่ก็เหมือนกัน ไม่รู้ชอบได้งัย เวอร์ก็ปานนั้น ปัญญาอ่อนที่สุดอีกต่างหากด้วย แต่ยังงัยฉันก็เคยชอบทั้งคู่นี้อยู่ดี เป็นเหตุให้ถูกล้อไม่รู้จบจนถึงทุกวันนี้ เฮ้อ ! เรามาถึงเรื่องรักวุ่นๆของมาโยริดีกว่า เรื่องมันมีอยู่ว่า … มาโยะจังน่ะ เค้าไปปิ๊งรักหนุ่มข้ามห้องน่ะ สิ ฉันจะไม่เข้าไป สอใส่รองเท้ากับเจ้าหล่อนเลยถ้าหากหนุ่มผู้โชคร้าย เจอแจ๊คพอร์ตคนนั้นไม่ใช่ คุราจิ โจย์ เพื่อนร่วมห้องตอนปีหนึ่งของฉันน่ะสิ น่าสงสาร โจย์คุงมากๆๆๆๆๆๆ เลยล่ะ แต่ช่างมันเถอะ มาโยะจังน่ะเค้าชอบโจย์คุง ฉันก็เลยทำหน้าที่ แม่สื่อให้ จนเค้าทั้งคู่มารู้จัก หนิดหนมกัน แต่แม่สื่อก็ได้พบรักกับรสมะนาว กับ พ่อสื่อของโจย์คุง ที่ชื่อ ซึงาวาร่า ไคโตะคุง นะ ฉันกับไคโตะคุงน่ะ สนิทกันมาก และแล้วเลยมีเรื่องกันจนได้ เพราะ ไคโตะคุงน่ะ เนื้อหอมมาก มีสาวน้อยสาวใหญ่ ตอมกันหึ่งเลย หนึ่งในล้านนั้นก็คือ คิตะโมโตะ มิโยะจัง  มิโยะจังเป็นเด็กผู้หญิงที่ค่อนข้างผิวคล้ำ ร่างเล็ก เสียงแหลม คนที่เห็นแวบแรก หลายคน ออกจะคลั่งเจ้าหล่อนอยู่ แต่ไคโตะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เค้าคิดยังไงของเค้า  มิโยะจังตั้งป้อมหาเรื่อง ฉันนับตั้งแต่นั้นมา จนกระทั่งจบงานกีฬาประจำปี มิโยะจังก็ยังไม่จบเรื่อง ฉันเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก ความสัมพันธ์ของไคโตะ กับ ฉันนั้น เพิ่มขึ้นทุกวัน แต่แล้ววันหนึ่ง มาโยริ ก็บอกเลิก โจย์คุง เพราะ มาโยริค่อนข้าง เบื่อ และรำคาญ ความขรึมชนิดแก้ไม่หายของโจย์ แต่ถึงอย่างนั้น ไคโตะกับฉันก็ยังเหมือนเดิม วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนเดิม ฉํนเองก็ลืมเรื่อง เคนซากุ ไปแล้ว แต่ในวันหนึ่ง ฉันก็ต้องหวนกลับมาคิดถึงเคนซากุอีก …
…ฤดูร้อน ปี 2003…  
ฉันค่อนข้างช็อค เพราะเมื่อขึ้นปี 3 ฉันได้อยู่ห้อง K และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เคนซากุก็อยู่ห้องนี้เหมือนกัน ไม่เพียงแต่เท่านั้น มาโยะจัง ไลย์จัง และ รูอิจัง (ขอทวนความจำนิดหนึ่ง รูอิ เคยสนิทกันตอน ปี 1 ไง )  ก็อยู่ห้องนี้ด้วย ซึ่งห้องนี้ ฉันก็ได้เพื่อนที่ค่อนข้างสนิทเพิ่มอีก 2 คน คือ ซูซึกิ ไอย์จัง และ คาวาคามิ ซาเอโกะ  ไอย์จังคนแรกน่ะ เป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ที่ค่อนข้างหมวยๆ ส่วน ซาเอะโกะ ที่จะเรียกว่า ซาเอะน่ะ เป็นคนที่ค่อนข้างจะมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศคนหนึ่งเลยล่ะ  มาพูดถึงในห้องบ้างดีกว่า … ห้องในสภาพปัจจุบันของฉัน ฉันนั้นได้พยายามตัดใจจากเคนซากุ แต่ดูเขาจะยังคิดกลับมาคืนดีด้วย แต่ในใจของฉันมันเริ่มมีแต่ความเฉยชา เพราะหัวใจฉันแตกสลายไปแล้วล่ะ เค้าทำลายใจฉันหมดแล้ว ที่สำคัญในหัวใจของฉันตอนนี้ ก็มีแต่ ไคโตะคุงเต็มหัวใจซะด้วย สิ และแน่นอน รักวุ่นๆของมาโยริน่ะ ยังมีต่อ…. จากความเดิมตอนที่แล้ว มาโยริน่ะ หักอก โจย์คุงทำให้โจย์คุงเสียใจมาก แต่ใจของมาโยรินั้นก็เสียใจมากเหมือนกันเพราะความไม่เข้าใจกันนั่นเอง สงสัยโจย์คุงจะไม่รู้ว่า มาโยริบ้ายอ ไม่งั้นป่านนี้คงรักกันหวานชื่นน่าดู ..ต่อเลยดีกว่า หลังจากนั้น มาโยริก็ได้สาบานไว้ว่า จะไม่มีแฟนจนถึง ไฮสคูลปี 1 เฮ้อ ! แต่ถ้าถามฉันนะ ฉันออกจะไม่เชื่อว่ามาโยริ จะทำได้และแล้ว … มันก็ใกล้เคียงกับที่ฉันคิดจริงๆ 555 เรื่องรักวุ่นๆของมาโยริ Part 2 …เรื่องมันก็มีอยู่อีกว่า วันหนึ่ง ในวันที่อากาศสวยงาม ฉันกำลังยืนคุยกับหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อว่า โฮชิโนะ ทาคาชิ คุง ห้องC กำลังคุยกันอย่างออกรส ขณะนั้นเอง มาโยริ ก็เดินออกมาพบเข้า ให้ทายเกิดอะไรขึ้น …แน่นอน รักแรกพบค่ะ มาโยริ ตกหลุมรัก ทาคาชิ คุงจนขึ้นมาไม่ได้ อ้อ ลืมเล่าไปเรื่องหนึ่ง ก่อนหน้านี่ แม่คนนี้ก็ไปแอบปิ๊งรัก รสกาแฟ รสชาตผู้ใหญ่ คือรักพี่ม .ปลายนั่นเอง พี่คนนั้นก็คือ โคซึกิ โทยะ พี่ชายของ โทชิกิ เพื่อนของพวกเรานั่นเอง แต่ก็ไม่รู้ไปงัยมางัย กลายมาเป็นพี่ชายที่แสนดีไปได้ซะนี่ 666 ต่อดีกว่า เรื่องของทาคาชิน่ะ มันก็เป็นอย่างงี้ตั้งแต่ อืม ถ้าจำไม่ผิด เทอม 1นะ แต่ว่า ทาคาชิคุงน่ะ เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะ ชื่อ โยเนฮาร่า เรโกะ ซัง ห้อง A โย่ พวกเด็กเก่ง และทาคาชิคุงน่ะ เค้าตัดใจจาก เรโกะซังไม่ได้ เรโกะซังเป็นที่ 1 เสมอ มาโยริก็เลย ที่ 1ไม่ไหว (ต้องกินแห้ว ครองที่ 2ไป) ทีนี้ ก็เลยเลิกรากันไป ฮิฮิ สม … หยุดเรื่องรักของมาโยริไว้ก่อนดีกว่า เพราะรักของฉันมันก็มีอยู่ว่า … ในปีนี้ ความสัมพันธ์ของ ไคโตะกับฉันไม่เหมือนเดิมนะ เพราะเราไม่มีเวลาให้กันเลย เราเลยห่างๆกันไป อืม ตอนนี้ฉันได้เจอ ผู้ชายอีกคนหนึ่ง ชื่อ ไดกาว่า มาซาโยชิ คุง ห้องเดียวกับ เอย์จิด้วยฉันออกจะคลั่งเขาคนนี้พอสมควรนะ ตอนนี้เลยดูๆกันอยู่น่ะ อ้อ ตอนนี้ฉันกับมาโยริน่ะ ได้เรียนกวดวิชาที่เดียวกันในตอนนี้ ทำให้ฉันได้รู้ว่า ในโลกนี้ไม่ยุติธรรมจริงๆนะเนี่ย มาโยริน่ะ มีแต่คนมาจีบจนต้องปฏิเสธไปบ้างแต่ฉันนี่สิ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีเลยล่ะ ว้าเเย่จัง แต่ช่างมันเถอะ คนเราน่ะ ไม่ตายก็หาผู้ชายแต่งด้วยได้น่า แต่อยากบอกว่า มาซาโยชิคุงน่ะ น่ารักมากๆเลยนะ พอก่อนเพราะมีข่าวล่ามาบอก ว่าตอนนี้ ยัยมาโยริน่ะ มีคนใหม่อีกละ ยัยนี่ไม่เข็ดจริงๆเล้ย และคนล่าสุดนี่เหรอ อืม ก็ สึกิโตะ งาคุ ที่อยู่ ไฮสคูลปี 3 ห้อง G ไม่รู้ปิ๊งไปได้งัย ไม่มีความหล่อเลย เสีย Self  (คิดว่าเขียนไม่ผิดหรอก ) ของมาโยริ หมดเลย แถมกวน บาทาบุรี อีกต่างหาก แต่ช่างเค้าเถอะ รู้ไป ฉันก็ไม่ได้อะไรหรอกนอกจากฟัง แม่คุณคร่ำครวญถึง พี่แก (งาคุ) อยู่วันละ สามถึง ยี่สิบ เวลาหลังอาหาร โครตเบื่อเลย เวลานี่นะ ฉันคิดว่า เราควรหยุดพักกันไว้แค่นี้ก่อนดีกว่า เพราะฉันยังใช้ชีวิตถึงแค่นี้เอง วันนี้น่ะ วันที่ 17 พฤศจิกายน ปี 2003 เองนะ ดังนั้น ฉันจะเล่าความสนุกสนานของฉันให้ฟังอีกละกัน … 17 November 2003 เวลา 20.30 น. ……


…………..สวัสดี…………..