ข้าวต้มในเช้าแรกของฤดูหนาว - ข้าวต้มในเช้าแรกของฤดูหนาว นิยาย ข้าวต้มในเช้าแรกของฤดูหนาว : Dek-D.com - Writer

    ข้าวต้มในเช้าแรกของฤดูหนาว

    เพิ่งเริ่มส่งเรื่องครับ ขอความกรุณาเยี่ยมชมกันบ้างนะครับ

    ผู้เข้าชมรวม

    320

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    320

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  20 พ.ย. 46 / 17:14 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ขุมขนแทบทุกหลุมปิดสนิทแน่น ยามลมเย็นพัดมากระทบผิว ขนทุกเส้นตั้งชูชันรอรับลมระลอกถัดไป ฤดูหนาวกลับมาอีกรอบแล้ว ปลายฟ้าฝั่งตะวันตกค่อยๆมืดลงรวดเร็วกว่าหลายคืนวันของฤดูกาลก่อนๆ ระยะเวลาของรัตติกาลนานเนิ่นกว่าปรกติ ผมชมชอบอากาศเย็นของฤดูหนาวเอามากๆ โดยเฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์ที่มีโอกาสขดตัวใต้ผ้านวมผืนโตนุ่มหนา สัมผัสไออุ่นแกล้มกับอาการงัวเงียอย่างเป็นสุข เป็นสุขจนกระทั่งนาฬิกาปลุกแผดเสียอันน่ารำคาญ แม้ว่าจะพากเพียรหานาฬิกาที่มีเสียงนกร้องไพเราะร้องปลุกทุกเช้า แต่สำนึกด้านในยังฟ้องว่าน่ารำคาญอยู่ดี
      วันจันทร์แรกของฤดูหนาว ปี พ.ศ. 2546
      ชายวัยใกล้สามสิบห้าคนหนึ่ง นอนกลิ้งบิดไปมาบนเตียงขนาดใหญ่ ถีบเอาผ้าห่มผืนย่อมไปกองปลายเท้า นาฬิกาปลุกคำรามลั่นอยู่สิบนาที เมื่อสิบนาทีก่อนนาฬิกาปลุกบ่งเวลาสิบหกจุดสามศูนย์นอ. ชายหนุ่มนึกเพียงว่า ไม่เป็นไรหรอกเราตั้งเวลาเผื่อไว้แล้ว เจ็ดโมงเช้าค่อยลืมตาตื่นเตรียมตัวไปใช้ชีวิตทำงานอย่างเก่าก่อน เปลือกตาเบื้องบนชนกับเบื้องล่างมิดชิด ไม่มีทีท่าว่าจะเบิกขึ้น
      .\" . .ตื่นได้แล้ว… \"
      เสียงใสไพเราะของหญิงคนหนึ่ง เรียกชายคนนั้นจากห้วงภวังค์ เธอเคาะช้อนชาคันเล็กกับถ้วยกาแฟกระเบื้องเคลือบส่งเสียงกังวาลอีกครั้ง เตาในครัวตั้งหม้อต้มข้าวต้มกุ้งใกล้เดือด กาน้ำร้อนไฟฟ้าเสียบอุ่นน้ำให้ร้อนเสมอ เธอบรรจงคนข้าวต้มในหม้อและคอยช้อนฟองออกอย่างใส่ใจ รวมทั้งบรรจงช้อนข้าวต้มขึ้นชิมดูสม่ำเสมอ เพื่อสังเกตว่าได้รสชาติที่ตั้งใจไว้หรือยัง รสชาตินั้นเป็นรสที่เธอจำได้ชัดเจน ไม่ใช่รสที่เธอชื่นชอบแม้แต่น้อย สักพักเธอค่อยตักข้าวต้มใส่ชามพร้อมเสิร์ฟ
      ถ้วยกาแฟถูกเติมกาแฟสองช้อนและน้ำตาลสองก้อน ไม่ใส่ครีมทุกประเภท สูตรสำเร็จนี้จำง่าย ทำง่าย เธอชงกาแฟสูตรนี้มาหลายวันแล้ว จนทราบดีว่าต้องตักกาแฟไม่ให้พูนช้อน เติมน้ำร้อนแค่ปริ่มปากถ้วย น้ำตาลต้องเติมหลังจากเติมน้ำร้อนไปแล้วสักครึ่งนาที จึงได้รสชาติอันคุ้นเคย …แน่นอน…ไม่ใช่รสชาติที่เธอชื่นชอบ แม้กลิ่นหอมขมจากกาแฟชงใหม่ๆ จะหอมหวานชวนลิ้มลอง
      โต๊ะทานข้าวตั้งในครัวสะอาดเอี่ยม ผนังทาสีครีมน้ำตาลอ่อนจาง ข้าวต้มกุ้งร้อนๆในถ้วยวางรอท่า กาแฟร้อนแสนอร่อยวางข้างๆ น้ำเปล่าในแก้วใสสัมผัสแสงแดดเป็นประกายระยิบ เธอแต่งหน้าแต่งตาเตรียมพร้อมไปทำงาน พอเสร็จเรียบร้อยเธอหยิบรองเท้ามาขัดจนขึ้นเงาทั้งที่เป็นรองเท้าของเธอและไม่ใช่รองเท้าของเธอ เธอผลักประตูออกไปทำงาน
      ผู้หญิงคนนั้นแวะที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ท่ารถ ซื้อนมเปรี้ยวพร่องมันเนยดื่มกล่องเดียว รูปร่างของเธอสวยได้รูปไม่มีส่วนเกินหรือขาด เธอพยายามรักษาไว้ให้สวยงามเสมอเหมือนสมัยโสดสด เหมือนกับเวลากว่าห้าสิบนาทีกับการแต่งหน้าทาปากดูแลผิวพรรณและทรงผม ทั้งหมดมิได้ทำเพื่อตัวเธอเองแม้สักนิด ….อย่างน้อยเธอก็มิเคยคิดเช่นนั้น …

      ชายหนุ่มเบิกตาหลังเธอออกจากบ้านไปยี่สิบนาที เขาไม่ต้องรีบร้อนอย่างเธอ เพราะเขาทำงานใกล้บ้าน ส่วนเธอต้องขึ้นรถประจำทางไปทำงาน ชายหนุ่มชอบใช้เวลาหลังตื่นในห้องน้ำอ่านหนังสือพิมพ์ขณะทำธุระ ใช้เวลาเยอะเกินเวลาอาบน้ำ พอออกมาก็รีบร้อนแต่งตัว ก่อนมานั่งแหมะที่โต๊ะกินข้าว ลมหนาวพัดลอดมาปะทะผิวจนเขาอยากกลับไปขลุกบนเตียงนอนอีกรอบ
      ชายหนุ่มกางหนังสือพิมพ์ออกอ่าน ขณะตักข้าวต้มกุ้งซึ่งเย็นชืดไปเรียบร้อยขึ้นซด ซดไปโดยไม่ใส่ใจ ใส่ลงไปเพียงเติมท้องให้อิ่ม กาแฟข้างๆเย็นชืดเช่นกัน เขาหยิบไปเททิ้งลงท่อน้ำ ค่อยชงดื่มใหม่ ค่อยหยิบถุงเท้าคู่สะอาดสวมเท้า คว้ารองเท้ามันปลาบมาสวมไปเดินท้าฝุ่น ชายหนุ่มผลักประตูบ้านออกไป พร้อมหาวคำใหญ่สองสามครั้ง เมื่อไหร่จะถึงวันหยุดเร็วๆนะ เขาคิด

      … ตกเย็น ของวันจันทร์แรกในฤดูหนาว พ.ศ.2546

      หญิงคนนั้นกลับบ้านอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่เหลือรอยแต่งเติมแต่เช้า ผมเพร่าดูรุ่งรุงรังนิดหน่อยหลังผจญแรงลมและควันไอเสีย ชายหนุ่มกลับมานอนดูรายการทีวีภาคเย็นก่อนหน้านานแล้ว เพียงเหลียวไปมองเธอวูบเดียวแล้วหันกลับมาจดจ่อกับรายการโทรทัศน์ ไปเรื่อย รอเพียงเวลานอน
      ฤดูหนาวท้องฟ้ามืดเร็วกว่าที่คิด ดวงตะวันลับฟ้าเร็วกว่าเดิม หลายหลังคาเรือนเข้านอนเร็วกว่าชีวิตสามัญ เข็มนาฬิกาเดินไล่ด้วยจังหวะจะโคนคงที่ ไม่แปรเปลี่ยนแม้ฟ้าจะมืดสว่างไม่เท่าเก่า ดวงตะวันยังคงขึ้นลงทางตะวันออก คอยฉายแสงให้ความอบอุ่นแก่ผืนโลกดั่งเช่นหลายร้อยล้านปีที่พ้นผ่าน
      แม้มนุษย์บางชีวิตจะไม่อยากตื่นจากห้วงหลับไหล
      รุ่งทิวายามรุ่งสางยังคงงดงามเสมอ
      ดวงตะวันคอยมอบแสงแดงอบอุ่นยามเช้าเช่นเดิม
      ….ชายคนนั้นขดตัวในผ้านวม ตั้งนาฬิกาปลุกเผื่อเวลาบิดขี้เกียจ
      …หญิงคนนั้นเข้านอนช้าไปอีกครึ่งชั่วโมงคอยดึงผ้านวมห่มให้อีกคน
      เธอตั้งนาฬิกาปลุกก่อนชายหนุ่มหนึ่งชั่วโมง

      เมื่อดวงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าในเช้ารุ่งเมื่อฤดูหนาวผ่านพ้น ชายคนหนึ่งถึงจะได้มีบุญซดข้าวต้มร้อนๆ และกาแฟอร่อยๆ
      และ..
      ได้ชื่นชมหญิงสาวของตนในเวลาที่งดงามที่สุด

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×