อินเตอร์เน็ตสื่อรัก

เนื้อเรื่อง

อินเตอร์เน็ตสื่อรัก
“หวัดดีครับ”ตัวอักษรปรากฏขึ้นที่จอคอมพิวเตอร์ของหญิงสาวคนหนึ่งที่ชอบอยู่บ้านคนเดียว และหมกตัวอยู่กับคอมพิวเตอร์ หญิงสาววัย 18 นักศึกษาปีหนึ่ง เธอเดินมานั่งที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ มีชายหนุ่มตอบกลับมาหนึ่งคน
“หวัดดีค่ะ”เธอพิมพ์ตอบกลับไป
“ชื่ออะไรครับ”เขาถาม
“แล้วคุณชื่ออะไร”เธอถามกลับไป
“ผมชื่อ ยุทธนา เรียกว่า ยุทธ์”เขาตอบเออออ
“โอเคค่ะ”
“แล้วคุณชื่ออะไร”
หญิงสาวรู้สึกสนุก
“แป้งค่ะ แป้ง ปริศนา”
“จะให้เรียกว่าอะไร”
“แป้ง”
“ครับแป้ง เรียนที่ไหน”
“รามคำแหง”
“เหมือนกัน ปีไหน”ถามสั้นๆ
“ปี 1”เธอสั้นตาม
“อ่อน กว่าผม”
“คุณอยู่ปีอะไร คุณยุทธ์”
“ปี 3”
“คุณมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังไหม”
“ผมจะไว้ใจคุณได้ไงว่า คุณคือผู้หญิงจริง”
“ฉันก็ไม่ค่อยไว้ใจคุณหรอกนะ ฉันจะรู้ได้ไงว่าคุณเป็นคนดีหรือเปล่า”
“เป็นอันว่า เราต่างไม่ไว้ใจ”
“ใช่”
“...”
“ไม่มีอะไรจะเล่าเหรอค่ะ”
“ไม่มีฮะ”
“งั้นฉันก็เสียเวลาเปล่า”
“ก็คงงั้นฮะ”
“ฉันจะคุยกับคนอื่นดีกว่า”
“นี่คุณ ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ ปรึกษาผมได้ ยังไงก็อยู่มหาลัยเดียวกัน”
“มีค่ะ”
“อะไรครับ”
“คุณอาจจะหาว่าฉันแสแสร้ง”
“คุณแป้งครับบอกเถอะครับ”
“ได้ค่ะ แป้งจะบอก รอหน่อยนะค่ะ”
“ได้ครับ แสดงว่าเรื่องเยอะ”
“ใช่ค่ะ”เธอหัวเราะแล้วพิมพ์ต่อ “พี่ยุทธ์คะ พี่จะทำยังไงเมื่อมีคนมาขอเป็นเพื่อน ทั้งๆที่เขานิสัยไม่ดีเอาเลย แย่ มาก วันๆพูดแต่เรื่องผู้ชาย แป้งเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก แต่เพื่อนสนิทแป้งบอกแป้งว่าผู้หญิงคนนี้ร้องไห้เรื่องไม่มีเพื่อนเลย คบคนเยอะแยะไม่มีใครจริงใจ แป้งสงสาร แต่อีกใจก็สมน้ำหน้า อยากทำตัวน่าเบื่อหน่ายเองนี่น่า แป้งจะทำยังไงดีค่ะ”
“อืม พี่ว่าแป้งน่าจะลองคบกับเขานะ”
“ทำไม”
“แป้งอย่าดื้อสิครับ”
“บอกเหตุผลมาที่ดีด้วย”
“ก็ได้”ชายหนุ่มที่เขียนอยู่หัวเราะร่วน น้องแป้ง ปริศนา ใครกันอยู่มหาลัยเดียวกัน อืม...ไร้เดียงสาดีจริงๆเลย ชายหนุ่มโกหกเธอเรื่องชื่อจริงๆแล้วเขาชื่อธนาต่างหากล่ะ
“ทำไมเงียบไป”
“ก็กำลังหาเหตุผล ให้ยัยตัวดื้ออยู่”
“แป้งไม่ดื้อ ซะหน่อยนะ”
“โอเค ไม่ดื้อก็ได้”
“ดีค่ะ”
“ผมอยากเห็นคุณ”
“ไม่มีทาง”
“ขอร้อง”
“ไม่”
“นะ”
“ไม่ แค่นี้แล้วกันค่ะ”
“เดี๋ยวคุณแป้ง”
“...”
“ยังอยู่ไหม”
“...”
“หายไปไหน”ชายหนุ่มพึมพัม เธอน่ารักดีนะ เขาคิด จะมีโอกาสได้เจอไหมเนี่ย
“ผู้ชายบ้า”ปริศนาบ่นอยู่คนเดียว “อะไรแค่เดี๋ยวเดียว ก็อยากเจอแล้วโรคจิตหรือเปล่า”
ปริศนา บ่นอยู่สักพักหนึ่งก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง และหลับไป
.......................................................................................................
ในตอนเช้าที่อากาศสดใส ดวงอาทิตย์ส่องโดนหัวแล้ว ปริศนาตื่นขึ้นมา แล้วทำกิจวัตรส่วนตัวก่อนไปเรียน เธอเดินลงมาจากบันได พลางก้มลงอ่านเอกสารที่ชมรมหนังสือพิมพ์ส่งมาให้ เป็นใบโฆษณา เธอคิดว่าน่าลงดีจะตายไป เธอจึงจะไปสมัครในวันนี้ เธอรีบรับประทานอาหาร (จ้วง) และเดินออกจากบ้านทันที เธอบอกลากับแม่ก่อนไป
.......................................................................................................
ได้ชื่อว่าคนขี้เซาก็คงต้องเป็นปริศนา นั่นแหละ เพื่อนของเธอกำลังนั่งอ่านหนังสือก่อนเข้าเรียน แต่ปริศนาก้มหน้าก้มตาหลับอย่างเดียวเลย
“แป้ง ตื่นได้แล้ว จะเข้าเรียนแล้วนะ”น้ำฟ้าเพื่อนสนิทของปริศนาเรียกเธอ
“ฟ้า ขอนอนก่อนได้ไหม”
“นี่ยัยแป้งมันเหลืออีกสิบนาทีจะเข้าชั้นแล้ว”
“อะไรนะ”ปริศนาร้อง “อีกสิบนาที”
“ใช่ ไปได้หรือยังค่ะ คุณแป้ง”
“ไปจ๊ะ ฟ้าไป”ปริศนาลากเพื่อนตัวเองไปเข้าชั้นเรียน
.......................................................................................................
ตอนพักกลางวัน ปริศนาลากน้ำฟ้าไปที่ชมรมหนังสือพิมพ์ เพื่อสมัครเข้าชมรมนี้
“กรอกใบสมัครเลยจ๊ะ”พี่รองประธานชมรมบอก “กรอกเสร็จก็เดินเข้าไปด้านในทีละคนนะจ๊ะ เดี๋ยวประธานจะมอบหมายให้ไปหาสิ่งของมาเพื่อรับเข้าชมรม”
“ค่ะ”น้ำฟ้าตอบ
หญิงทั้งสาวทั้งสองก้มหน้ากรอกใบสมัครไป เมื่อกรอกเสร็จก็ยื่นให้รองประธานไป
“รอแป๊ปนะ”จินตนารองประธานบอก
จินตนาหายเข้าไปในห้องชมรมสักพักหนึ่งก็ก้าวออกมา ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
“ปริศนาเดินเข้ามาเลยจ๊ะ”จินตนาบอก
“ค่ะ”ปริศนาตอบรับ
เธอเดินเข้าไปในห้องชมรมนั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนได้ เมื่อเธอเดินเข้าไป ชายหนุ่มคนนั้นก็หมุนเก้าอี้กลับมาเผชิญหน้ากัน ชายหนุ่มคนนี้ก็หล่อไม่เบา ผมยาวแบบไม่มากนักพอเท่ห์ ใบหน้าคมเข้ม ดูหยิ่งๆอย่างบอกไม่ถูก และดูเหมือนว่าจะเป็นประธานชมรม
“เธอคือปริศนา ธรรมวัฒนาพานิช”ชายหนุ่มกล่าวเสียงเข้ม
“ค่ะ”ปริศนาตอบ
“ฉันไม่ได้ถาม”ชายหนุ่มบอก
ปริศนามีท่าทางโกรธๆ
“ฉันเป็นประธานชมรม”ไม่ต้องบอกก็รู้ “อยู่ปีสาม ฉันชื่อ ธนา อนันบุตร”
“ทำไมถึงอยากเข้าชมรมนี้”เขาถาม
“ชอบ”ปริศนารู้สึกไม่ถูกชะตากับอีตานี่อย่างแรงเธอจึงตอบสั้นๆ
“อืม...ชอบหาเพื่อนทางอินเตอร์เน็ตไหม”ธนาถาม
“ชอบ”
“พูดได้คำเดียวเหรอ”ธนาถามทำหน้าเครียดใส่อย่างกะคุณพ่อแน่ะ “ครั้งล่าสุดคุยกับใคร”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”
“เกี่ยว”
“บอกเหตุผลมา”
เขาเงียบ
“ทำไมเงียบล่ะ”
“กำลังหาเหตุผลให้ยัยตัวดื้ออยู่”ธนาตอบ
ประโยคนี้มัน เป็นของคุณยุทธนานี่อะไรจะบังเอิญแบบนั้น
“ฉันถามว่า ล่าสุดคุยกับใคร”
“...”เงียบ
“ถ้าเธอตอบคำถามฉัน เธอกับเพื่อนเธอจะได้เข้าชมรมทันทีโดยไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น”
“...”
“ตามใจ งั้นเธอไปถ่ายรูปของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกามา อย่าเอามาจากนิตยสาร หนังสือพิมพ์ หรืออะไรก็แล้วแต่”
ปริศนารู้สึกโกรธมากเธอจึงตอบไปว่า “ยุทธนา”
“ก็แค่นั้น”เขาบอก “เขานัดไปไหนมั้ย”
“ไม่เกี่ยวอะไรเลยนะ”
“ฉันขอเตือนนะ อย่าง่ายกับใครมากเกินไป จะถูกเขี่ยทิ้ง”เขาบอก
“นี่คุณ”
“โอเค เธออกไปได้แล้ว เธอกับเพื่อนได้เข้าชมรมนี้เรียบร้อย”
เขากดโทรศัพท์
“จินเหรอ”
“คะพี่”
“เอาปริศนากับน้ำฟ้าเข้าชมรมเราไปเลยนะ”
“อ้าวพี่คะ แล้ว...”
“ไม่ต้องพูดแล้วจิน ทำตามที่พี่บอก”
“ค่ะ ค่ะ”จินตนาวางหูโทรศัพท์ก็พอดีกับที่ ปริศนาเดินออกมา
“คุณสองคนโชคดีมากเลยนะค่ะ ที่พี่ชายให้รับเข้าชมรมเลย โดยไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น”จินตนาบอกท่าทีฉงน
“คุณธนา เป็นพี่ชายเหรอค่ะ”ปริศนาถาม
“ค่ะ พี่ชายแท้เลย”
“ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยสักนิดเดียว ระหว่างคุณธนากับพี่”
“อย่าคิดมากเลยน่า พี่ชายของพี่เป็นอย่างนี้แหละ เมื่อคืนแกนั่งคุณกับสาวลึกลับทางอินเตอร์เน็ต ดูท่าทางคงสนใจคนนี้ละมั้ง ถึงกับจะหาทางคุยด้วยอีกครั้ง และก็หาทางเจอหน้า”
“คนอย่างเขามีใครอยากคุยด้วยบ้าง”ปริศนาพูด
“ก็พี่บอกแล้วว่าอย่าถือสาเลย เขาเป็นอย่างนี้ พี่ก็อยากให้เปลี่ยนเหมือนกัน พี่เคยถามนะว่าจะเปลี่ยนไหมนิสัยเย็นชาแบบนี้ เขาบอกว่าจะเปลี่ยนก็ต่อเมื่อเจอผู้หญิงที่ถูกใจ”
“ชาติหน้าคงไม่ได้เจอหรกอค่ะ”ปริศนาบอก
“แป้งเป็นอะไร”น้ำฟ้าถาม
“เปล่าหรอกฟ้า”ปริศนาตอบแล้วหันไปทางจินตนา “ขอบคุณมากนะค่ะ”แล้วเธอก็ลากเพื่อนเธอไปด้วย
.......................................................................................................
“ใช่เธอจริงๆด้วย”ธนาพึมพัม
เขานั่งคิดคนเดียวไปเรื่อยๆ เธอจะรู้ไหมว่าคนที่เธอคุยด้วยเมื่อคืนมาอยู่ตรงหน้าเธอเมื่อกี้นี้เอง เธอคงต้องคิดว่าเขาอวดเก่งเย็นชา
“คืนนี้เราจะได้คุยกันอีกไหม แป้ง ปริศนา ธรรมวัฒนาพานิช”
......................................................................................................
ปริศนานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ทันทีเมื่อนาฬิกาตีบอกเวลาสามทุ่มตรง แม่ของเธอยกนมสดอุ่นๆมาให้หนึ่งแก้ว
“เล่นเน็ตอีกแล้วสิ”แม่เธอถาม
“แหม แม่ก็”
“จ้า อย่านอนดึกนะ”
“ค่ะ รับรองไม่ดึกแน่นอน”
ทันใดนั้นหน้าจอของเธอก็ปรากฏคำพูดออกมา
“หวัดดีครับ แป้ง ยุทธ์เองแหละ”
หญิงสาวอมยิ้มอยู่คนเดียวแล้วพิมพ์ตอบกลับไป
“หวัดดีค่ะพี่ยุทธ์”
ธนานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ถ้ามีแป้งมาพูดคำนี้อยู่ข้างก็คงดี หวัดดีค่ะพี่ธนา จะเป็นไปได้เปล่าไม่รู้ ธนาคิดอย่างใจห่อเหี่ยว
“เป็นไงบ้างวันนี้”
“ก็ดีค่ะ ยกเว้นช่วงพักกลางวัน”
ธนาตาโต ต้องเป็นเรื่องเขาแน่ๆเลย
“เรื่องอะไรจ๊ะ”ธนาพิมพ์ถาม
“ก็นายธนา ที่เป็นประธานชมรมหนังสือพิมพ์ที่ แป้งไปสมัครนี่สิ”
ธนาสะดุ้ง จริงด้วยเห็นไหม เขาน่าจะไปยึดอาชีพเป็นหมอเดานะเนี่ย
“ทำไมล่ะจ๊ะ”
“พี่ยุทธ์ค่ะ ไม่ต้องหวานขนาดนั้นก็ได้”
“โอเค ว่าไงวะ”ธนาแกล้ง
“พี่ยุทธ์ แป้งโกรธแล้วนะ”
“มีอะไรก็ว่ามาสิครับ”ธนาหัวเราะ
“ก็นายเนี่ยมา กวนส้น...แป้ง”
“กวนยังไง”
“ถามเรื่องส่วนตัวของแป้ง”
“แล้วแป้งตอบไหม”
“ตอบสิคะ ถ้าจะอยู่ชมรมเขา ไม่งั้นแป้งต้องไปหารูป ประธานธิบดีสหรัฐมาโดยไม่เอาจากที่ๆไหนๆเลย”
“แล้วเขาเป็นไงอีก”
“เย็นชา เครียด อวดเก่ง ทุเรศที่สุดเลย”
“แป้งครับ แป้งอย่ามองคนเพียงด้านเดียวสิ”ธนาพยายามโปรโมทตัวเอง
“ไม่ล่ะค่ะ แป้งไม่ชอบเขา แป้งเกลียดเขา”
“แป้ง ลองคิดกลับกันนะว่า ถ้าเกิดเขาแอบชอบแป้งล่ะ”ธนาพยายามหาเหตุผล
“พี่ยุทธ์คะ ถ้าพูดอย่างนี้ แป้งไม่คุยด้วยแล้วจริงๆนะ”
“ขอโทษครับ”
“พี่ยุทธ์ แป้งจะมีโอกาสได้เจอพี่ไหม”
“อะไร เมื่อวานยังบอกไม่อยากเจอเลย”ยัยแป้งฉันเพิ่งเตือนเธอไปเมื่อกลางวันว่าอย่าง่ายกับใคร นี่อะไรกันเนี่ย เออใช่ลืมไป ใครจะฟังเราพูดล่ะ
“ไม่เจอก็ได้”
“ไม่แน่นะ แป้งอาจจะเจอพี่แล้วก็ได้ แต่แป้งไม่รู้”
“น้ำเน่าค่ะ”
“ง่วงยัง”
“ทำไมพี่ง่วงเหรอ”
“อืม”
“หมายความว่าไง อืมเนี่ย”
“ก็ง่วงไงครับ”
“งั้นแป้งไม่คุยต่อก็ได้ค่ะ”
“เดี๋ยวแป้งนัดคุยกันไหม”
“ตอนไหนล่ะ”
“สามทุ่ม”
“โอเค”
“งั้นสามทุ่มพรุ่งนี้เจอกัน”
ปริศนาก็หาอะไรเล่นต่อไปเรื่อยๆ ส่วนธนาล้มตัวลงนอนอย่างมีความสุขเหลือหลาย เขาจะรั้งให้เธออยู่ที่ชมรมในวันพรุ่งนี้ให้ได้ แล้วเขาจะบอกความจริงว่าเขาคือใคร
.......................................................................................................
ในตอนเย็นของวันถัดมา ธนาแกล้งปริศนาว่าให้อยู่ทำงานต่อ และเขียนคอลัมน์คนดังในโรงเรียนให้เสร็จภายในวันนี้
“เรื่องอะไรจะทำตามล่ะ”ปริศนาพึมพำเธอเข้าอินเตอร์เน็ตและกะจะคุยกับพี่ยุทธนาต่อ
“พี่ยุทธ์ นี่ปริศนานะ”
“ครับรู้แล้ว”ธนาใช้คอมพิวเตอร์อยู่ด้านหลังเธอ เธอก็ไม่ได้สังเกตอะไรเลย
“อืม วันนี้ยังไม่ได้กลับบ้านเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ก็อีตาธนาน่ะสิ”
“เขาทำอะไร”
“เขาให้แป้งเขียนคอลัมน์ให้เสร็จภายในวันนี้”
“แล้วแป้งทำแล้วเหรอ”
“แป้งไม่ทำ”
“อ้าว”
“ไม่สนค่ะ”
“ร้ายนะเรา”
“รู้”
“อยากเจอพี่ไหมถามจริง”
“อยากเห็น”
“อืม รู้แล้วอย่าตกใจนะ พี่คือ ธนา ที่เราน่ะเกลียดนักเกลียดหนา”
“ตลก เด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลย”
“ตามใจ หันไปดูข้างหลังสิ”ธนาเขียนไปแล้วขยับเข้าไปใกล้ปริศนาไปยืนอยู่ข้างหลังเธอโดยเธอไม่รู้ตัวอยู่ดี
ปริศนางง แต่เธอก็ทำตาม เธอจึงหันไปดูด้านหลังของเธอ และพบกับธนายืนอยู่ข้างหลังเธอ เธอลุกพรวดทันทีอย่างตกใจ ธนาคว้าข้อมือเธอไว้
“ก็บอกแล้วไม่เชื่อ ว่ายุทธนาคือธนาคนนี้ที่เธอเกลียดนักเกลียดหนา”เขาบอก
“หมายความว่าไง”
“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ เธอคิดว่าหน้าอย่างฉันเนี่ยยอมติดตามผู้หญิงคนไหนด้วยเหรอ”
“ไม่”
“ก็ใช่น่าสิ”
“ฉันไม่ค่อยใจ”
“แกล้งโง่”
“เปล่า”
“ไม่เชื่อ”ธนาบอก ยังไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ
“ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย เธอก็รู้อยู่”
“ฉันไม่รู้อะไรเลย”
“เธอรู้”
“ไม่...ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย”
“คุณธนา คุณทำยังนี้ทำไม เพื่ออะไรกัน”
“เพราะว่า ปริศนา เธอโง่จริงหรือแกล้งโง่กันแน่ เธอดูไม่ออกเหรอว่าฉันรักเธอ ตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่แรกคุย”
“ไอ้เรื่องรักแรกพบ มันล้าสมันแล้ว ฉันไม่เชื่อ”
“ทำยังไงถึงจะเชื่อล่ะ”ชายหนุ่มถามแล้วเดินเข้ามาใกล้จนปริศนากลัวลมหายใจของธนา
“จะทำอะไร”เธอถาม เขายังเขยิบเข้ามาใกล้เรื่อยๆและก้มลง...
เพี้ยะ! “นายจะทำอะไรฉัน ฉันรู้นะยะ”
“โอ้ย เจ็บนะเนี่ย”
“สมแล้ว”แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป
“ทำยังไงเธอถึงจะเชื่อนะ”ธนานั่งลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนใจ เขาไม่เคยรักใครแบบแฟนมาก่อนเพราะเขาไม่เจอคนที่เขาถูกใจเลยสักคน จนมาถึงคนคนนี้ ปริศนา ธรรมวัฒนาพานิช รู้ไหมว่าเธอมีอิทธิพลต่อฉันขนาดไหน ทำไมไม่เหลียวมองกันบ้าง ผู้หญิงใจร้าย!
ใจร้าย!
ใจร้าย!
.......................................................................................................
ตั้งแต่เหตุการณ์ในคืนนั้น ปริศนากับธนามีท่าทีเหินห่างกันมากขึ้น แม้แต่พูดยังไม่พูด เวลาผ่านไปเรื่อยๆ โดยปริศนาไม่รู้ใจตัวเองเลยว่าเป็นยังไง จนกระทั่งถึงวันที่ธนารับปริญญา เธอไปงานเขาด้วย เธอเห็นมาตั้งนานแล้วว่าธนากำลังควงกับผู้หญิงคนหนึ่ง นี่เขาไม่รักเราแล้วเหรอเนี่ย ทำไมใจร้ายจังล่ะคุณธนา ไหนบอกว่ารัก ผ่านไปแค่ปีเดียวเอง มีคนใหม่เฉยเลย
“เฮ้ย แป้งตอนนี้อาจยังไม่สายนะ รีบบอกความในใจของแกซะ”น้ำฟ้าบอก
“ฟ้า เขาอยู่กับคนอื่นนะ เธอจะให้ฉันไป”ปริศนาพูดแล้วอยากร้องไห้
“ลองดูสิ”น้ำฟ้าบอก “ไปบอกเขาจะได้รู้สึกสบายใจ”
“จริงเหรอ”
“อืม ไปบอกเขาเถอะ”
ปริศนาถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหาธนา เธอสะกิดไหล่เขา
“มีอะไรเหรอ”ท่าทางเหินห่างเหลือเกิน ปริศนาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “แป้งเป็นอะไร มานี่มา”เขาลากเธอออกจากความวุ่นวายทั้งหลายทั้งปวง
“เป็นอะไรหรือเปล่า”เขาถามอย่างเป็นห่วง
“มันสายเกินไปไหมที่ ฉันจะบอก”
“บอกอะไร”
“พี่ธนายังรักแป้งอยู่ไหม”
“รัก”
“ไม่จริง”
“จริง”
“ผู้หญิงที่ชื่อปางเป็นใคร”
“แฟนไอ้โชคเพื่อนพี่”
“แฟนเพื่อน”เธอร้อง แล้วหัวเราะ
“สติครบไหมเนี่ย”
“ครบสิค่ะ”
“แน่ใจ”
“แน่ค่ะ”
“มีอะไรหรือเปล่า”
“ยังรักแป้งอยู่ก็โอเค”
“แป้งอยากบอกว่า แป้งรักพี่ธนาคนเดียวเท่านั้น รักที่สุด รักมาตั้งนานแล้ว”
“ตอนไหน”
“แป้งไม่รู้ แป้งรู้แค่ว่า เมื่อแป้งเห็นว่าพี่ธนาห่างเหินกับแป้ง แป้งไม่พอใจ แล้วเห็นพี่ไปอยู่กับคนอื่นก็ไม่พอใจเหมือนกัน”
“...”เขาไม่ได้พูดอะไรแต่หัวเราะแทน
“น่าขำต้องไหน”
“เปล่า ไม่น่าขำหรอกจ๊ะ”
“พี่ยังรักแป้งอยู่จริงอ่ะ”
“จ๊ะ พี่อยากบอกว่า ธนาคนนี้รักแป้งมากที่สุด รักแป้งคนเดียว”
ปริศนาได้ฟังก็ดีใจ โผเข้ากอดธนาทันทีทันใด เมื่อคลายอ้อมแขนออกแล้ว ธนาก็เชยคางของปริศนาขึ้นมา แล้วก็ก้มลง...(แล้วแต่ท่านผู้อ่านจะคิด)
“ในที่สุดคู่นี้ก็ลงเอยกันได้”น้ำฟ้ากระซิบกับจินตนา โชคชัย และปางสุข
“เออ น่าจะขอบคุณระบบอินเตอร์เน็ตมากกว่าที่ทำให้คู่นี้รู้จักกัน”ปางสุขบอก
“นั่นสินะ ฟ้าเธอบอกว่ายัยแป้งคิดว่าปางเป็นแฟนพี่ธนาจริงๆเหรอ”จินตนาถาม
“ก็จริงสิพี่”น้ำฟ้าตอบ
“ตกข่าวจริงๆเลย”โชคชัยพูดแล้วก็หัวเราะเบาๆกลัวสองคนนั้นได้ยิน
“แหมได้เห็นฉากเด็ดด้วย จุ๊กกรู๊”น้ำฟ้าร้องเสียงดัง
ธนากับปริศนาได้ยินเสียงร้องผละออกจากกันมองไปที่ประตูไม่มีใครก็...
ขอให้มีความสุข ปริศนา ธนา
จบบรฺบูรณ์