3. รัก...ที่ไม่เกิดผล - 3. รัก...ที่ไม่เกิดผล นิยาย 3. รัก...ที่ไม่เกิดผล : Dek-D.com - Writer

    3. รัก...ที่ไม่เกิดผล

    ชุด...รักนี้ไม่มีหวัง

    ผู้เข้าชมรวม

    351

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    351

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  12 พ.ย. 46 / 18:19 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ท้องฟ้าค่ำคืนนี้ มีเพียงเสียงลมเบาๆ สายตาที่ทอดยาว ไปที่สุดขอบฝั่งอีกด้าน ของทะเล
      ยามนี้แม้เป็นเวลา อาทิตย์อัสดงส์ลับฟ้า แต่เขายังคงทอดสายตาไปไกลโพ้น เหลียวมองหาคนข้างกาย
      ใยมิใช่พบเพียงลมว่างเปล่า ความเหงาย่างกลาย เข้ามาหนาวเหน็บในหัวใจเขา อีกครั้ง หวนคิดถึง
      เขาไม่มีโอกาสเลย แม้เพียงแต่จะบอกรักเธอซักคำ เธอก็จากเขาไปซะก่อน หัวใจที่อ่อนล้า พาร่างกาย
      อันซูบซีดของเขา มาที่นี่ คลื่นลมที่นี่สงบ มีเพียงลมบางๆพัดผ่านเขา ไปเรื่อยๆ ดุจว่ามันจะโอนอ่อนผ่อน
      ตามอารมณ์ ที่อ่อนแรงของเขา ความมืดครอบคลุมท้องทะเล แสงดาวระยับ ส่องกระทบน้ำวับวาวตา
          ช่วงเวลานี้มีเพียงเขา กับความว่างเปล่า และหญิงสาวในที่ห่างไปจากเขา ระยะเพียงไม่กี่ก้าว..
      ...เธอคนนั้น ดูท่าทางเหม่อลอย เธอเหม่อมองออกไป ณ สุดขอบฟ้า ของฝั่งทะเล เช่นเดียวกับเขา
      เส้นผมเธอคนนั้น สยายพริ้วไหว ไปตามแรงลม เขาไม่อาจเห็น ใบหน้าซึ่งนอง
      ไปด้วยคราบน้ำตา ด้วยว่าความมืดที่บดบัง กอรปกับเธอหันหลังให้แก่เขา เขาจ้องมองแผ่นหลังของเธอ
          เธอเริ่มย่างก้าวเคลื่อนที่ เพียงไม่นานเมื่อเขาหันกลับไปมองเธออีกครั้ง เธอคนนั้น
      พลันลับหายไปแล้ว ด้วยความตื่นใจ เขารีบวิ่งอย่างเต็มกำลัง กระโดดลงในทะเล
      มือเริ่มความหาหญิงสาว ร่างบอบบางคนนั้น ด้วยหวังว่าเธอ คงยังไม่เป็นอะไร ดังที่เขาคิด
      ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็มาอยู่ในอ้อมแขนเขา เขาพาเธอขึ้นมาจากน้ำทะเล อย่างยากเย็น
      หัวใจเธอหยุดเต้นแล้ว เขาพยามช่วยเธออย่าสุดความสามารถ
           -- หัวใจเธอเริ่มเต้น ลมหายใจรวยริน เธอกลับมาแล้ว เขาดีใจเป็นที่สุด ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร
      เขาจะไม่ปล่อยให้ มันสายเกินไป หากแม้นเขาสามารถ ช่วยคนที่เขารัก ได้เช่นนี้ วันนี้เขาคงไม่ต้อง นั่งเหม่อมอง
      ท้องทะเล และเธอ คงไม่มีลมหายใจ อย่างแน่นอน นับเป็นวาสนาผูกพัน เธอยังคงหายใจรวยริน
      และยังไม่ลืมตา หากแต่เธอยังไม่จากไป เขาก็โล่งใจอย่างยิ่งแล้ว
          -- ค่ำคืนนั้นเขาอยู่เฝ้าเธอที่โรงพยาบาลทั้งคืน เธอไม่มีสิ่งใดติดตัว ที่จะพอติดตามหา ญาติของเธอได้เลย
      ได้แต่เฝ้ารอ คอยเธอฟื้นคืนสติมาเท่านั้น -- สองวันแล้วที่เธอ ยังไม่ฟื้น แต่เขายังคงอยู่เฝ้าเธอตลอดเวลา
      เขามองใบหน้าเรียว รูปไข่ของเธอ ดวงตาเธอหลังเปลือกตานั้น คงดำสุกใส แต่ใบหน้าเธอกลับดู หมองเศร้า
      เขาไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น กับเธอคนนี้ ที่ทำให้เธอตัดสินใจไม่ได้ แต่เขายังคง เฝ้าเธออยู่ข้างๆไม่ห่างไกล
          -- อาทิตย์เริ่มลับ ขอบฟ้าอีกแล้ว เขาเดินทอดน่อง อยู่ริมชายหาด หวนนึกถึงเมื่อ สองคืนก่อน ที่เขาช่วยเธอ
      อยู่ที่ชาดหาดแห่งนี้ สามวันแล้ว เธอยังไม่ฟื้นสติขึ้นมาอีก ป่านนี้ครอบครัวเธอ จะรู้สึกอย่างไรบ้าง
      แล้วหากเธอฟื้นขึ้นมาจริงๆ เขาควรบอกเธออย่างไรดี เขาจะมีโอกาสได้เห็น ใบหน้ารูปไข่ของเธออีกไหม
      เขาไม่รู้ว่าควร ทำอย่างไรต่อไปจริงๆ เขาเพียงแต่อยากนั่งมองดูใบหน้าเธอ อย่างนี้ทุกวัน
      ซึ่งมันคงเป็นไปได้ยากเต็มที
                      -- เขากลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง เช่นทุกวัน แต่ครั้งนี้  แตกต่างจากวันก่อน
      เธอไม่ได้นอนบนเตียงนั้นแล้ว เขาได้แต่ถามพยาบาล ซึ่งเขาก็ได้คำตอบว่า ญาติของเธอ
      ได้ย้ายเธอไปที่ห้องพิเศษแล้ว --เขายืนอยู่หน้าห้องนั้น มองภาพภายในห้อง ญาติพี่น้องของเธอ
      ยืนอยู่ข้างเตียง เธอฟื้นสติขึ้นมาแล้ว ดูจากการแต่งตัวของญาติเธอแล้ว คิดว่า ฐานะ
      ของเขาและเธอ ช่างต่างกันอย่างเหลือเกิน เขาได้แต่ยืนมองเธออยู่หน้าห้องนั้น ความตื้นตันใจที่เธอ
      ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะด้วยพรหมลิขิต หรือใดก็ตาม บัดนี้หมดหน้าที่เขาแล้ว ใบหน้ารูปไข่
      เขาจะไม่ได้นั่งมองเธออีกต่อไป แต่เขายังคงยิ้มอย่างเป็นสุข ดอกไม้ที่เขาซื้อวางอยู่หน้าห้องนั้น บนดอกไม้
      เขียนคำอวยพรไว้ \" จากชายคนหนึ่ง..ที่ห่างไกล...\"

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×