สายไปไหม

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันที่ฉันจะได้รู้ว่าฉันจะได้เรียนห้องไหน และจะเจอเพื่อนใหม่กี่คน หลังจากที่ฉันอยู่ ประถมมา 4 ปี ไม่เคยมีการเปลี่ยนห้องจนมาปีนี้ ฉันยังคงได้อยู่ห้องเรียนเดิม แต่มีเพื่อนใหม่ๆมามากมาย และเขาคนนั้น คนที่ฉันไม่คิดเลยว่าวันนึงเค้าจะสำคัญกับชีวิตฉัน
   ครั้งแรกที่ฉันได้คุยกับบาส  มันคงเป็นเพราะความบังเอิญ คุณครูเรียกเลขที่และมันมาตรงกับเรา 2 คนเราจึงต้องทำกิจกรรมร่วมกัน แต่ฉันก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะฉันสนิทกับเด็กผู้ชายได้เร็วมาก เวลาผ่านไป 1 เดือน เรา 2 คนได้คุยกันบ้างแต่ก็ไม่มากนัก และฉันก็ได้ยินข่าวมาว่ามี สาวๆมาชอบเค้าเยอะ ฉันก็ไม่เห็นว่าเค้าจะดูดีตรงไหนเลย จนวันนึง ต้องมีการเปลี่ยนที่นั่ง และคุณครูให้จัดตามเลขที่ ทุกคนในห้องพอใจที่จะนั่งที่ของตัวเองยกเว้นฉันเหตุผลก็คือ
   \"ใครไม่พอใจที่นั่งตัวเองบ้างจ๊ะ\"คุณครูถามด้วยน้ำเสียงใจดี
   \"หนูค่ะ\"นี่ก็คือฉันเอง
   \"ทำไมละ ที่นั่งเป็นอะไรหรอ\"
   \"คือว่า..หนูสายตาสั้นแต่ยังไม่ได้ตัดแว่นอะค่ะ\"ฉันกลัวคุณครูจะว่า เพราะไม่ยอมตัดแว่นแต่มันไม่เป็นอย่างนั้น
   \"อ้าวหรอ งั้น..มานั่งนี่น่ะ ได้รึเปล่า\"แล้วคุณครูก็ชี้ที่นั่งให้ ข้างๆฉันเป็นผู้ชายแต่ฉันก็ยังดูไม่ออกว่าใคร
   \"อ๋อ ได้ค่ะ\"แล้วฉันก็ยกกระเป๋าตามไปนั่งที่ๆคุณครูชี้
   พอมาถึงที่ฉันก็รู้ว่าเป็นเค้าคนนั้น บาส ฉันต้องนั่งกับเขา ตอนแรกมันก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เรา 2 คนก็ยังไม่คิดอะไรกัน แต่พอเรานั่งด้วยกันไป 2 เดือนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นโทรคุยกันทุกวัน นั่งเล่นด้วยกัน ไปเรียนพิเศษด้วยกัน เดินด้วยกัน เรา 2 คนเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป 5 เดือน และฉันก็รู้ว่าเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันเค้าชอบ บาส ตอนนั้นฉันเริ่มรู้สึกดีๆกับบาส ซึ่งฉันว่าบาสก็คงจะคิดเหมือนกัน แต่เพราะเพื่อนฉัน เขาบอกให้ฉันช่วยฉันจึงฝืนใจตัวเองและฉันก็เริ่มแผนการให้เพื่อนของฉันแกล้งเป็นแฟนกับบาส โดยเหตุผลที่ว่า จะดูกริยาของคนที่ชอบบาสทั้ง 11 คนตอนแรกบาสเค้าไม่ยอม มาขอร้องฉันว่าไม่เล่นได้มั้ย แต่พอฉันขอร้องไปเค้าก็ยอมจนได้ เค้าเล่นเป็นแฟนกับเพื่อนฉันได้ 1 เดือน 2คนนี้เริ่มสนิทกันมากขึ้น ฉันกับบาสก็เริ่มห่างเหินกัน จนวันนึงเพื่อนของฉันเริ่มรู้ว่าตัวเองไม่ได้ชอบบาสจึงขอหยุดเล่นและบอกเพื่อนในกลุ่มอีก 7 คนว่าอย่าไปคุยกับบาสฉันก็ไม่รู้เหตุผล ตอนแรกบาสก็ไม่รู้เรื่องพยายามมาคุยกับฉันบ่อยมาก แต่เพราะสัญญาที่ให้กับเพื่อนฉันจึงไม่คุยกับบาส จนวันนึงคุณครูให้เปลี่ยนที่นั่ง ฉันกับบาสจึงเริ่มห่างเหินกันมากขึ้น จนวันนึงฉันรู้ข่าวว่าเดือนหน้า บาส จะออกจาก โรงเรียนนี้ ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย อยากคุยกับเขามากจนเวลาผ่านไปเรื่อยๆจนมาถึงวันที่เค้าต้องไป เค้าเดินมาหาฉันและบอกว่า
  \"เราจะไปแล้วน่ะ คุยกับเราหน่อยได้มั้ย บอกลาเราก็ได้\"ฉันทำใจแข็งไม่คุยกับเขา แล้วเค้าก็เดินจากไป
    หลังจากวันนั้นมาฉันไม่ได้เจอเค้าอีกเลย ไม่ได้ติดต่อกัน ฉันไม่รู้ว่าฉันทำผิดไปรึเปล่า จน 1 ปีผ่านไป เค้ามาเที่ยวที่งานโรงเรียนของฉัน ตอนฉันเจอเขาฉันดีใจมากอยากเดินเข้าไปคุยกับเค้า แต่พวกคนที่แอบชอบเค้าหลายๆคนก็รุมล้อมเค้าจนฉันเข้าไปไม่ได้ และเค้าก็ต้องไปงานโรงเรียนเค้าเหมือนกัน เค้าจึงออกไป โดยที่ไม่ได้คุยกับฉันสักคำ
    หลังจากกลับมาบ้าน ฉันคิดว่าทำไมฉันถึงไม่ยอมเดินเข้าไปคุยกับเขา ทำไมวันที่เค้าจากไปฉันไม่ยอมบอกลาเค้า ทำไมฉันไม่บอกความรู้สึกที่มีให้เค้ารู้ มันสายไปมั้ย
    หลังจากวันนั้นมาถึงวันนี้เวลาผ่านไป 4 ปี ที่ฉันไม่ได้คุยกับเค้าเลย ฉันเริ่มจะลืมเค้าไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ฉันก็กลับเจอผู้ชายคนนึงหน้าเหมือนเค้ามากเดินผ่านฉันไป ฉันคิดถึงเค้าทันที และฉันก็พลาดไปอีกครั้ง คนๆนั้นคือเค้าจริงๆ แต่ฉันก็ปล่อยให้เค้าเดินจากไป
    วันนี้ฉันคิดถึงเค้ามาก จึงลองโทรไปเบอร์ที่ฉันโทรหาเค้าเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผลเป็นอย่างที่ฉันคิด เค้าย้ายบ้านไปแล้วแต่คนที่บ้านนั้นมีเบอร์ใหม่ของเขา ฉันก้ยังมีความหวังอยู่
    \"ฮาโหล เอ่อ..ขอสาย..บาสค่ะ\"ฉันไม่ค่อยกล้าพูดฉันไม่รู้ว่าถ้าเค้ามารับสายฉันจะเริ่มคุยกับเค้าว่ายังไง แล้วเค้าจะจำฉันได้มั้ย
    \"หวัดดีคับ บาสพูดค๊าบบ\"เสียงเค้ายังร่าเริงเหมือนเดิม
    \"เอ่อ..บาส จำเราได้มั้ย\"ฉันกลัวเค้าจำฉันไม่ได้มากเลย
    \"อ้าว เราจะจำได้มั้ยเนี่ย ไม่บอกชื่ออ่ะ\"มันก้จริงอะน่ะ
    \"เรา องุ่นน่ะ จำได้มั้ย\"เค้าเงียบไปพักนึง
    \"อืม...อ..งุ่น.. ที่อยู่ ป.5/2 ป่ะ\"เค้าจำฉันได้ ฉันดีใจมากๆๆ
    \"ใช่ๆๆ จำเราได้หรอ เราดีใจมากๆเลย แล้วตอนนี้บาสเป็นไงมั่ง\"ฉันถามใส่เข้าไปหลายชุด ก็แหงน่ะไม่คุยกันตั้ง 4 ปี
    \"จำได้ดิ ทำไมจะจำไม่ได้เราคุยกันตั้งเกือบปี อ่อ แล้วอีกอย่าง คนที่ไม่ยอมคุยกับเราจนวินาทีสุดท้ายที่เราไป ทำไมเราจะจำไม่ได้\"
    \"อืมๆ มันผ่านไปแล้วน่า ขอโทดน่ะ พอดีไหมเค้าไม่ให้คุยอ่ะ ขอโทษจริงๆ เนี่ยเราสำนึกไงเลยโทรมาหา\"
    \"โห นึกได้เมื่อ 4 ปีผ่านไปเนี่ยน่ะ\"เค้าทำเสียงกวนๆ
    \"แหม ก็ยังดีกว่าไม่สำนึกน่า\"
    \"เออ หงุ่น เป็นไงมั่งอ่ะ บายดีมั้ย\"
    \"เออ ก็บายดี แล้วทำไมบาสไม่โทรหาเรามั่งอ่ะ\"
    \"เราไม่กล้าอ่ะ ก็อยู่ดีๆ หงุ่นก็ไม่คุยกะเราเลยเราคิดว่าหงุ่นโกรธเรา แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเรื่องไร ถามมากก็โดนทุบดิ รู้ๆอยู่หงุ่นมือหนักจะตาย\"
    \"อืมๆ ไม่เป็นไร เออ เป็นไง มีแฟนยังพ่อรูปหล่อ\"ฉันว่าเค้าคงมีแล้ว
    \"ยังเลย\"เค้าตอบแบบเศร้าๆ
    \"อ้าว..ทำไมอ่ะ น่าตาก็ดีไม่มีใครจีบบ้างหรอ\"
    \"ก็มีอ่ะ แต่เราไม่ชอบ เราฝังใจกับคนๆนึง อยากบอกเค้ามากเลย แต่ก็ไม่มีโอกาส\"
    \"ใครหรอ\"ฉันหวังเล็กๆว่าเป็นฉัน
    \"เออ น่า อยู่ใน 5/2 นี่แหละ แล้วหงุ่นอ่ะ มียัง\"
    \"ก็มีบ้างน่ะ แต่เลิกหมดแล้ว\"อยากรู้จังเค้าชอบใคร
    \"ดีจังงั้น พรุ่งนี้เราไปหาหงุ่นที่ โรงเรียนน่ะอยู่โรงเรียนที่หงุ่นฝันไว้ใช่มั้ย\"
    \"ใช่ บาสยังจำได้หรอ\"
    \"จำได้ซิทำไมจะจำไม่ได้ งั้นพรุ่งเราเจอกันน่ะ\"
    \"เดี๋ยว เรามีไรจะบอก\"ฉันอยากบอกเขาว่าฉันรักเค้า แต่ฉันกลัวว่าถ้าบอกไปแล้วเค้าจะไม่มาหาฉันอีก
    \"เอ่อ...ไม่บอกดีกว่า งั้นแค่นี้น่ะ หวัดดีจ้า\"
       อยากรู้จังพรุ่งนี้เค้าจะบอกไรมั่ง แล้วเค้าจะเล่าอะไรบ้างแล้วเค้าคนนั้นที่เค้าชอบคือใคร และเค้าจะเปลี่ยนไปมั้ยน้า แล้วเค้าจะจำเราได้มั้ย ถ้าเค้าจำเราไม่ได้จะทำไงน้......
       ฉันนึกไปเรื่อยๆๆ จนหลับไป ตอนเช้าฉันรีบไปโรงเรียน และวันนี้ฉันกระตือรือร้นเป็นพิเศษ จนถึงเวลาที่ฉันรอคอยฉันยืนรอเค้าอยู่ 2 ชม. เค้าก็ยังไม่มาฉันว่าเค้าคงจำฉันไม่ได้ หรือไม่เขาก็คงหลอกฉัน
       ฉันตัดสินใจโทรไปหาเค้า และก็พบกับข่าวร้ายที่สุด เค้าถูกรถชนตอนข้ามถนนจะมาหาฉัน ฉันทำร้ายเค้าหรือเนี่ย ฉันรีบถามโรงพยาบาล และตามไป พอไปถึง หมอบอกว่าเค้าเหลือเวลาไม่มาก พอฉันเดินเข้าไป ฉันยังจำโครงหน้าของเขาได้ ถึงแม่มันจะถูกผัน และมีเลือดอยู่ก็ตาม ฉันเดินเข้าไปและร้องทันทีที่เห็นเค้า เค้าเงยมามองฉันและยิ้ม เค้าพยายามจะพูดกับฉันแต่ฉันก็ไม่ค่อยได้ยิน แต่ฉันก็ยังฟังออก
   \"เราขอโทษน่ะที่ผิดนัด\"
   \"ไม่เป็นไรหรอก บาสไม่ผิด\"แล้วน้ำตาฉันก็ไหลออกมาอีก เค้ายังคงเป็นคนรับผิดชอบเหมือนเดิม    
   \"หงุ่นไม่เปลี่ยนไปเลยน่ะ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย แล้วร้องทำไมละเนี่ยเป็นวันที่เราเจอกันครั้งแรกในรอบ 4 ปีน่ะ\"
   \"อืม...ปากหวานน่ะ แล้วตอนนี้เป็นไงมั่งเจ็บตรงไหนบ้าง\"
   \"ไม่เจ็บเลย เห็นหน้าหงุ่นเราหายหมดเลย\"
   \"จริงอ่ะ บอกเราเถอะเรารู้ว่าเจ็บมาก ทำใจดีๆไว้น่ะ จะได้อยู่กับเรานานๆ\"
   \"อือ เราขอถามหน่อยน่ะ คนที่บาสบอกว่ารอมาตลอดอ่ะ ใครหรอ\"
   \"อือ เราคงได้บอกเป็นครั้งสุดท้ายน่ะ\"
   \"อย่าพูดงั้นซิ\"แล้วน้ำตาฉันก็พลั่งพลูออกมา
   \"คนนั้นก้คือ อ..งุ่น เรารักหงุ่นน่ะ รักมาตลอดด้วย รักมานานแล้ว\"
   \"เราก็รัก บาสรักมานานมากแล้ว\"แล้วฉันก็กอดเค้าทั้งน้ำตา
   \"เราดีใจจังที่รู้ว่า หงุ่นก็รักเรา คงไม่ได้แกล้งพูดน่ะ โอ้ย เราจะไม่ไหวแล้วอ่ะ\"
   \"อย่าพูดอย่างนั้นซิ บาสต้องอยู่กับเรานานๆน่ะ ถ้ารักเราจริงก็ต้องอยู่กับเราซิ\"ฉันร้องไห้เหมือนเด็กๆ
   \"ร้องเหมือนเด็กเลย เรารักหงุ่นน่ะ เราว่าเราคงอยู่ไม่ไหวแล้ว กอดเราอีกครั้งน่ะ\"
   \"ไหวดิ ต้องไหว\"แล้วฉันก็กอดเค้า เค้ายกมือทั้งสายน้ำเกลือมาโอบฉัน เค้าหันมายิ้มให้ฉันครั้งหนึ่งแล้วหลับตาลง
   \"บาส บาสส บาส... ตื่นดิ บาสส\"แล้วฉันก็ร้องเหมือนคนเสียสติ แล้วฉันก็วูบไป ฉันตื่นขึ้นมาและอยากให้เรื่องนี้มันเป็นฝัน แต่มันก็เป็นจริงเสมอ และตลอด ความจริงที่ว่า ฉันจะไม่เจอเค้าอีกแล้วตลอดกาลล
    แม่ของบาสหยิบกล่องเหล็กมาให้ฉัน และบอกว่าเป็นของบาสเค้าอยากให้ฉัน ฉันเอามันกลับมาเปิดที่บ้าน และเมื่อฉันเห็น น้ำตาของฉันมันก็ไหลออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ข้างในเป็นรูบถ่ายที่ฉันให้เค้าไว้ และเป็นรูบที่เค้าแอบถ่ายฉันตอนวันงานโรงเรียน และเป็นใบงานที่ฉันเคยทำให้เค้า และมีจดหมายปึกใหญ่ ที่จ่าหน้าซองและติดแสตมป์เรียนร้อยแต่ไม่ได้ส่ง และชื่อที่อยู่นั้นมันก้คือชื่อที่อยู่ของฉัน
    เค้าไม่เคยลืมฉันจริงๆๆ วันนั้นฉันแกะจดหมายหลายร้อยฉบับที่เค้าเขียนให้ฉันในเวลา 4 ปีที่เราไม่ได้เจอกัน เค้าเขียนความรู้สึกของเขาที่มีต่อฉันและเขียนสภาพแวดล้อมและเขียนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขา เขาเขียนมันทุกวัน แต่เขากลับไม่ได้ส่งหาฉันเลย ของเหล่านั้นฉันเก็บมันอย่างดี จนวันนี้
      
       \"บาส หลายปีแล้วน่ะที่เราไม่ได้เจอและคุยกันในความจริง แต่รู้มั้ย ในฝันของเราทุกคืนเราได้คุยกับบาสตลอดเลย เรายังคิดถึงและรักบาสเสมอน่ะ ถึงแม้เราจะรู้ความในใจของบาสในวันที่สายไปก็ตาม\"
                            
                                                    รักมากที่สุด