ไม่อยากให้พี่เป็นแค่พี่ชายที่แสนดี

เนื้อเรื่อง อัปเดต 16 มิ.ย. 46 / 18:19

ตอนนี้เป็นเวลาที่โรงเรียนเลิกแล้ว  ปอรีบวิ่งไปหาเต้อเพื่อให้เต้อติววิชาคณิตศาสตร์ให้แก่เธอ  เธอเป็นคนที่อ่อนวิชาคณิตศาสตร์มาก “พี่เต้อคะ พี่เต้อ  หยุดก่อนค่ะ” “แหก แหก แหก”ปอมักจะร้องแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่เธอเหนื่อย  “พี่เต้อต้องรีบไปซ้อมบาสรึป่าวคะ” “อ๋อป่าวหรอกจ้ะ  มีอะไรหรอ” “คือปออยากจะให้พี่เต้อติวเลขให้หน่อยอ่ะค่ะ” “อ๋อได้สิ  งั้นนั่งตรงนี้เลยละกัน” “ค่ะ” ที่จริงแล้วคนที่เก่งคณิตศาสตร์กว่าเต้อที่ปอรู้จักก็มีเยอะ แต่เธอจะให้เต้อติวให้เพราะหวังจะได้ใกล้ชิดอยู่กับเต้อ  
ชั่วโมงผ่านไป  “เอาล่ะ  พี่ว่าเราพอแค่นี้ก่อนนะ  แล้วถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็โทรไปถามพี่ละกัน” “ได้ค่ะ  ต้องโทรไปอยู่แล้ว”  เมื่อปอกลับมาถึงบ้านเธอกลับทำการบ้านไม่ได้เลย  เพราะช่วงเวลาที่เต้อติวให้เธอ  เธอไม่ค่อยได้ฟัง  เธอมัวแต่คิดนู่นคิดนี่  และเพลินกับการที่ได้คุยและได้ใกล้ชิดกับเต้อ  เธอจึงตัดสินใจโทรไปหาเต้อ
“สวัสดีค่ะ  พี่เต้อ” “จ้ะ  ปอหรอ  ไม่เข้าใจที่พี่ติวในรึป่าว” “ค่ะ คือเรื่องที่ว่า............มันหมายความว่าไงหรอคะ”
“อ๋อ.............เข้าใจรึยัง” “อ๋อค่ะ  ขอบคุณค่ะพี่เต้อ”
           ตอนนี้ชีวิตของปอหลังเลิกเรียนก็มักจะเป็นแบบนี้ประจำ  ทำให้ปอและเต้อได้สนิทกันมากขึ้น  แต่เต้อก็ไม่ได้คิดอะไรกับปอมากกว่าคำว่าพี่ชายและน้องสาว  
          วันนี้เป็นวันลงแข่งบาสเก็ตบอลของเต้อ  เต้อจึงไม่มีเวลาติวคณิตศาสตร์ให้กับปอเหมือนทุกๆวัน  ปอก็ทราบเนื่องนี้ดี  และเธอก็ยังไปเชียร์เต้อถึงโรงยิม  เมื่อการแข่งขันสิ้นสุดลงทีมของเต้อเป็นฝ่ายชนะ  และขณะที่ปอกำลังจะลงไปแสดงความยินดีกับเต้อ  อ้อของโผล่ออกมา  และเข้าหอมแก้มของเต้อทันที  แต่เต้อก็ไม่ได้ว่าอะไร  เหมือนกับจะดีใจซะมากกว่า  เพราะอ้อเป็นแฟนของเต้อ  อ้อกับเต้อคบกันมานานมาก  และความสนิทกันย่อมมีมากอยู่แล้ว  ทำให้ปอท้อที่จะรักเต้อต่อไป  ในวันนั้นเธอรีบกลับบ้านโดยไม่คุยกับใคร  เก็บตัวอยู่แต่ในห้องคนเดียว  
           วันนี้เมื่อเลิกเรียนเธอก็ไม่มาให้เต้อติวให้  ทำให้เต้อต้องรอเก้อ  เมื่อเขากลับบ้าน  เขารีบโทรหาปอเพราะสงสัยว่าทำไมเธอจึงไม่ยอมไปติวกับเขา  “หวัดดีครับขอสายปอครับ” “พูดอยู่ค่ะ” “ปอหรอจ๊ะ ทำไมวันนี้ไม่ไปล่ะ  อ๋อปอไม่ค่อยสบายอ่ะค่ะ” “เป็นไรรึป่าวจ๊ะ” “ป่าวค่ะ” “งั้นแค่นี้นะ  สวัสดีครับ” “ค่ะ”  วันรุ่งขึ้นเมื่อเธอไปโรงเรียน  เธอเจอเต้อรออยู่หน้าห้อง  “นี่  ปอ  เย็นนี้ไปกินข้าวกันมั้ย” “อ๋อ  ได้ค่ะ ที่ไหนคะ” “เซ็นละกัน”คือพี่ทีเรื่องให้ปอช่วยหน่อยอ่ะนะ” “อืม” และก็ถึงเวลาที่ปอมากินข้าวกับเต้อแล้ว  “ปอๆ คือผู้หญิงเนี่ยชอบของขวัญแบบไหนหรอ”  “คงจะเป็นพวกตุ๊กตาอะไรพวกนี้หละค่ะ” “อืม  หรอ  คือพี่ว่าพี่จะซื้อให้อ้อเป็นของขวัญวันเกิดอ่ะ  ปอว่าอ้อเค้าจะชอบมั้ย” “คงจะชอบมั้งคะ  ปอไม่ใช่พี่อ้อ” ปอพูดด้วยท่าทางที่ไม่พอใจเท่าไรนัก  ทำไมนะเราถึงต้องมาเป็นที่ปรึกษาเรื่องนี้ด้วย  ปอคิดในใจ  “อ้าวทำไมพูดอย่างนั้นล่ะปอ  ก็ผู้หญิงมักจะเข้าใจกันไม่ใช่หรอ ก็ได้ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร  งั้นเราแยกกันตรงนี้เลยละกัน” เต้อพูดด้วยท่าทางโมโหอย่างมาก   เมื่อปอได้ยินดังนั้นเธอก็เสียใจมากและเธอคิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอจะแก้ไขคำพูดทั้งหมด  เมื่อเธอกลับถึงบ้าน  เธอได้โทรศัพท์ขอโทษเต้อ  และเต้อก็ไม่ได้โกรธปอ  นั่นทำให้ปอสบายใจขึ้นมาก  และเธอก็ตัดสินใจถามเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด “เอ่อ  พี่เต้อคะ  พี่เต้อคิดยังไงกับปอคะ” “หึ หึ  ก็พี่ชายกับน้องสาวไง  ทำไมถึงถามแบบนี้ล่ะ” “อ๋อไม่มีอะไรหรอกค่ะ แล้วพี่เต้อคบกันกับพี่อ้อนานรึยังคะ” “ก็พอสมควรแล้วนะ”  “อืม งั้นบายนะคะ  สวัสดีค่ะ”  แค่พี่ชายกับน้องสาวเท่านั้นหรอ  พี่ชายกับน้องสาวเท่านั้นเองหน่ะหรอ  ปอบ่นกับตัวเอง  เธอนอนคิดเรื่องนี้อยู่นานและเผลอหลับไป  
           วันนี้เป็นวันเสาร์  ปอไปหาเต้อที่บ้าน  เพราะอยากจะหาคำตอบที่แน่นอนจากเต้อ  “อ้าวปอ  มาได้ไงเนี่ย”  “ เอ่อ คือ ปออยากรู้อ่ะค่ะว่าพี่เต้อคิดยังไงกับปอ” “ ก็พี่ชายและน้องสาวไง”  คำตอบนี้ยังดังก้องอยู่ในใจของปอเสมอ  ตอนนี้เต้อกับอ้อก็คบกันอยู่เรื่อยๆ  เขามีความสุขมาก  แต่ปอสิ  กลับกลายเป็นคนนั่งเศร้าคอยดูเต้อและอ้อสนิทกัน  ปอจึงตัดสินใจย้ายโรงเรียนเพื่อตัดปัญหาเรื่องทั้งหมด  เมื่อเธอย้ายโรงเรียนแล้วยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดมากยิ่งขึ้น  เพราะเธอจะไม่ได้เห็นหน้าของเต้อทุกๆวันเหมือนกับที่เธออยู่โรงเรียนเก่า  
          วันนี้เป็นวันปิดเทอมแล้วของโรงเรียนของปอ  ปอตัดสินใจที่จะบอกความในใจให้เต้อรู้  เพราะเธอไม่อยากที่จะเก็บมันไว้อีกต่อไป   ปอจึงไปหาเต้อที่โรงเรียนเก่าของเธอ  แต่เมื่อเธอไปถึง  เธอกลับไม่เจอเต้อที่ห้องเรียน  เธอเจอแต่อ้อ  ที่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว  ทำให้เธอใจไม่ค่อยดี  ตอนนี้เธอคิดว่าเต้อคงจะไปมีแฟนใหม่แล้วทำให้อ้อเสียใจ  เธอจึงเดินกลับ  แต่เมื่อเธอเดินไปสักพัก  เธอก็รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจในความคิดของตัวเอง  เธอจึงตัดสินใจ  ไปถามอ้อเองโดยตรง  และเมื่อเธอรู้คำตอบทั้งหมด  ว่าเต้อถูกยิงเพราะไปมีปัญหากับพวกนักเลง  ทำให้เธอถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวลงกับพื้น  
          วันรุ่งขึ้น  เธอรีบไปที่หลุมฝังศพของเต้อแต่เช้า  เธอบอกความในใจทั้งหมดหน้าหลุมฝังศพของเต้อ  ถึงแม้ว่าเต้อจะไม่ได้อยู่ฟังแล้ว  แต่เธอก็พอใจที่เธอได้ระบายความในใจออกมา