เหมันตฤดูย่างกรายหวนมาอีกครั้ง
ไอเย็นแห่งฤดูกาล
แทรกซึมอยู่ทุกอณูความรู้สึก
ปลายฝนต้นหนาว
ประหนึ่งรอยต่อของกาลเวลา
เหงาจับใจบางครั้ง
เย็นสบายในบางครา
แสงแดดเอ๋ย...
ช่วยไล้ไออุ่นให้ผ่านความเหน็บนี้
ลมเอย...
วานพัดเอาความสบายใจมาแทนที่
ไอน้ำค้างยังมิทันจางดี
เหตุไฉนลมเยือกนี้กลับถลำลึกถึงใจ
มวลพฤษเริ่มเบ่งบานแล้ว
แว่วนกเอื้อนเอ่ยเจื้อยแจ้วผสม
ถ้อยกวีสุนทรีย์สราญอารมณ์
น่าแปลกหรือคือกลไกธรรมชาติ
ณ ทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา
ความหฤหรรษแห่งลมหนาวยังคอยอยู่
เพื่อจุดมุ่งหมายบางอย่าง
ดั่งเสียงดนตรีหวานหู
หรืออาจเป็นสิ่งที่ทำให้โลกเป็นสีชมพู
รอยยิ้ม ความสุข มากมายสุดกู่
ประหนึ่งรับการมาเยือน
“ฤดูกาลแห่งความรัก”
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น