สาวห้าวกับหนุ่มครึม
    เมื่อสาวห้าวประจำโรงเรียนอย่างจอยอกหัก ใครล่ะที่จะทำให้เธอหายจากอาการอย่างนี้ได้ ติดามอ่านกันนะ
“โอ๊ย ! เดินน่ะหัดดูซะมั่งสิไม่มีตารึไงถึงได้มองไม่เห็นคนเดินมาอ่ะ” จอย สาวห้าวหัวหน้าแก๊งใหญ่ประจำโรงเรียนดังขึ้น  “นี่เธอ  เธอต่างหากที่เดินมาชนฉัน เธอยังไม่ขอโทษฉันเลยนะ แถมยังมาด่าฉันอีก” โบ้ เด็กใหม่ที่ยังไม่รุ้จักพิษสงของจอยพุด  “นายนั่นแหละผิด นายต้องขอโทษฉัน “  จอยพุด  “ไม่มีทาง  เะอนั่นแหละที่ผิด เธอต้องขอโทษฉันก่อนสิ”  โบ้เถียง  “ ไม่ ไม่ ไม่ “ ทั้งคู่เถียงกันเสียงดัง “ เออ
..ขอโทษครับ “ และแล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น แต่ไม่ใช่เสียงขอโทษของ โบ้แต่เป็นเสียงของหนุ่มสี่ตาหน้าจืด สมชื่อของเขานั่นเอง  “ เฮ้ย.. จืด นายจะไปขอดทาเค้าทำไม เราไม่ได้ผิดซะหน่อย “  โบ้ต่อว่าเพื่อน  “ เอเหอะน่า มันจะได้จบๆไปไง รีบไปเร็วเข้า วันนี้มีเรียนคาบเช้านะ “ จืดพุด และชุดกระชากลากถูให้โบ้ไป    “ไม่อ่ะ นายก้ต้องบอกให้ยัยนี่ ขอโทษฉันด้วยสิ “โบ้พูดเสียงแข็ง และมองไปทางจอย ที่ยืนยิ้มเยาะเขาอยู่  “เถอะน่า
นะ ถือว่าฉันขอล่ะกัน นะ รีบไปเหอะ เดี๋ยวซวย “ จืดพูดเชิงขอร้อง    “ซวยไรว่ะ  ก็เราไม่ผิดซะหน่อย “โบ้พูด  “เอาเถอะน่า แล้วจะเล่าให้ฟัง “  จืดพุด  “ เออ  ไปก้ได้  แต่ฝากไว้ก่อนนะ  ยัยบ๊อง “  โบ้พูดเยาะ    “ เออ  ไปเหอะ แล้วอย่าลืมมาเอาคืนล่ะ ไม่มีดอยเบี้ยนนโว้ย  ไอ้หน้าปลาคังลวกจิ้ม  5555555555 “ จอยพุด  “ 555555555555 “ เสียงหัวเราะของคนที่มายืนมุงดุดังขึ้น  เสียงหัวเราะนั่น ทำให้โบ้รุ้สึกอับอายมาก ถึงขนาดที่ดบ้คิดไว้เลยว่า ชาตินี้ทั้งชาติจะไม่มีวันเข้าใกล้ยัยบ๊องนี่อีกเลย  “ ยัยปากกรรไกรซิกแซก “  โบ้ตั้งฉายาให้กับ จอย 
    “  ไง
.จืด  นายเล่าให้เราฟังหน่อยสิ  ว่ายัยนั่นมีอะไรดีนายถึงได้กลัวมันนักหนา “ โบ้ถาม  “ ก็
ก็ “ จืดอึกอัก  “ เอ้า  ก็ไรล่ะ ก็อยุ่นั่นแหละ” โบ้ถาม  “ ก็ จอยอ่ะ เค้าเป้นหัวหน้าแก๊งใหญ่ คุมโรงเรียนเราอยู่อ่ะดิ่ ไม่มีใครกล้าหือก้เค้าหรอก  นายอ่ะ ถือว่าแน่มากเลยนะที่กล้าเถียงกะยายจ่อยอ่ะ เราว่านะ นายอยุ่โรงเรียนนี้ไม่เป้นสุขแน่ๆ  “ จืดพูดอย่างกลัวๆในพิษสงของจอยอย่างมาก  “ เหรอ เราวานะ  คนอย่ายายนี่อ่ะอยู่ในสภาพนักเรียนได้ไม่นานหรอก  ซักวันเหอะ  ต้องได้ออกจากโรงเรียน  ข้อหา ก่อกวนไงเราว่านะ ป่านนี้คะแนนความประพฤติคงไม่เหลือแล้ว นิสัยแย่ๆอย่างนี้ไม่มีใครอยากให้อยุ่หรอก  คนคงเกลียดกันทั้งโรงเรียนแล้วล่ะสิ  “ โบ้พูด  “  ใครบอกนาย  ไม่มีเลยซักคน เพราะว่าคนอย่างจ๋ยอ่ะนะ  ถึงจะก่อกวนก็จริงอ่ะนะ แต่เพราะเค้านี่แหละที่ทำให้  นักเรียนของดรงเรียนเรา ไม่เคยมีเรื่งชกต่อยกันเลย  แถมยังไม่มีสิ่งที่ไม่ดีอีกต่างหาก “  จืดพุดท่าทางชื่นชมจ๋อย  “ ดุนายจะชื่นชมผุ้หญิงอย่างนั้นมากเลยนะ “  โบ้พูด  “ ก็แน่ล่ะสิ  เพราะว่าจอยเค้าทั้งสวย  ทั้งเรียนเก่ง แถมยังดูเท่ อีกต่างหากเวลาที่เค้าวางท่ากับพวกเด้กเกเรนะ มันดูเท่ที่สุดเล้ยยยยยยย  ฉันนะ  ชอบเค้ามากๆเลยล่ะ “จืดพูด  พลางทำหน้าหวานหยดย้อย  ราวกับว่ากำลังอยุ่ต่อหน้าจ่อยผู้เป้นที่รักของเขาอย่างนั้นแหละ  “ แหวะ
  อยากจะอ้วกเป้นสี่ อยากจะขี้เป้นห้า “  โบ้พุดพลางทำหน้าเอือมระอากับเพื่อนสีตาหน้าจืดของเค้า    “ แต่ฉันคงไม่มีหวังแล้วล่ะว่ะ “  จืดพุดตาละห้อย  “ อ้าว  ทำไมล่ะ “ โบ้ถาม  “ ก็เพราะว่า  จอย เค้าอ่ะมีแฟนอยุ่แล้ว  ก็พี่ประธานคนเก่งของเค้าไงล่ะ  ยัยจอยผุ้ไม่แพ้  แต่พอเจอพี่ประธานหวานใจคนนี้ทีไรนะ  ฉันเห็น อ่อนระทวยทุกที  เฮ้อ
“ จืดพูดอย่างเซ็ง+ความสงสารตัวเอง 
    และแล้ว ภาพที่โบ้เห้นก็ถึงกับทำให้โบ้อึ้งกิมกี่อยุ่ชั่วขณะ  เพราะว่าสิ่งที่โบ้เห็นก็คือ จอยกำลังปราบเด็กนักเรียนที่ไม่เอาถ่านเอาขี้เถ้าอยู่ โดยที่เห็นแล้วดป็นใครก้คงทนไม่ได้ เพราะยายจอยแกเล่นด่าซะ สาดเสียเทเสียอย่างนั้น  แต่มันก็เป็นจริงอย่างที่จืดว่านะ  เพราะว่าภาพที่เห็นนั้นมันดูเท่จริงๆ  นายโบ้เริ่งรู้สึกแปลกๆอยุ่ในใจคิดอะไรไปเรื่อยๆ แต่แล้วทึกความคิดของนายโบ้ก้ต้องมาชะงักกับภาพตรงหน้านั่นอีกครั้ง  เมื่อสิ่งที่เค้าเห้นก็คือ    ประธานหวานใจของยัยจอย เดินมาหาจ๋อยแล้วทั้งคู่ก็เดินเคีงคุ่กันไป  ปล่อยให้นายโบ้ยืนซึ้ง ทำหน้าเป็นหมาเหงาอยุ่คนเดียว
    เย็นวันนั้น  โบ้ เห้นจอยเถียงกับพี่ประธานหวานใจกันยกใหญ่  “ อะไรว่ะเนี่ย  เมื่อกลางวันยังเห็นจีบกันน้ำตาลอาย  แล้วทำไมอยุ่ๆเกิดมาทะเลาะกันได้ล่ะเนี่ย  “  โบ้คิดในใจ    “  เอะ  ช่างมันเหอะ ไม่เกี่ยวไรกะเราซะหน่อยนี่หว่า  ถึงยายจอยเค้าเลิกกัน  ยายนั่นก้คงไม่เอาเราอยู่ดี ทะเลาะกันตั้งแต่แรกเห้นเนี่ยนะ  จะมาเป็นแฟนกัน “  โบ้บ่นในใจอีก    แต่แล้วเค้าก้ต้องล้มเลิกความคิดที่จะเลิกยุ่งเรื่องของยายจอยทันที  เพราะเค้าเห้นพี่ประธานหวานใจเดินออกมาคนเดียว  โบ้เลยตั้งใจจะเข้าไปปลอบใจแกมเยาะเย้ยยายจอย  อิอิ
    “  ไม่น่าเชื่อเลยนะ  คนอย่างเธอจะมีแฟนกับเค้าด้วย “  โบ้พูด  “ ก็ปากอย่างนี้ล่ะซี่  ซักวันนะ นายจะโดยอย่างพวกเด็กเมื่อกลางวันนั่น “  จอยตอบกลับ  “  นี่นายอ่ะ  รีบไปให้มันไกลๆ เลยไป  ฉันอยากอยู่คนเดียว “  จอยพุด    “ วันนี้น่ะ  ฉันไม่มีอารมณ์มาด่านายหรอกนะ  ฉันอยากอยู่คนเดียว  “  จอยพุดต่อ    “  เธออยากจะร้องไห้ล่ะซี่  5555555 “ โบ้พูด  “ แต่เธอไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาเธอ “  โบ้พุดอีก  “  บ้า  นายจะมารุ้ดีกว่าตัวฉันได้ยังไง  นี่อย่ามากวนประสาทได้มั๊ย  ฉันอยากอยู่คนเดียว  ไปให้พ้นเลย “    จอยบอกอย่างรำคาญ    โบ้  นั่งลงข้างๆจอย  “  นี่เธอ  ฉันให้ยืมไหล่เอาป่ะ “  โบ้ถามกวนๆ    “ จะบ้าเหรอ จะให้ฉันเอาไปทำอะไร  ประโยชน์ก็ไม่มี “  จอยยังตอบแสบๆ ตามฉบับของเธออยู่    “  อ้าว
.ว  คุณครับบ อย่างน้อยตอนนี้มันก้มีประโยชน์กับคุณนะครับ  “ โบ้บอก    “ ประโยชน์อะไร  ฉันยังมองไม่เห็นเลยซักนิด “  จอยถามแบบงงๆ
“ อ้าว  ก็สบหน้าร้องไห้ไง “  โบ้ตอบ      ประโยคที่โบ้พูดนี้ทำเอาจอยถึงกับน้ำตาเอ่อ  แต่ด้วยความที่เธอเป็นสาวห้าว ไม่มีทางที่ใครจะมาเห็นน้ำตาของเธอได้เป้นอันขาด  “ จะบ้าเหรอ ใครบอกว่าฉันจะร้องไห้  ไม่มีทาง คนอย่างฉันน่ะ ร้องไห้ไม่เป้นรุ้ไว้ซะด้วย “  จอยตอบอย่างขึงขัง  “ ผู้หญิง ไม่จำเป็นต้องเข้มแข้งเสมอไปหรอกนะ        น่า
นะ  ตอนนี้ไม่มีใครเห็นหรอก  มีแค่ เธอกับฉัน  รับรอง  ฉันไม่บอกใครหรอก “  โบ้พูด    โบ้ เอามือไปโอบไหลของจอยมาสวมกอด จอยรู้สึกแปลกๆกับโบ้ เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของโบ้ “ ถ้าพี่เค้าพุดกับฉันแบบที่เธอพูดก็คงจะดี “  จอยพูด  แล้วน้ำตาใสใสของสาวห้าวอย่างเธอก็ไหลลงอาบแก้ม    “ใครไม่รักเราก่อย่าไปรักมันเดะ  ใครไม่รักเรา ก้อย่าไปรักมัน  โอ๋ๆๆๆๆ  นิ่งซะนะ  คนดี๊
..คนดี  “  โบ้ ร้องเพลงไป  พลางปลอบจอยไปพลาง  ทำให้จอยร้องไห้ไม่ออกถึงกับยิ้มทั้งน้ำตา  “ นายนี่มันเพี้ยนจริงๆๆ ฮ่ะๆๆๆ  “ จอยพูด
โบ้ ยกมือปาดน้ำตาให้จอย  และชวยจอยกลับบ้าน  “ไปเหอะ จอย  กลับบ้านกันนะ เดี๋ยวเราไปส่ง “  โบ้พูด  โบ้กับจอยเดินไปที่รถมอ’ ไซค์ คันเก่งของโบ้  ระหว่างทางกลับบ้านมีฝนตกปรอยๆ  แต่จอยบอกว่าให้กลับบ้านเลย  ฝนตกแค่นี้ไม่เป้นไรหรอก  พอถึงบ้านของจอย  “ เข้ามาในบ้านก่อนมั๊ยโบ้  “ จอยถาม  “ ไม่ดีกว่านะ วันนี้มันเย็นมากแล้ว เอาไว้วันหลังเราจะมาฝากท้องที่บ้าน  “ โบ้บอก    ก่อนไป โบ้ยืนหน้ามาหอมแก้มใสเย็นของจอย จอยถึงกับหน้าแดงเป็นลุกตำลึง  “ อย่าลืมอาบน้ำสระผมล่ะ  เดี๋ยวไม่สบาย “  โบ้บอก  “ อือ “ จอยตอบ        โบ้สตารท์เครื่องมอ ‘ ไซค์ คันเก่งของเขาออกไป  “โบ้
..ขับรถดีๆนะ “ จอยพูดเสียงอายๆ  “  จ้า
.า  พรุ่งนี้เรามารับนะ  “ โบ้บอก      “ อือ “ จอยตอบ  ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีขึ้นเรื่อยๆ  ความเจ้บปวดของจอยหายไปจากใจได้อย่างรวดเร็ว  คงเป้นเพราะโบ้ ที่คอยดูแลจอยเป้นอย่างดี  คอยทำหน้าทะเล้นใส่เวลาจอยอารมณ์ไม่ดี  ตอนนี้สาวห้าของเราเริ่มอ่อนลงอย่างเห้นได้ชัด คงจะเป้นเพราะรักครั้งใหม่ของจอย  ดบ้ นั่นเอง  ที่ทำให้จอยเป้นแบบนี้  แต่ถึงยังไง จอยก็รับโบ้มากที่สุดอยุ่แล้ว
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น