บันทึกของเธอ

เนื้อเรื่อง

เรื่องยาว จากอีเมล์ฉบับหนึ่ง...

เหลือแค่เพียงความทรงจำ…ดีๆ

บนรถเมล์ 23-12-99…
ตัวหนังสือสามารถบอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปได้ดีกว่าคำพูดมากมายนัก
จึงไม่น่าแปลกที่ฉันจะหลงใหลในเสน่ห์ของตัวอักษรมาหลายปีดีดักแล้ว

>>>>>>ฉันมักจะเรียกตัวเองว่า \"คนเขียนหนังสือ\" อยู่เสมอ
>>>>ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันคงเพราะว่าฉันเขียนหนังสือไม่ดีพอที่จะเรียกตัวเองว่า\"กวี\" ได้ล่ะมั้ง
>>>>โลกของตัวอักษรสวยงามนัก แค่มีปากกาสักด้าม เศษกระดาษสักแผ่น
>>>>และมีเขาคนนั้นเป็นพระเอกของเรื่องสักคนก็คงเพียงพอ
>>>>เรื่องราวความรักของฉันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
>>>>รู้เพียงแต่ว่าในสมุดบันทึกประจำวันของฉัน
>>>>มีชื่อเขาตั้งแต่วันมอบตัวทีเดียว…

>>>>คงเพราะความบังเอิญที่ทำให้เราสองคนมักจะได้ทำอะไรด้วยกันเสมอ
>>>>ได้เล่นละครด้วยกัน
>>>>ได้นั่งคู่กันในห้องทดลองวิทยาศาสตร์
>>>>หรือแม้กระทั่งไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยครั้ง…
>>>>แต่เรากลับไม่ได้ใกล้ชิดกันเท่าที่ควร
>>>>ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม…
>>>>จนวันหนึ่ง…

>>>>>\"มีนอยากวาดรูปเหรอ เราสอนให้ก็ได้นะ\"

>>>นี่แหล่ะประโยคสำคัญที่ทำให้เราสองคนได้มีโอกาสใกล้ชิดกันมากขึ้น
>>>เขารีบกระวีกระวาดไปหากระดาษกับดินสอมาวางไว้ตรงหน้าฉัน
>>>ไม่รู้ว่าวิญญาณครูไปสิงอยู่กับชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
>>>เขาลากเส้นเป็นตัวอย่างแล้วให้ฉันลองทำตามไปช้าๆ
>>>ลมที่พัดแรงทำให้ผมของฉันปลิวจนยุ่งไปหมด

>>>>\"ขอโทษนะ\"

>>>เขาพูดแล้วเอื้อมมือมาหยิบปอยผมของฉันที่ปลิว
>>>เพื่อเหน็บหูของฉันไว้อย่างเดิม

>>>\"ขอบคุณนะเฟิร์ส\" ฉันพูดเขินๆ

>>>ใบหน้ากลายเป็นสีแดงระเรื่อ
>>>เขายิ้มบางๆเหมือนกับจะบอกว่าไม่เป็นไร

>>>หลังจากทนนั่งดูฉันลากเส้นที่ดูไม่ได้เอาเสียเลยมาเป็นเวลานาน
>>>เขาก็ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจแล้ว
>>>ส่ายหน้าไปมาอย่างหดหู่

>>>\"แย่กว่าเราตอนฝึกวาดใหม่ๆซะอีก\"
>>>เขาทำท่าทางเหมือนครูที่กำลังดุนักเรียนอยู่ยังไงยังงั้น

>>>\"ก็คนมันไม่เก่งนี่นา\"
>>>\"ไม่ต้องสอนก็ได้นะ\" ฉันบ่นเบาๆแล้ววางดินสอลงแรงๆ
>>>เอาเหอะฝึกต่อไปละกันฮะ

>>>\"วาดรูปน่ะไม่ยากหรอกถ้ามีคนสอนดีๆอย่างเรา\"
เขาบอกยิ้มๆ

>>>ฉันส่ายหน้ากับความหลงตัวเองของเขา…หลงตัวเองจริงๆนะนายเฟิร์สจอมเก๊ก…
>>>เราสนิทกันมากขึ้นทุกที…สนิทท่ามกลางเสียงแซวและวิพากษ์วิจารณ์ของเพื่อนที่
>>>\"ไม่เว้นแม้แต่ในคาบเรียนสวีทกันจังเลยคู่นี้\"
>>>เสียงเพื่อนๆที่ดังมาจากด้านหลังห้องทำให้ฉันต้องวางดินสอลงอายๆ

>>>\"เฮ้ย! เธออย่าแซวซิ\"
>>>\"เราไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นสักหน่อย\" เฟิร์สแก้ตัวให้

>>>เพื่อนๆทำสีหน้าไม่เชื่อ
>>>แต่พอเห็นหน้าตาเอาเรื่องของฉันก็เลยจำใจต้องสงบปากสงบคำแล้วเดินหนีไปคุยกันที่
อื่นแทน

>>>\"ช่างเขาเหอะ\"
ฉันพูดเบาๆแล้วก้มหน้าก้มตาวาดรูปต่อไป

>>>\"มีน…เรามีอะไรจะบอก\" เขาพูดท่าทางเขินๆ
อารายเหรออออ\" ฉันเงยหน้าขึ้นมองแล้วพูดลากเสียงยาว

>>>\"เราชอบผู้หญิงคนหนึ่งนะ\"
>>>สีหน้าอายๆของเขาทำให้ฉันแอบหวังอยู่ลึกๆว่านี่
คงจะเป็นวิธีการบอกรักทางอ้อมของเขา แต่….

>>>\"คนนั้นไง\"
>>>ว่าแล้วเขาก็ชี้ไปที่เพื่อนร่วมสถาบันคนหนึ่งที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู
>>>ฉันหันไปยิ้มล้อ
>>>บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมไม่รู้สึกเสียใจอะไรเลยจนนิดเดียว
>>>อาจจะเป็นเพราะว่าฉันไม่เคยหวังให้เขามารัก
แค่รู้สึกรักเขาอยู่ฝ่ายเดียวก็พอ

>>>เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น
>>>ฉันวางดินสอลงโดยอัตโนมัติ \"เรากลับแล้วนะ\" ฉันบอกเบาๆ
>>>\"ขอบคุณสำหรับการสอนวาดรูปและทุกๆอย่างนะ\"
>>>>\"มีนพูดเหมือนสั่งลาเลย\" เขาพูดติดตลก
>>>\"อย่างกับเราจะไม่ได้สอนมีนอีกอย่างนั้นแหละ\" \"ใครจะไปรู้ล่ะ
ชีวิตมันไม่แน่หรอกเฟิร์ส\" ฉันพูดทีเล่นทีจริง
แล้วเดินไปปิดกระจก
และประตูห้องเรียน เขาเดินมาช่วยอีกแรงหนึ่ง

>>>\"วันเสาร์เจอกันที่เรียนพิเศษแล้วกันนะ บ๊ายบาย\"
>>>เขาบอกลาแล้วโบกมือให้
>>>ฉันยิ้มรับแล้วโบกมือตอบไป \"กลับบ้านดีๆนะจ้ะหนูมีน\"
>>>เสียงตะโกนของเขาที่ดังตามหลังมา
>>>ทำให้ฉันแอบอมยิ้มบางๆอย่างมีความสุข
>>>ฉันนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขานับตั้งแต่วันแรกที่รู้
จักกัน ตลอดเส้นทางกลับบ้าน
>>>ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่แสนจะธรรมดาคนนี้จะกลายมาเป็นคนสำคัญของหัวใจ
>>>ถึงจะรู้ว่าเขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้ว
>>>แต่นั่นก็ไม่สำคัญอะไรเพราะฉันก็ยังคงมีความสุขที่จะรักเขา
ที่จะได้เห็นรอยยิ้ม
>>>ได้ยินเสียงหัวเราะของเขา
มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉันคนนี้แล้ว
>>>>ฉันหยิบภาพเหมือนของฉันที่เขาวาดให้ตอนวันเกิดขึ้นมาดู

>>>\"สุขสันต์วันเกิดนะครับ\"
ฉันยังจำเสียงใสๆของเขาที่บอกตอนเช้าตรู่ในวันสำคัญของฉัน
>>>\"มีความสุขมากๆนะครับมีน\"
รอยยิ้มจริงใจของเขาในวันนั้นยังบันทึกอยู่ในความทรงจำของฉันเสมอมา….ไม่เคยลบเลือน

>>>>>>>\"โครมมมมมมม!!!!!!\" เสียงดังขึ้นที่ถนนสายหนึ่ง
>>>บรรดาไทยมุงต่างพากันมามุงดูเหตุการณ์รถคว่ำ
>>>>ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งถูกหามออกมา
>>>กระดาษวาดเขียนตกลงมาจากมือที่เปียกชุ่มไปด้วยเลือดของเธอ
>>>ชายแก่คนหนึ่งหยิบขึ้นมาดู
>>>เห็นหยดเลือดเปรอะไปทั่วแผ่นกระดาษนั้น
>>>แต่ก็พอจะมองเห็นลางๆ
>>>ว่าเป็นภาพวาดของหญิงสาวที่กำลังยิ้มสดใสในชุดนักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายชื่อดัง
มีลายมือที่เขียนไว้ใต้ภาพอย่างสวยงามว่า

>>>>>>>\"เพียงความทรงจำ…เฟิร์ส\"

>>>ชายแก่คนนั้นทิ้งภาพไว้ที่เดิมอย่างไม่ใคร่สนใจใยดีนัก
ลมเริ่มพัดกระหน่ำแรงขึ้นเรื่อยๆ
>>>>จนทำให้กระดาษแผ่นนั้นปลิวตกลงไปบริเวณลำคลองริมถนนและค่อยๆจมหายลงไปใต้ผืนน้ำนั้น
>>>ผมได้สมุดเล่มนี้มาจากเพื่อนสนิทของเธอ…
>>>ผมเลยขอเขียนเรื่องนี้ให้จบด้วยมือของผมแทน

>>>เมื่อเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมา
>>>ผมไปเรียนพิเศษก็นึกแปลกใจอยู่ตะหงิดๆว่าทำไมเธอถึงไม่มาเรียน
>>>เพราะปกติเธอไม่ใคร่จะชอบหยุดเรียนนัก
>>>ก็บังเอิญผมไปพบเพื่อนสนิทของเธอเข้าพอดิบพอดี

>>>\"เฟิร์ส…รู้เรื่องมีนหรือยัง\"
>>>เขาถามผมทันทีที่พบกัน
>>>สีหน้าของเขามีแววเศร้าๆปรากฏอยู่ ตาก็ดูบวมแดงผิดปกติ
>>>\"ยังครับ มีนทำไมเหรอ\" ผมถามยิ้มๆ
>>>เธอก็คงไม่สบายแต่อาจจะหนักหน่อยถึงยอมขาดเรียนวันนี้…ผมคิด

\"มีนรถคว่ำ\"
\"ตอนนี้อยู่ห้อง ICU โรงพยาบาล………….\" เขาบอก

>>>ผมอึ้งไปสักพักใหญ่ๆ
>>พอได้สติอีกทีก็มายืนอยู่หน้าห้อง ICU
>>โรงพยาบาลแห่งหนึ่งข้างๆเพื่อนสนิทของเธอคนเดิม
>>เขาจัดการเป็นธุระไถ่ถามพยาบาลถึงเตียงของเธอเพราะไม่เห็นเธออยู่ที่เตียงเดิม

>>>\"เสียใจด้วยนะคะ คุณมีนาหัวใจล้มเหลวเมื่อ 15
นาทีที่แล้วค่ะ\"
>>>หูผมอื้อไปหมดจนไม่ได้ยิน
>>>เสียงพยาบาลที่พูดอธิบายเรื่องราวต่อจากนั้น
>>>ถ้าจะถามผมว่าวินาทีนั้นผมรู้สึกเช่นไร
>>>ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน
>>>>>รู้เพียงแต่ว่าน้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาท่วมใบหน้าของผมตั้งแต่ได้รับรู้ว่า
เธอจากไปแล้ว ....

.....

..........

>>>>ผมอ่านบันทึกเล่มนี้หลังจากที่ร่างของเธอฌาปนกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว…
ผมเพิ่งรู้ว่าเธอรักผม…
แต่ทำไมเธอถึงไม่รู้เลยว่าคำพูดที่ผมพร่ำบอกกับเธออยู่บ่อยครั้งว่า

>>>>\"รักกับชอบแตกต่างกัน\"
>>>มันคือสิ่งที่ผมอยากให้เธอรับรู้
>>>ผู้หญิงคนที่ผมเคยชี้ให้เธอดูคือคนที่ผมชอบ
>>>แต่ผู้หญิงคนที่ผมรักคือ

\"เธอคนนี้\"…

>>>เธอคนที่เข้าใจและเป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอ…
>>>เธอจากไปอย่างไม่มีวันกลับทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าผมคิดอย่างไรกับเธอ
>>>ถ้าผมสามารถขอพรวิเศษใดๆได้
>>>ผมอยากจะขอแววตาคู่นั้นที่เคยจ้องมองผมด้วยความรู้สึกดีๆอยู่เสมอ
>>>รอยยิ้มที่เคยมีให้เวลาผมท้อแท้
>>>เสียงหัวเราะที่เคยทำให้โลกทั้งโลกดูสดใส

…ผมอยากจะขอให้เธอกลับคืนมา…

>>>เธอคือรักครั้งแรกของผม
>>>อาจต้องใช้เวลามากสักหน่อยในการทำใจว่า
>>>ต่อจากนี้จะไม่มีเธออยู่บนโลกใบนี้อีกแล้ว....
>>>ไม่มีคนที่เข้าใจและคอยห่วงใยผมตลอดมา
>>>แต่ผมรู้เสมอว่าเธอจะคอยจ้องมองผมอยู่ห่างๆเหมือนอย่างเคย
>>>เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอเรียกมันว่าความสุข
>>>และเธอจะรอผมอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
>>>ตรงดินแดนแห่งความรักที่สร้างไว้สำหรับเราเพียงสองคน…
>>>สักวันผมจะไปหาเธอ…

>>>หลับให้สบายนะครับ…มีน…
>>>หลับตาเถอะนะ…แล้วเราก็จะพบกันอาจเป็นเพียงฝันก็พอใจ
>>>หลับตาเถอะนะ…ถึงตัวเราจะแสนไกลห่างกันเพียงไหนก็ใกล้เธอ

>>>ชีวิตขีดเส้นทางไว้ให้เราเจอกันขีดทางที่ผกผันให้มีวันห่างไกล
>>>>>>>>หลับตานานนาน…คิดถึงวันเก่าจะยังมีเราสองคน…หลับตาเถอะนะคนดี…