ทำไมไม่รีบบอกเราก่อนล่ะ

เนื้อเรื่อง

วันนี้เป็นวันรับปริญญาของนักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง  ทุกคนล้วนแต่ดีใจ  มีแต่เมย์คนเดียวที่มานั่งเศร้าซึมอยู่คนเดียว  เธอรู้ดีว่าเมื่อเธอเรียนจบแล้ว  เธอกับเคนคงจะไม่ได้เจอกันอีก  เพราะอีก 1 เดือน  เคนจะต้องไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ  และอีก 2 ปีกว่าเขาจึงจะกลับมาเมืองไทย  \"นี่นี่  เมย์ช่วยมาถ่ายรูปคู่กับเราหน่อยสิ นะนะ ไว้เป็นความทรงจำไง\" นั่นไม่ใช่เสียงของใครที่ไหน  มันเป็นเสียงของเคน  คนที่เมย์กำลังคิดถึงอยู่นั่นเอง  \"อืม  ได้สิ\" เมย์นึกดีใจชั่วครู่  แต่เมื่อเธอนึกถึงตอนที่เธอจะไม่ได้เจอเคน  สีหน้าของเธอก็เริ่มเศร้าลง  เมย์ไปถ่ายรูปคู่กับเคน  โดยที่ไม่ค่อยมีความสุขนัก  เมื่อเธอถ่ายรูปเสร็จ  เธอรีบเดินห่างออกจากเคนทันที  และเร็วผิดปรกติ  ทำให้เคนต้องยืนงงอยู่คนเดียว  
           เมื่องานวับรับปริญญาผ่านไป     1 เดือนแล้วมันเป็นเวลาที่เคนจะต้องไปเรียนต่อ  เมย์ก็ทราบเรื่องนี้ดี  และเธอยังยินดีที่จะไปส่งเขาที่สนามบิน  เธอหวังที่จะเห็นหน้าเขาจนวินาทีสุดท้าย  ตอนนี้เธอได้มาถึงสนามบินแล้ว  เธอได้เห็นพวกเพื่อนๆของเธอกำลังจะให้ดอกไม้กับเคน  “อ้าว  เมย์  เรานึกว่าเธอจะไม่มาแล้วนะ” เสียงของเคนพูดขึ้น  “ไม่มาได้ไงล่ะ  เพื่อนสุดที่รักกำลังจะไปแล้วหนิ”  คำที่เมย์พูดออกมาเมื่อเพื่อนๆได้ยินก็พากันโห่  ทำให้เมย์หน้าแดงทันที “เอาล่ะ  เพื่อนๆถึงเวลาล่ะที่เราคงต้องไปแล้วนะ” เคนพูดขึ้นมาทำให้เมย์ถึงกับอึ้ง  และน้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลออกมาช้าๆ  และมากขึ้นเรื่อยๆ  “เมย์เป็นไรอ่ะ  ร้องไห้ทำไม”หนุ่ยเพื่อนของเคนพูดขึ้น  “ป่าวๆ  เราดีใจกับเคนนิดหน่อยอ่ะช่างเหอะ”  เมื่อเคนเดินเข้าประตูไปแล้วเมย์ก็รีบวิ่งออกมาจากสนามบินและรีบขับรถกลับบ้านทันที  
          ตอนนี้ก็  6  เดือนผ่านไป  เธอพยายามทำใจและยอมรับความจริงได้แล้ว  ระหว่างที่เธอกำลังรอให้เคนเรียนจบและกลับมาอยู่นั้น  เธอก็เอาเวลาทั้งหมดทุ่มเทให้กับงานทันที  โดยที่เธอไม่สนใจผู้ชายคนไหนอีกเลย
          และเวลาก็ผ่านไปเร็วมาก  2  ปีผ่านไปพร้อมกับอีก  3  เดือน  เคนได้กลับมาถึงเมืองไทยเรียบร้อยแล้ว  และเมย์ก็เป็นคนแรกและคนเดียว  ที่ไปรอรับเคนที่สนามบิน  “เฮ่ ! เมย์  เราอยู่นี่”นั่นไมใช่เสียงใครที่ไหน  เขาคือเคนนั่นเอง  เมย์ดีใจมากที่ได้พบกับเคนอีกครั้ง  “นี่ เมย์  เราพาคนสำคัญมาด้วย” “ใครล่ะ  พ่อของนายหรอ”  “ป่าวๆ  นี่ไง  แอน แฟนของเรา”  เคนพูดพร้อมกับแนะนำแอนให้เมย์รู้จัก  เคนมัวแต่สนใจแอนอยู่จนไม่รู้เลย ว่ามีใครคนนึงกำลังน้ำตาไหลอยู่  นับจากวันที่เคนไปเรียนต่อ  จนวันนี้  เมย์พึ่งน้ำตาไหลเป็นครั้งแรก  “เคน  คือเรามีธุระอ่ะ  เราต้องขอตัวก่อนนะ” “อืมๆ ได้ๆ” เมย์รีบปาดน้ำตาออกแล้ว  เดินออกไปอย่างรวดเร็ว  เธอไปนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่ในรถของเธอ  ในใจลึกแล้วเธออยากที่จะบอกความในใจกับเคนที่เธอเก็บเอาไว้นานให้เคนรู้  แต่เมื่อเธอรู้ว่าเคนมีคนพิเศษประจำใจเขาแล้ว  เธอจึงพยายามตัดใจจากเคน  
           ณ  เวลานี้  เคนได้ทำงานในบริษัทของพ่อเขาในตำแหน่ง  ประธานบริษัท  และมีแอนเป็นเลขาส่วนตัว  ที่เขาพอใจมากที่สุด  
           เวลาก็ผ่านไปนานมากแล้วนับจากวันที่เคนมาถึงเมืองไทย  มันเป็นเวลา  2  ปีเต็ม  เขาเบื่อกับชีวิตแบบนี้  เขาจึงตัดสินใจขอแอนแต่งงานในที่สุด  กิ๊ง  ก่อง  เป็นเสียงกริ่งประจำบ้านของเมย์  เคน  และ  แอน  ได้มาหาเธอที่บ้าน  “หวัดดี  เมย์”  “จ้ะ  หวัดดี”  “นี่นี่  เมย์วันนี้ที่เรามาอ่ะ  เราจะเอาการ์ดเชิญไปงานแต่งงานมาให้เธอ” “ใครแต่งงานหรอ”  ตอนนี้เมย์ชักใจไม่ดี  เธอได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เป็นเขาทั้งสอง  แต่สิ่งที่เธอกลัวกลับเป็นจริง  “ก็งานของเรากับแอนไง  นี่เราเอาการ์ดมาให้เธอคนเดียวเลยนะ  เพื่อนของเรา  เราส่งทางไปรษณีย์หมดแหละ”
“อืม  ขอบใจมาก  เราจะพยายามไปให้ได้นะ”
           แล้ววันที่เมย์ไม่อยากให้มันมาถึงที่สุดในชีวิต  แต่มันก็มาถึงแล้ว  งานแต่งงานของเคนทำพิธีเป็นแบบคริสต์  ตอนนี้เคนและแอนได้เดินเข้ามาในโบสถ์เรียบร้อยแล้ว  เมย์นั่งกับเพื่อนบนเก้าอี้แถวหลังสุดอย่างเงียบๆ  “คุณ  กาญจนา คุณยินดีจะรับนายวราฤทธิ์  เป็นสามีหรือไม่” “ดิฉันรับค่ะ”  \"แล้วคุณล่ะครับ คุณวราฤทธิ์ คุณยินดีจะรับคุณกาจนา เป็นภรรยาหรือไม่ครับ\" \"เอ่อ...คือ\"  เคนยืนนิ่งคิดอยู่สักพัก  และเขาตัดสินใจบอกไปว่า\"ผม.....\" \"เดี๋ยวก่อนค่ะ\" เสียงของเมย์พูดขึ้น \"เคน เรารักนายนะ  เราพยายามบอกนายหลายครั้งแล้วแต่เราไม่กล้า\"
\"โธ่ ยัยโง่ แล้วทำไมไม่รีบเรา  แล้วรู้มั้ยว่าเราก็รักเธอเหมือนกัน รักมานานแล้วด้วยแต่เราก้อไม่กล้าบอกเธอ\" \"เอ้า\" เมย์พูดอย่างท่าทางที่ดีใจ  แต่แอน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที  เมื่อรู้ว่าคนที่เธอรักหมดหัวใจเขากลับไม่ได้รักเธอ  เธอตัดสินใจบอกเลิกกับเคนทั้งๆที่เธอเจ็บปวดมาก  และเธอก็ได้แฟนใหม่  ส่วนเคนกับเมย์ก็แต่งงานกัน  แต่ทั้งคู่ก็ครองรักกันอย่างมีความสุขได้ไม่นาน  เมย์ก็ล้มป่วยด้วยโรคหัวใจ  และเธอก็หัวใจล้มเหลว ตายในที่สุด