กาลครั้งหนึ่งในสวนอาหาร

เนื้อเรื่อง

ที่สวนอาหารแห่งหนึ่ง  ฟาง เด็กผู้หญิงที่กำลังรีบวิ่งไปยังห้องอาหารที่นัดกับเพื่อนของเธอไว้  แต่แล้ว....
        โครม !!!!
“โอ๊ย ... อุ๊ย  ขอโทษนะคะ  คือฟางรีบมากไม่ได้ตั้งใจจะชนคุณเลย”
“ไม่เป็นไรครับ”เด็กหนุ่มที่หน้าตาหล่อ ( มาก ) คนหนึ่งที่เธอชนยิ้มหวานให้ขณะที่กำลังลุกขึ้นและรีบเดินออกไป ซึ่งภาพที่เขายิ้มหวานให้กับฟางนั้นก็ทำให้เธอต้องยิ้มออกมาอย่างปลื้มสุดๆพร้อมกับนึกขึ้นมาได้ว่ายังมีเพื่อนที่รออยู่จึงเริ่มออกวิ่งไปยังจุดหมายอีกครั้งหนึ่ง
                       “Happy  birthday    Happy  birthday   Happy  birthdaytoyou”
เสียงเพลงดังขึ้นขณะที่ฟางเปิดประตูเข้ามายังห้องอาหาร
“ขอบใจจ๊ะ....โห  เล่นจองห้องซะหรูอย่างงี้ แถมยังมีคาราโอเกะอีกต่างหากเดี๋ยวก็ได้หัวโตกันหรอก”
“โธ่  ฟางก็  วันเกิดของเธอทั้งทีทำอะไรให้มันใจสปอร์ตสมกับเป็นเด็กมัธยมปลายหน่อยสิจ๊ะ”ฝ้ายหนึ่งในบรรดาเพื่อนสนิทของเธอเอ่ยขึ้น
“จ๊ะ” พูดจบเธอก็รีบเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่เหลือจนกระทั่งถึงเวลาสั่งอาหารและอาหารก็เริ่มเสิร์ฟ....หนึ่งในบรรดาของเด็กที่มาทำงานเสิร์ฟอาหารก็มีเด็กหนุ่มคนนั้น รวมอยู่ด้วย  อีกทั้งเค้ายังถูกเพื่อนวานให้คอยดูแลห้องอาหารห้องนี้แทนเพื่อนของเขาอีกด้วย  ช่างเป็นความบังเอิญที่ลงตัวจริงๆ และเมื่อเป็นเช่นนี้ฟางจึงใช้เวลาที่เขามาดูแลห้องอาหารของเธอแอบมองการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา หรือแม้กระทั่งพยายามกินน้ำในแก้วให้หมดเร็วๆเพื่อที่เค้าจะได้มาเติมน้ำและมาอยู่ใกล้ๆเธอ....
                       และงานเลี้ยงก็ต้องมีเลิกลา  แต่..หัวใจของฟางกลับไม่ยอมเลิกลาซะนี่  หลังจากวันนั้นเธอก็เริ่มไปสวนอาหารแห่งนี้บ่อยขึ้น  เธอเริ่มที่จะชวนเค้าคุยไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม และในที่สุดเธอก็รู้มาจนได้ว่าเค้าชื่ออาร์ตกำลังเรียนอยู่ชั้นม.6ที่โรงเรียนนานาชาติชื่อดังแห่งหนึ่ง และสาเหตุที่มาทำงานแห่งนี้เพราะอยากจะหาประสบและหารายได้ด้วยตนเองการณ์  และยิ่งนับวันฟางกับอาร์ตก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น..อาร์ตเป็นผู้ชายที่สุภาพมากคนหนึ่งดังนั้นเขาจึงไม่เคยแสดงท่าทางอะไรออกมาเมื่ออยู่กับเธอเลยอีกทั้งการกระทำของเค้าก็เหมือนกับเพื่อนปฏิบัติต่อเพื่อนเท่านั้นซึ่งฟางก็ได้แต่เพียงเก็บความรู้สึกของเธอเองไว้ในใจเท่านั้น ......    
                      1 ปีผ่านไป
“อาร์ต  ฟางจะไปเรียนต่อที่เมืองนอกนะ”
“ทำไมล่ะ” เขาหันมาถามทันทีซึ่งฟางก็รู้ว่าเค้าคงตกใจไม่น้อย
“ก็พ่อฟางเค้าอยากให้ไป..ฟางคงไม่ได้เจออาร์ตอีกนานเลยนะ  วันนี้ฟางเลยมาบอกลา”
“ฟางจะไปเมื่อไหร่”
“อาทิตย์หน้า ...... เอ่อ  ที่จริงแล้วฟางอยาก...”
“ผมจะไปกับฟางด้วยเพราะผมคงปล่อยให้ฟางไปอยู่ที่นั่นคนเดียวไม่ได้แน่”กลับเป็นฝ่ายเธอบ้างที่เป็นฝ่ายตกใจกับคำพูดของเขา
“เมื่อกี๊อาร์ตว่าอะไรนะ  ฟางไม่ค่อยแน่ใจ”
“ถ้าไม่มีฟางผมก็คงขาดบางสิ่งในชีวิตไปแล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นผมจะอยู่ได้ยังไงล่ะ”
“งั้นก็หมายความว่า.....”
“ผมรักฟาง”
        ----------------------------------------------
                      อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา  เครื่องบินกำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับหนุ่มสาวสองคนหนึ่งหัวใจที่กำลังติดปีกบินออกไปสู่โลกกว้างด้วยกันตลอดไป......