ความจริงที่ไม่มีทางได้บอก

เนื้อเรื่อง

“โอ๊ย   เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย” แพนล้มลงพร้อมกับจานบาร์บีคิวที่ยังไม่ได้ย่าง “ขอโทษ

ครับ   เจ็บตรงไหนบ้าง” โจเด็กชายวัย 11 ปี ช่วยแพนเก็บของ  “เราชื่อ โจ นะ” เด็กชายแนะนำตัว

ก่อน  “อืม เราชื่อ แพนจ๊ะ”  โจและแพนมีบ้านอยู่ติดกัน  โจเป็นเด็กชายลูกครึ่ง ไทย-ออสเตรเลีย

แพนเด็กสาวผมสีดำยาวถึงกลางหลัง   อายุ 10 ปี  “แพนๆ ไปเที่ยวนิวซีแลนด์กันนะ” โจมาเรียก

แพนที่ระเบียง  “แพนว่าไม่ได้ไปแน่ๆเลย ถ้าพ่อกับแม่ไม่ไปด้วย  โจไปขอแม่กะพ่อให้หน่อยสิ”

เสียงของแพนพูดคุยกับโจที่ระเบียงบ้าน  ทำให้ทั้งสองได้คุยกันทุกคืน   “เย้  จิงๆหรอ  แม่จะไป

ด้วยใช่ม่ะ  งั้นแพนก้อไปได้น่ะสิ  ดีใจจัง”  แพนกระโดดกอดคอโจ    “แพนสวยมั๊ย”  โจชู

สร้อยคอ  รูปหัวใจให้แพนดู “สวย  สวยมากเลย” แพนตอบขณะอยู่ในชุดกระโปรงสีฟ้า  เสื้อผูก

คอสีขาว  “โจให้แพน  เดี๋ยวโจใส่ให้นะ”  พอใส่เสร็จโจก้อเอามือแพนไปวาดรูปหัวใจ  “เก็บไว้

นะ  เก็บไว้ให้ดีๆ หัวใจของโจ” แพรก้อกำมือ แล้วเอาไปแตะที่หน้าอก “อืม จะเก็บไว้อย่างดีเลย

ล่ะ”  แล้วทั้งคู่ก้อไปเที่ยวกัน   เป็นเดทแรกที่น่าประทับใจ  “ทายสิ  วันนี้วันอะไร”  แพนวิ่งมา

หาโจด้วยหน้าตาสดชื่น  “อืม   ก้อวันที่ 9 มกราน่ะสิ มีอะไรหรอ”โจตอบแบบไม่ใส่ใจ  แพนน้ำตา

ไหล “โจ  บ้า บ้าที่สุดเลย”  “เป็นอะไรไปร้องไห้ทำไม! โอ๋  เงียบนะ  แหม ใครจะไปลืมล่ะ  ก้อ

วันนี้วันครบรอบ 2 ปี  ที่เราเป็นแฟนกันไง  ไป  ไปเที่ยวกันนะ” แล้วโจก้อลากแพนขึ้นรถ

    “แพน   ทำไมต้องไปเรียนที่นั้นด้วย  อยู่โรงเรียนเดียวกับโจ้สิ  หรือโรงเรียนไป-กลับที่

ไหนก้อได้   ทำไมต้องไปอยู่โรงเรียนประจำล่ะ  ไม่อยากอยู่กับโจ้แล้วใช่มั๊ย”  โจ้ตะคอกใส่แพร

แล้วก้อบีบแขนแพร  “ฮือๆ  โจ้ปล่อยสิ  แพรเจ๊บนะ  ปล่อยสิ”  แพรร้องไห้และเข้าห้องนอนไป
กริ๊งๆๆๆ “ฮัลโหล”  แพนรับโทรศัพท์  เพราะรู้ว่าใครโทรมา  “แพน โจขอโทษนะ”  แล้วทั้งคู่ก้อ

คุยกันจนแพนหลับไป  

    เวลาผ่านไปโจก็ยังเจ้าชู้เหมือนเดิม  ส่วนแพนก้ออยู่โรงเรีนยนประจำ แต่ทั้งคู่ก้อยังบอกกัน

ทุกเรื่องไม่มีอะไรปิดบัง  โจยังบอกว่ามีใครมาจีบ ไปเที่ยวกับใคร  แพนก้อเล่าเรื่องในโรงเรียน

ให้โจฟัง  แต่ทั้งคู่ก้อทะเลาะกันบ่อย จนกระทั่งวันหนึ่ง   “แพนเราเลิกกันเถอะนะ”  เสียงของโจ

พูดขึ้น  “ทำไม”  แพนพูดราบเรียบ แต่น้ำตานองหน้า “โจจะไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส อีก 8 ปีโจถึงจะ

กลับ  โจไม่อยากหั้ยแพนรอมันนานเกินไป” โจพูดโดยไม่มองหน้าแพนเลย  แล้วก้อเดินจากไป

“อะไรนะแม่พูดอะไรออกมา  ไม่จิง  แม่โกหกแพน”  เสียงของแพนสั่น  “ไม่  นะแพน  โจโดน

แทงที่ฝรั่งเศส  เดี๋ยวพ่อจะไปรับลูกที่โรงเรียนนะ”  หลังจากคุยโทรศัพท์    ทั้งวันแพนแทบจะไม่มี

ใจเรียนหนังสือ  นึกถึงแต่เรื่องโจ  หลังจัดงานศพโจเสร็จ    แพรก้อได้รู้ความจิงว่า

โจยังไม่ตาย  แต่ที่ตายคือน้องชายฝาแฝดโจ   ที่โจบอกแพนว่าเป็นลูกคนเดียว  โจโกหก    แพร

เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น  แต่ก้อไม่อยากจะเป็นตัวสำรองของใคร  ตอนนี้โจจึงได้ตายไปจากชีวิตของ

แพน   แต่บางครั้งแพนก้อยังไม่อาจลืมโจได้  แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่า  โจหลอกลวงแพนมาตลอด

“ว๊าย”  แพนอุทาน  เมื่อเห็นโจ้กลับมา  แต่ก้อแกล้งทำเป็นไม่เห็น   “ไม่ทักกันเลยนะน้องแพน”  

เสียงโจพูดขึ้น  “สวัสดีคะ  คุณเป็นใครคะ”  จากนั้นโจก้อมาหาแพนที่บ้านทุกวัน  “โอ๊ย  มาทำไม

เนี่ย  จะกลับมาทำไม  วุ่นวายได้  แพนมีแฟนแล้วนะ  ถึงหน้าตาจะสู้ไม่ได้  แต่ก้อไม่ทำให้แพนเจ๊บ

แน่นอน”  แพนตะโกนใส่โจ  .....   “แพน  โจจะกลับแล้วนะ  โจจะไม่มากวนแพนแล้วล่ะ”   โจ

มาลาแพน  แล้วโจก็กลับไปฝรั่งเศส    “แพนหรอลูก  นี่แม่ของโจนะ   แพน โจโดนรถชนลูก”

เสียงของแม่โจ้พูดมาตามสาย พร้อมกับเสียงร้องไห้  “ แม่โกหกแพนเหรอคะ” แพนเริ่มใจไม่ดี  

“ไม่ได้โกหก ลูก    โจ เค้า...เค้ากลับมาถึง  ก้อ...ก้อโดนรถชน “  เสียงสะอื้นมาตามสาย  “ฮึกๆๆ

แล้วแม่จะจัดแบบไหนคะ”แพนน้ำตาไหลกับข่าวที่รู้ว่าเป็นความจิง “ แม่จะจัดแบบคาทอริกที่นี่

เลย  แพนมาได้มั๊ยลูก”  “ขอโทษนะคะ   แพนคงไปไม่ได้คะ  แค่นี้นะคะ”  ฮือๆๆๆ  หลังจากที่

แพนวางสายจากแม่ของโจ  ก้อนั่งร้องไห้อยู่นาน  นั่งนึกถึงวันก่อนโจจะไป  วันที่โจมาลา  ผ่านมา

หลายวัน  แพนตัดสินใจไปเอากุญแจที่โจเคยซ่อนไว้  แล้วไปหาของบางอย่าง  แล้วก้อเจอ  จดหมาย

ที่โจจ่าหน้าซองถึงแพน

    “แพน  ขอโทษนะ  โจไม่ได้ตั้งใจจะโกหกแพนนะ  แต่ตอนที่เราเจอกัน  โจไม่คิดว่าจะรัก

แพนขนาดนี้   จึงโกหกไปทุกเรื่อง  แต่มาถึงตอนนี้โจรักแพนมาที่สุดเลยนะ   ถึงโจจะโกหกแพน

ทุกเรื่อง แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่โจไม่ได้โกหก  คำที่โจบอกว่ารักแพน โจพูดจิงๆนะ   แต่โจรู้ว่าแพนคง

ไม่ให้อภัย  ไม่ต้องห่วงที่โจกลับมาครั้งนี้  แค่กลับมาหาเฉยๆ  แล้วโจจะไม่มากวนใจแพนอีกแล้ว  

ขอให้แพนมีความสุขกับเขานะ  

โจรักแพนนะ”

หลังจากอ่านจดหมายจบ  ฮือๆๆๆ โจบ้า   ทำไมมาบอกเอาตอนนี้  ไม่บอกก่อนแพนจะรักเขาล่ะ  

ทำไมไม่มาบอกก่อนแพนจะรักคนอื่น   ทำไมไม่มาบอกก่อนที่ความรักของเราสิ้นสุดลง  ทำไม

ทำไม  ทำไม  ทำไมต้องจากไปล่ะ   ฮือๆๆๆๆ

    “ลาก่อนนะโจ   ลาก่อนความรัก  5 ปี  ขอบคุณ สำหรับความรู้สึกดีๆ  ขอบคุณที่ทำให้แพน

รักคนอื่นเป็น  ขอบคุณ   แพรรักโจ้นะ  โจ้เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งนะ  ลาก่อน”



            คราวหน้าจะพยายามให้ดีกว่านี้  แต่ครั้งนี้ช่วยโวทหน่อยนะคะ


......................................................................................................................................................................


สั้นจังเนอะ