เธอที่หายไป.....

เนื้อเรื่อง

คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดสงัด  ไม่เห็นแม้แสงจันทร์ที่สอดส่องมาในห้องทุกคืน แสงไฟอ่อนๆจากหลอดนีออนในห้องพักยังส่องแสงสว่างจางๆตามหน้าที่ของมันทุกคืนไม่ขาด พัดลมที่ยังพัดอยู่บนเพดานก็พอช่วยให้ความร้อนในกรุงเทพจางลงไปได้บ้าง....
  
  ผมยืนอยู่บนระเบียงทางเดินเล็กๆของห้อง เม่อมองหาแสงดาวบนฟ้าที่มองแทบจะไม่เห็นอยู่แล้วในทุกๆคืนของเมืองกรุง ก่อนที่จะเดินไปยังเตียงนอนที่รกรุงรังจากการใช้งานในคืนก่อนๆ แต่คืนนี้มีสิ่งวิเศษกว่้านั้นภายใต้ความมืดสงัด คือเธอที่กำลังมองและส่งยิ้มให้ผมอยู่ในอีกมุมนึงของห้อง.....

  ผมไม่รู้เลยว่าสายตาของผมกับเธอประสานกันนานเท่าไร แต่ที่ผมรู้คือหัวใจของผมมันเริ่มเต้นเป็นจังหวะเหมือนจะหลุดออกมาจากอกของผม  ก่อนที่เราจะจูงมือกันไปที่เตียง  พร้อมทั้งสัมผัสริมฝีปากอย่างอ่อนนุ่ม แล้วเต็มไปด้วยไออุ่นจากอ้อมกอดที่บีบเขาหากันและกันอย่างเร้าร้อน พวก เีราล้มตัวไปที่เตียงหันหน้าเข้าหากัน ส่งยิ้มและสายตาจ้องกันและกันเหมือนเราทั้งคู่จะหยุดโลกนี้ไว้ด้วยกันเพียง 2 คน ก่อนที่เราจะหลับตาลงไปด้วยรอยยิ้มที่เปลงไปด้วยความสุข..

  ตอนเช้ากรุงเทพเริ่มกลับเป็นปกติ ชีวิตในเช้าวันใหม่ของผมได้เริ่มต้นขึ้นหลังจากเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ดังบอกเวลา 6 โมงเช้า ผมลุกบิดขี้เกียจจากเตียงลงมา เดินไปล้างหน้าล่างตาในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกจากห้องแล้วรู้ว่า \" เธอที่อยู่กลับผมเมื่อคืนนั้นหายไปอีกแล้ว \" เธอหายไปทุกๆเช้าที่ผมลุกจากเตียง เธอที่ไม่เคยมีคำพูดมีแต่สายตาและรอยยิ้มที่อ่อนโยน ที่ดูก็รู้ว่าเธอรักผมจริงๆ....

  ในห้องเรียน: อาจารย์เดินเข้ามาสอนขณะที่ในห้องยังมีเสียงอึกทึกดังไปทั่วห้อง ก่อนเสียงอาจารย์ที่ลอดผ่านทางไมโครโฟนจะเข้ามาแทนที่ ผมนั่งจดแลคเชอร์ลงไปในกระดาษสมุด ก่อนจะนั่งยิ้มแล้วคิดว่า \" คืนนี้เธอจะมาอีกหรือเปล่า \"
                                                .................................................................................