.....นานมาแล้วที่ใจผมโดดเดี่ยว นานมาแล้วที่ใจมีความรักที่หลอกลวง นานมาเเล้วที่ใจไม่เคยได้มีความสุข จนวันหนึ่ง...วันที่มี มือยื่นเข้ามา  มือนั้นคือ มือของ......
    ทุกครั้งที่ผมโดดเดี่ยวผมจะมองท้องฟ้า
เวลาที่มองมักจะมีสายลมเย็นๆพัดผ่านเหมือน
ว่าจะรับรู้ความรู้สึกของผม ราวกับว่ามันเข้าใจว่า
ใจโหยหาบางสิ่งบางอย่างอยู่ บางสิ่งที่ขาดหายไป
    บ่อยครั้งไปที่ผมจะวิ่งตามหาสิ่งที่ผมขาดหาย
เเต่เมื่อได้มาซึ่งสิ่งที่ผมต้องการเเละคิดว่าใช่ มันจะ
มีความรู้สึดีอย่างน่าประหลาด เเต่พอ ระยะเวลาผ่านไป
สิ่งที่ผมไขว่คว้ามา เริ่งจะกลายเป็นสิ่งเเปลกปลอม
ที่มาทำร้ายจิตใจผม เเต่ผมก็ไม่อาจละทิ้งมัน
เพราะว่าอะไรหนะหรือ ก็เพราะ ผมไม่อาจตัดใจจากอดีต
จากความทรงจำดีๆที่มีให้กับสิ่งที่ผมคว้ามา
    จนมีวันหนึง ผมได้ไปนั่งมองท้องฟ้า ครําครวญ
ถึงสิ่งที่ผมต้องการ สิ่งที่ผมตามมา เฉกเช่นเดียวกับ
คนสิ้นหวัง และแล้วฟ้าก็รับรู้ ฟ้าได้ ส่งใครบางคน
ลงมาเติมเต็มในส่วนที่ผมขาดหายไป เป็นสิ่งที่สวยงาม
เป็น มือของนางฟ้า ที่เอื้มลงมาช่วยผมออกจากความเศร้า
ที่ผมมี ตอยโอบกอดผมด้วยความอบอุ่น
สิ่งที่ฟ้าได้ประทานมาให้ผม ตอนนี้ได้
เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม จนผมลืมสิ่งที่ผมได้วิ่งตาม
และไขว่คว้า
.....เเต่ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีอายุ ตอนนี้ มือของนางฟ้า
ที่เคยโอบกอดผมด้วยความรัก ต่อไปนี้ไม่มีอีกเเล้ว
เหลือไว้เพียงความทรงจำ ที่มันทำให้ผมปวดร้าว
เเละเรียกร้องให้กลับมาหาผมอีก มือของนางฟ้า
ไม่มีวันที่จะหวนกลับมาหาผมอีกแล้ว
............ถึงแม้ว่า เวลาจะผ่านไปนานเเค่ไหน ใจของผม จะไม่มีวันลืมความทรงจำดีๆที่เธอคนนี้นมีให้..........
ปล. แด่ E_zyko    คนที่เข้ามาเติมเต็มส่วนที่ผมขาดหาย จาก Pok
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น