ทอม

เนื้อเรื่อง

ผมชื่อทอม บางทีก็มีคนเรียกผมว่าทอมมี่ พ่อของผมชื่อทิม พ่อทำงานให้กับเจ้าของฟาร์มแห่งหนึ่งทางตอนเหนือของอังกฤษ  พ่อทำหน้าที่ดูแลแกะให้เจ้าของฟาร์ม (ซึ่งผมไม่เคยรู้จักชื่อของเขาเลย) ส่วนแม่ผมชื่อแซลลี่ บางทีเจ้าของฟาร์มก็เรียกแม่ว่าพวกจรจัด แต่แม่บอกว่าแม่ขอเรียกตัวเองว่านักเดินทางดีกว่า แม่เล่าให้ฟังบ่อย ๆ ว่าตอนที่แม่เดินทางมาถึงแถว ๆ นี้ แม่ก็เจอพ่อ แล้วพ่อก็หลงรักแม่ ตอนแรกเจ้าของฟาร์มไม่พอใจมากตอนที่เห็นแม่เดินเข้ามาในฟาร์มของเขา มาขออาศัยในฟาร์มของเขา แต่พอเขาเห็นแม่ตั้งท้อง เขาก็ใจอ่อน ยอมให้แม่นอนในยุ้งข้าวกับพ่อ ในที่สุด แม่ก็คลอดผมออกมา
    ภรรยาของเจ้าของฟาร์มใจดีมาก เธอเอาอาหารมาให้แม่เสมอๆ แม่รักเธอมากเลยทีเดียว ผมก็มีความสุขมากที่ได้นอนอยู่บนกองฟางนุ่มๆ ข้างๆ แม่กับพ่อ ฟังแม่เล่าเรื่องการเดินทางของแม่ให้ฟัง บางวันแม่ก็ไปช่วยพ่อทำงาน แม่บอกว่าเป็นการตอบแทนที่ทำให้แม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งสักที บางวันผมก็ออกไปวิ่งเล่นกับแกะด้วย มีความสุขที่สุด
    แต่แล้วชีวิตผมก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อวันหนึ่ง มีผู้หญิงสาวคนหนึ่งเดินทางมาเยี่ยมชนฟาร์มแห่งนี้ เธอเห็นผมที่กำลังนอนอยู่บนกองฟาง เธอบอกว่าผมน่ารักมาก และอยากได้ผมไปเป็นลูกบุญธรรมของเธอ และเธอก็ยังบอกอีกว่าเธอจะดูแลผมอย่างดี เธอจึงขอผมจากเจ้าของฟาร์ม ซึ่งเขาก็ไม่อิดออดเลยสักนิด! เขาไม่คิดเลยว่าผมจะทุกข์เพียงใดที่ต้องพรากจากอกแม่ ผมขอร้องให้เธอเอาแม่ของผมไปด้วย แต่เธอไม่เข้าใจผมเลย แม่วิ่งตามออกมาส่งผม ผมเห็นแม่ร้องไห้ แต่แม่บอกผมว่า “ไม่ต้องห่วงแม่ แม่เชื่อว่าเจ้าต้องมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ” และหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอหน้าแม่อีกเลยตลอดชีวิตของผม
    ผู้หญิงคนที่รับผมมาเลี้ยงนั้นมีชื่อว่าลาน่า เธออายุประมาณ 20 กว่าๆ เธออาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่มาก มีสวนขนาดใหญ่ให้ผมวิ่งเล่นได้ วันแรกที่ผมมาถึงบ้านของเธอ เธอก็จับผมอาบน้ำ ทำความสะอาด ผมไม่ชอบเลย ผมไม่ชอบการอาบน้ำเลยสักนิด ผมร้องบอกเธอว่าผมไม่ชอบอาบน้ำ! แต่เธอก็ไม่สนใจ เธอคอยพร่ำบอกผมว่าทำอย่างนี้ตัวผมจะได้สะอาด แต่วิธีทำความสะอาดอย่างอื่นไม่มีแล้วเหรอ! หลังจากนั้น ลาน่าก็หวีผมสีทองของผมจนเป็นเงางาม แล้วเธอก็ประกาศว่าผมน่ารักที่สุด
    ลาน่าเลี้ยงดูผมราวกับเธอเป็นแม่แท้ๆของผม เธอจัดหาเตียงนอนนุ่มๆ ให้ผมนอนในห้องนอนของเธอ เธอเอาอาหารอย่างดีให้ผมทาน เล่นกับผม และเธอยังส่งผมเข้าโรงเรียนแถวๆ บ้านด้วย ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ ท่าทางเธอรักผมมาก และผมก็รักเธอเช่นกัน แต่ผมไม่รักใครมากไปกว่าแม่ของผมหรอก
    วันหนึ่งขณะที่ผมอยู่ที่โรงเรียน มีตำรวจนายหนึ่งมาตรวจเยี่ยมโรงเรียนของผม ครูของผมพาผมและเพื่อนๆ ไปต้อนรับเขา เมื่อตำรวจคนนั้นเห็นผม เขาก็บอกว่าผมหน่วยก้านดี น่าจะไปเป็นตำรวจ แล้วตำรวจคนนั้นก็ไปคุยกับครูของผมและลาน่าในห้องห้องหนึ่ง ทิ้งให้ผมวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ ของผม ไม่นานทั้งสามคนก็ออกมาจากห้อง ลาน่าวิ่งเข้ามากอดผม และบอกว่า เธอรักผมมาก แต่ผมคงต้องไปกับตำรวจคนนั้น ผมไม่เข้าใจเลย จึงถามเธอไปว่าทำไม ผมรักเธอแต่ทำไมเธอต้องให้ผมพรากไปจากเธอที่เป็นเหมือนแม่คนที่สองของผมด้วย แต่เธอไม่ตอบผม เธอลูบหัวผม กอดและจูบผมที่หน้าผาก ก่อนจะปล่อยให้ตำรวจคนนั้นเดินนำผมไป ผมหันไปมองเธอ เธอยิ้มตอบผมด้วยแววตาเศร้าๆ และผมก็ไม่ได้เห็นหน้าเธออีกหลังจากนั้น
    ตำรวจคนที่พาผมมานั้นมีชื่อว่าแดน เขาพาผมไปเรียนในโรงเรียนฝึกตำรวจ ผมต้องนอนที่โรงเรียนนี้ด้วย ไม่สบายเลย แต่ผมก็ว่าสนุกดีที่ได้มาเรียนตำรวจ ผมได้รับการฝึกวิธีการต่อสู้กับโจรผู้ร้าย ฝึกการหายาเสพติดที่ถูกซ่อนไว้ตามที่ต่าง ๆ ฝึกให้ควบคุมผู้คนที่ก่อการจลาจล 1 ปีผ่านไป ผมก็ได้เป็นตำรวจเต็มตัว และก็มีแดนเป็นคู่หูของผม
    วันหนึ่ง แดนบอกผมว่าเจ้าพ่อยาเสพติดคนหนึ่งกำลังจะขนถ่ายสินค้าครั้งใหญ่ และเขา เพื่อนๆของเขา และผม จะต้องไปจับพ่อค้ายารายนี้ให้ได้ พวกเราที่มีแดนเป็นหัวหน้าทีม พร้อมกับสุนัขตำรวจอีก 4 ตัว นั่งรถไปที่โกดังเก็บสินค้าแห่งหนึ่งริมทะเล ตำรวจทั้งกองล้อมปิดทางเข้าออกทุกทาง หลังจากนั้น พวกเราก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปในโกดังทีละคน แดนสั่งให้ลูกน้องของเขา รวมทั้งผมด้วย เริ่มหายาเสพติดที่ถูกซ่อนไว้ ผมเจอมันอยู่ในกล่องๆ หนึ่ง ผมบอกแดน เขาและเพื่อนๆ เข้ามาเปิดกล่องใบนั้นและได้พบกับห่อโคเคนเป็นร้อยๆ ทันใดนั้น คนนับสิบที่มาจากไหนไม่รู้ก็เล็งปืนมาที่พวกเราพร้อมล้อมพวกเราไว้ แดนจับผมผมไว้ไม่ให้เข้าต่อสู้กับพวกนั้นและวิ่งเข้าไปหลังกล่องลังเพื่อให้มันเป็นที่กำบัง แล้วการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น
    แดนตะโกนใส่วิทยุติดต่อเพื่อขอกำลังเสริมก่อนเริ่มยิงต่อสู้กับพวกโจรเหล่านั้น ผมไม่มีปืนจึงไม่สามารถยิงต่อสู้กับเขาได้ ผมพยายามจะเข้าต่อสู้ด้วยมือเปล่าแต่แดนจับตัวผมไว้พร้อมกับสั่งให้ผมอยู่กับที่ ผมไม่กล้าขัดคำสั่งเขาหรอก แต่ทันใดนั้น ผมก็เห็นจุดแดงๆ อยู่ตรงกลางหลังแดน ปืน! ผมกลับหลังหัน แล้วผมก็เห็นผู้ชายเล็งปืนมาที่แดน นิ้วอยู่ที่ไกพร้อมจะยิง ผมร้องตะโกน แต่แดนไม่ได้สนใจ ผมจึงกระโจนเข้าหาชายคนนั้น เขาตกใจจนยิงพลาดไปโดนส่วนขาของแดนแทนที่จะเป็นหัวใจ ปืนหลุดออกจากมือของชายคนนั้น ผมกระโจนใส่เขาเป็นรอบที่สอง แต่คราวนี้เขาจับตัวผมไว้ได้ ผมดิ้น แต่เขาจับผมไว้แน่นจนผมดิ้นไม่หลุด ผมกัดท่อนแขนของเขาเต็มแรง เขาร้องจ๊ากพร้อมกับปล่อยตัวผม ผมเตรียมตัวจะต่อสู้กับมือปืนเป็นรอบที่สาม แต่ผมได้ยินเสียงแดนร้องขึ้น เขาชี้ไปทางขวา แล้วผมก็ได้เห็นว่าเจ้าพ่อค้ายาเสพติดกำลังจะหนีไป
    “แซม” เขาตะโกนร้องเรียกลูกน้องคนหนึ่งของเขา “เจ้าพ่อมันกำลังจะ หนีไป ผมคงวิ่งไล่ตามมันไม่ทันแน่ในสภาพนี้ ไปจับมัน เร็ว อย่าให้มันหนีไป”
    แซมพยักหน้าพร้อมกับวิ่งออกไป ผมก็ต้องไม่ปล่อยให้เจ้าพ่อหนีไป ผมวิ่งไปด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เจ้าพ่อค้ายาตัวอ้วนตุ๊ต๊ะกำลังหอบกระเป๋าวิ่งตรงไปทางรถเบ๊นซ์สีดำ เตรียมจะหนี แต่ผมไม่ปล่อยมันไปหรอก ผมวิ่งไปจนทัน ผมกระโจนเข้าใส่ด้านหลังของเจ้าหมูอ้วน เขาล้มลง กระเป๋าที่ถืออยู่กระเด็นไปด้านหน้า ธนบัตรราคาร้อยปอนด์ปลิวออกมา ผมตะครุบตัวเจ้าพ่อไว้ ผมปลุกปล้ำกับเขาอยู่นาน เขาพยายามชัดมีดออกมาจากข้างเอว แต่ไม่สำเร็จ แล้วเขาก็พลิกตัวหนีผม แล้วก็วิ่งจากไป แต่แซมก็วิ่งมาทันพร้อมกับเอาปืนจ่อหลังของเจ้าพ่อ เขาจึงสงบลง
    ราวกับสวรรค์ช่วย กองกำลังเสริมมาถึงพอดี พวกพ่อค้ายาถูกจับ แดนถูกหามขึ้นไปบนรถพยาบาล ผมพยายามตามเขาขึ้นไปบนรถด้วยแต่ไม่เป็นผล แซมจับตัวผมไว้ แล้วเราสองคนก็มองตามรถพยาบาลคนนั้นวิ่งลับไป
    2 อาทิตย์ถัดมา ผมได้ไปเยี่ยมแดนเป็นครั้งแรก เขาอาการดีขึ้นมาก เขาลูบหัวผมพร้อมกับบอกขอบอกขอบใจผมที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แถมยังช่วยจับเจ้าพ่อค้ายาได้ด้วย ผมก็ตอบเขาว่าไม่เป็นไร เพื่อนกัน แต่ดูเหมือนเขาไม่เข้าใจที่ผมพูดเลย
    อาทิตย์ต่อมา มีพิธีมอบเหรียญกล้าหาญ ผมก็ได้เหรียญด้วย เป็นเหรียญสีทองสวยเชียวล่ะ แล้วแดนก็ขึ้นไปบนเวที เขาได้พูดขอบใจผมอย่างเป็นทางการซะด้วย
    “...ผมรู้สึกว่าวันนี้ ผมได้เป็นหนี้ชีวิตเพื่อนของผมคนหนึ่ง ถ้าวันนั้นเขาไม่หยุดมือปืนเอาไว้ ผมคงโดนยิงเข้ากลางหัวใจ แต่โชคดีที่ผมมีเพื่อนคนนี้อยู่” เขามองมาที่ผม “นอกจากนี้ เพื่อนคนนี้ของผมยังช่วยจับพ่อค้ายารายใหญ่คนนี้ด้วย” เขายกแก้วแชมเปญขึ้น “แด่...ทอมมี่”
    ผมยิ้มให้แดน แล้วจึงร้องตะโกนบอกแดนว่า “โฮ่ง โฮ่ง คุณก็เก่งเหมือนกันแหละ