วันที่ฟ้าสดใส

เนื้อเรื่อง

แนวนี้ผมแต่งครั้งแรก ผมแต่งก่อนเรื่องตำนานผู้กล้าลาจีเนสซะอีกครับ


ฉันชื่อฟ้า ฉันเกลียดความพ่ายแพ้ เกลียดคนหลงตัวเองกับคนที่ชอบดูถูกผู้อื่นมาก ฉันชอบศิลปะป้องกันตัวฉันเลยไปเรียนยิวยิสซู นี่ถ้าแม่ไม่ห้ามไว้นะ ฉันคงไปเรียนมวยไทยแล้ว หลายคนที่ได้ยินคงตกใจว่าฉันใช่ผู้หญิงรึเปล่า แต่ฉันก็ส่วนที่มีเหมือนผู้หญิงทั่วไป นั่นคือมีความฝัน  

ฉันฝันเสมอว่าอยากจะพบกับเจ้าชายในฝันของตัว เอง จะต้องเป็นเจ้าชายที่รูปหล่อ เก่ง นิสัยดี ปากหวาน ครบสูตรพระเอก ในสมัยอนุบาลฉันรู้จักเด็กผู้ชายคนหนึ่งชื่อเมฆาเขาเป็นเด็กที่น่ารักมาก ใกล้เคียงกับที่ตัวฉันชอบ จนถูกเรียกเขาว่าเทพบุตรเมฆา  ใครๆก็รักเขาแม้ตัวเขาจะปากร้าย ชอบพูดแทงใจทมิฬ ขนาดเด็กทารกที่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องต้องร้องไห้  คนใกล้ตายยังทนฟังไม่ได้จนต้องหนีไปนอนตายที่อื่น ทำให้ฉันไม่กล้าคุยกับเขาเลย ก็เพราะว่าฉันไม่อยากลงข่าวหน้า1น่ะสิ เลยไม่เข้าใจว่าแค่รูปลักษณ์ภายนอกดี แต่ปากมอมแบบนี้ ทำไมถึงยังมีคนชอบเขาอีกนะ

จนมาวันหนึ่งพอขึ้นมัธยมต้นเขาก็เปลี่ยนไป เขาดูโทรมๆผมหยิกๆ  ยาวปกหน้าใส่แว่นหนาเตอะ หน้าตาสรุปได้ว่าอัปลักษณ์ครบสูตร ขนาดเดินผ่านกระจก กระจกยังแตกยังกับเรื่องโกหกแน่ะ และคนที่อยู่ใกล้เขามักจะขนลุกบ้างหรือไม่ก็ผมตั้งโดยไม่รู้สาเหตุ พวกผู้หญิงที่เคยชอบเขาก็ค่อยๆหนีห่างออกไปเงียบๆแบบนินจา จนทุกคนลืมเขาในอดีตกันหมด ยกเว้นแต่ฉันที่ยังไม่ลืมเขาเมื่อก่อน

แม้ฉันจะไม่เคยคุยกับเขาก็ตาม คงเพราะเขาเป็นตัวประหลาดเท่าที่จะรู้จักเล่ากระมัง ทำให้ฉันสงสัยว่าเขาไปโดนสิบล้อทับหน้าหรือไงถึงได้มีภาพพจน์เปลี่ยนไปขนาดนี้และที่สงสัยที่สุด ทำไมฉันถึงต้องอยู่โรงเรียนเดียวกับเขาและ ห้องเดียวกันด้วยนะ  จนปัจจุบันขึ้นมัธยมปลายฉันก็ยังอยู่มาแบบเดิมจนถึงปีสุดท้าย  ไม่รู้ว่าชะตาเล่นตลกอะไรกับเรานะ

ตอนเช้า ณ โรงเรียนเอกชน “หลีกไปเมฆาเจ้าคนอัปลักษณ์ !! นายไม่น่ามาเรียนที่นี้เลยนะทำให้โรงเรียนเสียภาพพจน์หมด” แพทกล่าวอย่างเหยียดหยาม พร้อมกับผลักเมฆาออกไปจนหนังสือร่วง

“แพทเธอไม่สมควรกล่าวแบบนี้นะเขามาเรียนไม่ได้ทำอะไรให้โรงเรียนเสียซะหน่อย ควรจะขอโทษเขานะ” ฟ้ากล่าวขึ้นปกป้องพร้อมกับเข้าช่วยเก็บหนังสือให้เมฆา

“นี่เธอกล้าเถียงฉันเหรอ เธอจะต้องเสียใจที่ไปปกป้องคนน่ารังเกียจแบบนั้น” แพทเชิดหน้า

“แพทแม้เธอจะสวยเป็นดาวของโรงเรียนแต่ฉันว่าคนที่เหยียดหยามว่าผู้อื่น  คนผู้นั้นอัปลักษณ์กว่าซะอีก” ฟ้าโต้ตอบอย่างไฟแลบ

“ฟ้ามันจะมากไปแล้วนะเราเห็นว่าเธอสวยรองจากเรานะถึงได้ ไม่อยากมีเรื่องผิดใจกับเธอ ไม่นึกเลยว่าหล่อนจะเป็นพวกเดียวกับคนอัปลักษณ์แบบนี้ ถ้าอย่างนั้นเรามาพนันกันดีกว่าว่าวันงานเลี้ยงจบการศึกษา ก่อนสอบปลายเทอม มาแข่งกันว่า ใครจะได้เป็นคู่รักคู่เด่นขวัญใจของโรงเรียนกัน  ถ้าหล่อนชนะ ฉันจะกล่าวขอขมาเธอสองคนต่อหน้าทุกคนกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย  แต่ถ้าฉันชนะ หล่อนต้องกินก๋วยเตี๋ยวทางจมูกนะ  ว่าไงจะรับพนันไหมหรือว่ากลัวที่จะแพ้  ยัยขี้แพ้ ยัยขี้แพ้ ๆ ดูสิว่ามันคุ้มที่ปกป้องคนแบบนี้!!”ใบหน้าเจ้าเล่ห์แพทฉายแววสุดๆๆ  

“ได้สิฉันมีแฟนเป็นประธานนักเรียนเราไม่แพ้เธอแน่ยัยคนหลงตัวเอง” ฟ้ารับคำด้วยความโกรธจนลุกเป็นไฟ
“แล้วค่อยเจอกันนะ    ยัย  ที่2 โฮะๆๆๆ “แล้วแพทก็หัวเราะจากไป  

“หนอย! ยัยที่1”ฟ้าร้อง

“เธอโง่รึเปล่าวะ !! อยากอับอายก่อนจบรึไง!?” เมฆาตวาดใส่

ฟ้าตกใจจนหน้าซีดนี่เป็นครั้งแรกที่ลืมตาดูโลกแล้วได้ยินเมฆาพูดกับเธอเหมือนกับว่าเธอรอที่ได้คุยกับเขามากว่า10ปี  โดยไม่ทันรู้ว่ากำลังโดนต่อว่า พอฟ้าตั้งสติได้ “เธอนั้นแหละทำไมถึงยอมให้ยัยที่1ว่าอย่างนั้นเล่า เธอต้องการแบบนั้นเหรอทั้งๆๆที่จริงแล้วเธอ….”  

“หนวกหูเฟ้ย! เธอไม่ควรจะยุ่งกับฉัน “เมฆาเดินสบัดหนีไปทิ้งฟ้าไว้เพียงลำพัง

“ให้ตายสิคนอะไร ยังปากร้ายไม่เปลี่ยน อุตส่าห์ช่วยแท้ๆ แล้วนี่เราไปพนันอะไรบ้าๆเพื่อหมอนั่นทำไม อ่ะ!  ทุกคนเข้าแถวกันแล้ว”

ณ ห้องเรียนของฟ้า.............

เพื่อนๆฟ้าต่างเข้ามาคุยด้วยเหมือนทุกวัน “นี่ฟ้าเห็นเขาลือว่าเธอจะแข่งประกวดคู่รักของโรงเรียนกับแพทเหรอ ยังงี้เธอแย่นะ แพทน่ะเขาเป็นหลานสาวของเจ้าของโรงเรียนใครๆ ก็ไม่กล้าขัดใจ แล้วเจ้าหล่อนก็เป็นที่1ทุกอย่าง ทั้งความสวย การเรียนกีฬา แต่เธอก็เป็นที่2รองจากแพทหมด ยกเว้นแต่เรื่องการต่อสู้กับความฮ่าวเท่านั้นที่แพทเทียบเธอไม่ได้เลยยังงี้เธอจะชนะได้เหรอ”  เพื่อนถามด้วยความห่วง

“ขอบใจนะที่เธอยังเห็นส่วนดีฉัน แต่  ไม่ต้องห่วงหรอก  อย่าลืมสิฉันเป็นแฟนกับ เรย์ ประธานนักเรียนสุดหล่อ ครบเครื่องของโรงเรียนนะทุกคนรู้ดีว่าเรารักกันมากแค่ไหน ว่าแต่เธอซื้อเทปอัลบั้มใหม่ของ Cloud รึยังตอนนี้เพลงPOPของเขาขึ้น Chartที่1แล้วนะทั้งๆที่พึ่งออกมาได้2วันเองสุดยอดเลย แถมยังหล่อมากอีกด้วย ต่างจากเจ้าหมอนั่น” ฟ้าคุยพลางหันไปมองเมฆาที่นั่งมุมหลังห้อง  “ แต่อยากรู้จังว่าชื่อจริงเขาชื่ออะไรนะประวัติส่วนตัวก็ปิดเป็นความลับทั้งที่ออกอัลบั้มมา3ปีแล้วแท้ๆ”  

ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงตัวประกอบของเรื่องออกมาเรียก “ฟ้า! ประธานฝากบอกมาหลังเลิกเรียนมีเรื่องจะคุยด้วย ที่ห้องกรรมการ”
ฟ้าได้ยินจึงคิดว่า “เรียกเราทำไมนะ แต่คงจะไม่เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเสียใจ เหมือนในนางเอกในละครหรอก 555555555”

หลังจากที่โรงเรียนเลิกจนแทบไม่เหลือใครอยู่ ณ ห้องคณะกรรมการนักเรียน ไม่มีคนอยู่นอกจากประธานกับฟ้า

“เรย์มีอะไรจะคุยกับเราเหรอ “ฟ้าถาม

ฟ้าคือ….เรา..อยาก..ขอ..เลิกกับเธอนะ คือว่า…วันงานเลี้ยงจบการศึกษา…”

“หยุด!” เรย์กำลังจะกล่าวแต่ฟ้าก็แย่งพูดก่อน

“ไม่ต้องพูดแล้วเรย์ แค่อ้าปากรู้แล้วว่ายายที่1นั่นชวนเธอให้มาคู่ด้วยกันสินะ  “

“ชะ…ใช่  ระ..รู้ ..รู้ได้ไงฟ้า“เรย์ ร้องทีละคำด้วยความกลัวเพราะว่าในอดีตฟ้าเคยกระโดดถีบผู้ชายที่ทำให้เพื่อนฟ้าเสียใจมานักต่อนักแล้วทำให้เรย์เหงื่ออกมากแม้ช่วงนั้นจะอากาศหนาวก็ตาม เขาเตรียมใจแล้วว่าไม่ว่าจะโดนอะไรต้องไม่ยอมแพ้แม้จะต้องเผชิญกับพญาสิงโต และเรย์ก็ได้รับสมใจเขา  โดยถูกชกที่ท้องจนต้องคุกเข่าและก็ถูกอะไรบางอย่างตามมาเป็นชุด แล้วเธอก็วิ่งหนีออกจากห้อง “อยู….เธอรู้ได้ไงหว่า… อยูเจ็บดีนะที่หน้าไม่เป็นไร” เรว่าแล้วล้มนอนลง

ขณะที่ฟ้าร้องไห้เดินอยู่ระเบียงคนเดียวนั้น มีเสียงของไวโอลินดังขึ้นเป็นเพลงที่เธอรู้จัก เธอสงสัยจึงตามเสียงเพลงไป  จนมาหยุดหน้าห้องชมรมดนตรี แสงสีเหลือนทองของดวงตะวันใกล้ลับส่องทั่วห้อง เป็นห้องที่ดูรกๆมืดๆเธอพบว่ามีคนอยู่ในนั้น

เธอตกใจจนนึกว่าเป็นผีที่ตายไปแล้วยังอยากเล่นดนตรีอยู่  เธอหยุดร้องไห้ทันที แต่ด้วยความอยากรู้ เธอจึงเดินเข้าไป แลเห็นหลังชายหนุ่มผมยุ่งๆๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ซึ่งยังคงสีไวโอลินอย่างเคลิบเคลิ้มใจ  สักพักเธอค่อยเข้าใกล้ก็รู้ว่าเป็นใคร
“เมฆา..!!”เธออุทานขึ้นในใจ

ทำให้ฟ้ารู้สึกโล่งใจแม้นายคนนี้จะหน้าเหมือนผีแต่อย่างน้อยก็ไม่ใช่ผี พอฟ้าเดินเข้าไปใกล้อีก   เมฆาเริ่มรู้ตัวจึงหยุดบรรเลง

“เธอมาทำไมมิทราบคุณที่2” ชายที่ถูกคิดว่าผีหันมาถาม

“อย่าเรียกเราแบบนี้ได้ไหม เราชื่อฟ้านะ ก็แค่เดินเล่นเฉยๆ”

“ทำไมตาแดงแบบนั้นเล่า ร้องไห้รึไง สาวแกร่ง” เมฆาถาม
ในใจของฟ้าตกใจมากที่เห็นชายผู้เย็นชา ผู้ที่ไม่เคยยินดียินร้ายกับใคร ถามสาระทุกข์กับตน แม้คำลงท้ายจะทำให้เธอไม่พอใจก็ตาม

“เปล่า แค่ขี้ผงเข้าตา พอขยี้เลยแดง”

เมฆายังคงจ้องมองฟ้าผ่านผมที่ปกหน้าของเขาอยู่โดยไม่กล่าววาจาใดอยู่เป็นพักจน ห้องเกิดความเงียบ

“ไม่เชื่อรึไง ถึงได้มองเราด้วยสายตาแบบนั้น”ฟ้าตอบพลางเอามือเช็ดตา กลัวว่ายังมีคราบน้ำตาอยู่

ห้องยังคงเงียบสงัดและฟ้าคิดว่าเมฆาก็ยังจ้องฟ้าอยู่ แม้ผมมันจะปิดที่ตาเขา จนฟ้าเริ่มอดทนไม่ไหว

“OKๆ ฉันโดนบอกเลิกจากแฟนมานี่เป็นฝีมือของยัยที่1แท้ๆเจ็บใจจัง จะหัวเราะก็ได้นะที่ไม่เชื่อนาย\"ฟ้ากล่าวโพล่งมา

“ครอก……. ครอก…..ครอกฟี้” มีเสียงบางอย่างจากเมฆา

“หา!! นี้เธอกล้าหลับต่อหน้าฉันเหรอ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ…!!!   มีที่ไหนกันยืนหลับได้เนี่ย” หญิงสาวโวยวายพลางเขย่าตัวชายหนุ่มผู้ซึ่งยืนหลับ

“อืม…… โทษ  เมื่อกี้ว่าไงนะ” ชายหนุ่มพูดอย่างสลึมสลือ

“ช่างเถอะๆ เธอไม่ได้ยินก็ดีแล้ว”

“หึ โดนบอกเลิกกับแฟนงั้นเหรอ”เมฆายักไหล่

“ไหนว่า ไม่รู้ไง …….!?”

“ก็ไม่ได้บอกนี้ว่าไม่ได้ยิน”เมฆาตอบแล้วทำท่ายียวนใส่

“เชอะ ช่างเถอะฉันไม่มีอารมณ์ต่อยใครแล้วนายจะหัวเราะฉันก็ได้นะ”

ในใจของเมฆาได้ยินที่ฟ้าบอกก็โล่งอกเหมือนกัน  ตลอดมาที่เขาไม่กล้าคุยกับฟ้าคงมีเหตุว่ากลัวโดนต่อยอยู่เหมือนกัน

“การไม่ซ้ำเติมใครนี้แหละที่ทำให้ฉันยังคงเป็นมนุษย์”เมฆากล่าว  
ฟ้าทั้งงงทั้งอึ้ง ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร  
“นี้เพลงที่เล่นน่ะ ใช่เพลงของJohann Pachelbelใช่ไหม”

“ใช่ ขาดแต่เสียงเซลโล่ ถ้ามีคงดีกว่านี้ ถามทำไม? เมฆาถามด้วยน้ำเสียงเริ่มไม่ใยดี

“เปล่าหรอก เราชอบเพลงนี้มาก เคยอ่านในสัมภาษณ์คลาวก็ชอบเพลงนี้”

“เหรอ” เมฆาตอบห้วนๆ จนเกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง ฟ้าเริ่มอึดอัดที่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

“แล้วจะทำไงล่ะอยู่ๆก็เป็นโสดขึ้นมาเฉยเลย พอถึงวันงานเธอก็แพ้ตั้งแต่ในมุ้งสิ”เมฆาพูดขึ้น

“ช่างเถอะฉันมันหาเรื่องเองมันไม่ใช่เพราะนายหรอก”ฟ้าก็กล่าวอย่างเศร้าๆ “ว่าแต่เธอเคยมีความฝันไหมเมฆา ฉันใฝ่ฝันมาตลอดว่าอยากเต้นรำกับเจ้าชายในฝัน  เราเคยฝันว่าเราเต้นกับนายCloudด้วยล่ะฉันชอบเพลงเขามากเลย โดยเฉพาะเนื้อเพลง  เขาจะต้องเป็นคนที่เข้าใจถึงคุณค่าของคนมากกว่าใครๆแน่”  

“งั้นเหรอ” เมฆาตอบห้วนๆ

“เธอรู้จักเพลงของเขาไหม?” ฟ้าถาม

“ไม่รู้จักได้ไงก็เพราะ..” เมฆาหยุดตอบกลางคัน

“เอ๋ ! เพราะอะไร ?”
“เพราะเขาดังน่ะสิ\"เมฆาตอบอย่างร้อนรน แล้วเธอมองคนเพียงภายนอกอย่างเดียวเหรอ?” เมฆาถาม

“อืมบางครั้งเพราะความที่รูปงามภายนอกมันได้บดบังภายในของคนดูสิ เรย์ประธานสุดหล่อใครจะคิดล่ะว่าจะเป็นคนแบบนี้   เอ่อว่าแต่ว่าแล้วความฝันเธอคืออะไร?” ฟ้าถามต่อ

“ เออคือ อยาก ..อยากจะ….ต่อเติมความฝันของผู้คนด้วยเสียงเพลง” เมฆาตอบด้วยใบหน้าแดง

ฟ้าหัวเราะ “เธอนี่ตลกดีนะ เคยคิดว่าปากร้ายแต่ไม่นึกเลยว่า เธอจะฝันได้ยิ่งใหญ่แบบนี้ คนธรรมดาคงคิดไม่ได้แน่ ถ้างั้นทำให้ได้เหมือนCloudนะ ว่าแต่นายชื่อเล่นชื่ออะไร” เกิดเสียงโยกประตูดูเหมือนว่าประตูอาคารจะปิด

“อ๊ะไม่ได้การเรากลับก่อนนะ นี้ถ้าไม่มีใครเต้นด้วยมาเต้นกับเราก็ได้นะ เราไม่รังเกียจหรอกถ้าเป็นนาย”  
แล้วเธอก็ออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามอง เมฆาอึ้งหน้าซีดจนตัวแข็งไปพักใหญ่ “จะให้เต้นกับยัยซู่โม่นี่นะ”

เช้ารุ่งขึ้น ที่หน้าบอร์ดข่าวของโรงเรียน ได้ลงข่าวการท้าชนระหว่างฟ้ากับแพท รวมถึงเงื่อนไขผลแพ้ชนะที่จะเกิดขึ้น
“แย่แล้วฟ้าข่าวใหญ่เลยนะ เธอเลิกกับประธานแล้วจะทำไงเล่า แถมยังมีข่าวว่าเธอจะคู่กับเมฆามาแข่งอีก ทำให้ทั้งโรงเรียนหัวเราะใหญ่เลยบางคนเตรียมซื้อฟิล์มมาถ่ายเธอแล้ว ขนาดพนันกันแล้วนะว่าเธอต้องแพ้แน่ๆ จนเกิดข่าวลือว่า เธอต้องไปกับเมฆาเท่านั้น  แล้วจะไปกับเมฆาจริงหรอ”เพื่อนคนหนึ่งพูดกับฟ้า  

“ไม่รู้สิถ้าจนตรอกจริงๆคงต้องหาใครที่พอใช้ได้แล้วเล่า\"ฟ้าตอบ

“เสียใจด้วยนะยายที่2ที่เลิกกับประธานแล้ว” คนที่ฟ้าเกลียดที่สุดพูดขึ้น“เอ่อคิดจะหาใครคู่เล่า  ก็คงจะไม่มีหรอกเพราะใครๆก็อยากเห็นเธออับอายทั้งนั้นแหละ ถ้าจะมีก็คงเป็นเมฆาสุดหล่อนั่น เตรียมใจไว้ได้เลยนะ โฮ่ๆๆๆๆๆๆ”แล้วแพทจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ  

“เชอะ เกลียดเสียงแบบนี้จริง  นี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงอย่างเรานะ คงได้ก้านคอคลับกันแน่”ฟ้าว่าพลางทำท่าตามที่พูด “แล้วที่พูดนั่นคงจะไปข่มขู่ผู้ชายทุกคนไว้แน่ๆ ถ้าอยากให้เราคู่กับหมอนั่น เราก็จะคู่”ฟ้ากล่าวอย่างบ้าคลั่ง

เพื่อนที่ได้ยินก็คิดว่า เพื่อนเราโมโหจนหน้ามืดแล้ว  “ฟ้าเธอจะบ้ารึไงลืมกินยาคุมรึเปล่าเธอก็รู้นี่ว่าเมฆาน่ะ ขนาดยืนใกล้หลอดไฟ แสงยังดับจนทุกคนเรียกเขาว่า เมฆาผู้พิฆาตแสงสว่าง” เพื่อนกล่าวด้วยความกลัว

“ ช่างเถอะนี่พวกเธอจำเนื้อเพลงของCloudได้ไหม มีเพลง หนึ่งที่สอนให้คนเราไม่ควรทิ้งความหวัง ยังไงก็ต้องจับเมฆาไปแปลงโฉมให้ได้ เอาล่ะเราต้องคุยกับเมฆาก่อน” ฟ้ากล่าวอย่างมั่น

“เข้าใจแล้วพวกเราจะช่วยเธอด้วย” เพื่อนทั้ง3คนของฟ้าต่างเห็นด้วย

“ฮือๆๆ ขอบใจมากทุกคนฉันจะไม่ลืมพวกเธอเลย” ฟ้าซึ้งไม่นึกเลยว่าเพื่อนๆที่เก่งแต่นินทาชาวบ้านจะมีวันที่พวกเขาคิดจะช่วยฟ้า จากนั้นพวกเขาก็จับมือกันด้วยความทราบซึ้งในมิตรภาพ

“ฉะนั้นต้องหาหมอนั่นก่อน” ฟ้าว่าต่อ

“เอ่อขอโทษครับคือว่าเมฆาหนีกลับบ้านไปแล้วล่ะครับ ถ้าถามว่าเมื่อไรล่ะก็ ก็คงตั้งแต่ที่พวกคุณๆๆๆพูดว่าจะ แปลงโฉม เขาน่ะ!!” ชายตัวประกอบผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดกล่าว

“ว่าไงนะ…!? แย่แล้วไม่มีใครรู้ด้วยว่าบ้านหรือเบอร์โทรของเมฆาเบอร์อะไร ไม่สิไม่มีใครสนใจมากกว่า อย่างนี้ฉันตายแน่”ฟ้า กล่าวอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งคราวนี้ตัวฟ้าเหมือนได้ตายไปแล้วครึ่งตัว

“ เสียใจด้วยนะฟ้าขอให้นอนตายตาหลับนะ ถ้ามีโอกาสพวกฉันจะช่วยแก้แค้นให้ แม้ว่ามันคงจะยากนะที่เราจะทำ” พวกเพื่อนๆกล่าวด้วยความเศร้า

“ ฉันยังไม่ตายซะหน่อยแล้วอีกอย่างหนึ่งยังเหลืออีก7วันก่อนถึงงานเลี้ยง พรุ่งนี้ก็ต้องเจอเมฆาแน่ ฉันไม่ยอมแพ้หรอก”

เช้าวันต่อมา เมฆาก็ไม่โผล่ศรีษะมาให้ฟ้าเห็นซักวันจนเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก  จนถึงวันงานเลี้ยง ฟ้าก็เข้ามาในงานด้วยชุดกระโปรงสีฟ้า แต่สีหน้าดูเศร้าเหมือนโลกจะดับ แล้วแพทที่ใส่ชุดราตรีสุดหรูสีม่วงกับเรย์สวมชุดเข้ากับแพทเดินเข้ามาคุยด้วย

“สวยมากเลยฟ้า”เรย์กล่าวชม
\"ขอบใจเรเรารู้ตัวดีว่าเราสวยแค่ไหน ดังนั้นเราไม่ต้องการคำชมจากนาย”ฟ้ากล่าวเสียงเข้ม แลมองทั้งคู่ด้วยสายตาเย็นชา

“พูดดีไป  แต่ไงเธอดูสวยมากเลยนะแต่ก็คงแค่ที่2  ว่าแต่คู่กับเมฆาไม่ใช่หรอ  เขาอยู่ไหนเล่า? หรือว่าอับอายเลยไม่มีหน้าที่จะมา  เราเข้าใจหน้าตาน่าเกลียดอย่างนั้นคงไม่มาหรอก….  เอ่อก่อนที่เริ่มงานฉันจะบอกอะไรให้นะ การที่เรย์มาคบกับหล่อนน่ะ เป็นเพราะเขาถูกฉันหักอกน่ะเลยเห็นเธอเป็นที่2ก็เลยมาเป็นแฟนกับเธอแทนดีใจรึเปล่า ดังนั้นชาตินี้เธอไม่มีทางแทนที่ฉันได้หรอก โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆ” แพทหัวเราะในชัยชนะของตน  

“พอเถอะแพท”  เรย์ปราม  

จากนั้นฟ้าก็วิ่งหนีออกจากงานไปเพราะทนคำแทงใจของแพทที่ร้ายเหมือนเมฆาไม่ได้ ในใจของเรย์เองก็รู้สึกผิดแต่เมื่อเขาเลือกทางนี้แล้วคงหันหลังกลับไม่ได้อีก

ฟ้าออกมานั่งม้าหินอยู่ข้างนอกงานเงียบๆและน้ำตาที่โศกเศร้าก็เริ่มนองบนใบหน้า ขาวนวลของเด็กสาว แต่แล้วมีชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาสะกิดความรู้สึกที่ตกอยู่ในความมืดของเธอ

“รอใครอยู่เหรอ รอผมหรือเปล่าครับ” ชายผู้นั้นถามขึ้น

เมื่อฟ้าได้ยินก็ดีใจคิดว่าเมฆามาแล้วจึงหันไปแต่ต้องตกใจเพราะคนที่ยืนอยู่ไม่ใช่เมฆาแต่เป็นCloudนักร้องหนุ่มรูปงาม

“ขอโทษค่ะฉันไม่ได้รอคุณแต่ก็ดีใจที่ได้เจอคุณ”ฟ้ากล่าวอายๆแลสงสัยที่นักร้องหนุ่มมางานนี้

“ผมว่าคุณรอผมอยู่นะจำได้ไหมว่าคุณ เคยฝันอยากเต้นรำกับใคร”  Cloudกล่าว

“คุณรู้ได้ไง หรือว่าคุณคือเมฆาไม่จริง..!?”  ฟ้าตกใจเหมือนวิญญาณจะหลุดจากร่าง “ขอเราต่อยคุณทีสิว่านี่ไม่ใช่ฝัน”

  
“เรื่องไรเล่าต้องให้เธอต่อย อุตส่าแอ็กเสียงหล่อแท้ๆๆ ทำเสียอารมณ์เลย แล้วจำได้ไหมเธอเคยถามว่าชื่อเล่นเราอะไร”  คลาว กล่าวอย่างหงุดหงิดสำนวนพูดเริ่มเปลี่ยนไป

“คนบ้าๆๆๆ”ฟ้าร้องพร้อมกับทุบใส่เมฆาเป็นชุดแล้วก็กอดไปร้องไห้ไป ทำเอาเมฆาอึ้งเหมือนกัน สักพักเธอก็เริ่มสติจนหยุดร้อง

“ทำไมนายถึงทำตัวภายนอกน่าเกลียดเล่า” ฟ้าถาม

“ คือว่าฉันเบื่อที่คนต้องมาชอบฉันเพราะดูแค่คุณค่าภายนอกของฉันเท่านั้น”

“แล้วทำไมต้องช่วยเราด้วยทั้งๆที่มันไม่ใช่นิสัยเธอแล้วเราก็ไม่ได้สนิทอะไรกันด้วย”ฟ้าสงสัยในตัวเมฆามาก

“ก็แค่ไม่อยากจะเป็นคนที่ทำให้ท้องฟ้าพรุ่งนี้ต้องมัวหมอง มันก็แค่นั้นแหละ มีอะไรมั้ย ?”

“เธอเนี่ยก็ แต่ก็ขอบใจนะ” ฟ้ายิ้มพลางคิดว่าเมฆาใจร้ายกับเธอจริงๆๆ ถ้าจะช่วยก็น่าจะบอกไม่น่าหลบหน้ากันเลยทำให้ตัวเองกังวลและเป็นทุกข์มาตลอด7วัน  “หรือว่า7วันนี้ไปเตรียมตัวกันนะ ทั้งตัดผม โกนหนวด” ฟ้าคุ่นคิดในใจ

\"ขอบใจงั้นรึ คนที่ทำอะไรโง่ๆแล้วทำให้คนที่ปิดกั้นอย่างฉันได้ออกมา เธอต่างที่ฉันจะ......\"เขาอยุดพูดและก้มหน้าลงฟ้าก้มหน้ามองใบหน้าเขาและถามเรื่องที่พูดค้างอยู่


“เอาล่ะไปสนุกกับงานไร้สาระกันเถอะ” เมฆาว่าอย่างไม่ยี่หระ แล้วทั้ง2ก็จุงมือกันเข้าร่วมงาน โดยที่พวกเขาทั้ง2ไม่รู้ว่าต่างคนมีความรู้สึกยังไงให้กัน

ในที่สุดงานเลี้ยงก็จบลง แต่ก่อนจะจบ ทุกคนในงานตกใจแถบสติแตกเมื่อรู้ตัวจริงของเมฆาที่ทุกคนรังเกียจเป็นคนเดียวกับCloudนักร้องชื่อดังที่สาวได้ฟังเพลงเป็นอันต้องสิ้นสติ  แม้แต่อาจารย์ยังเป็นลมเลย แต่คนที่รับไม่ได้มากที่สุดก็คงเป็น แพท ที่ดูถูกเมฆาตลอดเพราะยังไงผลประกาศก็รู้ๆกันอยู่ว่าใครจะสู้คู่รักอันน่าตกตะลึงของฟ้าได้ล่ะ  เมื่อคู่ของฟ้าชนะแพทก็ขอโทษต่อทั้ง2 แล้วฟ้าก็บอกยกเลิกเรื่องสปาเก็ตตี้เนื่องเป็นเพราะแพทที่ทำให้ตัวฟ้าได้เข้าใจคุณค่าของคนมาก  และยังได้พบกับเจ้าชายในฝันของฟ้าอีก  

ตบท้ายงานทุกคนในงานต่างขอร้องให้เมฆาร้องเพลง Wish 1ในเพลงดังของเขาแต่ เมฆาปฎิเสธแม้ครูบาอาจารย์จะขอร้อง โดยอ้างว่า “ผมมาเพราะเรื่องพนันไร้สาระ ไม่ได้มาร้องเพลง” ซึ่งสร้างความผิดหวังให้ทุกคน ฟ้าไม่อยากให้ทุกคนผิดหวังจึงขอร้อง แต่ก็ไร้ผล จึงเสนอให้เล่นไวโอลินเพลงที่ตนเคยได้ยินที่ห้องดนตรี เมฆาไม่ยินยอมเช่นเดิม หญิงสาวอดกลั้นไม่ไหวจึงขู่ว่าจะใช้กำลัง ชายหนุ่มเลยยอมจำนนเลยทันที สร้างความประหลาดใจกับแก่ทุกคนอย่างมาก  

จากนั้นทุกคนจึงไปเอาไวโอลินมาให้ เมื่อจะบรรเลงเมฆาก็ต้องตกใจ ที่เห็นฟ้าจะเล่นเซลโล่ให้ หญิงสาวหันมายิ้มพลางเริ่มบรรเลง ชายหนุ่มหันกลับแอบยิ้มขึ้นเล็กน้อย พลางบรรเลงบทเพลงไพเราะร่วมกัน ท่ามกลางผู้ฟังมากมาย ในคืนจันทราเต็มดวงอันสุกสว่าง ล้อมรอบด้วย ดวงดาวมากมาย

เช้ารุ่งขึ้นแพทเข้ามาขอคืนดีด้วยดูแล้วก็ไปเหมือนจะได้บทเรียนจนสำนึก   ส่วนคลาวไม่สิเมฆายังคงทำตัวเหมือนเดิมแล้วก็มีคนเข้ามาทักทายด้วยแต่ยังดูทำหน้าเย็นชาใส่ทุกคนอยู่  คงจะโมโหด้วยที่ต้องโดนบังคับสีไวโอลิน” ฟ้าว่า  

“นี้เดินเข้าไปโรงเรียนด้วยคนได้ไหม”ฟ้าถาม
“เชิญ !! ทางมันของสาธารณะไม่มีใครห้ามเธอได้หรอก” เมฆาตอบอย่างกวนๆ  แล้วทำทีท่าไม่สนใจฟ้าซึ่งเธอคิดว่าเมื่อคืนไปข่มขู่เขาให้เล่นดนตรี แต่แท้จริงนั้นเป็นการแสดงความรู้สึกบางอย่างที่เมฆา ไม่สามารถแสดงออกมาตรงๆได้หรือทำตัวเมื่ออยู่กับฟ้าไม่ถูก
“นี้ยังไม่หายโกรธอีกหรอ”ฟ้าทำเสียงอ่อนพลางพยายามง้อ  
“แหวะ!!” เมฆาทำหน้าคลื่นไส้ และเดินเร็วขึ้นเพื่อหนีห่าง
“นี่ เดี๋ยวสิคนเขาอุตส่าง้อ รอเดี๋ยวสิย่ะ” ฟ้าร้องพลางวิ่งตาม

ฟ้าคิดว่าถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะเป็นแบบนี้ แต่ฟ้ารู้สึกว่าใจที่เย็นชาของเมฆาก็จะเริ่มละลายแล้ว เปรียบได้กับเมฆดำที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว แม้จะปากร้ายเหมือนเดิมก็เถอะ ฟ้าก็ยิ้มพร้อมกับพูดกับตนว่า “ต้องมีสักวันที่ท้องฟ้าจะสดใส เพราะมีเมฆสีขาวอยู่เคียงข้างตลอดไป”    

THE END

ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำและคำติชม ตอนนี้ได้เริ่มเรื่องใหม่แล้วครับเชิญพบได้ที่นี่ครับ
http://www.dek-d.com/entertain/viewlong.php?id=85

อีกเรื่องหนึ่งเป็นแนวแฟนตาซีโรแมนติค เรื่องสั้น2-3ตอนจบ \"Pure snow เกล็ดหิมะสู่สวรรค์\"

http://www.dek-d.com/entertain/viewlong.php?id=6285