ของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต

เนื้อเรื่อง

ของขวัญที่วิเศษที่สุดในชีวิต

    “ตั้นๆๆตื่นได้แล้วลูก ไปโรงเรียนได้แล้ว วันนี้ลูกอายุครบ17ปีแล้วนะลูก หัดทำตัวให้ดีขึ้นมั่งสิลูก” แม่ของตั้นพูดพร้อมกับเขย่าตัวเขาเบาๆ “ฮะแม่ ตื่นแล้วฮะ พอดีผมฝันดีไปหน่อยอะฮะ” ตั้นพูดและลุกขึ้นจากเตียงด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เขาตื่นสายอย่างนี้เป็นประจำ มันเป็นผลกระทบจากฝันของเขา ทุกๆคืนเขาจะฝันถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตั้นไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ที่เขารู้คือ เขาจำหน้าของเธอได้ดีพอๆกับหน้าแม่ของเขาทีเดียว และเด็กผู้หญิงคนนั้นก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาตั้งแต่ที่เขาจำความได้
“เฮ้ย! ตั้นมาแล้วเว้ย” เพื่อนๆในห้องตะโกนบอกกันเพื่อนที่จะเซอร์ไพร์งานวันเกิดให้ตั้น แอ๊ด!! ตั้นเปิดประตูเข้ามา “แฮปปี่เบิร์ดเดย์ทูยู ๆ ๆ” เพื่อนต่างร้องเพลงวันเกิดให้ตั้นซึ่งมันก็ไม่ได้แปลกอะไรเท่าไหร่ เพราะทุกๆปี เพื่อนๆทุกคน(รวมทั้งสาวๆที่แอบกรี๊ด!ตัน)ก็จัดงานวันเกิดให้ตั้นทุกๆปีอยู่แล้ว “สุขสันต์วันเกิดค่ะพี่ตั้น” เด็กผู้หญิงรุ่นน้องที่แอบชอบตั้นเอาของขวัญมาให้ และผู้หญิงที่ชอบตั้นอีกหลายๆคนก็เอาของมาให้ ตามด้วยเพื่อนๆของเขา แต่ของขวัญที่ตั้นรออยู่มีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ซึ้งมันเป็นของจากผู้หญิงที่เขารัก รักมานานแล้ว เธอคือผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในฝันของตั้นนั้นเอง เขารอของขวัญของเธอมาแล้ว16ปี จนนี่เป็นปีที่17 เขาก็ยังคงรอของขวัญจากเธอตลอดมา “ตั้นๆๆ วันนี้เนื่องจากเป็นวันเกิดเอ็ง พวกข้าเลยจัดของขวัญไว้ให้ นั้นก็คือการนัดบอร์ดเย็นนี้นั้นเอง” ป๋อง เพื่อนของตั้นพูด “ไม่เอาวะ ข้าไม่สนใจหรอก ตามบายเถอะเพื่อน” ตั้นบอกปฏิเสธ “แต่ว่าสถานที่คือนิทรรศการรูปวาดนะเว้ย ไปเปล่า” ป๋องพูดต่อ “เอ่ยๆงั้นข้าไปก็ได้ แต่ข้าไม่ได้ไปเพราะผู้หญิงของเอ็งนะเว้ย” ตั้นพูด และนี่คือความจริงเพราะตลอดเวลามีผู้หญิงสวยๆมาชอบตั้น แต่เขาก็ไม่เคยสนใจใครเลย นั้นเป็นเพราะว่า เขาสนใจผู้หญิงที่อยู่ในฝันของเขาเพียงคนเดียว และที่สำคัญ เขาเป็นคนที่ชอบงานศิลปะมากๆเลยทีเดียว “งั้นเย็นนี้เจอกันที่หน้าประตุโรงเรียนนะเว้ย” ป๋องพูดและพวกเขาก็นั่งเรียนกันต่อ
    หลังจากเลิกเรียนพวกเขาทั้งหมด6คน(รวมทั้งตั้นด้วย)ก็นั่งรถมาที่นิทรรศการ “ถึงซะที ปะเพื่อนๆลุย” ป๋องตัวตั้งตัวตีในงานนัดบอร์ดครั้งนี้พูด “นั้นไง สาวๆที่ข้านัดไว้ป่ะๆ” เขาพูดต่อเมื่อเห็นกลุ่มเด็กผู้หญิงที่ตนนัดไว้ “เอ่ย เดี๋ยวข้าขอตัวนะเพื่อน อยากเข้าไปดูงานมากกว่านะ ไปนะ” ตั้นพูดโดยไม่รอว่าเพื่อนๆจะว่ายังไง เขาเดินเข้าไปในประตูงานทันที เขาเดินดูรูปวาดสักพักและแล้วเขาก็หยุดอยู่ที่รูปวาดรูปหนึ่ง ซึ้งมันมีความพิเศษสำหรับเขามากกว่ารูปอื่นๆ มันพิเศษตรงที่ว่าคนในรูปนั้นเหมือนเขามากจาอาจจะพูดได้ว่านั้นคือตัวเขาเอง รูปวาดนั้นบอกทั้งแง่ลบและแง่บวกในตัวเขา มันสื่อออกมาอย่างดีเยี่ยม เขาจึงคิดว่าคนที่วาดรุปๆนี้จะต้องรู้จักเขาอย่างดีแน่นอน เขาจึงไปถามกับเจ้าหน้าที่ ซึ้งเขาก็บอกว่าเป็นผลงานของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง และได้ให้ที่อยู่มา ตั้นจึงนั่งรถตามที่อยู่นั้นมาด้วยความสงสัย
    ก็อกๆๆๆ “มีใครอยู่ไหมครับ” ตั้นพูด มาหาใครจ๊ะ” เสียงผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นและเดินออกมาเปิดประตู แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ ผู้หญิงวัยกลางคนคนนั้นก็พูดต่อว่า “โอ่ พระเจ้าขอบคุณที่เธอเจอมัน ตามฉันเข้ามาสิจ๊ะ” เธอพูด ตั้นจึงเดินตามเธอเข้าไปในบ้าน เธอพาตั้นเดินไปยังหน้าประตูห้องแห่งหนึ่ง และเธอก็เปิดมันออก ภายในห้องนั้นมีแต่รูปภาพทั้งหมด ทุกๆรูปภาพนั้นคือรุปของตั้นทั้งหมด ไม่ว่าจะมองไปในมุมไหนๆก็เป็นรูปของตั้นทุกรูป “หลานสาวของฉันเป็นคนวาดเองจ๊ะ เธอชื่อเนย์ เธอบอกฉันว่าเธอฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งและเธอก็วาดรูปของเขาออกมาเวลาที่เธอคิดถึงเขา เธอเป็นคนที่ชอบวาดรูปมากๆน่ะจะ แต่โชคร้ายที่2ปีที่ผ่านมาเธอเป็นโรงมะเร็งเม็ดเลือดระยะสุดท้าย หมดบอกว่าเธอจะตายภายในไม่กี่เดือน แต่นี่เธอก็อยู่มาแล้วเป็นเวลา1ครึ่ง เพราะเธอรอ รอที่จะเธอกับผู้ชายคนนั้นที่เธอฝันถึงมาตลอด ตลอดเวลาน้าเห็นเธอแล้วสงสารเธอมาก เธออยู่อย่างทรมาน น้าทนไม่ไหวเลยเอารุปวาดของเธอรุปสุดท้ายที่เธอมีแรงวาดเอาไปโชว์ที่นิทรรศการเผื่อว่าคนคนนั้นจะผ่านมาเจอ และแล้วเธอก็เจอจนได้ ขอบคุณพระเจ้า”ผู้หญิงวัยกลางคนพูดทั้งน้ำตา “ผมอยากเจอเธอฮะ พาผมไปเจอเธอหน่อยสิฮะ” ตั้นพูด และผู้หญิงวัยกลางคนก็พาเขาไปในห้องที่อยู่ติดกัน “นี่ไงจ๊ะเธอนอนอยู่น่ะ ดูภายนอกแล้วเธอยังคงดูดีมากอยู่ แต่น้ารู้ว่าเธอคงจะไม่ไหวแล้ว น้าไม่อยากให้เธอทนทรมานอย่างนี้จ๊ะ”เธอพูด ตั้นเดินเข้าไปหาเธอซึ่งเป็นเวลาที่เธอลืมตาพอดี ช่วงเวลาที่ทั้งสองได้สบตากันมันช่างเป็นช่วงเวลาที่งดงามมาก มันเป็นช่วงเวลาแห่งการรอคอยของคนทั้ง2เพื่อนที่จะได้พบกันและกัน ตั้นหยิบมือของเนย์ขึ้นมาเขาจูบลงบนมือของเธอเบาๆอย่างรักใคร่ ที่ใบหน้าของเธอนั้นมีหยาดน้ำตาไหลพร่าไม่หยุด เหมือนว่าหยาดน้ำตาจะรู้ว่านี่คือเวลาสุดท้ายแล้วที่มันมีโอกาสจะไหลออกมา หลังจากที่ตั้นจูบลงมือเธอไม่นาน เธอคือสิ้นลมหายใจ ตั้นจูบลาเธอลงบนหน้าผากเป็นครั้งสุดท้ายเป็นใช้มอลูบเปลือกตาทั้งสองข้างเพื่อให้ปิดลง เขารู้ดีว่านี่คงเป็นสิ่งที่เธอรอมานาน มันคงทำให้เธอมีความสุขมาก เช่นเดียวกับเขา เขาเองก็มีความสุขมากเช่นกันที่ได้เจอกับเธอ ถึงแม้ว่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงไม่กี่นาที ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ได้บอกเธอไปว่าเขารู้สึกยงไงกับเธอแต่เขาก็ไม่เสียใจเลย เพราะเขารู้ว่าเธอคงรู้ดีแล้วว่า เขาและเธอใจตรงกัน ตั้นไม่เข้าใจว่า ในเมื่อเขาทั้ง2รักกันมากถึงเพียงนี้แต่ฟ้ากลับทำให้เขาได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไม่กี่นาที ทำให้เขามีความสุขมากที่สุดและตามมาด้วยความทุกข์มากที่สุด แต่เขาก็ยังคงดีใจที่ฟ้าทำให้เขาเจอรักแท้ของเขาแล้ว และทำให้เขาเจอของขวัญวันเกิดที่วิเศษที่สุดในชีวิตถึงแม้จะได้เชยชมมันในระยะเวลาสั้นๆก็ตาม
    

แล้วตัวคุณล่ะ ได้เจอของขวัญที่วิเศษที่สุดในชีวิตแล้วหรือยัง ?



YYYYYYYYYYYY