อาจจะเป็นได้แค่นี้

เนื้อเรื่อง

กี่ปีแล้วนะที่ไม้แต่มองข้างหลังเขาอย่างนี้ คงไม่มีวันซินะที่จะได้เข้าไปทักทาย พูดคุยกัน เหมือนคนอื่นรอบข้างของเธอ ฉันอาจไม่สวยสะดุดตาคนอย่างเธอเพราะเธอช่างแสนดีเหลือเกิน....เกินกว่าที่จะหันกลับมา


ผมรู้สึกได้....จากสายตาของคุณที่มองผม ผมขอคุณที่คุณจ้องมองผมอย่างนี้  แต่ผมก็ไม่กล้าที่หันหลังกลับไปทักทายคุณ  ผม...กลัว..เหลือเกินเมื่อหันไปทักทาย  แล้วคุณกลับเมินเฉย ไม่ยอมพูดคุยกับผม ผมอยากที่จะเข้าไปใกล้คุณมากกว่านี้  แต่คนรอบกายคุณมันมากมายเหลือเกิน ....   เกินกว่าที่จะฝ่าไปได้



อุ๊ย.....ขอโทษค่ะ   ตึก ๆๆ ตึก ๆ ตึก หัวใจของฉันแทบจะหล่นออกจากร่างที่บอบบางของฉัน  คนที่ฉันแอบรอคอยมาตลอดที่จะได้พูดดคุย  ฉันไม่กล้าที่จะมองหน้าเขา  ได้แต่ก้ม ๆ  เงยๆ  ไม่กล้าที่จะมองคุณตรง  อยากให้คุณรู้ความรู้สึกของฉันจริง ๆ



ผมดีใจจริง ๆ  ที่ได้เจอคุณโดยความบังเอิญ  ผมได้แต่มองใบหน้าที่ปัดด้วยบรัดออนซ์สีชมพูระเรื่อของคุณ  จนไม่มีเวลาที่จะบอกว่า  ไม่เป็นไร  ผมดีใจจนพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว  ไม่อยากที่จะจากคุณไปเลย คุณไม่แต่จะยิ้มให้ผม ผมได้แต่มองคุณแล้วคุณก็เดินจากไป