ใครจะมารับเรา?

เนื้อเรื่อง

ไม่ต้องรีบ แต่อย่าช้าเกิน

ใครจะมารับเรา..?
บางคำพูดไม่จำเป็นต้องสวยหรู หรือประดิษฐ์ประดอยนัก  ให้เป็นคำพูดที่แล่นตรงมาจากใจคนพูด สู่ใจคนฟัง ความหมายจากถ้อยคำธรรมดา จะตราตรึงเราไว้ ดังการตอกตะปูแน่นแล้วหยอดกาวตราช้างซ้ำ
“หมอจะพาทุกคนกลับบ้าน”  หากเราไม่ได้เป็นผู้อยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน  ถ้อยคำนี้อาจเป็นประโยคบอกเล่าที่เรียบเฉย ไม่สะดุดในความรู้สึกนึกคิดของใครต่อใครนัก
แต่ว่าเป็นความหมายที่หมอคนหนึ่งกล่าวไว้อย่างเคารพต่อความเป็นมนุษย์ที่เป็นมนุษย์แม้จะไร้ซึ่งลมปราณแล้ว - - - นั้นคือการมอบเกียรติแก่กันจนวาระล่วงพ้น
แล้วใครกันจะพาเราไปหลังจากการลาลับแล้ว ซึ่งโลกใบนี้
ในโลกหน้านั้น เรายังไม่ชัดเจน แต่ในโลกนี้ หลายสิ่งหลายอย่างกระจ่างชัด ดังการมองผ่านกล้องจุลทรรศน์อีเล็กตรอน  เราจึงไม่น่าจะแน่ใจว่าเราควรจะทำดี หรือ ทำเลว

ข่าวที่ถูกบีบต้อนมาจากจอแบน หรือกรวยลำโพง  ใช่สิ่งสำคัญ ใช่ความจำเป็น  เพียงแต่สามัญสำนึกที่เรามีติดตัวไว้บ้างไหมในยามนี้
หน้าที่ของหมอคือการพิสูจน์ทราบบุคคล เพื่อว่าการอำลาครั้งสุดท้ายจากหมู่ญาติจะได้ก่อตัวเป็นความทรงจำที่ได้ทำสิ่งที่สวยงามในความเศร้า เพื่อเป็นหลักฐานว่า ในการถือกำเนิดมานั้น แม้เธอจะผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ในวันสุดท้ายก่อนการอำลาชั่วนิรันดร์  เราผู้อยู่ข้างหลังเลือกที่จะจดจำรอยยิ้ม และความดีงามของเธอมากกว่าอะไรทั้งสิ้น ถึงคราบน้ำตาจะทำให้อะไรมันพร่าเลือนลงก็ตามที

ตำรวจ(บางตำรวจ)ครับ    …..เราไม่อาจจะรู้ได้ว่าใครจะมารับเรา แต่เราควรรู้และเข้าใจว่า  การอำลานั้น แม้จะเศร้า  แต่มันคือความทรงจำร่วม   การที่เราลืมไปว่า ความละเอียดอ่อน ความเปราะบางนั้น ไม่ได้แทรกตัวอยู่ในกรอบเกณฑ์ใดๆ  มันบรรจุอยู่ในความเห็นอกเห็นใจกันมากกว่าใดๆทั้งสิ้น ลืมระเบียบไปบ้างเถิดนะ

ลำพังความเดือดร้อนจากการสูญเสียทรัพย์สิน ผู้คนที่ยังไม่ได้จากไปไหนก็เจ็บปวดและทุกข์ทนพอแล้ว ทำไมต้องใช้กฏมาเกณฑ์กันตอนนี้ ค่อยปรับหาวิธีการ แนวทางที่ไปได้สวยงามกว่านี้เถิด

หมอครับ คำพูดประโยคนี้ ไพเราะมาก ไพเราะกว่าออร์เครสตร้าวงไหนๆในรอบปีนี้  ไพเราะกว่านักร้องเดอะ สตาร์  ทั้งสิ้น
หากวันใดภาระกิจเสร็จสิ้น  ผมอยากเชิญหมอมาร้องคาราโอเกะด้วยกัน - - ( น้ำเสียงหมอคงจะไพเราะจับใจ เพราะมาจากใจที่แสนงาม )

ใครก็ได้ครับช่วยรีบไปรับคนที่ไม่ได้เห็นใจใครเลยทีครับ …จะรับไปขุมไหนก็ยินดีครับ