เรื่องของฉันถือได้ว่าเป็นรักครั้งแรกที่เกิดกับวัยรุ่นธรรมดาทั่วๆไป  แต่สำหรับเราแล้วมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตเราน่าอยู่มากขึ้นพยายามที่จะขวนขวายเพื่อได้พบปะพูดคุยกันมากขึ้น  มันเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 1 ปีที่ผ่านมามีคนที่ฉันอยากรู้จักมากคนหนึ่ง ฉันชอบเค้ามากชอบมาตั้งแต่สมัยม.1จนปัจจุบันนี้ฉันอยู่ม.5ความปลื้มที่ฉันมีให้ก็ไม่เคยห่างหายไปไหน  จนมีอยู่วันหนึ่งฉันอยู่ม.4พี่คนนั้นเข้ามาจีบฉันฉันดีใจมากเราคบกันอยู่ในกรอบตลอดเวลาไม่เคยที่จะออกนอกลู่นอกทาง  จนกระทั่งเราสองคนเรียนจบทั้งคู่เราได้แต่งงานกันตลอดเวลาที่ฉันอยู่กับเขาฉันมีความสุขเราดูเป็นคู่ที่มีความสุขกันมาก  ใกล้ถึงวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันวันนั้นเรานัดกันทานข้าวตอน 2 ทุ่มฉันเป็นคนที่โทรนัดเค้ามาเองเพราะนอนไม่หลับและก็ตื่นเต้นมาก  ตอน 1 ทุ่มครึ่งเค้าโทรมาบอกใกล้ถึงแล้วตอนนี้กำลังซื้อดอกไม้ให้กับผู้หญิงที่วิเศษที่สุดเค้าบอกฉันว่าฉันเป็นผู้หญิงที่วิเศษที่สุดสำหรับฮันเค้าก็เป็นผู้ชายที่วิเศษที่สุดเหมือนกัน  ฉันบอกเค้าทางโทรศัพท์ว่าฉันรักเค้ามากเค้าบอกว่ารู้แล้วไม่ต้องกลัวหรอกเราจะต้องอยู่ด้วยกันอีกตลอดชีวิต  ฉันนั่งรอเค้าจนถง 3 ทุ่มเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นน้องชายเค้าโทรมาบอกพี่วิทย์เข้าโรงพยาบาลถูกรถชน  ฉันตกใจมากแล้วจึงไปหาเค้าเค้าเสียเลือดเยอะมากอวัยวะข้างในบอบช้ำ  แม่เค้าโทษฉันที่นัดพี่เค้าออกมาฉันก็รู้สึกเสียใจไม่แพ้แม่ของเค้าเหมือนกันเรากำลังจะแต่งงานกันในวันพรุ่งนี้เค้ารักฉันมากและฉันก็รักเค้ามากเหมือนกัน  ฉันฝันอยากเป็นนักเขียนเค้าฝันอยากอ่านหนังสือที่ฉันเขียน ฉันสัญญาถ้าแต่งงานจะเขียนหนังสือให้เค้าอ่านแต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่แล้วแต่ฉันยังรักเค้ามาเหมือนเดิมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง  เราทั้งสองต่างเป็นคนแรกของกันและกัน  ฉันไม่ได้ต้องการให้เรื่องของฉันโด่งดังอะไรมากมายเพียงแค่ต้องการให้คนที่ความรักให้กับคนมี่เรารักทุกคนจงใช้ชีวิตกับเค้าให้คุ้มค่า  โดยที่ไม่้คิดจะเสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ทำ  ตอนนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่ฉันยังไม่ได้ทำให้เค้าแต่เค้าก็จะยังอยู่ในใจฉันเสมอไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น