รักเพื่ออะไร

เนื้อเรื่อง

หากปาฎิหาริย์ของความรักมีจริง ขอให้มันช่วยทำให้เราได้พบกันและอยู่ด้วยกันอีก ซักครั้งจะได้มั้ย
อิงฟ้า-หากการพบกันคือการลาจาก แล้วเราจะมาพบกันเพื่ออะไร
  เมื่อใดที่ผมคิดถึงข้อความนี้ทีไรมันทำให้เจ็บทุกที ถ้าผมกล้าอีกซักนิด ถ้าผมกล้าที่จะรั้งเธอไว้ วันนี้เธอก้อคงจะอยู่กับผมแล้วเราคงจะรักกันมาก ถ้าวันนั้นแค่เอื้อมมือคว้า เพื่อที่จะรั้งคนที่ผมรักที่สุดไว้ มันคงจะดีกว่าวันนี้ที่ไม่มีคนที่รักอยู่เคียงข้าง

   ในวันเปิดภาคเรียนวันแรก วันนี้แหละเป็นวันที่ผมเจอเธอครั้งแรก ผมหลงรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยละขะไม่ให้รักได้ไง ก้อเธอน่ารักซะขนาดนี้ ผมจะเล่าถึงครั้งแรกที่ได้พบเธอให้ฟัง ตอนนั้นเป็นตอนที่ผมกำลังเดินหาห้องอยู่ แล้วเดินไปซักพักผมก้อเจอห้องที่ผมจะอยู่ ผมเดินเข้าไปหาที่นั่ง พอดีได้ที่ๆผมชอบพอดีก้อคือตรงที่ติดหน้าต่างเพราะผมชอบมองออกไปนอกหน้าต่างมันทำให้ผมรู้สึกสงบเมื่อได้มองทุกที ผมนั่งจัดของไปซักพัก ก้อมีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในห้อง โหพระเจ้าผมไม่นึกหรอกว่าจะได้เจอใครที่น่ารักขนาดนี้ในโรงเรียนอีกแล้วแหละ ผมมองเธอค้างเลยละจนไม่รู้ตัวว่ามีใครกำลังเดินมาหา
อิงฟ้า-เอ่อไม่ทราบว่ามีอะไรรึป่าวคะ ทำไมมองนานจัง
โอ้พระเจ้าโลกจะแตก ทำไมผมทำตัวเองหน้าแตกได้ขนาดนี้เนี่ย เธอคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายประเภทถ้ำมองแน่ๆเลย
ธารน้ำ-เอ่อขอโทษครับ ผมเผลอตัวไปหน่อยก้อเลยเหม่อนะครับ (พูดไปได้เนอะ)
อิงฟ้า-ไม่เป็นไรหรอกคะ เอ่อยังไม่รู้ชื่อคุณเลย ชั้นชื่ออิงฟ้านะคะจะเรียกสั้นๆว่าฟ้าก้อได้
ธารน้ำ-ขอโทษที่ไม่ได้บอกชื่อนะครับ ผมชื่อธารน้ำ เรียกสั้นๆว่าน้ำก้อได้
แล้วเรา2คนก้อคุยกันซะเยอะเลย ผมก้อพึ่งรู้ว่าผู้หญิงท่าทางน่าจะเรียบร้อยอย่างฟ้าจะคุยเก่งได้ขนาดนี้ จากวันนั้นถึงวันนี้ก้อผ่านมา6ปีแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ม.6กันแล้ว ตอนนี้แหละมั่งคือจุดเปลี่ยนผันชีวิตของพวกเรา ผมจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ ก้อแน่ๆอยู่แล้วว่าต้องมีผู้ชายมากมายมาให้ดอกไม้เธอในวันนั้น แต่ทำไมก้อไม่รู้ผมถึงรู้สึกแปกๆ ทั้งๆที่ไม่เคยคิดแบบนี้
อิงฟ้า-เป็นไรหรอ นั่งเงียบอยู่เนี่ย
ธารน้ำ-ป่าวไม่เปนไร แหมวันนี้ได้ของเยอะเลยนะ ช่วยถือมั้ย
อิงฟ้า-ของเยอะก้อจิงแต่ฟ้าไม่เห็นอยากได้เลย ฟ้าอยากได้ของจากคนๆนึงมากกว่าแต่ยังไม่ได้เลย
ธารน้ำ-อยากได้ของใครละ เดี๋ยวน้ำไปเอามาให้
อิงฟ้า-ช่างเหอะ ถ้าเค้าอยากให้เค้าคงเอามาให้เองแหละ เรากลับบ้านกันเถอะ
ผมงงมากเลยที่เธอพูดแบบนี้ เธอดูเศร้าลงไปไม่ร่าเริงเหมือนเคยในวันนั้น แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไร และตอนที่เรา2คนกำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้น มีผู้หญิงคนนึงเดินมาหาผม
สายทิพ-น้ำ ทิพมีเรื่องจะคุยด้วยขอเวลาแป๊บได้มั้ย
ธารน้ำ-ได้ๆ ฟ้ารอน้าแป๊บนึงนะ
อิงฟ้า-อืมๆ
ผมลืมบอกไป ตอนนั้นนะสายทิพเปนผู้หญิงที่ผมชอบมากคนนึง ถึงฟ้าจะเปนผู้หญิงที่น่ารักมากแต่ฟ้าก้อเปนแค่เพื่อนไม่มีทางเปนมากกว่านั้น
สายทิพ-ทิพให้นะ และทิพอยากจะบอกน้ำว่าทิพชอบน้ำนะ แล้วก้อชอบมานานแล้วด้วย ทิพอยากรู้ว่าน้ำคิดยังไงกับทิพบ้างนะ
ธารน้ำ-เอ่อน้ำก้ออยากจะบอกทิพเหมือนกันว่าน้ำก้อชอบทิพ แต่ก้อกลัวว่าทิพจะห่างเหินไป แต่ถ้าในวันนี้ทิพมาบอกว่าชอบน้ำ น้ำก้ออยากจะบอกเหมือนกันว่าชอบทิพมาก และชอบมานานแล้ว

ธารน้ำ-ไปฟ้ากลับบ้านได้แล้วนะ ทิพผมกลับก่อนนะเดี๋ยวจะโทรไปหา
สายทิพ-จ๊ะกลับบ้านดีๆนะ

ธารน้ำ-ฟ้าเปนไรรึป่าว เงียบจัง
อิงฟ้า-ไม่เปนไรหรอก เอ่อฟ้ามีไรจะถามหน่อย หยุดคุยกันตรงนี้หน่อยมั้ย
ธารน้ำ-งั้นไปนั่งตรงนั้นละกัน
อิงฟ้า-น้ำชอบทิพหรอ
ธารน้ำ-ขอโทษนะที่ปิดมานาน ฟ้าโกรธรึป่าวที่ไม่ได้บอกก่อนนะ
อิงฟ้า-ฟ้าไม่โกรธหรอกที่น้ำไม่ได้บอกฟ้านะ กลับบ้านกันเถอะนี่ก้อมืดแล้ว
ธารน้ำ-วันนี้ดาวเยอะจังเลยเนอะ
อิงฟ้า-อืม
พอถึงบ้านเธอ ผมก้อยินรอจนเธอเดินเข้าไปในบ้านแล้ว ระหว่างทางกลับบ้านผมคิดว่าวันนี้เปนวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดเลย ผมไม่เคยคิดว่าคนที่ผมชอบมานานจะมาชอบผม มันคงไม่มีอะไรจะดีกว่านี้อีกแล้วแหละ

อิงฟ้ามองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูดาวบนท้องฟ้าที่มากมายแต่ทำไมนะวันนี้ดาวบนฟ้าถึงดูเหมือนมันกำลังร้องไห้ ถึงมันจะดูสวยงามสำหรับบางคนแต่ทำไมกับผู้หญิงคนนี้มันถึงดูเศร้านักละ
อิงฟ้า-ถ้าฟ้าทำได้ ฟ้าจะดึงน้ำไว้ไม่ให้น้ำไปกับใคร แต่ฟ้าทำไม่ได้ ฟ้าทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง แม้กับของที่เรารักเรายังไม่สามารถเอาไว้ได้เลย
และน้ำใสๆก้อไหลออกมาจากตาอย่างไม่มีวันหยุดได้เลย ดวงดาวบนท้องฟ้ามันไม่ใช่สิ่งสวยงามอะไรหรอก แต่ความจิงแล้วมันคือ น้ำตาของท้องฟ้าต่างหากละ

ผมก้อไม่รู้เหมือนกันตั้งแต่วันนั้นผมกับฟ้าก้อเริ่มห่างกันไป จนผมเริ่มคิดว่าผมขาดสิ่งหนึ่งในชีวิตไป จนในวันนึง
สายทิพ-น้ำ ทิพมีเรื่องจะบอกว่าทิพ ไม่ได้ชอบน้ำแล้ว แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ น้ำโกรธทิพมั้ยที่ทิพทำแบนี้
ธารน้ำ-น้ำไม่โกรธหรอกยังไงเราก้อเปนเพื่อนกันนะ
ทำไมมันแปกยังงี้ ผมไม่มีความรู้สึกใดๆไม่มีความเสียใจ ไม่มีความเสียดาย ไม่มีความรู้สึกใดๆ

ธารน้ำ-ฟ้ากลับบ้านกันมั้ย
อิงฟ้า-อืม ฟ้ามีเรื่องจะบอกน้ำด้วยนะเดี๋ยวเราไปคุยกันตรงที่เดิมตรงนั้นมั้ย
ธารน้ำ-ฟ้ามีไรหรอ เราไม่ได้คุยกันตั้งนานแหนะเนอะ
อิงฟ้า-คือพุ่งนี้ฟ้าต้องไปอเมริกาแล้วแหละ
ผมตกใจมากเหมือนโลกทั้งโลกมันดับลง ไม่มีแสงสว่าง
ธารน้ำ-ทำไมฟ้าไม่บอกผมเร็วกว่านี้ แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั้ย
อิงฟ้า-คือน้ำ ฟ้าไป5ปีนะแล้วฟ้าจะกลับมาหานะ
ชั้นรู้แต่เพียงว่า ชั้นต้องวิ่งไปให้ไกลเพื่อไม่ให้น้ำเห็นน้ำตาของชั้น ฟ้ามีหลายเรื่องที่อยากจะบอกน้ำ แต่ฟ้าไม่กล้า ถ้าปาฏิหาริย์มีจิงฟ้าขอให้เราได้พบกันอีก และขอให้เราไม่ต้องจากกัน

ผมพึ่งรู้ว่าความรู้สึกของคนที่สูญเสียความรักไปเป็นยังไง แต่พอรู้ก้อไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว อิงฟ้าผู้หญิงที่ผมรักได้จากไปอย่างไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกเมื่อไหร่ มันเป็นความผิดพลาดที่ผมไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ ถ้าผมสามารถเลือกได้ผมจะเลือกฟ้าให้เป็นคนที่จะอยู่กับผมตลอดไป

5ปีต่อมา
อิงฟ้า-แม่คะคิดถึงจังเลย ไม่ได้เจอซะนาน
แม่-จ๊ะๆ
อิงฟ้า-แม่คะขอฟ้าไปดูโรงเรียนหน่อยนะคะ

ในความรู้สึกชั้นคืออยากเจอคนๆนึงที่คุ้นเคย ที่เคยทำให้หัวใจดวงนี้เคยชื่อฉ่ำและเจ็บช้ำ คนที่เคยคอยชั้นกลับบ้าน และคนที่เคยทำให้ชั้นรู้จักคำว่ารักเป็นยังไง

ชั้นนั่งอยู่ตรงม้าหินที่เราเคยนั่งคุยกัน โรงเรียนนี้ยังไม่เคยเปลี่ยนแต่ทำไมคนในโรงเรียนถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ชั้นนั่งมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย และก้อไปสะดุดตากับชายคนนึงสูงโปร่ง ถึงบางสิ่งอาจเปลี่ยนไปมาก แต่ทุกสิ่งภายในใจไม่เคยเปลี่ยน สิ่งที่ใจของฟ้าบอกว่าใช่และฟ้ารู้สึกถึงสิ่งที่คุ้นเคย สิ่งที่ฟ้าเคยทุ่มเท ให้ทั้งหัวใจ ชั้นไม่รู้หรอกว่าต้องทำยังไง รู้แต่เพียงว่าไม่อยากเสียเค้าไปอีก
อิงฟ้า-น้ำ  ชั้นตะโกนสุดเสียงเท่าที่ชั้นจะทำได้ ฟ้ากลับมาแล้ว ฟ้าทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้กับฟ้าแล้ว
ธารน้ำ-ฟ้าหรอ ฟ้าจิงๆหรอ
ผมรู้แต่เพียงว่าตอนนี้หัวใจผมพองโตที่สุดเท่าที่มันจะโตได้ ผมอยากจะบอกคำนั้นที่มันติดในหัวใจมา5ปี อยากบอกให้เธอรู้...อิงฟ้า

อิงฟ้า-น้ำสบายดีใช่มั้ย ฟ้าอยู่ที่นั่นนะสนุกมากเลยแหละ และก้อคิดถึงน้ำทุกวันเลยนะ
ธารน้ำ-ผมก้อคิดถึงฟ้า จะลือได้ไงละเพื่อนทั้งคนเนอะ
อิงฟ้านิ่งไปทันที ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรแต่ผมรู้ว่าไม่สบายใจที่เห็นเธอเป็นแบบนี้
ธารน้ำ-ฟ้าเปนอะไรหรอ
อิงฟ้า-ป่าวหรอก แล้วอยู่นี่ๆมีแฟนใหม่ยังเนี่ยฮะ หล่อซะขนาดนี้
ธารน้ำ-ผมกำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่เดือนนี้แหละ อยู่รอร่วมงานด้วยนะ
อิงฟ้า-ชั้นมีธุระขอตัวก่อนนะ
ชั้นไม่รู้หรอกว่าเดินออกมาเร็วแค่ไหน แต่ที่รู้ๆคือน้ำใสๆแห่งความเจ็บปวดมันเริ่มไหลออกมาอีกแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ถ้าฟ้าทำได้ฟ้าจะบอกน้ำไปว่า ฟ้ารักน้ำ

อิงฟ้า-ขอสายน้ำคะ
ธารน้ำ-พูดอยู่มีไรหรอฟ้า
อิงฟ้า-คือฟ้าจะกลับอเมริกาพุ่งนี้แล้วนะ คงอยู่ไม่ถึงร่วมงานแต่งของน้ำ
ธารน้ำ-ทำไมรีบจังละ
อิงฟ้า-มีงานนะ ฟ้ามีเรื่องจะบอกน้ำด้วยนะ ออกมาเจอกันที่เดิมได้มั้ย

ธารน้ำ-ฟ้ามีไรจะบอกน้ำหรอครับ
อิงฟ้า-ฟ้าไม่อยากให้หัวใจได้ทำผิดซ้ำสอง ไม่อยากให้ตัวเองต้องเสียใจทีหลัง ฟ้าอยากจะบอกน้ำว่าคนที่ฟ้าอยากได้ของขวัญวันวาเลนไทน์มากที่สุดคือใคร และคนที่ฟ้าอยากอยู่ด้วยเสมอคือใคร คนที่ฟ้าคิดถึงอยู่เสมอคือใคร คนเหล่านั้นที่ฟ้าบอกมาล้วนเป็นน้ำเสมอ ฟ้าไม่เคยรักใครอื่นนอกจากน้ำ น้ำเป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่ฟ้าจะรัก ถึงน้ำจะมีใครอีกหลายคนหรือจะแต่งงานไปกับใคร ขอให้น้ำรู้ไว้ว่ายังมีคนที่รักน้ำอยู่เสมอและจะคอยอยู่ข้างน้ำเสมอ เหมือนที่ท้องฟ้าผืนใหญ่คอยมองดูธารน้ำที่อยู่เองล่างเสมอ ฟ้าอยากบอกว่ารักน้ำมาหและจะรักตลอดไป

ผมไม่รู้จะพูดอะไร แต่ที่รู้สึกตอนนี้ก้อคือ ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ผมต้องการและคิดถึงมาตลอด ผู้หยิงที่อยู่สูงเกินกว่าผมจะเอื้อม เธอคนนั้นได้เอื้อมลงมาหาผมแทน ผมรู้สึกผิอดกับเธอเหลือเกินแต่ มันก้อไม่สามารถทำอะไรที่ดีกว่านี้ได้แล้ว
อิงฟ้า-ถ้าความรักคือการลาจาก แล้วเราจะรักเพื่ออะไร ฟ้าไม่เคยรู้คำตอบของคำถามนี้แต่ตอนนี้ฟ้ารู้แล้ว ก้อเพราะฟ้ารักมากกว่าที่จะกลัวว่าการลาจากจะหนักหนาเพียงใด ขอให้น้ำจำไว้ว่าฟ้าจะคอยมองดูน้ำตลอดไป

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะบอกเธอทุกสิ่งที่คิด จะเอื้อมมือแตะท้องฟ้าที่คิดว่าไกลแต่ความจิงอยู่ใกล้มากจนน่าตกใจ ผมอยากบอกเธอว่ารักและจะเฃมีความรู้สึกนี้ให้เธอตลอดไป.......อิงฟ้าที่รัก