พรหมลิขิตพิชิตใจ - พรหมลิขิตพิชิตใจ นิยาย พรหมลิขิตพิชิตใจ : Dek-D.com - Writer

    พรหมลิขิตพิชิตใจ

    คุณเชื่อในพรหมลอขิตไหม ? ถ้าเชื่อ ลองอ่านเรื่องนี้ดูซิคะ ถ้าไม่เชื่อเมื่ออ่านเรื่องนี้แล้ว คุณอาจจะเปลี่ยนความคิดเลยก็ได้นะคะ

    ผู้เข้าชมรวม

    645

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    645

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  3 ต.ค. 46 / 12:37 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      มีผู้คนมากมาย ต่างไขว้ขว้าที่จะหาความรัก แต่เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เลย เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อว่า “น้ำ” เธอไม่เคยที่จะสนใจกับเรื่องความรัก
      เท่าไหร่ ไม่เหมือนกับเพื่อน ๆ ของเธอ ในชีวิตประจำวันของเธอ ตอนเช้าก็ไปโรงเรียน ตอนเย็นก็กลับบ้านเป็นประจำอย่างนี้ทุก ๆ วัน จนเมื่อเธอได้ขึ้นมาเรียนชั้นมัธยมปีที่ 5 ( ม. 5 )
                 เป็นธรรมดาอยู่แล้วที่จะมีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่คนหนึ่งเป็นเด็กผู้ชายชื่อ “มีน”  มีนได้ย้ายเข้ามาอยู่ห้องเดียวกับน้ำ มีนก็จัดได้ว่าเป็นเด็กผู้ชายที่มีรูปร่างหน้าตาดีทีเดียว น้ำเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยเรียบร้อย เงียบ ๆ ไม่ค่อยคุยกับใคร นอกจากเพื่อน ๆ ในกลุ่มของเธอ วันหนึ่งในตอนเช้าเป็นชั่วโมงเรียนคอมพิวเตอร์ ซึ่งอาจารย์ที่สอนได้บอกให้มีน เป็นคนแจกสมุดจดคืนเพื่อน ๆ ซึ่งมีนจะแจกไม่ได้เนื่องจากมีนพึ่งย้ายเข้ามาใหม่ยังไม่รู้จักชื่อเพื่อน ๆในห้อง บังเอินว่าน้ำเดินเข้ามาพอดีมีนก็ได้ถามน้ำว่าเพื่อนคนนี้นั่งอยู่ตรงไหน ? น้ำก็ได้บอกมีนไปว่า “นั่งอยู่ข้างหน้าหน่ะ” ( ทำท่าชี้มือไปข้างหน้า ) “ขอบใจนะ” มีนกล่าว พร้อมกับยิ้มให้น้ำ นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ทั้งสองสนิทกันมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการบ้าน เรื่องงาน มีนก็มักจะเข้ามาถามน้ำเสมอ พร้อมกับกล่าวคำว่า “ขอบใจนะ” เสมอ     เมื่อทั้งสองเริ่มสนิทกัน ในความคิดของเด็กสาวผู้ซึ่งไม่เคยมีความรัก เธอได้คิดว่า เธอรู้สึกคิดถึงเค้าเมื่อเวลาเค้าไม่มาโรงเรียนคอยมองหาเวลาเค้ามาเข้าแถว คอยเป็นห่วงเวลาเค้าไม่สบาย ให้การบ้านเค้าลอกเมื่อเค้าไม่ได้ทำการบ้าน น้ำเลยสรุปว่าเค้าตกหลุมรัก
      ผู้ชายคนนี้แล้วหรือ ? แต่น้ำก็ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของเธอเท่าไหร่
                    จนเวลาผ่านไปหนึ่งปี น้ำและมีนอยู่ม. 6 เป็นปีสุดท้ายที่พวกเค้าทั้งสองคนจะมีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน น้ำแน่ใจว่าเธอรักมีนเข้าแล้ว ส่วนมีนก็คิดว่าเค้าก็รักน้ำเช่นกัน แต่ทั้งสองคนไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองให้กันและกันรู้   จนกระทั่งเหลือเวลาอีก 1 อาทิตย์
      มีนตัดสินใจว่าจะบอกความรู้สึกให้น้ำรู้ น้ำก็ตั้งใจอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ติดที่ว่าหนึ่งอาทิตย์ที่เหลือมีการสอบเอนทรานซ์ ซึ่งมีนกับน้ำเลือกสอบกันคนละที่ ทำให้ทั้งสองคนไม่มีโอกาสที่จะเจอกัน มีนไม่รู้จะทำอย่างไรดี ก็เลยคิดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกแล้วและก็คิดว่าคงจะต้องตัดใจ ส่วนน้ำเองก็เสียใจร้องไห้ เธอก็คิดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกับมีนอีกแล้วและคงจะไม่มีโอกาสบอกความรู้สึกให้มีนรู้อย่างแน่นอน ทั้งสองคนเลยต้องจากกันโดยที่ไม่ได้บอกความรู้สึกให้กันและกันรู้
                      เวลาผ่านไป 2 ปี ทางโรงเรียนมัธยมของน้ำและมีนได้จัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้น มีนและน้ำตั้งใจที่จะไปงานเลี้ยงรุ่นและคิดว่าคงจะได้เจอกันอย่างแน่นอน เมื่อถึงวันงาน มีนเห็นน้ำยืนคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเธอ มีนเลยเดินเข้าไปทักทายน้ำ มีนเดินเข้าไปพร้อมกับพูดว่า “หวัดดี สบายดีหรอ ?” น้ำตกใจที่เห็นมีนและเธอก็ดีใจมาก แต่ก็ต้องกลั้นความดีใจเอาไว้ พร้อมกับพูดว่า “หวัดดี เราสบายดี มีนก็คงสบายดีนะ” มีนกล่าวต่อไปว่า “อืม” ทั้งสองเงียบไปสักพักหนึ่ง จนมีนคิดว่ายังไงก็ต้องบอกให้ได้เลยตัดสินใจบอกออกไปว่า
      “เรารักเธอนะน้ำ” น้ำตกใจผสมกับดีใจจนน้ำตาไหล มีนพูดต่อไปอีกว่า “รักมานานแล้วก่อนที่จะเรียนจบอีก แต่เราไม่มีโอกาสได้บอก
      ” น้ำไม่รอที่จะให้มีนถามว่ารู้สึกกับเค้ายังไง น้ำรีบพูดออกไปว่า “เราก็รักเธอเหมือนมีน รักมานานแล้วเหมือนกัน” มีนดีใจสุดขีด จนกลั้นความดีใจไม่ไหว จนเผลอไปกอดน้ำเข้า น้ำหน้าแดงและก็กอดมีนอย่างดีใจสุดขีดเหมือนกัน
                     ถึงแม้ว่าจะห่างไกลกันสักเพียงใด ถ้าพระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกที่จะให้เป็นคู่กันแล้ว ก็คงจะไม่แคล้วกันหรอกคุณคิดอย่างนั้นไหม ? แต่ทางที่ดี ถ้าคุณมีความรู้สึกที่ดีกับใครแล้ว คุณก็ควรที่จะรีบบอกกับเค้า ไม่หยั่งงั้นคุณอาจจะต้องเสียคนที่คุณรักไปจริง ๆ ก็ได้

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×