Story of kasuga

เนื้อเรื่อง อัปเดต 7 มิ.ย. 46 / 14:54

story of kasuga

                    ช่วงแรก                    

    !!!เมื่อ10ปีก่อนมีเทพองค์หนึ่งที่คอยปกป้องมนุษย์จากสิ่งชั่วร้ายแต่ไม่พอใจการกระทำที่มีแต่ความชั่วร้ายของมนุษย์จึงเปลี่ยนตัวเองเป็นอสูรแล้วเข่นฆ่ามนุษย์อย่างไม่เลือกหน้า   เทพองค์นี้มีนามว่า            โอดีน!!!

            
        ต่อมาได้มีมนุษย์ผู้หนึ่งสามารถผนึกอสูร
โอดีนไว้ในผลึกได้ โลกจึงสงบสุขมาจนถึงทุกวันนี้

        
        ขอกินข้าวหน่อยน้าาา!!!แล้วสัญญาเลยว่าจะทำงานใช้ให้

        ไปให้พ้นนะไอ้บ้า!!

        โครม!! เสียงกระแทกอย่างรุนแรงด้วยเท้าออกมาจากร้านอาหารแห่งหนึ่ง

        \"ไม่มีเงินก็ไม่มีสิทธิกินเฟ้ย
    รู้ไว้ซะด้วยนี่คือกฏของเมืองนี้\"
    เจ้าของร้านอาหารตะโกนใส่ซามูไรผู้หนึ่งที่ถูกเตะออกมาจากร้าน

    \"ช่างเป็นเมืองที่แล้งน้ำใจอะไรเช่นนี้ ฉันจะมาตายในที่แบบนี้ไม่ได้\"
    เสียงบ่นของซามูไรที่แต่งตัวซอมซ่อเหมือนคนจรจัดผู้มีสายตาคมไม่สมกับความจรจัดข้างตัวสะพายดาบญี่ปุ่นเล่มยาว

    ชายผู้นึ้ชื่อ คาซึกะ อาชีพซามูไร
    
    \"นี่คุณซามูไรคะ ถ้าหิวล่ะก้อแวะไปกินร้านนั้นไหมคะ ฉันทำงานอยู่ที่นั่นเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง\" เสียงจากหญิงสาวผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น
    
    ........

    \"อ้ำๆ  แจ๊บๆ  กร๊วบๆ อึกๆ แฮ่..............
อร่อยมาก อาหารในรอบ 5วัน นี่อร่อยจริงๆ  ขอบคุณมากๆ\"    เสียงตะโกนลั่นร้านของซามูไรหนุ่ม

    \"บุญคุณนี่จะต้องตอบแทนแน่นอนสาบานได้\"

    \"ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก้อได้คะ  เรื่องแค่นี้เองคนเราก็ต้องช่วยเหลือกันซิคะ\"
    เสียงตอบที่อ่อนหวานของหญิงสาว
    \"ไม่ได้ๆ ชายชาติซามูไรอย่างผม ถือว่าเรื่องนี้สำคัญมาก ถ้าไม่ได้ทดแทนคุณจะเสียเกียรติจนไม่สามารถเป็นซามูไรได้ต่อไป\"
    \"มีสิ่งใดที่คุณต้อง.....\" ยังไม่ทันชายหนุ่มจะพูดจบประตูร้านอาหารแห่งนี้ก็ดังขึ้น        

                ปัง!!
(เป็นประตูบานพับอยู่ช่วงกลางลำตัวแบบบาร์ในหนังคาวบอย)
    ประตูเปิดพร้อมกับชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมคาดดาบไว้ที่เอวดูแล้วเหมือนนักดาบเดินเข้ามาพร้อมด้วยสีหน้าผิดหวังกับอะไรสักอย่าง

    \"คุณจาคา\"  
ทั้งร้านตะโกนขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกัน

    \"สีหน้าไม่ดีเลยนะคะคุณจาคา มีอะไรหรือเปล่าคะ\"
หญิงสาวเอ่ย

    \"เอ๋....ไอ้หมอนี่หน้าคุ้นๆนะ\"คาสึกะคิดในใจ

    \"มันแย่มากเลยล่ะ  สิ่งๆนั้นได้หายไปแล้ว หายไปจากวิหารศักดิ์สิทธิแล้ว\"        
ชายในเสื้อคลุมกล่าวด้วยท่าทีกระวนกระวายใจ

    \"คุณ....หมายถึง...เอ่อผลึกโอดีนที่เก็บอยู่ในวิหารศักดิ์สิทธิหรือคะ\"หญิงสาวพูดด้วยท่าทีกังวลใจ

    \"ใช่ ......\"

คำตอบเพียงคำเดียวของชายในเสื้อคลุมทำเอาผู้คนทั้งร้านแตกตื่น วุ่นวาย สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

\"แล้วจะทำยังไงดีล่ะครับคุณจาคา\"

\"เราคงจะต้องหนีแล้วล่ะ ฉันจะหนีไปประเทศอื่น\"

\"ใช่ๆ  คงต้องหนีเท่านั้น\"

\"ไม่อยากจะเชื่อเลย  ชายแก่อย่างข้าจะต้องเจอกับความโหดเหี้ยมของโอดีนถึง 2 รอบ ข้ายังจำมันได้ดีเลย อัศวินสวมเกาะร่างใหญ่ขี่ม้า6ขาตัวโตถือดาบเล่มใหญ่ไล่ฟันผู้คนดั่งมดปลวก\"

\"ผลึกโอดีนจะตกไปอยู่กับใครนะ ฉันได้ยินมาว่า คนที่สามารถปลดปล่อยอสูรโอดีนออกมาจากผลึกได้จะสามารถควบคุมอสูรให้เป็นทาสรับใช้ได้  มันคงแย่มากถ้าผู้ที่ครอบครองเป็นคนเลว\"

    \"หยุด!!!  ทุกคนเลิกแตกตื่นได้แล้ว!!\"
เสียงตะโกนของชายในเสื้อคลุมสร้างความเงียบให้กับร้าน \"จริงอยู่ที่ฉันบอกว่า ผลึกโอดีนได้หายไปแล้ว...แต่ฉันก็ไม่ได้บอกว่ามันถูกขโมยไป บางทีมันอาจจะแตกสลายไปเองเพราะคาถาที่ผนึกมันอยู่ก็ได้และถึงมันตกไปอยู่กับมือผู้ใด ก็ใช่ว่าจะสามารถปลดปล่อยอสูรโอดีนออกมาได้ง่ายๆ เพราะการปลดปล่อยจะต้องใช้วิธีบางอย่าง\"

    \"เออ....เรื่องไร้สาระนั้นน่ะช่างมันเถอะ สาวน้อยฉันเป็นหนี้บุญคุณเธอ....\"เสียงแบบไม่ใส่ใจของซามูไรหนุ่มดังขึ้นแต่ยังไม่ทันจะพูดได้จบ

\"ไอ้หนุ่ม แกมีสิทธิอะไร มาบอกว่าไร้สาระวะ\"
\"อยากโดนทั้งร้านรุมตื้บหรือไงฟะ\"
\"เจ๋งนักหรือไงฟะ  แกนึกว่าแกเป็นใครฟะ\"
คนในร้านตะโกนด้วยความไม่พอใจกับกิริยาของชายหนุ่มซามูไร
\"ฉันชื่อ คาสึกะ น่ะ\" ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีไม่รู้สึกอะไรดูแล้วน่าหมั่นไส้มาก

\"ไม่ได้ถามเฟ้ยว่า แกชื่ออะไรเฟ้ย\"
เสียงคนๆหนึ่งที่โมโหกับท่าทางที่กวนของซามูไรหนุ่ม

    เพียะ!!
\"เธอมีสิทธิอะไรที่พูดว่า ไร้สาระงั้นเหรอ เธอเข้าใจความน่ากลัวของ โอดีน บ้างหรือเปล่า
ถ้าคนที่เคยเห็นโอดีนมาแล้วจะไม่มีวันพูดแบบนี้หรอก\" หญิงสาวตบหน้าซามูไรหนุ่มด้วยสีหน้าโกรธจนน้ำตาไหลเกือบไหล  \"คุณน่ะ....ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เคยเจอ... โอดีนมาก่อนหรอก\" เสียงหญิงสาวเหมือนๆกับจะร้องไห้

    \"เออไม่เข้าใจหรอก....หนอย...อะไรฟะ  อย่านึกว่าเป็นผู้มีพระคุณแล้วมาทำแบบนี้.....ฉันจะยอมนะ\"  

    ชิ้ง!....ทันทีที่คาสึกะพูดจบดาบของชายที่ชื่อ
จาคาก็มาจ่อคอของคาสึกะแล้ว

\"ชักดาบออกมาไอ้หนู....พิสูจให้ดูหน่อยสิว่าแกคู่ควรที่จะใช้คำแบบนั้นหรือเปล่า\"  จาคาท้าทาย

\"ทำไมกะอีแค่คำพูดแค่นี้ต้องพิสูจน์ว่าคู่ควรหรือเปล่าด้วย...ทำอะไรไร้สาระน่ะ ไอ้ขี้เก๊ก\" ชายหนุ่มตอบด้วยท่าทีอวดดี

\"แกไม่รู้หรอก ว่า  \"เนม\" มีอดีตที่ชอกช้ำแค่ไหนกับ
โอดีน\"จาคากล่าว

\"เออไม่รู้หรอก  แล้วแกเป็นใครวะ มาทำเป็นปกป้อง
ยัยนั่น..คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหรือไงวะ\"

\"ฮ่าๆๆๆๆ.....ก๊ากๆๆๆๆ\"
เสียงหัวเราะลั่นร้านของทุกๆคนในร้าน

\"เฮ้ย...ไอ้หมอนี่ไม่รู้จักจาคา ว่ะ\"
\"ที่แท้มันก็แค่ไอ้คนพเนจรที่ไม่รู้อะไรเลยนี่เอง..จะบอกให้เอาบุญนะ  ชายคนนี้คือนักดาบที่เก่งที่สุดในแผ่นดิน  \"จาคา\"ยังไงล่ะ จำใส่หัวไว้ด้วย แกน่ะไม่มีทางเอาชนะเค้าได้หรอก\"
\"บุคคลที่เคยปราบโอดีนน่ะ  ก็คือเค้าล่ะ\"
\"สำหรับทุกคนแล้วเค้าคือ วีรบุรุษเชียวล่ะ
\"หนำซ้ำเค้ายังเป็นคนที่ช่วย เนม จากการถูกโอดีนฆ่านะเฟ้ย....หยั่งแกน่ะ รีบๆไสหัวออกไปจากร้านนี้ซะเถอะก่อนที่จะพ่ายแพ้ให้กับคุณจาคาแล้วโดนคนทั้งร้านตึ้บให้\"

\"หนอย.....ไอ้พวกบ้า..ฉันจะฟันให้หมดทุกคนเลย\" ซามูไรหนุ่มกล่าวด้วยความโมโห

\"แต่ก่อนที่จะทำอย่างนั้นได้..แกต้องผ่านฉันไปให้ได้ซะก่อนนะ\" จาคาเตือนให้คาสึกะรู้สึกตัวว่าตัวเองยังมีดาบจ่ออยู่ที่คออยู่

\"ได้เลยในเมื่อแกอยากจะมีเรื่องมากนัก ฉันจะสนองให้..ถ้าฉันชักดาบออกมา....อะไรก็หยุดฉันไม่ได้หรอกนะ\"
แววตาที่เฉียบคมของซามูไรเป็นหลักฐานอย่างดีว่าเค้าพูดจริง

\"หยุดได้แล้วล่ะ  ทุกคนฉันขอร้อง\"
เนมที่คลายความโกรธแล้วเริ่มพูด

\"ถ้าเป็นคำพูดของผู้มีพระคุณได้เลยขอรับ\" ซามูไรพูดพร้อมกับคุกเข่า

\"อย่านึกว่าแกเลิกแล้วเรื่องจะจบนะแกน่ะมันกวนเกินไปแล้ว    ตุ้บๆๆ.....ตั้บๆๆ...\" ซามูไรหนุ่มโดนทั้งร้านสะกรัมด้วยความหมั่นเคี้ยว

\"ไม่ต้องกังวลนะ ฉันขอรับรองด้วยชีวิตจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้อย่างดีที่สุด จะไม่ยอมให้ฝันร้ายเกินขึ้นกับเธออีก...ทำใจให้สบายเถอะ\" จาคากล่าวอย่างอบอุ่นให้เนมสบายใจ

\"ค่ะ\"      เสียงเด็กสาวตอบอย่างเชื่อใจ
\"เธอดูเข้มแข็งขึ้นนะ\"  จาคากล่าวพร้อมกับยิ้มให้เธอ

            ..................................................


ช่วงกลาง


หลังจากที่โดนเฉดหัวออกมานอกร้านซามูไรหนุ่มก็มุ่งหน้าเดินทางต่อไปโดยหวังว่าจะออกจากเมืองนี้เพราะเดือดเต็มทนกับคนในเมืองนี้

    \"ถ้าฉันอยู่ต่อไปนะ ฉันได้ฆ่าคนเมืองนี้หมดเมืองแน่....อู้ยย  ระบมไปทั้งตัวเลย\" ซามูไรหนุ่มบ่นกับตัวเอง

        ปั้ก!!!
เสียงไหล่ของซามูไรหนุ่มชนกับชายคนหนึ่งที่ใส่เสื้อคลุมคล้ายนักเวทมนต์

\"อ๊ากกกก   มันเจ็บนะเฟ้ย  ไม่รู้เหรอคนพึ่งโดนซ้อมมา\" คาสึกะตะโกนลั่นท่ามกลางสายตาของชาวเมืองจำนวนมาก

\"อ๊ากกกกก.......แก..แก..แกอยากจะได้สิ่งๆนี่สินะ..แกคงรู้สินะว่าฉันมีสิ่งนี้อยู่ในตัว...ถึงได้ทำแบบนี้\"ชายผู้นั้นตะโกนลั่นกว่าเพราะมีมีดปักอยู่ที่หน้าอกของเค้าเลือดไหลออกมามาก

\"อะไรของแกน่ะ\" คาสึกะงง
\"แต่เอ๊ะ..หมอนี่ก็หน้าคุ้นๆแฮะ...\"คาสึกะคิดในใจ

\"ดีล่ะ...ในเมื่อแกอยากได้ฉันก็จะไม่ให้แกหรอก..อั๊ก..และฉันก็จะไม่ยอมตายคนเดียวหรอก..จะลากแกไปด้วย..ไม่สิลากคนทั้งเมืองเลยตะหากล่ะ\"  
ชายผู้นี้พูดในสิ่งที่ทุกคนไม่เข้าใจพร้อมกับควักผลึกแก้วอันนึงออกมาจากกระเป๋า

\"นี่ซินะ...สิ่งที่แกต้องการ..อั๊ก..\"ผลึกอสูรโอดีน\" \"

ทันใดนั้นเหมือนชาวเมืองทุกคนซ้อมคิวตกใจมาอย่างดีความโกลาหลเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

\"เฮ้ยไอ้หมอนั้นมันมีผลึกอสูรโอดีน\"
\"ใครก็ได้เข้าไปจับมันที\"
\"รีบไปตามคุณ จาคา มาที เร็ว!!\"

\"สายไปแล้วล่ะ  ปาราปัสรา  โอดีน จงฆ่ามนุษย์ให้หมด.....อาเมน  ฮ่าๆๆๆ......อั๊ก...อีก 10นาที
โอดีนก็จะทำตามคำขอของข้าแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ   \"    แล้วชายคนนั้นก็เขวี้ยงผลึกโอดีนแตกเป็นเสี่ยงๆ \"และก็จะไม่มีใครหยุดมันได้อีกแล้ว...อั๊ก..เพราะผลึกแตกไปแล้ว ฮ่าๆๆ...\"
แล้วเค้าก็ล้มลงแล้วสิ้นใจ

\"ว๊ากกกกก....แย่แล้ว มันปลุกโอดีนขึ้นมาแล้วทำยังไงดี\"

\"หนีๆ..ต้องรีบหนีแล้ว....\"

\"โธ่เว้ย...ทำไมไอ้บ้านี่ต้องทำแบบนี้ด้วยฟะ...เฮ้ยนี่มันมีดนี่หว่า...ไอ้หนุ่มแกมีเรื่องกับเค้าหรือฟะ\"

\"เปล๊า...ไม่ได้มีสักหน่อยมันโวยวายของมันเอง\"
คาสึกะตอบด้วยน้ำเสียงไม่รู้สึกอะไร

\"แกน่ะแหล่ะอย่ามาโกหก เมื่อกี้ฉันเห็นนะ...มันทะเลาะกับแกอยู่\" ชาวเมืองอีกคนพูดขึ้นมา

\"แกไปแทงเค้าทำไม..ไม่รู้เหรอพวกเราจะตายกันหมด\"

\"เฮ้ย..ไอ้บ้านี้อีกแล้วเหรอ เมื่อกี้แกก็พึ่งโดนตื้บที่ร้านมาไม่ใช่เหรอ..นี่ยังก่อเรื่องอีกเหรอ...แกนี่ตัวปัญหาจริงๆ\" ชาวเมืองคนนึงที่เคยอยู่ในเหตุการณ์ในร้านอาหารพูดขึ้น

ชาวเมืองทุกคนมายืนล้อมคาสึกะไว้...บ้างก็กระชากบ้างก็ตะคอกใส่

\"อะไรของมันวะ  ไอ้เมืองนี่ ฆ่าให้หมดซะเลยดีมั้ยเนี่ย\"
ซามูไรหนุ่มบ่นด้วยท่าทีรู้สึกว่าพวกนี้ทำอะไรไร้สาระกันจริงๆเลย

ขณะนั้นเนมสาวน้อยผู้มีพระคุณต่อคาสึกะก็เดินออกมาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเมือง

\"เนม!! ช่วยด้วยสิไอ้พวกนี้ มันไม่ยอมฟังฉันเลย\" คาสึกะตะโกนเรียกหวังจะให้เนมมาช่วยปรับความเข้าใจให้  

        เพียะ!!!! เสียงที่คุ้นหูที่เคยเกิดขึ้นมาเมื่อไม่นานมานี้ก็ดังขึ้นที่แก้มของคาสึกะอีกครั้ง

        \"ยัยบ้า!! ทำอะไรน่ะ....อีกแล้วนะ\"
        \"ฉันน่ะไม่น่าช่วยไว้เลย...ไม่น่าช่วยคนอย่างนายไว้เลย...ถ้าให้นายอดตายเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น\"สาวน้อยพูดกึ่งร้องไห้แล้วเช็ดน้ำตาพร้อมกับพูดต่อไปว่า\" นี่ทุกคน..บางทีน่ะนะ ผลึกนี่อาจจะเป็นผลึกปลอมก็ได้นะ...อย่าเพิ่งรีบสรุปกันเลย\"(สาวน้อยพยายามพูดอย่างสดใสที่สุดเท่าที่ทำได้)

    \"ไม่ใช่หรอก...มันคือของจริง\"เสียงที่น่าเชื่อถือดังมาจากข้างหลังทุกๆคน
    \"คุณจาคา\" ทุกคนเอ่ย
    \"หลักฐานอยู่ที่ข้างบนทุกคนลองมองขึ้นไปดูข้างบนดูสิ\" จาคากล่าวพร้อมกับพิจารณาเศษผลึกที่แตก
    
    ทุกคนเงยหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า...สิ่งที่ทุกคนมองเห็นคือ....ฟ้าค่อยๆมืดอย่างเห็นได้ชัด...

    \"นี่แหล่ะคือสัญญานก่อน...โอดีนจะปรากฏตัว\"

    \"เพราะแกน่ะแหล่ะ  ไอ้จรจัด\"
    \"ถ้าแกไม่ไปมีเรื่องกับไอ้หมอนั่น เรื่องนี้ก็ไม่เกิดหรอก  ไอ้ตัวก่อเรื่อง\"หลายคนพยายามโยนความรู้สึกต่างๆมาให้คาสึกะรับผิดชอบ
    \"ไอ้พวกบ้า..ก็บอกแล้วไงเฟ้ย..ว่าฉันไม่ได้ทำอะไรเลยและฉันก็ไม่คิดจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ด้วย\"
คาสึกะชักหงุดหงิด

    \"อย่าพูดให้ตลกเลยน่า..รับผิดชอบจะบ้าเหรอให้แก10คนก็ยังรับผิดชอบไม่ได้เลย\"    
    \"อย่างมากแกก็ทำได้แค่คว้านท้อง\"
ชาวบ้านโวยวาย
    \"หนอย..ไอ้พวกบ้า\"
คาสึกะพูดขณะกำลังชักดาบ

        \"ช่างเถอะ..คว้านท้องไปก็ไม่มีประโยชน์...เรามาหาทางออกอื่นกันดีกว่า\"จาคาพูดพร้อมกับเอามือบังดาบของคาสึกะไม่ให้ออกมาจากฝัก
        \"ไม่ได้บอกสักคำว่าจะคว้านท้องเฟ้ย!!\"คาสึกะตะโกน

        \"ทุกคน.....จะให้ฉัน....จัดการกับ..
โอดีนไหม...\" จาคาพูดด้วยความรับผิดชอบอย่างไม่แน่ใจ

        \"ดีเลย..เย้คุณจาคาจะช่วยพวกเราแล้ว\"
        \"ถ้าเป็นคุณจาคาต้องทำได้แน่\"
        \"งั้นพวกเรารีบออกไปจากเมืองเถอะ\"
        \"ดีล่ะงั้นพวกเราจะไปรอคุณที่ภูเขาข้างๆเมืองนะ  ข้าวของคงไม่ต้องเอาไปซินะ ยังไงๆเมืองก็ไม่พินาศแล้ว\"
        \"โชคดีจริงๆเลยที่มีคุณอยู่ คุณจาคา เย้!! เมืองเรารอดแล้ว\"

        \"ทุกคน..อย่าทำอะไรเห็นแก่ตัวแบบนี้ซิ..ถึงจะเป็นคุณจาคาแต่อีกฝ่ายนึงเป็นถึง เทพโอดีนเชียวนะ
คิดว่ามนุษย์เราจะสู้ได้หรือ จริงๆแล้วไม่ใช่ปัญหาเรื่องแพ้ชนะเลย ระดับมันต่างกันเกินไป ที่คุณเคยชนะครั้งก่อนก็ปาฏิหารเต็มที่แล้วไม่ใช่เหรอ จำได้มั้ยว่าคุณน่ะปางตายเชียวนะ.....อย่าเลยค่ะ คุณจาคา หนีกันเถอะ
เมืองน่ะไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็สร้างใหม่ได้\"
เสียงจากเนมผู้เข้าใจความน่ากลัวของโอดีนเป็นอย่างดีกล่าวด้วยความเป็นห่วง

    \"รู้มั้ยเนม...ครั้งนั้นที่ฉันเคยปราบโอดีนลงได้..ฉันได้โทษตัวเองมาโดยตลอดว่าถ้าฉันแข๊งแกร่งกว่านี้ทุกคนก็คงไม่ต้องเสียชีวิตมากอย่างนี้...ตั้งแต่นั้นฉันได้ฝึกร่างกายมาโดยตลอดเผื่อว่าวันแบบนี้จะมาถึง..วันที่ฉันจะสามารถลบฝันร้ายนั้นให้หายไป...มันคือวันนี้แหล่ะ...
ชื่อเสียงที่ได้มา..ตำแหน่งนักดาบอันดับ1แล้วไง..ตราบใดที่ฉันยังไม่สามารถลบฝันร้ายนั้นได้ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก...เข้าใจด้วยนะเนม\"

จาคากล่าวด้วยแววตาที่จริงใจ

        \"เอาล่ะทุกๆคน..ถึงแม้จะสร้างสิ่งก่อสร้างได้ใหม่แต่ถ้าสามารถปกป้องได้เราก็ควรจะปกป้องไม่ดีกว่าเหรอ..จากนี้ประมาณ 7-8นาที โอดีนจะปรากฏขอให้ทุกคนออกจากเมืองนี้ให้ไวที่สุด\"
จาคาตะโกนลั่น

\"โธ่..ไอ้ขี้เต๊ะ\"  คาสึกะสบถเบาๆ





            ...............................................




ช่วงหลัง


    ทั้งเมืองเป็นเมืองร้างในที่สุดในเมืองนี้มีเพียงแค่ เนม จาคา และเค้า....ที่ยังอยู่

    \"นี่ๆ....สาวน้อยจะมัวอุดอู้อยู่แต่ในห้องทำไม  รีบหนีเร็วๆสิ อีกไม่กี่นาทีโอดีนก็จะมาแล้วเธอกลัวไม่ใช่เหรอ......ทุกคนเค้าไปกันหมดแล้วนะ....อย่าเอาแต่เงียบสิ\" เสียงของคาสึกะเรียกให้เนมออกมาจากห้อง
    
    \"...ฉันจะอยู่ที่นี่ถ้าคุณจาคาตาย....ฉันก็จะตายตามเค้าไปด้วย...นายน่ะรีบหนีไปเถอะ\"
เนมตอบกลับ
    \"ไม่ได้หรอกฉันจะทิ้งผู้มีพระคุณหนีไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณได้ไง\" คาสึกะบอกด้วยคำตอบเดิมๆที่พูดหลายครั้งแล้ว\"นี่ทำไมเธอ....เชื่อมั่นไอ้ขี้เต๊ะนั่นมากขนาดนี้นะ\"

    \"อย่าพูดถึงเค้าแบบนี้นะ..จนถึงตอนนี้นายยังไม่เข้าใจอะไรเลยอีกเหรอ...เค้าน่ะคือวีรบุรุษนะ...เค้ายอมสละชีวิตเพื่อทุกคน..ยอมเสี่ยงตาย..สู้กับอสูรคนเดียว
เค้าไม่เหมือนสวะอย่างนายหรอกนะ..ที่ดีแต่พูดว่าร้ายคนอื่น..ไม่ยอมทำอะไรเลย\"
เนมพูดอย่างฉุนขาดเพราะพฤติกรรมหลายอย่างของ
คาสึกะ

    \".....นี่เธอ..นี่เธอว่าฉัน...ว่าอะไรนะ..เธอบอกว่าฉันเป็นสวะงั้นเหรอ............................ได้ๆ..ดีล่ะฉันจะไปแล้ว....บุญคุณของเธอถ้าชาติหน้ามีจริงฉันอาจจะได้ทดแทน...บาย\"
คาสึกะพูดอย่างน้อยใจแล้วเดินจากไป

ขณะที่คาสึกะกำลังจะเดินออกจากเมืองแต่ไปถึงหัวมุมนึงของตึกเค้าก็หยุดพร้อมกับพูดว่า\"หยุดอยู่ตรงนั้น
แหล่ะ..เนมอย่าเดินมาที่หัวมุมนี้\" เค้าพูดกับเนมที่ตั้งใจจะเดินตามหลังเพื่อขอโทษโดยที่โดยไม่ได้หันไปมองข้างหลัง
\"รู้ด้วยหรือว่าฉันเดินตามมาฉันแค่ตั้งใจจะเดินมาขอโทษเท่านั้นแหล่ะ\"  

\"งั้นขอโทษแล้วก็ไปซะ\"

\"และฉันก็ตั้งใจจะไปร่วมสู้กับคุณจาคาด้วย..ฉันต้องเดินผ่านหัวมุมนั้นนะ..\"เนมกล่าว
\"เธอไป  เธอก็ทำอะไรไม่ได้หรอก  ออกจากเมืองไปซะ\"
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงโมโห เส้นเลือดขึ้นที่หน้าผาก

\"แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ให้กำลังใจเค้าได้นี่\"

\"ฉันว่าจาคาไม่อยากให้ทำอย่างนั้นหรอก\"

\"ออกไปซะ\"

ชายหนุ่มย้ำเป็นรอบที่2

\"ทำไมนายต้องโกรธขนาดนั้นด้วย...\"
หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินจะมาที่หัวมุม

\"หยุดอยู่ตรงนั้นแหล่ะ....ไม่งั้นตาย\"

ซามูไรหนุ่มจ่อดาบไปที่คอของหญิงสาวแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่โกรธสุดขีด..เป็นน้ำเสียงเชื่อได้ว่าเค้าปาดคอเธอแน่ถ้าจำเป็น....

\"อยากฆ่าก็ฆ่าเลยฉันไม่กลัวหรอก\"
หญิงสาวไม่สนใจดาบพร้อมกับวิ่งเลี้ยวที่หัวมุม

\"อย่าๆ....อย่านะ....อย่ามองนะ\"
คาสึกะทิ้งดาบพร้อมกับพยายามเอามือบังเนมอย่างสุดความสามารถแต่มันก็ไร้ผลเพราะเนมได้เห็นสิ่งที่
คาสึกะเห็นที่หัวมุมแล้ว



            \"ฮ่า...ฮ่า..ฮ่าๆๆ ไอ้ชาวเมือง เมืองนี้นี่มันโง่จริงๆเลยแค่ผลึกเปลี่ยนกลางวันเป็นกลางคืนก็หลอกให้เชื่อได้ว่าเป็นผลึกอสูรโอดีน..ที่เป็นแบบนี้ก็เป็นเพราะความมีชื่อเสียงของนายแหล่ะนะ  จาคา! ฮ่าๆ\"

            \"ก็อย่างนี้แหล่ะ..ฉันถึงบอกแกเอาไว้แล้วไงล่ะ..ว่าให้ช่วยนังเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้..เพราะมันจะทำให้ฉันมีชื่อเสียงและเป็นคนน่าเชื่อถือ..หลอกอะไรไปไอ้ชาวเมืองมันก็เชื่อ ก๊ากกๆๆๆ....\"
            \"ว่าแต่น่าสงสารยัยเด็กผู้หญิงคนนั้นนะ..โชคร้ายจริงๆเลย..เมืองในคราวก่อนที่ถูกทำลายไปเธอก็อยู่..เมืองคราวนี้ที่จะถูกโอดีนทำลายเธอก็อยู่อีก...โชค2ชั้นจริงๆเนอะ ฮ่าๆ ฮ่าๆ\"
            \"เฮ้ย..เค้าเรียกว่าโชคดีตะหากเล่า..คิดดูดิมีมนุษย์ที่ไหนบ้างล่ะที่เกิดมาจะเจอกับอสูรได้ถึง2ครั้ง.....ก๊ากกกๆๆๆ\"
            \"สมน้ำหน้าไอ้หนูซามูไรหน้าโง่นั้นจริงๆ...อย่างที่แกบอกเลยว่ามันเลือดร้อน..ไปชนไหล่มันหน่อยมันก็โวยวายแล้ว...ฮ่าๆ....แล้วทุกคนก็ดันเชื่อสนิทว่าฉันตายจริงๆ\"
            \"แต่นายก็เก่งนะ   วาคาล สมกับเป็นนักเวทที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแผ่นดินเลยจริงๆสามารถ สะกดให้เทพแห่งธรรมมะเปลี่ยนเป็นอสูรได้และแถมยังเชื่อฟังแต่พวกเราอีกด้วย\"
            \"โธ่เอ๊ย...มันจะดียิ่งกว่านี้อีกถ้าตอนนั้นไม่มีไอ้เด็กนักดาบป่วนคนนั้นมาจัดการกับโอดีน..ฉันก็ไม่ต้องไปขโมยผลึกอสูรโอดีนให้เหนื่อยหรอก..ดีนะที่ได้นายมาช่วยเลยทำให้ขโมยได้ง่ายหน่อย..ขอบใจนะ
จาคาคนดัง  ฮ่าาาาาๆๆ\"
            \"เอาเหอะๆ..รีบๆเก็บข้าวของให้หมดไวๆเหอะ เดี๋ยวอีกประมาณ 5 นาทีนายก็ต้องเรียก
โอดีนของจริงมาแล้วไม่ใช่หรือแล้วฉันก็จะทำเป็นบาดเจ็บสาหัสเหมือนว่าสู้กับโอดีนไม่ได้แล้วปล่อยให้ไอ้เมืองโง่นีถูกทำลายซะ....ตอนนี้เป็นช่วงนาทีทองของ ขโมยอย่างเราไม่ใช่หรือ  ก๊ากกๆๆๆๆ\"
            \"จริงซินะ ถ้าเก็บไปได้ทั้งหมดนี่เราก็จะสบายไปอีก สัก 30ปีเลย คราวก่อนเพราะมี\"เจ้าเด็กนั้น\"ล่ะน้าทำให้เราขโมยได้ไม่เต็มที่เลยอยู่ได้แค่10ปี.......ถ้าเงินหมดเราก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆแหล่ะเนอะ ฮ่าๆๆ แกนี่มันเลวดีจริงๆ จาคา\"
            \"ก๊ากกๆๆๆๆแกก็พอกันแหล่ะว้า..เรามันขโมยที่ยิ่งใหญ่โว้ย\"
            \"ขอบใจเทพโอดีนที่ยิ่งใหญ่ด้วย ฮ่าๆๆ\"
        
\"ไอ้พวกเลวเอ๊ย....ที่แท้ก็เป็นโจรที่ปล้นตามสถานที่มีภัย\"
คาสึกะสบถ


เนมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยเธอเข่าอ่อนแล้วทรุดอยู่ตรงนั้นทำให้คาสึกะต้องรีบดึงเธอให้เข้ามาในมุมเพื่อไม่ให้ไอ้พวกเลวเห็น

ถึงแม้หน้าตาเธอจะดูเรียบเฉยแต่มันก็ยากที่จะปกปิดความสับสนในใจของเธอได้มิดชิด
\"นายรีบหนีไปซะเถอะ...เดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีโอดีนก็จะมาจริงๆแล้วไม่ใช่เหรอ\"เนมกล่าวด้วยใบหน้านิ่งๆ

\"ฮ้า.......เข้าใจแล้วใช่ม้า..งั้นเธอก็ไปด้วยกันซิ\"
คาสึกะชักชวน

\"นายไปเหอะ..ฉันจะอยู่ที่เมืองนี้\"พูดเสร็จเนมก็เดินกลับไปที่ห้องของเธอ......ปิดประตู.....


..........แล้วน้ำตาของเธอก็ค่อยๆไหลอย่างช้าๆ........

ด้วยความเจ็บปวดกับคำพูดต่างๆที่ทำให้เชื่อว่าจาคาคือวีรบุรุษทั้งๆที่จริงแล้ว....ทุกอย่างมันไม่ใช่

    \"จริงอยู่ที่ฉันบอกว่า ผลึกโอดีนได้หายไปแล้ว...แต่ฉันก็ไม่ได้บอกว่ามันถูกขโมยไป บางทีมันอาจจะแตกสลายไปเองเพราะคาถาที่ผนึกมันอยู่ก็ได้และถึงมันตกไปอยู่กับมือผู้ใด ก็ใช่ว่าจะปลดปล่อยอสูรโอดีนออกมาได้ง่ายๆ เพราะการปลดปล่อยมันต้องใช้วิธีบางอย่าง\"
            \"หึ....หึ..............\"
\"เฮ้ย...ไอ้หมอนี่ไม่รู้จักจาคา ว่ะ\"
\"ที่แท้มันก็แค่ไอ้คนพเนจรที่ไม่รู้อะไรเลยนี่เอง..จะบอกให้เอาบุญนะ  ชายคนนี้คือนักดาบที่เก่งที่สุดในแผ่นดิน  จาคายังไงล่ะ จำใส่หัวไว้ด้วย แกน่ะไม่มีทางเอาชนะเค้าได้หรอก\"
\"บุคคลที่เคยปราบโอดีนน่ะ  ก็คือเค้าล่ะ\"
\"สำหรับทุกคนแล้วเค้าคือ วีรบุรุษเชียวล่ะ\"
\"หนำซ้ำเค้ายังเป็นคนที่ช่วย เนมจากการถูกโอดีนฆ่านะเฟ้ย....หยั่งแกน่ะ รีบๆไสหัวออกไปจากร้านนี้ซะเถอะก่อนที่จะพ่ายแพ้กับคุณจาคาแล้วโดนคนทั้งร้านตึ้บให้\"

        \"อุ๊ อุ๊...\"  เธอร้องไห้พร้อมกับนึกเสียใจที่คาสึกะได้รับการกระทำเหล่านั้นคำพูดเหล่านั้นก้องอยู่ในใจเธอ

\"ไม่ต้องกังวลนะ ฉันขอรับรองด้วยชีวิตจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้อย่างดีที่สุด จะไม่ยอมให้ฝันร้ายเกินขึ้นกับเธออีก...ทำใจให้สบายเถอะ\"

                    \"ฮือๆๆ.........\"
    
\"เธอดูเข้มแข็งขึ้นนะ\"

                    \"ฮือๆ....ฮือๆๆ\"
\"ไม่ใช่หรอก...มันคือของจริง\"    
\"หลักฐานอยู่ที่ข้างบนทุกคนลองมองขึ้นไปดูข้างบนดูสิ\"นี่แหล่ะคือสัญญานก่อน...โอดีนจะปรากฏตัว\"
    

                \"ฮือๆๆ.......ฮือๆๆ......โฮ\"


\"ทุกคน..อย่าทำอะไรเห็นแก่ตัวแบบนี้ซิ..ถึงจะเป็นคุณจาคาแต่อีกฝ่ายนึงเป็นถึง เทพโอดีนเชียวนะคิดว่ามนุษย์เราจะสู้ได้หรือ จริงๆแล้วไม่ใช่ปัญหาเรื่องแพ้ชนะเลย ระดับมันต่างกันเกินไป ที่คุณเคยชนะครั้งก่อนก็ปาฏิหารเต็มที่แล้วไม่ใช่เหรอ จำได้มั้ยว่าคุณน่ะปางตายเชียวนะ.....อย่าเลยค่ะ คุณจาคา หนีกันเถอะเมืองน่ะไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็สร้างใหม่ได้\"

            \"ฮือๆๆ...โฮ.....ฮือๆๆๆๆๆๆๆ\"


\"รู้มั้ยเนม...ครั้งนั้นที่ฉันเคยปราบโอดีนลงได้..ฉันได้โทษตัวเองมาโดยตลอดว่าถ้าฉันแข๊งแกร่งกว่านี้ทุกคนก็คงไม่ต้องเสียชีวิตมากอย่างนี้...ตั้งแต่นั้นฉันได้ฝึกร่างกายมาโดยตลอดเผื่อว่าวันแบบนี้จะมาถึง..วันที่ฉันจะสามารถลบฝันร้ายนั้นให้หายไป...มันคือวันนี้แหล่ะ...ชื่อเสียงที่ได้มา..ตำแหน่งนักดาบอันดับ1แล้วไง..ตราบใดที่ฉันยังไม่สามารถลบฝันร้ายนั้นได้ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีความหมายอะไรหรอก...เข้าใจด้วยนะเนม\"

        \"ฮือๆๆๆ    ฮือๆๆๆๆๆฮือๆโฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"
เธอร้องไห้เหมือนราวกับว่าทุกๆสิ่งของเธอไม่มีเหลือแล้วและมันก้อคงจะจริงอย่างนั้นวีรบุรุษที่เธอเชื่อมั่นกลับหลอกเธอมาตลอดซะนี่


        \"เฮ้ พอเหอะน่า ยิ่งเธอเสียใจมากเท่าไหร่..ไอ้พวกนั้นมันก็ยิ่งสะใจมากขึ้นเท่านั้นนะ\"
คาซึกะซึ่งยืนอยู่หน้าห้องพยายามที่จะปลอบทั้งๆที่เป็นคำพูดที่ไม่เหมาะต่อการปลอบเลย


            \"ก็อย่างนี้แหล่ะ..ฉันถึงบอกแกเอาไว้แล้วไงล่ะ..ว่าให้ช่วยนังเด็กผู้หญิงคนนั้นเอาไว้..เพราะมันจะทำให้ฉันมีชื่อเสียงและเป็นคนน่าเชื่อถือ..หลอกอะไรไปไอ้ชาวเมืองมันก็เชื่อ ก๊ากกๆๆๆ....\"

            \"โฮๆๆๆๆๆๆๆฮือๆๆๆ.......โฮๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮือๆๆๆๆๆๆฮือออออโฮๆๆๆๆๆ...\"เป็นเสียงร้องไห้ที่ดังสนั่นมาก    


\"อย่าพูดถึงเค้าแบบนี้นะ..จนถึงตอนนี้นายยังไม่เข้าใจอะไรเลยอีกเหรอ...เค้าน่ะคือวีรบุรุษนะ...เค้ายอมสละชีวิตเพื่อทุกคน..ยอมเสี่ยงตาย..สู้กับอสูรคนเดียวเค้าไม่เหมือนสวะอย่างนายหรอกนะ..ที่ดีแต่พูดว่าร้ายคนอื่น..ไม่ยอมทำอะไรเลย\"

            \"ฮือๆ.......คาสึกะฉันขอโทษนะ\"

            \"ฮื่อ..ไม่เป็นไรหรอก..ดีจัง....เธอจำชื่อฉันได้\"
คาสึกะกล่าวด้วยใบหน้าฉุนขาด โมโหสุดขีด ที่หน้ามีเส้นเลือดขึ้นมา 3เส้น

เค้าวิ่งไป....วิ่งไปด้วยสุดแรง....พอถึงหัวมุมเค้ารีบเลี้ยวพร้อมกับชักดาบมาประจัญหน้ากับโจรชั่วทั้ง2คน

    \"ก๊ากกกๆๆๆๆ ไม่นึกว่าจะมีคนหลงอยู่ในเมืองด้วยแต่ไม่เป็นไรๆ....มีแกรู้แผนการของเราก็ไม่มีประโยชน์เพราะอีกเดี๋ยวนักดาบอันดับ 1 คนนี้จะส่งแกให้หายไปพร้อมๆกับเมืองนี้เองไอ้ซามูไรโง่....ก๊ากๆๆ...\"
จอมโจรจาคากล่าว

    \"อย่างงั้นเหรอ..อืมไม่แปลกใจเท่าไหร่อยู่แล้วล่ะว่าแกจะเป็นคนแบบนี้เพราะหน้าชั่วๆอย่างพวกแกน่ะ ฉันคุ้นมาตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้วและฉันพึ่งนึกออกเมื่อกี้นี่เองว่าพวกแกเป็นใคร...ชักดาบออกมาซิ\"
คาสึกะกล่าวด้วยท่าทีโมโหสุดขีด

    \"ก๊ากกกๆ...คงจะนึกออกล่ะซิว่าแกก็คงเป็น1ในพวกที่โดนเราหลอก..แต่ว่าในเมื่อรู้ตอนนี้ก็สายเกินไปแล้วเพราะแกจะต้อง....ตาย\"
จาคาถือดาบวิ่งเข้ามาพร้อมกับฟัน.....

    
                ฉัวะ!!!!

    \"อ๊าก.......\" เสียงของจาคาร้องลั่นพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากหน้าท้องที่ถูกคาสึกะฟันด้วยดาบเดียวแล้วเค้าก็ล้มลง

    \"อะไรกันเนี่ย....ไม่น่าเชื่อ....ถึงจาคาจะเลวแต่ฝีมือดาบของจาคาเป็นของจริงนะ....\"
เสียงของวาคาลคู่หูสุดชั่วของจาคากล่าว

    \"ต่อไปก็ตาแกแล้ว....\" คาสึกะกล่าวด้วยอาการเลือดขึ้นหน้า

    \" ปาราปัสรา  โอดีน จงฆ่ามนุษย์ให้หมด.....
อาเมน.....ฮ่าๆๆๆ..ลองดูสิถ้าฆ่าข้าก็ไม่มีใครสามารถจะหยุดโอดีนได้นะเฟ้ย...วิธีหยุดโอดีนมีข้าคนเดียวนี่แหล่ะที่รู้...ถ้าแกปล่อยข้าไป...ภายใน 1 นาทีข้าจะหยุดโอดีนให้ ฮ่าๆๆ ... \"
วาคาลพูดหลังจากควักผลึกโอดีนของจริงออกมา

            ฉัวะ!!

\"ฉันไม่สนข้อเสนอนี้หรอกว่ะ\"  คาสึกะฟันเข้าที่ท้อง...
....วาคาลล้มลง


ท้องฟ้ามืดครื้ม  ฟ้าแลบอย่างบ้าคลั่งและมีฟ้าผ่าสลับกันไป  เหมือนจะมีฝนตกหนักบนท้องฟ้า ทันทีที่สายฟ้าขนาดใหญ่ผ่าลงมา ชั่วพริบตานั้น.....

    ขาหน้าของม้าตัวใหญ่ก็โผล่ออกมา 4 ข้างตามด้วยขาหลัง อีก 2 ข้า บนหลังม้ามีอัศวินใส่เกาะเหล็กถือดาบใหญ่ขี่อยู่  ที่เอวคาดหอกด้ามใหญ่อยู่ด้ามนึง
สิ่งๆนี่มนุษย์เรียกว่า       \"โอดีน\"

        โอดีนลอยจากฟ้าแล้วตกมาบนดิน
ม้าของโอดีนสูงสัก 4 เมตรได้ อัศวินที่ขี่อยู่ดูสูงราว 3 เมตรได้



ที่ยอดของภูเขาข้างๆเมืองชาวเมืองทุกคนต่างอยู่ที่นี่

\"นั่นน่ะหรือ โอดีน ช่างน่าเกรงขามอะไรเช่นนี้\"
\"คุณจาคาจะสู้กับมันไหวมั้ยนะ\"
\"ใหญ่โตอะไรเช่นนี้\"
ชาวบ้านต่างตกตะลึงในความน่าเกรงขามของโอดีน

ที่ห้องของเนม...ว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลย

\"ฉันจะต้องไปพูดกับ คุณจาคาเอง..เพื่อขอให้เค้าเลิกทำสิ่งเหล่านี้\" เนมกำลังวิ่งเพื่อจะไปหยุดสิ่งต่างๆไว้แต่เธอก็ต้องหยุดเมื่อเผชิญกับ.....สิ่งที่น่ากลัวของสิ่งทีเธอเจอมาในอดีต....เธอทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
\"...หมอนั่น...คาสึกะ\"
เธอพูดเมื่อได้เห็นคาสึกะที่ยืนประจัญหน้ากับโอดีนทั้งๆที่ขนาดผิดกันมาก

\"แกอีกแล้วหรือ...แกเจ้าเด็กน้อยที่มาหยุดข้าคราวที่แล้ว\"  เสียงที่เย็นชา มีกลิ่นไอแห่งความน่าสะพรึงกล่าวขึ้น

\"ใช่ไม่ว่ากี่ครั้ง ฉันก็จะหยุดแกถ้าที่นั่นมีสิ่งที่ฉันจะต้องปกป้องอยู่.....ถึงแม้ว่าคราวที่แล้วฉันจะไม่สามารถ
ปกป้องครอบครัวของฉันได้\"
คาสึกะตะโกนตอบกับโอดีนเหมือนๆกับทั้งสองคนรู้จักกันมานานแล้ว

\"หมาย....หมายความว่า..ไอ้เด็กในตอนนั้นที่มาขัดขวางเราคือ..ไอ้ซามูไรหน้าโง่นี้น่ะเหรอ\"
เสียงของจาคาซึ่งเจ็บหนักคุยกับวาคาล

\"มิน่ามันถึงคุ้นหน้าพวกเรา....เราแกล้งสลบต่อแล้วกัน
จาคาไอ้พวกนี้ไม่ใช่พวกที่เราจะยุ่งด้วย\"
วาคาลตอบ

\"แกตายซะเถอะ\" โอดีนคว้าหอกที่เอวพร้อมกับขว้างมา

    หอกนี่มีประกายสายฟ้าอยู่รอบๆเป็นหอกที่ยาวประมาณ 6 เมตร

คาสึกะกระโดดเข้าไปฟันผ่ากลางหอกแยกเป็น 2 ซี่ พร้อมกับโดนกระแสไฟฟ้าช๊อตแต่ดวงตาของเค้าไม่แสดงถึงอาการเจ็บปวดเลย

คาสึกะวิ่งตรงเข้าไปหาโอดีนในขณะที่โอดีนควบม้ายักษ์วิ่งตรงเข้ามาทางเค้า.....

ดาบของทั้งคู่ฟาดฟันประทะกัน...

กล่าวกันว่าดาบของโอดีนฟันทุกอย่างได้ขาดกระจุย.....

\"อย่านะ...คาสึกะ\"
เสียงของสาวน้อยตะโกนร้องเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เค้าเล่าขานกันมา

        ชิ้ง!!!!!


เสียงการฟันอะไรสักอย่างขาดได้อย่างเฉียบคม
    
    โอดีนร่างขาดเป็น2ท่อน...แล้วกลายเป็นผลึก.......................................................

ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้นทันที.....................




    \"อ้าว!! นึกว่าจะหนีไปแล้วซะอีก\"
คาสึกะร้องทักเมื่อเห็นเนม
    \"เปล่า..ฉันไม่ได้หนีเลย\"
หญิงสาวตอบ\"ทำไม...ทำไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อ
คาสึกะของนายเลยทั้งๆที่นายเป็นนักดาบที่เก่งขนาดนี้\"

\"การต่อสู้น่ะนะ มันจะมีพลังมากก็ต่อเมื่อเราได้ต่อสู้เพื่อปกป้องอะไรสักอย่างเพราะฉะนั้นลาภยศ..ชื่อเสียงจึงไม่มีความหมายสำหรับผู้ที่ต่อสู้เพื่อปกป้องอะไร
สักอย่าง\"ซามูไรหนุ่มกล่าว
\"เออ...แล้วก็ฉันต่อสู้เพื่อเธอถึง2ครั้งเพราะฉะนั้น เธอติดหนี้ฉันครั้งนึงแล้วนะ แล้วเธอต้องเลี้ยงข้าวฉันอีกมื้อนึงด้วย...เข้าใจไหมสาวน้อย\"
\"ขอบใจนะ  คาสึกะแล้วเลิกเรียกฉันว่าสาวน้อยซะที ฉันอายุ 22 แล้วนะ\"

\"อ้าวเหรอ ฉันพึ่ง 19 เอง  ขอโทษที..พี่สาวน้อย...\"

        .................................

เมื่อเหตุการณ์สงบชาวเมืองก็กลับเข้ามาในเมือง
\"อ้าว  ไอ้จาคามันเป็นขโมยหรือนี่\"
\"งั้นพวกเราก็โดนหลอกล่ะซิเนี่ย  บ้าชิบ\"
\"ซามูไรนั้นน่ะหรือ..ที่ช่วยเรา\"

\"นี่รู้มั้ย เนม เคยมีตำนานอีกเรื่องนึงที่เล่าขานกันว่าเมื่อ10ปีก่อนมีเด็กคนหนึ่งเป็นผู้ที่โค่นโอดีน....แต่ตำนานนี้มันไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้เลยถูกลืม...และไม่มีใครเชื่อ...แต่ถ้าที่เธอเล่ามาจริงล่ะก้อ..เจ้าซามูไรนั้นก็คือเด็กคนนั้น....ก็หมายความว่าเจ้าหมอนั้นโค่น...
โอดีน.....ได้ตั้งแต่อายุไม่ถึง 10 ขวบ !!\"

\"ฮื่อ....ก็คงจะเป็นยังงั้นแหล่ะค่ะ เพราะว่าเค้าต่อสู้เพื่อปกป้องครอบครัวเค้านี่คะ\" เนมยิ้มตอบอย่างมีความสุข


\"..........เฮ้อ.......หิวข้าวขึ้นมาอีกแล้วจะกลับไปกินดีมั้ยน้า.....ไม่เอาดีกว่าเดินมาตั้งไกลแล้วหาข้าวกินเมืองหน้าดีกว่า....\"


                .....................................