~...แมงปอ...~ - ~...แมงปอ...~ นิยาย ~...แมงปอ...~ : Dek-D.com - Writer

    ~...แมงปอ...~

    จะมีใครที่จะคอยอยู่เคียงข้างคุณ จนวันสุดท้าย

    ผู้เข้าชมรวม

    504

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    504

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  28 ก.ย. 46 / 13:13 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    นิยายแฟร์ 2024
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      มีเมืองเล็กๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก
      ทุกวันพวกเขาจะพากันไป ดู ชม พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
      และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้
      ทุกคนที่เคยพวกเขาพบเจอจะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ..

      แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น
      หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส
      เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
      วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา

      ตอนกลางวัน
      ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง
      ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใดๆ เลย

      ตกกลางคืน
      ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง
      เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว

      ผ่านไป 1 เดือน
      หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม
      ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน
      แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด

      แต่แล้ววันหนึ่ง
      พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม
      และตกลงที่จะประทานพรให้แก่เขา
      พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า
      “เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม”
      ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า “ ผมยอมครับ”
      พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า “งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
      แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม”
      ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ”

      ฟ้าสางแล้ว
      ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง
      เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล
      หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ
      มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง
      แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน..

      หลายวันผ่านไป
      หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
      แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม
      แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน
      หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ
      ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอได้(แต่)บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง
      (ทว่า)เขาไม่สามารถที่ส่งเสียง ไม่สามารถโอบกอด(เธอ)
      เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น

      ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว
      ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่
      เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว
      นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว
      เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว
      อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก
      แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ
      ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้

      แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน
      เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา
      เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้น บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง
      ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว
      ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส
      ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น
      และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
      แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก
      เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก

      หลังจากนั้นไม่กี่วัน
      แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น
      พลบค่ำก็อยู่(ที่)ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก

      แต่สำหรับเขาแล้ว
      นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
      หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก
      เจ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวันด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด
      เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก
      ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่
      เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก

      ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3
      เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว
      บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม
      ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ จากเขาผู้นั้น
      ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
      ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป
      วันครบรอบปีที่ 3 ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว
      คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่มได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง
      เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์ และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า
      เขาได้ยินเสียงของคนรักที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า
      “ฉันยอมรับ”
      เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา
      ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่
      เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
      พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า “เจ้ารู้สึกเสียใจไหม”
      เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า”
      พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
      “งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”
      เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ ก่อนตอบว่า
      “ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

      บางบุพเพ(ชะตา) ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป
      บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
      รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ แต่
      เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี

      บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม……..

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×