หวังว่ารักนี้คงไปรอดนะ - หวังว่ารักนี้คงไปรอดนะ นิยาย หวังว่ารักนี้คงไปรอดนะ : Dek-D.com - Writer

    หวังว่ารักนี้คงไปรอดนะ

    อ่านดูนะคะ ขอให้ชอบนะ

    ผู้เข้าชมรวม

    580

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    580

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  8 ต.ค. 47 / 20:03 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      อากาเนะ  สาวน้อยวัย  17  ปี  กำลังนั่งพึมพำถึงเรื่องความรักของตัวเอง  เพราะเธอเพิ่งจะเลิกกับ ทาเครุแฟนหนุ่มรุ่นพี่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา    ทั้งๆที่เธอออกจะเป็นคนที่น่ารักก็ตาม   แต่ทำไมเธอต้องถูกแย่งแฟนทุกทีเลย  ( สงสัยคนที่มาแย่งแฟนของอากาเนะคงจะน่ารักกว่าอากาเนะล่ะมั้ง )
      “พ่อขา…ช่วยหาอะไรให้ลูกสาวคนนี้ทำหน่อยสิ  เซ็งชีวิตจะแย่อยู่แล้ว” อากาเนะออดอ้อนพ่อ
      “ถูกบอกเลิกทีไร   พ่อมีความหมายขึ้นมาทุกทีเลยนะ” พ่อประชด
      “พ่ออ่ะ อย่าช้ำเติมกันดิ” อากาเนะทำหน้าหงอยๆ
      “เออใช่   เอางี้ตอนนี้พ่อต้องดูแลนักร้องใหม่ของทางค่าย  รู้สึกจะรุ่นเดียวกับเราพอดีเป็น  BOY  BAND มีกัน  5  คน  เราช่วยไปดูเเลเรื่องชีวิตความเป็นอยู่เจ้าพวกนั้นหน่อยสิ  ไหนๆก็ปิดเทอมแล้ว  ช่วยหน่อยแล้วกัน”  เข้าทางพ่อพอดี  ( พ่อของอากาเนะทำงานอยู่ค่ายเพลง )
      “โห่   เหนื่อยแน่เลย” อากาเนะบ่น
      “แต่เจ้าพวกนั้นหล่อนะ” พ่อรีบพูดพอเห็นอากาเนะอิดออด
      “O.K. เริ่มวันไหนอ่ะ” อากาเนะทำท่าตื่นเต้น
      “พรุ่งนี้” พ่อส่ายหน้าเมื่อเห็นท่าทางของลูกสาว
      ----- วันรุ่งขึ้น -----
      “เอ้า  ถึงแล้วบ้านที่ลูกจะต้องมาอยู่ตลอดช่วงที่จะมาดูแลเจ้าพวกนั้น” พ่อบอกพร้อมยื่นกระเป๋าเสื้อผ้าให้อากาเนะ
      “อะไรนะ  หมายความว่าไง” อากาเนะตกใจเมื่อรู้ว่าจะต้องมาอยู่ที่นี่เลย
      “เอาน่า....พ่อรู้ว่าเจ้าพวกนั้นไม่ทำอะไรลูกหรอก  แต่ลูกอย่าไปทำมิดีมิร้ายเจ้าพวกนั้นนะ” พ่อบอก
      “ก็ได้” อากาเนะตอบแบบงอนๆ
          พออากาเนะเข้ามาภายในบ้าน  เธอมองไปรอบๆ  แล้วก็ต้องถอนหายใจ  เพราะว่าข้าวของภายในบ้านกระจัดกระจายไปหมด
      “รกจัง” อากาเนะพึมพำ
      “คนหล่อมากตื่นแล้ว…. พวกหล่อน้อยตื่นกันรึยัง”  ชายคนนึงกำลังพูดขณะเดินลงมาจากบันได
      “นายคือ” อากาเนะพึมพำ
      “เฮ้ย..ยัยตาโตเธอเป็นใคร” ชายคนเดิมโวยวาย
      “คาซึมะ  นายจะโวยวายอะไรกันแต่เช้าเลย” เสียงชายคนนึงดังมาจากข้างบน  
      “นายชื่อ คาซึมะ เหรอ” อากาเนะถาม
      “ใช่  แล้วเธอคือใคร” คาซึมะถามมั่ง
      “นี่ๆ คาซึมะนายคุยกับใครน่ะ” เสียงถามมาจากข้างบนอีกครั้ง
      “ไม่รู้  เป็นผู้หญิงตาโตๆ คนนึงน่ะ” คาซึมะตอบพวกข้างบน
      “ผู้หญิง” สิ้นเสียงชายหนุ่มทั้ง 4 คน ที่อยู่ข้างบนก็วิ่งแข่งกันลงมา
      -+**+- ตอนนี้ชายหนุ่มทั้ง 5 คนกำลังยืนเรียงกันตรงหน้าอากาเนะ -+**+-
      “เอ่อ..ชั้นคือ” อากาเนะจะแนะนำตัว
      “ไม่ต้องแนะนำหรอก เธอคืออากาเนะที่จะมาดูแลพวกเราใช่มั๊ย  พ่อเธอโทรมาบอกชั้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ชายคนนึงพูด
      “ทำไมไม่บอกชั้นมั่งล่ะ  มิวะ” คาซึมะโวยแล้วก็มองหน้าเพื่อนๆทุกคนเป็นเชิงถามว่ารู้มั๊ย  ทุกคนเลยพร้อมใจกันตอบว่ารู้แล้ว
      “เอางี้แล้วกันพวกเรารู้จักเธอกันแล้วพวกเราจะแนะนำตัวเองแล้วกัน  เริ่มที่ชั้น…มิวะ  อายุ 20 ปี อายุมากที่สุดในวง  นิสัยดีมาก  แล้วก็หล่อด้วย” มิวะแนะนำตัวเอง
      “ผมขอมั่ง  ผมชื่อฮิซาชิครับ อายุ 15 ปี เป็นน้องเล็กสุด  มักจะโดนพวกนี้รังแกครับช่วยดูแลผมเป็นพิเศษหน่อยนะครับ   ที่สำคัญผมจีบอากาเนะได้มั๊ยครับ”  ฮิซาชิแนะนำตัวเอง
      “อากาเนะจัง  อย่าไปสนใจไอ้ฮิซาชิมันเลยจีบเค้าไปเรื่อยแหละ   ผมอากิระ  อายุ 18 ปี  นิสัยง่ายๆ  แล้วก็ที่สำคัญคือผมหล่อนะ” อากิระแนะนำตัวเอง
      “ผมคร๊าบผม  ผมชื่อริวอิจิ  อายุ 17 ปี เป็นคนเฮฮา  สนุกสนานครับ  ผมไม่หล่อนะ แต่ผมน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วย” ริวอิจิแนะนำตัวเอง
      “ชื่อ คาซึมะ อายุ 18  เป็นคนหน้าตาหล่อที่สุด นิสัยก็ปกติเหมือนคน” คาซึมะตอบแบบไม่เต็มใจเพราะยังโมโหที่ตัวเองไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว
      “คาซึมะ  นายแนะนำตัวไม่ครบนี่” มิวะแย้ง
      “ทำไมเหรอ” คาซึมะสงสัย
      “ลืมบอกว่าเป็นขาโวยประจำบ้านไง” ฮิซาชิพูดจนทุกคนหัวเราะ
      “ฮิซา…..ชิ  นา….ย” คาซึมะมองหน้าฮิซาชิ  จนฮิซาชิต้องวิ่งไปหลบข้างหลังอากาเนะ
      “อากาเนะจัง  ประเดิมงานแรกเลยนะคือผมหิวแล้วอ่ะ  หาอะไรให้ผมกินหน่อยสิ”ฮิซาชิบอก
      อากาเนะจึงไปทำอาหารมาให้ทุกคน ระหว่างทำอากาเนะก็คิดในใจว่า “นายคาซึมะนี่น่าสนใจดีนะ แต่เราน่าจะพอซะทีดีกว่า  ขี้เกียจอกหักอีก”
      -+**+-2 วันต่อมา-+**+-
      “ทุกคน อาทิตย์ หน้าไปปีนเขากัน  ชั้นได้ตั๋วฟรีมา 6 คนพอดีเลย O.K. นะ อากาเนะก็ต้องไปนะ”ริวอิจิบอก
      อากาเนะหน้าเสียพอได้ยินคำว่า  ปีนเขา  เพราะว่าเธอเป็นคนกลัวความสูง  แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากคาซึมะ  แล้วคาซึมะก็ขึ้นไปบนห้องตัวเอง
      “คาซึมะ คาซึมะ  หายไปไหนนะ”อากิระร้องเรียก
      “เห็นขึ้นไปคุยโทรศัพท์ อยู่ข้างบนน่ะ สงสัยจะมีแฟนอีกแล้วล่ะมั้ง  เจ้านี้มันPOPจะตาย  คนจีบมันเต็มเลยหมั่นไส้มันจัง” มิวะพูด  คำพูดของมิวะที่บอกว่าคาซึมะคงจะมีแฟน  ทำให้อากาเนะรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
      -+**+-ห้องของคาซึมะ-+**+-
      คาซึมะกำลังคุยกับผู้หญิงคนนึงอยู่แต่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน  ผู้หญิงคนนั้นคือ  เรโกะ  เพื่อนสนิทของอากาเนะเอง  คาซึมะกับเรโกะรู้จักกันนานแล้ว  พอคาซึมะรู้ว่าเรโกะเป็นเพื่อนสนิทของอากาเนะ  เขาจึงโทรไปหาเรโกะ เพื่อที่จะคุยเรื่องของอากาเนะ  เพราะเขาเริ่มจะรู้สึกชอบอากาเนะขึ้นมา  จากการคุยกับ เรโกะ ทำให้คาซึมะ  ได้รู้เรื่องที่  อากาเนะกลัวความสูง  แล้วก็เรื่องความรักที่มักจะผิดหวังของอากาเนะด้วย  
        -+**+-ถึงวันที่จะต้องไปเที่ยว-+**+-
      พอไปถึงที่เขา ทุกตื่นเต้นกันมาก จะมีแต่ อากาเนะและคาซึมะที่อยู่เฉยๆไม่รู้สึกอะไร
      “อากาเนะ  มานี่เร็วพรุ่งนี้เราปีนเขากันนะ”อากิระพูด
      “เหรอ” อากาเนะตอบแบบแค่รับรู้
      “นี่  ทุกคนเอาของไปเก็บที่ห้องพักตัวเองได้แล้ว   มีห้อง  6 ห้อง นอนกันคนละห้องนะ” ริวอิจิบอกทุกคน
      บ้านพักมี   3   หลังใหญ่    เป็นบ้านชั้นเดียว    แต่จะแบ่งครึ่งกัน เป็น 2 ห้อง  ฮิซาชิขออยู่ใกล้กับมิวะ  ริวอิจิขออยู่หลังเดียวกับอากิระ   พอทุกคนเลือกเสร็จเลยทำให้คาซึมะกับอากาเนะต้องอยู่หลังเดียวกัน   พอค่ำลงมิวะก็ชวนทุกคนออกไปเดินเล่น   แต่คาซึมะยังจัดของไม่เสร็จเลยไม่ไป  ส่วนอากาเนะก็เพลียจนหลับไปมิวะเลยไม่กล้าปลุก   มิวะเลยไปบอกคาซึมะว่าถ้าจัดของเสร็จให้ช่วยไปปลุกอากาเนะด้วย  แล้วตามไปที่สระว่ายน้ำ  พอคาซึมะจัดของเสร็จก็เลยไปปลุกอากาเนะแต่ประตูห้องไม่ได้ล็อค  คาซึมะจึงเปิดเข้าไป   อากาเนะกำลังเพ้อด้วยความเหนื่อ   แล้วอากาเนะก็เพ้อเรื่องที่เพิ่งเลิกกับรุ่นพี่มา  คาซึมะได้ยินจึงคิดว่าอากาเนะคงจะลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้   คาซึมะไม่รู้จะทำยังไงจึงตัดสินใจเล่าเรื่องอากาเนะให้เพื่อนๆฟัง  มิวะบอกคาซึมะให้ไปบอกกับอากาเนะตรงๆ  แล้วทุกคนก็เห็นด้วย  ส่วนฮิซาชิก็บอกว่าจะช่วยแบบสุดๆ ถ้าคาซึมะเลี้ยงขนม  คำพูดของฮิซาชิทำให้คาซึมะยิ้มได้บ้าง  คาซึมะจึงตัดสินใจไปปลุกอากาเนะเพื่อที่จะคุยกัน
      “อากาเนะ  ตื่นทีสิมีเรื่องจะคุยด้วย” คาซึมะเรียก
      “มีอะไรเหรอ” อากาเนะถาม
      “คือจะถามเรื่องแฟนเก่าเธอหน่ะ” คาซึมะพูด
      “นายกลับห้องนายไปเลยนะ ไป” อากาเนะไล่ด้วยความโมโหเพราะเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก
      คาซึมะรีบออกจากห้องของอากาเนะเพราะเขารู้ว่าตอนนี้อากาเนะกำลังโมโหมากพูดยังไงก็คงไม่ฟัง
      “เป็นไงบ้าง” อากิระถาม
      คาซึมะได้แต่ส่ายหน้าอย่างเศร้าๆแล้วก็กลับเข้าห้องตัวเอง
      -+**+-ดึกแล้วทุกคนหลับกันหมด-+**+-
      พรึ่บ!     ไฟดับลง
      กรี๊ดดดดด……….. อากาเนะร้องด้วยความตกใจและกลัวเพราะว่าสิ่งที่อากาเนะไม่ชอบอีกสิ่งก็คือความมืดนี่เอง
      คาซึมะกำลังคุยโทรศัพท์กับ เรโกะ อยู่พอไฟดับลงเขาก็ได้ยินเสียงอากาเนะร้อง  เรโกะ ก็ได้ยินจึงรีบบอกกับคาซึมะว่าอากาเนะกลัวความมืด  พอคาซึมะได้ยินก็รีบกดวางโทรศัพท์  แล้ววิ่งไปเคาะห้องอากาเนะ
      “อากาเนะ ชั้นเองคาซึมะเป็นอะไรรึเปล่าเปิดประตูหน่อย” ตอนนี้คาซึมะเป็นห่วงอากาเนะมาก
      “คาซึมะ คาซึมะ”  อากาเนะเข้าไปกอดคาซึมะที่เข้าไปในห้องของเธอด้วยอาการตัวสั่นเพราะความกลัว
      “เป็นอะไรมั๊ย” คาซึมะถามอากาเนะพร้อมกับลูบผมอากาเนะด้วยความเป็นห่วง
      “ทำอะไรอยู่ ยังไม่หลับเหรอ” อากาเนะถาม
      “ยังไม่หลับคุยโทรศัพท์กับ……….เพื่อนอยู่” คาซึมะบอกแบบติดๆขัดๆ
      “คุยกับแฟนล่ะสิ” อากาเนะย้อยแต่ตอนนี้น้ำตาเธอกำลังไหลอาบแก้มแล้ว
      “ไปคุยกันต่อเหอะ เดี๋ยวแฟนโกรธหรอก”อากาเนะพูดต่อ
      “เฮ้ย  ไม่ใช่แฟนคือ….เค้าคือ” คาซึมะพูดไม่ออกส่วนอากาเนะก็ได้แต่ใช่แรงที่แทบจะไม่มีผลักคาซึมะออกจากห้อง
      “นี่  จะให้ไปได้ยังไงเธอหน่ะน่าเป็นห่วงจะตาย  กลัวความมืดแล้วยังจะไล่ไม่ให้ชั้นอยู่ด้วยอีก  คนเค้าเป็นห่วงรู้บ้างมั๊ย   แล้วฟังไว้ด้วยว่าชั้นไม่ได้คุยกับแฟน  แต่กำลังคุยกับเรโกะเพื่อนเธอแล้วก็คุยกันเรื่องเธอด้วย ใช่สิ   คนที่เธออยากให้อยู่ด้วยคงจะเป็นรุ่นพี่ทาเครุแฟนเก่าใช่มั๊ยล่ะ  ดีเหมือนกันชั้นจะได้รู้ไว้  จะได้ไม่ต้องคิดอะไรกับเธอมากกว่านี้” คาซึมะพูดออกไปด้วยความเสียใจแล้วก็เดินออกจากห้องของอากาเนะไป
      “ใช่     ชั้นคิดถึง….พี่ทาเครุ” อากาเนะตะโกนประชดคาซึมะทั้งน้ำตา
      คาซึมะเข้าห้องไปด้วยความเสียใจที่ได้ยินประโยคที่อากาเนะตะโกนใส่เขา
      -+**+- เช้าวันรุ่งขึ้น -+**+-
      “ทุกคนไปปีนเขากัน” ริวอิจิร้องเรียก
      “เป็นยังไงบ้าง” ฮิซาชิถามคาซึมะ
      “ช่างมันเถอะ” คาซึมะตอบพร้อมหันไปมองหน้าอากาเนะ
      “คาซึมะ!……….” อากาเนะเรียกคาซึมะไว้เพราะเธอต้องการที่จะคุยกับคาซึมะเรื่องทาเครุ
      “มีอะไรอีก” คาซึมะถามแต่เขาไม่หันมามองอากาเนะเลยแม้แต่น้อยแถมยังเดินต่อไปเรื่อยๆ
      “หยุดเดินก่อนได้มั๊ย” อากาเนะบอก เพราะเธอขี้เกียจเดินตามแล้ว
      “คาซึมะ  ชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ทาเครุแล้ว  และชั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าแล้วด้วย  เพราะว่าตอบนี้คนที่ชั้นชอบคือ…นาย” อากาเนะตะโกนใส่คาซึมะที่ยังเดินไปเรื่อยๆ  แล้วก็ได้ผล  เพราะว่าคาซึมะหยุดเดินทันที แต่คาซึมะก็ยังไม่หันมามองอากาเนะ
      “แต่ชั้นไม่อยากรู้สึกอะไรกับนายมากไปกว่านี้   เพราะว่าชั้นกลัวว่าตัวเองจะถูกทิ้งอีก  ชั้นไม่อยากเสียใจอีกแล้ว” อากาเนะพูดทั้งน้ำตา
      “ลองดู  ไม่ได้เหรอ” คาซึมะถามอากาเนะกวนๆ  ทำให้อากาเนะยิ้มได้
      “ลอง………….ลองอะไร” อากาเนะถามด้วยความงง
      “ลองคบกับชั้นไง  ยัยเบ๊อะ   ตาโต  ปัญญานิ่ม” คาซึมะโวยวายใส่อากาเนะที่เข้าใจอะไรยาก
      “เฮ้ยๆ  .…… ขอผู้หญิงคบด้วยวิธีโวยวายมันจะได้ผลเหรอ” อากิระพูด   แล้วทุกคนที่เดินตามมาต่างหัวเราะคาซึมะที่เอะอะก็โวยวายจนเป็นนิสัย
      “ก็…ยัยนี่  เออใช่….แล้วเธอจะยอมคบกับชั้นมั๊ยเนี่ย” คาซึมะถามอากาเนะแบบกวนๆ
      “แล้วนายจะทิ้งชั้นรึเปล่าล่ะ”อากาเนะถามคาซึมะ
      “ไม่หรอก   เพราะว่าชั้นชอบของแปลก  แล้วชั้นก็คิดว่าคงไม่มีใครทำให้ชั้นชอบมากกว่าเธอหรอก  เพราะว่าแปลกกว่าเธอ  บนโลกนี้คงไม่มีแล้ว” คาซึมะตอบ  ถึงจะตลกแต่เขาก็จริงใจ
      “งั้น……คบก็ได้” อากาเนะตอบคาซึมะ  ทำให้ฮิซาชิดีใจจนเว่อร์
      “แบบนี้ต้องฉลอง  มนุษย์จอมโวยวายมีแฟนแล้วจ้า” ฮิซาชิตะโกน
      “นายว่าใครจอมโวยวาย” คาซึมะมองฮิซาชิด้วยสายตาอาฆาตเล็กน้อย
      “อากาเนะจังจ๋า  คาซึมะจะแกล้งผม  ช่วยผมด้วยน๊า” ฮิซาชิไปหลบข้างๆอากาเนะ
      คาซึมะเดินตรงมาที่ฮิซาชิและอากาเนะ  แต่เขากลับไม่ทำอะไรฮิซาชิแต่มาหอมแก้มอากาเนะแทน  ทำให้ทุกคนแซวคาซึมะกันใหญ่
      “หิวข้าวแล้วอ่ะ” อากิระบ่น
      “ใช่แล้ว  หิวๆๆๆๆๆๆ” ฮิซาชิร้องเป็นเด็ก
      “ไปกัน  ไปหาข้าวกินกันเถอะ” มิวะบอก
      -+**+- ขณะที่เดินกลับกัน -+**+-
      “ จะเป็นยังไงต่อนะ  ชีวิตชั้น  จะถูกทิ้งอีกมั๊ยน๊า” อากาเนะพึมพำ จนคาซึมะหันมามอง
      “ รักครั้งนี้ของชั้นคงจะไปรอดแหละเน๊อะ” อากาเนะหันไปถามคาซึมะ
      “ยัยบ๊องส์” คาซึมะลูบผมอากาเนะอย่างเอ็นดู
      “เลิกหวานกันได้แล้ว  ชั้นหิวมีใครเข้าใจชั้นบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”อากิระโวยวาย
      -+**+- หลังจากนั้นอากาเนะกับคาซึมะก็ยังคบกันต่อจนเวลาผ่านไปตั้ง  2 ปีแล้ว -+**+-

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×