คำตอบของผู้ผิด

เนื้อเรื่อง

พอทีได้ไหม
หยุดสะที
เลิกแก้ตัวได้แล้ว
ผมไม่ได้แก้ตัวนะ
ผมพูดความจริง
คุณเข้าใจผมบ้างสิ
เข้าใจเหรอ?
แล้วคุณละ
เคยเข้าใจฉันบ้างไหม
คุณแคร์ความรู้สึกของฉันบ้างไหม
............................................
ผู้คนที่อยู่แถวนั้นมองผมและเธออย่างตกใจ
ผมรู้สึกอายเหมือนกัน
แต่ในอารมณ์ตอนนั้น
ผมมามัวอายไม่ได้หรอก
ผมจะทิ้งศักดิ์ศรีของผมไม่ได้
เหตุการณ์ก็เป็นเรื่องทั่วๆไป
ที่ทุกคนคงอาจจะเคยได้พบ
วันนั้น.................
ผมไปเที่ยวคนเดียวในผับแห่งหนึ่ง
วันนั้นเธอต่างจังหวัดกับครอบครัว
มันก็เหมือนแมวไม่อยู่หนูร่าเริงนั้นแหละ
ผมมีโอกาสก็ขอสะหน่อยเถอะนะ
ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว
จิบเครื่องดื่มไปอย่างสบายอารมณ์
และแล้ว..............
เธอก็เข้ามาเธอที่ทำให้เกิดเรื่องราวทั้งหมดขึ้น
เธอมาพูดกับผมอย่างเรียบง่าย
นั่งด้วยคนได้ไหมคะ
ผมมองหน้าเธออย่างประหลาดใจ
เธอเป็นคนที่ดูดีมาก
สวยสง่า
เธอพูดคุยกับผมเหมือนรู้จักกันมาก่อน
มาคนเดียวเหรอคะ
ครับ
เออ........
ถ้าไม่รังเกียจ
ฉันจะขอนั่งด้วยได้ไหมคะ
เออ....ได้สิครับ
ขอบคุณคะ
ดูเหมือนว่าเธอก็จะมาคนเดียวเหมือนกัน
มาคนเดียวเหรอครับ
คะ
เหงาจังเลยนะคะ
อุตส่าห์มาที่เสียงดังๆแล้วเชียว
แต่ก็กลับไม่หายเหงาเลย
ดูหน้าเธอไม่สดใสเท่าไหร่
ตามมารยาทผมก็เลยพูดถามเธอง่ายๆ
มีปัญหาอะไรก็พูดกับผมก็ได้นะครับ
ขอบคุณคะ
มันก็เป็นเรื่องไร้สาระนะคะ
เขาทิ้งฉันไปคะ
อ้อที่แท้ก็เรื่องแฟนนี้เอง
เขาบอกว่าฉันมันน่าเบื่อ
อยู่ไปก็ไม่มีความสุข
เขาเลยขอแยกทางจากฉัน
ผมมองเห็นแววตาของเธอที่ดูซึมเศร้ามากๆ
เหมือนว่ากำลังจะร้องไห้....
เออ
ขอโทษคะ
มันไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย
ไม่เป็นไรหรอกครับ
ถ้ามันทำให้คุณสบายใจขึ้นก็เล่ามาให้ผมฟังเถอะครับ
คะ
...............................
เธอเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น
มันเป็นเรื่องเศร้ามากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง
ที่ต้องเจอกับเหตุการณ์น่าเศร้าแบบนี้
แล้วยังต้องอยู่คนเดียว
เธอเล่าไปทั้งน้ำตา
ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ
เธอเช็ดน้ำตาพร้อมทั้งจิบเครื่องดื่มของเธอต่อ
...............................
ขอบคุณมากๆคะ
ฉันรู้สึกดีขึ้นมากเลยคะ
นี้มันก็ดึกมากแล้วฉันคงต้องกลับแล้วนะคะ
เออ.........................
คุณกลับยังไงครับ
อ้อคงต้องแท็กซี่คะ
ให้ผมไปส่งไหมครับ
จะดีเหรอคะ
ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจครับ
แต่เกรงใจจังเลยคะ
ไม่เป็นไรครับ
ผมมีความรู้สึกเริ่มถูกใจผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาทันที
แม้เป็นเวลาอันน้อยนิด
แต่ทำให้ผมรู้สึกมีความรู้สึกแปลกๆ
นี้ครับรถผม
นิดคะ
ครับ
อะไรนะครับ
ฉันนิดคะ
อ้อ
ผมต้นครับ
บ้านคุณอยู่ไหนครับ
อ้อ.............................
.................................
จอดตรงนี้แหละคะ
ขอบคุณมากๆนะคะ
ไม่เป็นไรครับ
ไปก่อนนะคะ
เออ..............คุณนิดครับ
เรียกนิดเฉยๆก็ได้คะ
ครับ..นิด
แล้วเราจะได้พบกันอีกไหมครับ
เออ...........................
นั้นสินะคะ
นี้คะเบอร์โทรศัพท์ของนิด
ขอบคุณครับ
นี้ของผมครับ
คะ
หวังว่าเราจะได้เจอกันนะคะ
ครับ
ไปก่อนนะครับ
คะ ขับรถระวังๆนะคะ
.......................................
นั้นเป็นเหตุการณ์วันแรกที่ผมเจอเธอ
แล้วเราก็โทรคุยกันไปเที่ยวด้วยกัน
แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น
เพื่อนของเมย์
แฟนของงผม
ไปเจอผมกำลังเดินเที่ยวกับนิดอยู่
เธอโทรบอกเมย์ทันที
เมย์รีบกลับมาจากต่างจังหวัด
แล้วนัดแนะกลับเพื่อนไว้อย่างดีว่าจะแอบมาดูผมกับนิด
แล้วเธอก็มาเจอผมกับนิดแล้วก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
พอดีตอนนั้นิดเข้าห้องน้ำอยู่เธอเลยเดินเข้ามาพร้อมๆกับเพื่อน
แล้วก็พูดใส่ผมแรงๆ
ผมก็ทนไม่ได้ครับเลยเถียงกันยกใหญ่
..........................................
เกิดอะไรขึ้นคะ
มาก็ดีแล้ว
คิดจะแย่งแฟนฉันเหรอ
อะไรกันต้น
คือนิด
นี้เมย์แฟนผม
อ้อสวัสดีคะ
ยังมีหน้ามาสวัสดีเหรอ
แย่งแฟนคนอื่นเขานะรู้ตัวบ้างไหม
เอ๊ะ
แย่งแฟนอะไรกันคะ
ยังมาตีหน้าซื่ออีก
ก็เธอนะแหละ
ไม่เอานะเมย์อายเขาเรากลับกันก่อนเถอะนะ
ไม่องไม่อายกันแล้ว
........................................
คุณเมย์คะ
ฟังฉันพูดก่อนนะคะ
คะ
ฉันยอมรับว่าผิดที่ชวนแฟนคุณออกมา
แต่ฉันไม่ด้คิดเกินเลยๆนะคะ
และอีกอย่างฉันก็มีแฟนแล้วนะคะ
คำพูดนี้ไม่ใช่ทำให้เมย์อึ้งไปคนเดียว
มันยังทำให้ผมอึ้งไปเหมือนกัน
เมย์เงียบไปสักพัก
อืม
ฉันขอโทษนะ
ไปเมย์เรากลับกันก่อนเถอะ
งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ
โชคดีนะคะคุณเมย์ คุณต้น
เธอก็เดินจากไป
ผมเสียใจจริงๆที่เธอพูดอย่างนั้น
ผมรู้สึกอึดอัดใจมากเพราะใจจริงผมก็ยังรักเมย์อยู่
ผมจำเป็นต้องบอกเมย์
ผมต้องพูด
เมย์มีเรื่องจะบอก
คือ
ใจจริงแล้วผมก็ชอบนิดเขาอยู่เหมือนกัน
ผมไม่รู้จะพูดยังไงเพราะผมก็รักคุณ
ผมยอมรับผิด
ผมขอโทษ
ผมไม่รู้จะอ้างอะไร
ผมไม่รู้จะ.............
พอเถอะคะ
ฉันก็ผิดเอง
ฉันทิ้งคุณไปนาน
เอาเป็นว่ามื้อนี้ฉันเลี้ยงข้าวนะ
นี้ลืมเพื่อนเลยนะจ๊ะยายเมย์
โอ้ขอโทษจ๊ะไปฉันเลี้ยงข้าวเธอด้วย
ดีจังนะที่เมย์ให้อภัยผม
ผมรู้สึกว่าผมโชคดีที่สุดเลย
แล้วกินร้านไหนกันดีละจ๊ะ
ร้านนั้นไง
THE END