ความงามที่ซึ้งใจ

เนื้อเรื่อง

วันนี้ฉันติดฝนอยู่ที่ศาลาชายเเม่นํ้าบ้านยายฉัน
ทําให้ฉันได้เห็นความสวยงามที่ฉันไม่เคยได้เห็นมานาน
แล้วตอนฝนตกที่ชายแม่นํ้าป่าสักเเห่งนี้
    
        นํ้าขึ้นเต็มตลิ่งบัวอเมซอลออกดอกสีขาวมองไปเต็ม
ตลิ่งไปหมดบางต้นก็อยู่ในนํ้าโผล่มาเเต่ดอก
  
         สายฝนที่ตกลงมาทําให้ผิวนํ้าแตกกระจายดูสวยงาม
เมื่อฉันมองท้องฟ้ามีนกสีขาวตัวใหญ่บินข้ามเเม่นํ้าเป็นฝูงทั่ง
กลางสายฝนที่เริ่มจะเเรงขึ้นเรื่อยๆ
  
                เสียงสายฝนตกลงมากระทบที่หลังคาสังกระสีดัง
เเรงขึ้นฉันนั้นเริ่มที่จะหนาว     ฉันนั่งอยู่คนเดียวพร้อมสมุด
บันทึก 1เล่มและหนังสืออีกเล่มหนึ่งกับดินสอ

           ฉันไม่วิ่งตากฝนเข้าบ้าน หรอก เเต่จะนั่งมอง ห่านสีขาว  
ดูสายฝน  เเละ ปลาตัวใหญ่ที่กระโดนขึ้นมากลางแม่นํ้ามาเล่น
นํ้าฝนตอนฝนตก

       เวลาผ่านไป  ฝนเริ่มที่จะหยุดตก   ท้องฟ้าเริ่มที่จะสว่าง
สายลมที่พัดผ่านความเย็นมาให้ฉันเริ่มที่จะอ่อนกําลังลงเพราะ
แสงจากดวงอาทิตย์เริ่มโผล่ออกจากกลีบเมฆบนท้องฟ้า

                  ฉันมองดู  แมลงปอบินออกมากินนํ้าค้างบนต้นหญ้า
        มองดูนํ้าที่ขึ้นเต็มตลิ่งมีปลาตัวเล็กๆว่ายอยู่ริมฝั่งจำนวนมาก
    จนแสงจากดวงอาทิตย์ส่องเเสงสว่างมาที่ฉันเริ่มอุ่นขึ้น

               เพียงไม่นานฉันก็เห็นสายรุ้งที่บนฟ้าโค้งลงมาทางฝั่ง
เเม่นํ้าบ้านฉัน    ฉันมองดูมันนานมากจนฉันล้มตัวลงนอน ฟัง
เสียงจักจั่นที่ร้องเสียงดัง   ฟังคล้ายเสียงเพลงจนเผลอหลับไป

              อยู่กับ ความงามที่ซึ่งใจ     ไม่เหมือนอยู่     ในเมืองมันวุ่นวาย  
   อยากจะหนีไปให้ไกล      เหมือนคนหมดไฟ   คอยเตือนตัวเองอยู่เสมอ  \"สู้ไป\"
   ขวากหนามคือเเรงชีวิตผลักดัน    ในใจมีจุดหมาย       มันจะไกลซักเพียงไหน    
    ต้องไป  แม้ว่าในหัวใจ   จะมีหรือไม่มีใครเลย              
                        
                       15/6/47